Je hebt het wel eens. Ik loop vanochtend naar buiten om naar de sportschool te gaan, het begint te spetteren, ik denk, het valt wel mee. Tegen de tijd dat ik bij mijn fiets was, goot het. Terug naar huis dus om mijn regenjas te halen. Vervolgens door naar de sportschool, waar de lift is uitgeschakeld: drie verdiepingen omhoog lopen. De training kwam ik door en was zelfs lekker. Daarna door naar Health City, waar ik erachter kwam dat mijn badpak nog keurig thuis over de lijn hing. Ik ben ditmaal fijn uitgebreid in de sauna geweest. Terug bij mijn fiets kon ik mijn sleutel niet vinden. Ik had mijn sleutelbos van mijn regenjas naar mijn tas overgezet en blijkbaar was die fietssleutel niet meegekomen. Gelukkig – want ik kreeg als visioenen van mondkapje kopen en de tram nemen – had de sportschool de sleutel gevonden. Terug thuis vond ik het wel goed geweest. Lunch, even wat plastic en flessen wegbrengen – morgen worden de boodschappen gebracht – en dan niets.

Batterij

Een tijd geleden had ik het er met een vriendin over en nu loop ik tegen dezelfde situatie aan. Mijn reserve batterij is de afgelopen weken weer helemaal leeggelopen, door slecht slapen en gedoe met medicijnen waardoor ik me eerder slechter dan beter ging voelen. Daardoor voel ik me al weken niet top. En dat rolt door in alles, mijn energieniveau is laag, ik voel me de meeste tijd niet echt goed en ben aan het rommelen. Slecht in slaap vallen, als ik eenmaal slaap word ik drie keer wakker. Eén voordeel van geen reistijd, is dat ik die tijd kan bijslapen, maar dat helpt niet altijd. De batterij wordt niet meer opgeladen, ik begin elke dag op halve kracht. De sportschool is weer open, maar ik ben er nog niet veel geweest. De trainingen met Pedro, die houd ik wel bij. Dat is gericht, goed begeleid en daar voel ik me wel goed bij. En ik zou me er nog beter bij voelen als ik vandaag mijn badpak bij me had gehad. We gaan gewoon voort.