Note to self: eerder in slaap vallen. Het is wat moeilijk vanochtend, ik heb eigenlijk heel veel koffie nodig, maar zit weer aan de groene thee. Mijn maag vertelt me dat ik iets meer had moeten eten dan de kwark met muesli. Misschien nog een eitje erbij, dat nog in de keuken ligt en waar ik dus niets aan heb op dit moment. Zucht.

De lunch wordt in ieder geval weer gevuld met 10 minuten snijwerk en een andere vriendelijke collega die me uit toe lacht. Tijdens de lunch besluit ik ook een paar uur vrij te nemen ’s middags omdat ik eigenlijk gewoon moe ben. Pas later bedenk ik me dat dit wel eens door die mindere energie kan komen waar P het over had. Eigenlijk wel logisch dat het een paar dagen duurt voordat je het merkt.

Iets anders, ik lees het blog van Peter Pellenaars, de man van de #50books-vragen, maar dat zijn niet de enige stukken die ik lees. Hij is op dit moment bezig met bloggen over Leo Babauta en diens nieuwe boek Zen Habits – Mastering the Art of Change, aangezien het een echt doe-boek is en hij zijn vorderingen wil delen.
Het heeft me aan het denken gezet. Wat Peter zei over motivatie:

“Het is goed om een doel voor ogen te hebben om gemotiveerd te raken. Maar het kan ons gaan hinderen bij het gemotiveerd blijven. Al snel zullen we merken dat de dagelijkse praktijk van de gewoonte die we proberen onszelf aan te leren mijlenver (letterlijk en figuurlijk in sommige gevallen) afstaat van wat we ons erbij voorstellen.”

En dat is er eentje die ik mee kan nemen. Ik ben toch wel vrij impulsief en kan heel enthousiast raken over iets en vervolgens, bijvoorbeeld omdat het niet loopt zoals ik denk dat het gaat lopen, er totaal de motivatie voor verliezen. Dat is een punt waar ik aan moet denken terwijl ik bezig ben met koolhydraten minderen, trainen, afvallen, af en toe wat minder afvallen. Dan moet ik bedenken waarvoor ik het doe: omdat ik degene ben die lekkerder in dit velletje wil gaan zitten. Dat gaat lukken als er wat minder mij is. Met andere woorden: als ik morgen geen gram ben afgevallen, niet meteen de moed verliezen, maar even aan dit stukje denken en waarom ik het ook alweer doe. Proberen mijn huidige gevoel te waarderen. Ook omdat ik met al het eten en trainen me wel erg lekker voel.
En ik ga Peter nog een keer citeren: “Dit is waar je nu staat. En dat kan heel positief uitvallen wanneer je het maar los ziet van waar je ooit denkt te eindigen. Zonder oneerlijke concurrentie van een ideaalbeeld hoeft de realiteit helemaal niet hard te zijn.”
Een mooie om voor vandaag mee af te sluiten. Morgen weer een dag, met trainen… en wegen…