Het viel me vandaag op hoe snel je slechte gewoontes kan kweken en hoe goede gewoontes juist tijd kosten. Toen er nog geen corona was en ik elke dag naar mijn werk moest fietsen lukte het wel. Wekker op 6.45, 7 uur uiterlijk eruit – ja, ik moet eigenlijk niet snoozen – en tussen 7.45 en 8.00 de deur uit. Dan moest ik wel de avond tevoren niet te laat naar bed gaan. Gisteravond besloot ik om 22.15 naar bed te gaan en ik nam mijn e-reader mee. Foute beslissing, want toen ik vervolgens op de klok keek was het 0.45. De sport vanochtend is niet doorgegaan, en ik ben de hele dag een tikkeltje duf geweest. En dat gebeurt me dus wel vaker. In fietsende tijden bleef ik echt niet hangen voor Jinek, nu doe ik dat wel, en dat duurt tot 23.30. Laat dus. Ik hoor links en rechts om me heen dat mensen gewoon hun oude tijden hebben aangehouden. Ik vind het knap. Het is mij niet gelukt.

Die uitdaging

Vandaag gedaan. De plank. Waar ik dus een gewoonte van wil maken. De vorige keer dat ik dat zei, was het juni en heb ik die plank keurig elke dag gedaan. Zo’n twee weken lang en het was niet elke dag. Vervolgens duurde het tot eind juli voor ik weer begon en meteen weer stopte en heb ik hem in augustus nog een paar keer gedaan. Die wall sit heb ik toen ook elke keer gedaan. Toen begon ik in september hem na de maandagochtend Milon te doen, maar de rest van de week niet. Vanochtend kwam ik dus niet eens bij Mulder en heb ik als alternatief thuisfitness gedaan en op YouTube een jongedame nagedaan die met weerstandsbanden in de weer was. Vervolgens de plank en de wall sit. Wat denken jullie? Wordt het dit keer een gewoonte?

De bloggewoonte

Ruim zes maanden, vanaf 1 april. Nog steeds elke dag, al 194 dagen lang. Schouderklopje, elke schouder. Die gewoonte kweken lukt dus wel en ik blijf hem doorzetten tot het moment dat het echt genoeg is. Er zijn nog andere leuke dingen, zoals dat boekproject.