Het was lekker deze week. Een normale week met normaal trainen, dus ik ben fijn op dinsdagavond en op vrijdag gaan trainen. Dinsdag cardio, vrijdag met Bert. Het gewicht viel me mee na een toneelweek. Het vonnis was 80,4 kg en daar moet wel weer wat vanaf.

Slapen

Ken je dat? Eerst (te) laat naar bed, vervolgens slecht in slaap kunnen vallen en dan weer om vijf uur wakker worden en niet meer in slaap kunnen vallen? Dinsdag op woensdagnacht gebeurde me dat. Om 6.15 besloot ik dat ik eruit ging, om 7 uur was ik de deur uit, om 7.45 liet ik een collega schrikken omdat ik er al was. Het kantoor is al om 7 uur open dus vroeg komen is geen probleem. Laat in de middag zat ik wel te geeuwen, maar kon ik gelukkig vroeger naar huis.

Blessure

Op deze tweede Paasdag was ik fijn weer in de sportschool, had ik net geroeid, stond ik op de loopband en had ik een sprint-interval ingesteld. Drie minuten opwarming, 30 seconden sprint, 1 1/2 minuut wat rustiger aan. Acht maal een sprintje trekken, ik vind het heerlijk om te doen. Ik begon na de opwarming aan mijn eerste sprintje en na vijf seconden schoot een heftige pijn in mijn linkerkuit. Ik heb de loopband uitgezet en ben kreunend van de pijn neergezakt op de loopband waar een trainer zich over me ontfermde. Onze discussie ging op dat moment nog over kramp of een zweepslag. Vijf minuten later was het nog steeds pijnlijk, zat ik op een bank met ijs op de kuit en zocht de trainer het op zijn telefoon op. Zweepslag, dat was wel duidelijk.

Wat doen we eraan?

Dus nu zit ik al vanaf thuiskomst op de bank met mijn been op een kussen en ben ik nog aan het koelen. Want dat heeft dus alleen de eerste 24 uur zin. Een blessure zit in een klein hoekje. Morgen even kijken of ik minder pijn heb en een beetje normaal kan lopen. De terugtocht naar huis, op de fiets, was vandaag een uitdaging. Die fiets hoef ik morgen niet te proberen denk ik. En sport kan ik minimaal deze week wel vergeten.

Totaal: 1 jaar, 305 dagen