Het gaat kriebelen

Het is al weken hetzelfde bij mij. Geen energie om wat te doen. Wel genoeg mensen die me aanmoedigen. Vrijdag was dat Pedro die vanwege de tweeling die in aankomst is, waarschijnlijk de komende twee weken er niet is. “Wel wat doen, Ali”. Dat was ik wel met hem eens. Vanmorgen zat ik met vriendin W aan de telefoon die me vroeg wat ik ging doen vandaag. “Ga je nog sporten?” Um, mond vol tanden, ja, dat moet ik eigenlijk wel weer in mijn schema gaan zetten. Ik ben er een beetje onderuit gekomen vandaag, want hee, met andere dingen ben ik wel actief.

Sportschema

Mijn sportschool organiseert voldoende, want buitensportactiviteiten en een account waar je online allerlei lessen kan volgen. Aan de andere kant, dan moet je het wel doen en niet zoals ik de laatste week heb gedaan het gewoon weer uit mijn schema knikkeren. Voornemens hebben en ze vervolgens ook volhouden. Die ferme discipline van een Facebook vriend zit nog steeds in mijn hoofd. Dus kriebel de kriebel, het wandelen van Mulder staat voor morgenmiddag in mijn schema. Het account voor lessen is aangevraagd. Het schema van Pedro mag minstens vijf keer per week vind ik. Geen zin moet even de deur uit en ik mag ook wat meer de deur uit.

Volhouden

Het is een dingetje. De ene dag loopt over in de andere dag. De ene dag loop ik over van de voornemens, de andere dag zeg ik heel makkelijk dat ik geen zin heb. Eerst deze week maar. Ik las de column van Aaf Brandt Corstius in de Margriet (nr. 13, 2021) en ik ben het helemaal met haar eens.

Elke keer was het weer een heel besluit. Ik zou kunnen gaan sporten, maar ik zou ook op de bank kunnen blijven hangen. Ik zou naar yoga kunnen gaan, maar morgen was er een fijnere les, dus dan ging ik nu maar niet. Nooit vloog ik geroutineerd naar buiten, tas met spulletjes in de hand, om naar het sportetablissement te fietsen.

Uit mijn leven gegrepen. Zo gaat dat dus bij mij ook. Als ik ’s ochtends niet meteen mijn sportkleren aantrek, komt er niets van, want halverwege de dag verkleden is blijkbaar erg moeilijk. Choices, choices dus. Ik ga zien wat ervan komt.

Eén gedachte over “Het gaat kriebelen

  1. Naar mijn idee lukt het alleen als de knop omgaat en de grote truc is om die knop te vinden. Weet je nog een aantal jaar geleden toen je tig keer per week ging sporten en de kilo’s eraf vlogen? Het kan dus wel.
    Ik ben in februari met de app Ommetje begonnen en dat heeft mij uit de apathie gehaald. Sindsdien loop ik elke ochtend minstens een half uur.
    En ook ben ik een 30 dagen yoga journey aangegaan. Dat was ook heel stimulerend. Zelfs zo erg dat ik nu aan de tweede 30 dagen ben begonnen zonder pauze.
    Tja, bij mij is de knop opeens om. Ik wens jou dat ook toe.

Geef een reactie