Dat malle schuldgevoel

Donderdag

Een vrije dag. Eigenlijk bedoeld om wat dingen te doen, te gaan sporten, kortom een actief dagje. Maar voor ik uit bed kwam, was het al laat en voor ik enigszins actief werd, was het nog later. Mijn schuldgevoel werd ingeperkt door een Twitter-conversatie.

Het eindresultaat van de donderdag? Een heerlijk slome dag met veel lezen en veel Star Trek Deep Space Nine bingen op Netflix.

Vrijdag

Activiiteit! Want op vrijdag is het tijd voor mijn afspraak met Pedro en die was gevuld met herhalingen. Een deadlift van 45 kg vijftien keer en vervolgens ook vijftien keer een blok op en af, twaalf keer deadlift, twaalf keer het blok. Je snapt het. Vervolgens shoulderpress met twee gewichten van zes kg en burpees waarbij ik over een stang mocht springen. Weer met herhalingen. Mijn springvaardigheden zijn niets waard trouwens, want na drie rondjes mocht ik gewoon over de stang heen stappen. Pedro was bang dat ik het niet zou halen. De middag was voor de boodschappen en daarna was het tijd voor DS9.

Zaterdag

De papieren zaterdag-Volkskrant. Eerst het magazine, vervolgens de krant zelf en de zaterdagbijlage. Tussendoor was het tijd om linzensoep te maken. Daarna nog meer DS9, het zijn tenslotte zeven seizoenen, daar doe je even over. ’s Avonds was het tijd voor het feestje van een vriendin, haar Winter Welcome. Doet ze al voor de vijftiende keer, en ik ben er elke keer bij geweest. Een reuze gezellige avond met vrienden en het werd laat.

Zondag

Laat naar bed, laat eruit. De boekenbijlage en de wetenschapsbijlage van de Volkskrant lagen er nog. Daarna even de stad in geweest voor wat dingen en vervolgens weer DS9. En heel merkwaardig, want ik ben er goed in: nog steeds geen schuldgevoel. Van me afgezet. Vier hele dagen doorgebracht in bijna ledigheid. En ik moet zeggen: het was heerlijk. Verdient navolging. Kan jij dat ook?

Geef een reactie