Mijn privé obsessie is de plank. Jaren geleden ben ik erin geslaagd er twee minuten uit te persen en sindsdien is dat niet meer gelukt. Eenmaal per week doe ik die plank in plaats van iedere dag en echt helpen doet dat niet als je het op wilt bouwen. Gisteren stond ik na vier maanden weer op die mat en slaagde erin tot 1.06 te komen. Jawel!

Zaterdag plankdag

Ik ga het dus weer doen. Yogamat in de achterkamer. Voornemen om er niet iedere keer het uiterste uit te persen, maar wel boven de minuut uit te komen. Minstens acht keer vandaag mensen! Daar kies ik natuurlijk wel één van de warmste dagen van de week voor uit, maar hé, maakt dat uit? Het wordt een uitdaging. Mijn streven? Elke keer vijf seconden erbij.

Planken dan maar

Om half elf de eerste: net onder de minuut. Goed uitgangspunt.
Half twaalf nummer twee, 3 seconden meer, beweeglijk, om de tien seconden op het klokje kijken, niet bepaald een rustige plank.
Half een: ik kan beter als streven 1 seconde nemen, dat heb ik nu namelijk.
Half twee: optimist die ik er ben, elke keer vijf seconden. Laat ik blij wezen als ik boven die minuut blijf.
Half drie: nu al weer? Krakende heupen, ellebogen die pijn doen, gekreun bij 36 seconden. Ik zak door mijn hoeven met 45 seconden. Waarom doe ik dit ook al weer?
Half vier: kweenie, misschien moet ik wat meer gaan trainen of zo. Nog twee keer.
Vijf uur: gesmokkeld. Ietsje meer dan net. Meer uitgerust.
Zes uur: poe poe. De laatste. Viel echt niet mee.

Conclusie

Was ik iets te optimistisch? Was ik iets te weinig getraind? Moet ik misschien toch iets meer gaan doen om een beetje in vorm te blijven? Ja op alle vragen. Een minuut was toch altijd wel het minimum dat ik kon halen, zelfs met vrij weinig moeite en dat lukt dus gewoon niet. Sinds ik weer in Sky Health train, doe ik geen plank meer na de training. Nu heb ik dus na vier maanden weer een paar planken gedaan en doet alles pijn. Dat mag weer anders en daar ga ik dus aan werken.