Mag ik een pilletje motivatie?
Ik had het erover met vriendin W, dat het na verloop van tijd zo moeilijk is om jezelf te motiveren. Ik ben nu ruim twee jaar bezig met afvallen en ik merk gewoon dat alles wat in het begin weinig moeite was, me nu veel meer moeite kost. Wijntje? Wordt er vaak één of twee extra. Snoepen ’s avonds? Gebeurt ook gewoon. Twee jaar geleden allemaal rigoureus uit mijn menu gesneden, nu er weer langzaam in geslopen. Maar er moet wel wat gebeuren anders blijf ik ronddobberen met een te hoog gewicht waar ik van baal. En jojoën heb ik ook geen zin in.
Blessures
Ik heb de neiging blessures te negeren, maar met de pijnlijke rechterkuit van vrijdag was dat geen optie. Wel probeer ik – ondanks het feit dat het niet helemaal lekker voelt – er doorheen te trainen. Aangepast. De loopband sla ik over. Touwtjespringen heb ik vanochtend geprobeerd, maar ik voel elke sprong, dus dat bleef bij een poging. Maar de crosstrainer werkt en de fiets ook. Want dat zei Pedro ook, dat ik moest blijven fietsen. Dat had ik vrijdag al gedaan, met zere kuit en al. Dus ik heb vandaag een uur in de sportschool gestaan en daarna nog een half uur gezwommen.
Gewicht
Het wordt een obsessie. Ik zie het aan mijn eigen blog waarin ik ongeveer elke week zeur dat het omlaag moet en vervolgens is het weer omhoog. En vrijdag kon het er wel bij, het was weer omhoog. Ik sta nu op 83,1 kg en ik ben het zat. Ik heb vrijdag met Pedro zitten appen en heb besloten om er nu gewoon serieus voor te gaan en niet half, zoals de afgelopen acht maanden. Geen gedoe, gewoon weer week 1. Het knopje is om geloof ik. Komende weken mag ik dat voor mezelf gaan bewijzen. En als iemand motivatietips heeft, ik hoor het graag.
Totaal: 2 jaar, 32 dagen, 83,1 kg.
Foto: Pixabay, CC0 gebruik
Een pilletje bestaat hellas niet. Motivatie dan,
Denk aan hoe blij je bent weer te kunnen shoppen in gewone winkels.
Hang die kerstkaart met foto uit de sportschool aan je koelkast,
Benoem het resultaat, elke dag. Niet: Ik ga het doen, maar: Ik heb het gedaan. Ik weeg …
Geef jezelf niet steeds op je kop, maar complimenteer jezelf.
Geniet van het moment, ga niet denken aan sport als corvee.
En als laatste: wil het even niet, dan wil het even niet. Morgen weer een nieuwe dag.
De knop is om en laat die daar op staan. Niet meer aan komen en niet meer aankomen.
Je hebt twee jaar geleden laten zien dat je het kunt en dat betekent dat je het nog steeds kan. Dat is het mooie van wat je tot nu toe gepresteerd heb. Dus nu alleen nog even doen. Succes.