Vrijdag
Een dagboek deze week, even laten zien hoe mijn week loopt.
Vrijdag sportdag. Ik kan uitslapen, want ik heb pas om elf uur een afspraak en het blijkt dat Pedro ook wilde uitslapen. Het is weer hard werken. Meestal kan ik na een kwartier al niet meer praten, dan moet ik eerst hijgen, maar het is eigenlijk altijd wel lekker. Ik doe meteen de plank, maar daarmee ben ik niet zo succesvol. Een plank van een minuut en één van een halve minuut. Daarna ga ik naar Health City. Wegens algemene stemmen tegen, heb ik besloten me niet te wegen, ik zie het wel met mijn gewicht. En ik duik het zwembad in. Daar hebben ze een fout gemaakt met de vloeistoffen die in het water moeten, dus het ziet er niet uit, het is heel donker water. Wel 20 baantjes gezwommen. Onderweg naar huis zit ik te dubben of ik eieren zal bakken of een tosti zal maken. Het wordt een tosti.
Zaterdag
Van de dagelijkse email van IkPas moet ik de voordelen opschrijven van negentien dagen niet drinken. Dat is een mooie activiteit als ik op dag 18 heb gezondigd. In ieder geval heb ik meer energie. Ik slaap beter, één van de grootste voordelen, aangezien ik al maanden problemen heb met slapen. Voor de lunch bak ik die eieren die ik gisteren al in mijn hoofd had. Avondeten wordt broccoli met champignons, een uitje en een speklapje. Ik ben mijn diepvries aan het leegeten.
Zondag
Het wekelijkse dubben over sport is weer aangebroken. Ik heb zeker met dit winterweer enorme moeite om er op uit te gaan. Het helpt niet dat ik nog spierpijn heb van vrijdag. Door de week gaat het iets makkelijker want dan ben ik toch al buiten omdat ik naar huis fiets vanaf mijn werk. Het helpt niet altijd, donderdag fietste ik door een regenbui naar sport en toen ben ik toch naar huis gegaan. Het heeft een uur geduurd voor ik weer warm was. Dus geen sporten vandaag. Wel sportkleding in mijn tas gegooid, morgen na het werk gaat er gesport worden.
Maandag
Ik heb vandaag een interview in de Volkskrant* gelezen dat diepe indruk op me maakte. Een citaat: “Ik schaamde me voor mijn lichaam dat me zo in de steek had gelaten en tegelijkertijd wilde ik perfect zijn. Want als je dat niet bent, ben je niet succesvol. Dat is echt iets van onze geïndividualiseerde maatschappij. Als je geen succes van je leven maakt, ben je een loser. Als je kanker hebt, ben je ook een loser.” Let wel, dit was een vrouw die in haar leven vier keer kanker heeft gehad. Vier keer! Misschien dat ze het daarom zo ervaart, maar dit is een ervaring die heel ver van mij afstaat. Ook haar instelling is mij vreemd. Ik was voor mezelf van mening dat ik domweg pech had gehad.
Donderdag
Soms lukt het gewoon niet, met die weken. Het is de hele week ijzig koud geweest, vanaf dinsdag ben ik met OV naar mijn werk gegaan vanwege sneeuw. Het dreigt niet beter te worden, helaas. En dat helpt niet echt met mijn humeur dat gewoon prut is. Het is niet de eerste keer trouwens, ik ben zo af en aan lichtelijk depri en wijt het aan de winter. Ik word een ouwe muts, ik kan er steeds slechter tegen. Het medicijn dat vriendin E me aan de hand deed – lichtpuntjes verzamelen per dag – heb ik al eens meer gedaan en helpt enigszins, maar is geen wondermiddel.
Weer zondag
En plotseling kom je tot de ontdekking dat je dit dagboek wilde afsluiten op vrijdag en dan is het toch zondag. Ik moet zeggen, ik heb betere weekenden gehad. Zaterdag was gevuld met ongelooflijk beroerd zijn en niet naar de wc kunnen. Vandaag ben ik nog gammel en doe ik maar even niets. Mijn bedoeling deze week? Laten zien waarmee ik bezig ben. Ik hoop dat het bevalt, lieve lezers.
*Fokke Obbema, Monique Maarsen vastgoedondernemer ‘Luister naar je innerlijke stem’. Volkskrant, 21 januari 2019.
Foto: Pixabay, CC0 gebruik.
Wat moet jij toch veel van jezelf. Je hebt een heftig jaar achter de rug en dan ook nog eens helemaal stoppen met alcohol? Als je van een nachtmutsje lekker slaapt, zou ik dat maar gewoon doen. Zelf drink ik helemaal niet (geen prestatie, ik lust het gewoon niet). Ik kan me niet voorstellen dat een glaasje per dag bezwaarlijk zou zijn. Een goede nachtrust is veel belangrijker. En gezond eten en naar je lichaam luisteren: als je je niet goed voelt, kan het sporten wel een tandje minder. Het komt wel weer goed.
Nog even dan komt het voorjaar eraan, dan ziet het er allemaal weer anders uit.
Ach Ali, veel is zo herkenbaar al heb je dat weinig aan. Het steeds maar eisen stellen aan jezelf want dat sporten móet en is als het klaar is lekker.
Die vreselijke sombere winter waarin we veel te weinig buiten komen met alle vee volgen van dien.
Het gevoel dat je lijf niet meer wil wat het altijd moeiteloos wilde…
En toch zet je door, stop je met alcohol en eet je verstandig! Aan dat laatste kan ik een voorbeeld nemen, ik kan het niet opbrengen!
Je hebt best veel te verduren gehad en dat kost energie en tijd. Januari is bijna om, nog even een het is lente! Dan schijnt de zijn en komt langzaam je energie weer terug. Nog even volhouden!
Je bent flink aan het worstelen en ik vind het dan ook superknap dat je pas 1x alcohol hebt gedronken in al die dagen. Je doet er alles aan om jezelf op te beuren en goed voor jezelf te zorgen en dan kan ik me goed voorstellen dat je soms heel chagrijnig wordt als je lichaam je nog eens in de steek laat. Daar een keer flink op mopperen kan ook gezond zijn.
Van IkPas had ik nog nooit gehoord. Wij drinken hier sinds 1 januari ook niet meer maar hebben nog geen doel gesteld voor hoe lang. Het werd zo’n heftige gewoonte dat er simpelweg wat moest gebeuren. Ik vind zoiets doen met zijn tweeën wel makkelijker dan als ik dit alleen had moeten ondernemen. Dus wat dat betreft neemt mijn bewondering voor jou alleen maar toe.