Wat ik eigenlijk had moeten doen vanochtend toen ik zittend achter mijn computer me al te pletter zweette, was mijn training afzeggen. In plaats daarvan ben ik gegaan en ben ik er doorheen gekomen. Daar was ook alles mee gezegd. P zei het ook na tien minuten trainen, als het niet gaat, dan gaat het niet. Maar ja, eigenwijs hé? Toch doorgaan natuurlijk.

Grenzen

Ik had het gisteren over grenzen. Vandaag ben ik dus met gierende bandjes de bocht uitgevlogen en met een rotvaart ruimschoots die grens overgeschoten. Slim? Nee, absoluut niet. Maar af en toe ben ik ook gewoon niet slim. Ik herkende het gevoel niet, dacht dat ik moe was. Maar nee, ik ben gewoon ziek.
De training was volslagen niets vandaag. Eentje die in de annalen bijgeschreven moet worden en verder vergeten, want het was niet goed. Ik had moeite met dingen die ik op andere dagen fluitend doe. Nu heb ik spierpijn – overal – en doet mijn hele lijf pijn. Oh, we hebben niet gewogen vandaag omdat twee dames de weegschaal bezet hielden. Volgende week weer.

De uitdaging

Ik sta nu op 1 minuut, 2 seconden, en dat lukt me nog vrij gemakkelijk.

Totaal: 1 jaar, 79 dagen