Ga ik of ga ik niet op die weegschaal staan? Mijn gewicht is nog steeds een probleem. Eens in de week, op dinsdag sta ik op de weegschaal, gisteren was ik het vergeten, dus ik stond vandaag op dat ding. En schrok me rot. Na een leuk begin, anderhalve kg afgevallen, zat het er nu dubbel en dwars weer bij. Je hebt wijsheid en je hebt wijsheid, maar ik weet ook dat het er alleen maar afgaat als ik wat strenger voor mezelf ben. En ophoud met het smoesje dat ik te weinig beweeg, dat doe ik zelf namelijk en kan ik zelf wat aan doen.

Niet streng zijn voor mezelf

Ja, dat argument heb ik wel eens gebruikt, het probleem is, daardoor blijf ik er weinig aan doen. Wil ik afvallen? Dan zal ik er moeite voor moeten doen. Weer terugkijken naar vijf jaar geleden – oh help, al vijf jaar geleden – en dat eetpatroon weer aan gaan houden. De reden dat ik dat niet doe, is omdat het vrij streng was. Een geleidelijke overstap is voor nu een goed plan vind ik. Die eerste week van dat andere eetpatroon was zonder fruit, ik maak dus nu gewoon mijn fruit op en ga voor de rest wel weer anders eten. Het heeft in ieder geval geen zin te blijven rommelen in de marge, want dat heb ik al bewezen, het werkt niet. En zoals een Facebook vriend vertelde, die wel aan het afvallen is, het moet wel een ferm voornemen zijn. Dat ontbreekt er bij aan, volgens mij, dat ferme. Dat moet ik toch maar eens omarmen.

Gezondheid

Ik kreeg deze week een sms-je van het ziekenhuis, want ik heb deze week weer een afspraak, ditmaal voor bloedprikken en een CT-scan, dit voor controle van de darmkanker. Nou vrees ik niets, want ik denk dat het goed zit, maar ik mag wel alleen dit keer. Vanwege de corona-maatregelen mag vaste gezelschap vriendin Janny niet meer naar het ziekenhuis. Vrijdagmiddag dus een tochtje in mijn eentje naar het Westeinde ziekenhuis.