Ditjes en datjes en victorie

Het was weer een kantoordag vandaag, dus ik mocht weer lekker fietsen. Het was wel fris vandaag en dat in combinatie met vocht in de lucht. Maar ik had een boek binnen gekregen dat richting de aanvrager moest. Dat boek had ik al eerder verwacht maar kwam pas zaterdag binnen. Ook had ik de vorige week nog dingen laten liggen, dus ik had wel voor een paar uur werk. En dan wel op de derde verdieping waar we dan eigenlijk niet mogen, maar het is voor mij gewoon niet handig op een andere verdieping te zitten en heen en weer te lopen. Derde dus, boeken inwerken, boeken opruimen, paar vragen regelen, tijdschriften rondsturen en mijn takenlijstje leeg maken. Daar staat nu maar één taak meer op! Victorie.

Ik was ook bezorgdienst vandaag. Een collega had boeken aangevraagd en ik vroeg haar adres zodat ik ze op kon sturen. Blijkt ze in Rijswijk te wonen. Ik ben er even langs gefietst. Wat een service toch.

Goed puntje en slecht puntje vandaag. Ik heb namelijk eindelijk een groot scherm, opgehaald met vriendin. Het werd tijd vond ik, we zitten al acht maanden thuis, het gaat nog langer duren, ik moet gewoon een scherm hebben. Het minpuntje? Ja, dikke pech, ik kon hem niet aansluiten. Stekkertje pastte niet in laptop. Gelukkig stuurt de helpdesk nu een verloopstekkertje en dan zou ik hem moeten kunnen aansluiten. Weer victorie!

En verder deze week? Morgen een serieuze slag maken met #nanowrimo. Ik ben enthousiast begonnen en ga niet enthousiast door. Daar moet morgen maar eens een eind aan komen. Ook zijn er wat handwerkprojecten die eigenlijk klaar moeten voordat de Sint in het land is, namelijk pannenlappen en een zakje voor een telefoon. Ik mag dus nog wat haken. Dat moet dus victorie worden.

Het was zo’n rustige dag

Het had een waarschuwing moeten zijn vanochtend, om een uur of zes werd ik wakker en na vijf minuten viel ik weer in slaap. Dat is niet goed, dat zorgt meestal voor een slaperig gevoel voor de hele dag. En inderdaad. Rond een uur of acht werd ik uiteindelijk echt wakker en kon ik me uit bed hijsen. Gisteren was het ook al rommelig geweest met mijn werk en die rommeligheid moest ik vandaag in netheid omwerken.

Ging die goed verder? Jawel, want ik heb toch wel aardig wat dingen geregeld voor mijn werk. Ik ben ook iets tegengekomen dat ik eigenlijk al een tijdje geleden had moeten regelen, dus daar ben ik niet helemaal tevreden over. Maar, okee, het gaat wel komen voor het einde van het jaar. En voor de rest. Het wordt een kort bericht en een overzicht voor vandaag, bijvoorbeeld voor mijn boek waar ik even mee vast zit. Zojuist heb ik een Facebook Live gehad met mijn boekgoeroe en ik hoop dat ik daar mee verder kom.

En dan zit ik hier en ik probeer een beetje aan mijn grenzen te denken, en aan mijn rust, en aan mijn boek, niet alleen het boek dat ik aan het schrijven ben, maar ook dat ik aan het lezen ben. Dat wil ik even loslaten. Want ik lees nog steeds Elizabeth George, namelijk Missing Joseph, en jeempie, dat niveau ga ik gewoon niet halen! En daar moet ik dus ook niet mee bezig zijn. Laat ik gewoon doen wat voor mij leuk is.

Alleen maar fijne dingen

Het is weer zo’n fijne, ontspannen zaterdag. Prachtig weer, het zonnetje schijnt en tot nu toe vind ik het allemaal fantastisch. Beide kranten – Volkskrant en FD – zijn aangekomen met hun magazines. Dat interview met Jesse Klaver en Maarten van Rossem in het 1000ste nummer van het magazine van de Volkskrant was geweldig. Twee zulke tegenovergestelde persoonlijkheden in één interview, heerlijk.

De inwendige mens mag op zaterdag gevuld worden met een portie kibbeling. Dan kan ik me altijd amuseren met de man in de viskraam die me na mijn bestelling vertelt plaats te nemen achter het hek. De stoelen zijn daar nog steeds niet opgesteld.

Het voordeel van redelijk op tijd opstaan is dat je ook veel kan doen. De was zit dus ondertussen in de wasmachine, de afwas gaat echt nog gedaan worden. En het belangrijkste, er dwarrelen allerlei ideeën voor mijn boek in mijn hoofd. Wordt dat echt een boek? Dat idee heb ik even losgelaten. Ik amuseer me op dit moment kostelijk met van alles bij elkaar verzinnen over een stel in coronatijd. Ze maken meer mee dat ik gedaan heb in deze tijd.

Deze is ook voor het boek. Mij ook nog niet geheel duidelijk, maar het komt wel.

En zo zie je maar, elke dag is anders, zat ik gisteren nog over ontregeling te zeuren, misschien is het antwoord dat het ritme zo even goed is. Ja, dat sporten moet ik gewoon weer oppakken, zeker buiten zolang het weer zo mooi blijft. Want dat is echt gewoon lekker.

Ontregeling

Het was weer zo’n week deze week. Gerommel in de marge en gedoe, niet alleen door de coronamaatregelen, maar ook omdat ik gewoon niet in een ritme kwam. Dat lag ook wel deels aan mezelf, want ik geef iets te makkelijk toe aan geen zin hebben. Netto resultaat betekent dat ik deze week niet aan het sporten ben geweest. En ik heb even geen idee hoe ik het moet oplossen. Het is een soort ontregeling. Jarenlang ben ik gewend geweest elke week een paar keer te gaan sporten. Nu lukt het niet.

Vrijdagtraining

Die training met Pedro op vrijdag lukt wel. Die nadenkende blik van hem weerstaan als hij hoort dat ik niets heb gedaan… Dat lukt ook. Maar de training daarna. Het klonk leuk. Rondje van twee deadlifts met 25 kg en vervolgens twee keer optrekken aan de TRX. Het volgende rondje vier keer, het rondje daarop zes keer en zo door tot twintig keer. Ik heb daarna uitgerekend dat ik 110 deadlifts heb gedaan en me 110 keer aan die TRX heb opgetrokken. Pfffff. Daarna mocht ik nog even twee minuten walking lunges doen met een schijf van 10 kg in mijn handen. En als klapper de plank! Tot mijn verrassing haalde ik 1.18. Meestal trek ik het niet zo lang na een uitputtende training.

Ik had het er vanmiddag over met een vriendin en die vertelde ik dat het weliswaar hard werken was geweest, maar man, wat was het lekker. En toch ga ik niet door de week. Het is even een raadsel.

Nog even wat voornemens

Het was eigenlijk gewoon een volle dag vandaag. Ik ben vandaag voor het eerst in drie weken weer naar kantoor geweest. Dat werd hoog tijd, want mijn takenlijstje in Outlook werd alsmaar langer. Daar zet ik dus de dingen in die ik op kantoor moet regelen. Dat is een stuk korter geworden. Ook de rommel op kantoor is een stuk minder geworden. Daar was al een paar weken geleden een doos met boeken op mijn bureau gezet die van het kantoor in Leidschendam waren gekomen. Grote opruiming was dat. Vanavond ben ik eerst op mijn stoel in slaap gevallen en vervolgens ben ik met beste vriendin aan de klets geraakt. Zelfs al gebeurt er helemaal niets in je leven, dan nog kunnen we een uur aan die telefoon hangen.

En dan kom je tot de ontdekking dat het blog nog moet gebeuren. Dat doe ik dus al zeven maanden dagelijks en dan zit het blijkbaar toch zo in mijn systeem dat die laptop weer op mijn schoot gaat en ik onder Jinek nog even een blogje in elkaar zet.

Goede voornemens hebben vriendin en ik trouwens wel, want als het volgend jaar weer enigszins normaal is, gaan we weer naar ons geliefde Quiberon. Zon, zee, strand. Het goede Franse leven, met vis en mosseltjes

Over een dipje en leuke dingen

Het was vandaag weer persconferentiedag. Nieuwe maatregelen in de strijd tegen corona en ik kreeg er een dipje van. Het was niet goed voor mijn energie. Ik las net het verhaal van een vriendin op Facebook die in dezelfde situatie zit als ik. Happy single, altijd sociaal actief en nu wordt het na maanden van weinig contacten toch wat eenzaam. Ik herkende het helemaal. Ik zit te kijken naar de persconferentie en ga vrezen voor mijn trainingen met Pedro in een kleine sportschool, bedenk dat de yogalessen ook niet meer kunnen. Mijn plan om een dag naar kantoor te gaan moet ik misschien maar weer herzien. Oh, en wat leuke dingen betreft: onze Catangroep bestaat uit zes personen, dat is teveel. En ik had al de hele dag een dipje, want ik had redelijk geslapen, maar was echt suf wakker geworden. Halverwege de middag ben ik gestopt met werken, gewoon even leuke dingen doen.

Leuke dingen

Ik heb gewoon gelezen vanmiddag, ik ben nog steeds bezig met Elizabeth George, maar nu met een deel dat chronologisch een paar jaar voor de andere boeken is geplaatst, namelijk A Suitable Vengeance. Veel interessanter dan corona-maatregelen. Ook veel leuker, het feit dat ik voor #NaNoWriMo al drie dagen schrijf, nu zo rond de 3500 woorden zit en de inspiratie voel borrelen voor mijn boek. Aan dit blog schrijven is altijd leuk, zeker als ik met mijn laptop op schoot zit en lekker zit te tikken. Houd de moed erin is het motto. Leuke dingen verzamelen is dan altijd een idee.

Veel te doen?

Het is eigenlijk een standaardvraag bij Pedro en mij op die vrijdagochtend. En? Heb je wat te doen dit weekend? Nou, dit weekend wordt heel spannend! Ik moet echt wel een was draaien namelijk. En voor het betere overzicht: misschien nog wel een tweede was ook! Spanning en sensatie!
Het wordt dus eigenlijk een weekend van verder niets. Vanmiddag is er een was ingegooid en morgen gaat er een was in. Want maandag komt mijn werkster en dan wordt mijn bed verschoond en moet alles schoon zijn. Zo’n dag met de werkster zorgt er ook voor dat ik wat voorbereidingen moet treffen. Zelf wat dingen schoonmaken en zo. Alleen maar om de ruimte vrij te maken voor lieve werkster die dan het hele huis spic en span aflevert,

In pre-corona tijden had ik het over Catan, en toneel, en uit eten, en oh jee, ik heb het eigenlijk veel te druk. En whatever. En dat is dus wel het verschil. Ik rende van de ene activiteit naar de andere. Had het eigenlijk te druk, maar alles was leuk, dus waarom zou ik het afslaan. De coronaperiode levert dus wel rust op. Is dat erg? Nee, eigenlijk niet.

Update nummer 365

Moet je je nou voorstellen, dat ik een jaar geleden met dit blog was begonnen, en dat ik nu dus het jubileumbericht had bereikt. Een jaar lang elke dag bloggen! Was het maar zo. Ik ben ruim elf jaar geleden begonnen, in augustus 2009. Ik was net twaalf dagen bezig met het Weight Watch dieet. Toen was ik al optimistisch, want ik wilde elke dag gaan bloggen. Nou, dat lukte echt niet. De regelmaat was heel onregelmatig.

Nu blog ik elke dag. De ene dag kost het wat meer moeite dan de andere, maar er komt eigenlijk elke dag wel wat uit. Het houdt me van de straat en dat is tijdens deze coronacrisis ongeveer letterlijk. Maar het helpt me ook wel. In april begon ik hiermee als een soort concentratieoefening en dat is het inderdaad. Elke dag zit ik hier weer met mijn laptop. Eerst een keuze maken welk blog ik zal gebruiken, namelijk dit of mijn andere blog. Op donderdag wordt het gewoon mijn andere blog, vanwege de #WOT, voor de rest van de dagen staat het vrij. Als ik gewoon wil kletsen kan ik het beste hier terecht en dat is dus ook vandaag weer het geval.

Slapen

Het gaat ook vandaag weer niet lang worden, want mijn plan is toch wel vanavond een tikkeltje op tijd naar bed te gaan. De laatste dagen is het deels door mijn eigen schuld een paar keer flink te laat geworden met als resultaat dat ik nu gewoon moe ben. Voor de verandering eens vroeg gaan slapen zou wel eens kunnen helpen. Een wijze les die ik al jaren ken is niet met een goed boek naar bed te gaan. Ik blijf namelijk gewoon doorlezen. Gisteravond ging het mis omdat ik bij vriendin M was om haar te helpen met haar kast. Vervolgens zijn we fijn films gaan kijken en was het half 1 eer ik thuis was en kon gaan slapen. Morgen heb ik me ingeschreven voor Milon bij Mulder. Het zou leuk zijn als dat sporten deze week een keer zou lukken.

Wintertijd

Met de wintertijd gaat de klok een uur terug, je wint-er-tijd mee. Een ezelsbruggetje dat ik na honderd jaar wintertijd gisteren heb geleerd. Het is bij mij altijd even een probleem. In het voorjaar ben ik de hele dag bezig dat verloren uur te zoeken, in het najaar zit ik de hele dag te dodderen omdat ik een uur teveel heb. De komende week ben ik bezig met aanpassen. Het hielp ook niet helemaal dat ik vanochtend om 7 uur (wintertijd) wakker was. Dat heb je als je de avond tevoren om half twaalf in slaap valt op de bank en dan maar naar bed gaat. Vanochtend ben ik blijven lezen in bed, want op zondag om 7 uur de eerste koffie vind ik toch nog even te vroeg.

Afbeelding van TaniaRose via Pixabay

Vanmiddag word ik actief want ik heb een vriendin beloofd haar te helpen met een linnenkast overeind te zetten. Ze heeft hem zelf in elkaar gezet. Nu moet hij overeind en dat is wel wat makkelijker met zijn tweeën. Nog even dodderen dus. Morgen weer in het gareel. Het belooft best wel een drukke week te worden, aangezien dit dus de ‘Week of Learning’ is. Ik heb me ingeschreven voor diverse activiteiten en geloof dat alleen de donderdag nog vrij is van online dingen.

Even bikkelen

Het was hard werken vanochtend. Bikkelen noemt Pedro dat altijd. Nou is het altijd hard werken tijdens een training met Pedro, maar ik realiseerde me wel dat ik gestraft werd voor het feit dat ik deze week niets had gedaan. Knieën die protesteren, ja, nauwelijks gefietst. Al zweten als je naar twee dumbbells kijkt, ja, de hele week niet in de sportschool geweest.
En dat doet me dan wel nadenken, maar ja, de algehele malaise die me heeft bevangen deze week? Die gaat er niet echt van over.
Een vriend van me geeft al jaren zwemles en wees me op trimzwemmen bij een Haagse zwemvereniging en dat vind ik dan ook weer een idee. Maar dan moet ik me weer binden aan iets, het voordeel is wel dat dit vast op een avond is, namelijk donderdagavond. Schema, schema, schema.
Bikkelen kan ik dus wel, maar dat moet ik zien uit te breiden tot meerdere dagen. En ik moet me een beetje over het eeuwige geen zin hebben heen helpen. Dat ligt denk ik ook een beetje aan de tijd van het jaar.
Genoeg om over na te denken. Het is dus weer een korte vandaag.