Je hebt van die dagen dat je beter in bed kan blijven liggen. Het lukte vannacht niet echt om in slaap te vallen en toen ik eenmaal sliep was dat heel onrustig. Op tijd wakker worden lukte me niet. Dat heb je als je om zes uur wakker word en dan vervolgens weer in slaap valt. Als een zombie ben je dan. Met moeite sleepte ik me de deur uit en ging naar het Zuiderpark. Rondje sport, even bewegen, even fietsen, even tegen iemand aan kletsen die me vragen stelde over mijn weerstandsbanden en mijn elastiek. Ik knapte er van op. Het energieniveau was er nog niet helemaal, maar ik was hoopvol. Toen aan het werk, en dat was pech, want een aangekondigde update van een applicatie wilde niet vanzelf, dus ik moest bellen. Ik hing vervolgens een kwartier aan de telefoon met iemand van ICT die mijn laptop overnam, dolblij was met mijn kabel-internetverbinding en het voor me regelde. Jawel, aan het werk. En daar zakte het in, want het was vandaag allemaal gedoe van dingen verbeteren, uitzoeken en rommelen. Ik heb het op een gegeven moment opgegeven. Het is de joker voor vandaag. En nee, het is niet mijn kortste blog ooit, maar het is wel een hele korte. Morgen beter.
Het lijkt alsof je kort als iets slechts beschouwd. Ik ben er wel voor dat mensen snel tot de kern van hun betoog komen in plaats van er eindeloos omheen te cirkelen. Dit soort korte krachtige stukjes vind ik wel fijn om te lezen.
En langere stukken ook.
Oftewel het zit hem niet in de lengte wat mij betreft.
Ik vind het fijn je te volgen met wat je bezighoudt. En me te laten inspireren door wat jij allemaal onderneemt.