Ik ben zojuist teruggekeerd van een doelloos rondje. Ik heb mijn elektrische fiets gepakt en ben gaan fietsen. De Apeldoornse laan door, richting centrum. In het centrum was het opvallend druk met allerlei mensen die het vreselijk noodzakelijk vonden doelloze boodschappen te doen. Ze stonden in de rij bij de C&A. Nu heb ik deze week mijn kast enigszins opgeruimd, dus ik weet dat ik niets nodig heb. Verder langs de Tweede Kamer, de Raad van State, een draai naar het Piet Hein Plein, verder langs de Paleistuin en vervolgens weer richting huis. Twaalf kilometer gefietst, accu bijna leeg gefietst en ik geef toe, het was lekker.

Vandaag heb ik mezelf naar buiten geschopt. Het was mooi weer, wel wat fris, maar de zon scheen. Mijn balkon heeft de neiging vrij fris te blijven, ook omdat de zon pas laat in de middag erop komt. Ondanks het vriendelijk doch dringende verzoek van de regering binnen te blijven, wil ik minstens eens per dag even naar buiten. Dus naar buiten, maar dan krijg je dus: waarheen? Hier wreekt zich dus dat ik alleen woon. Anders kan je huisgenoot meesleuren en lekker gaan fietsen en onderweg kletsen. Want een wandeling of een fietstocht maken door een mooi gebied is nog veel leuker als je er later over kan praten. Ik ben er niet goed in, doelloze rondjes lopen of fietsen. Ik moet een bestemming hebben. De stad in fietsen naar Paagman om boeken te halen die ik besteld had, is beter dan geen doel te hebben. En dat doe ik dus in een blog. Een blog dat voor mijn doen best kort is, maar dat geeft niet.