Spiergeheugen

Ik stond vanochtend voor het eerst weer alleen in de sportschool. Pedro had zich ziek gemeld met verkoudheidsklachten en ik had besloten zelf te gaan. Dat moest toch lukken, zelfs na drie en een halve maand sportschoolsluiting. Ik heb het geweten.

Routine

Het moest mogelijk zijn in de oude routine te stappen. Na wat rekoefeningen ging ik dus naar de loopband waar ik mijn oude sprintroutine weer instelde. Acht sprintjes van 30 seconden elk, met anderhalve minuut herstel ertussen. In totaal met opwarming en afkoeling erbij is het twintig minuten. Een sprint van 9 km p/u, herstel van 4 km p/u. Eitje, mijn record voor een sprint is 13 km p/u. En dat dacht ik nog steeds na één sprintje, want die ging verrassend makkelijk. Zeven sprintjes en een heleboel zweet later dacht ik er anders over en ging het een stuk minder gemakkelijk. Die afkoeling was nodig, en ook een heleboel water. Na het uitgebreid schoonmaken van de loopband ging ik zwetend en wel op zoek naar iets anders. Tot zover spiergeheugen, want mijn benen hadden dit blijkbaar niet onthouden. Walking lunges met gewichten, waarbij ik het even heel kalm bij 3 kg hield. Dat viel ook al niet mee. Mijn knieën wilden niet zover naar beneden, terwijl dit wel iets was, dat ik bij mijn ochtenden in het Zuiderpark ook had gedaan. Na het schoonmaken van de gewichten ben ik maar gaan zwemmen. Daar viel het gelukkig mee, er ging net iemand weg, waardoor ik meteen de derde baan in kon. En daar heb ik fijn 24 baantjes gezwommen.

boekje
Jaren geleden in een blogpost gebruikt, toen was ik wat actiever geloof ik

Mijn boekje

Ik doe het al jaren, ik noteer alles wat ik aan sport doe. Dat is begonnen in augustus 2008 toen ik lid werd bij toen nog Fitness First. Eerst waren het alleen de weegbonnetjes, vervolgens noteerde ik hoeveel baantjes ik zwom en wat ik aan lessen deed. Ergens in 2010 ging ik het in meer detail noteren. Vanaf 2015 voerde ik het ook in op een Excelsheet. Leuk rekenen, gemiddelden ontdekken, optellen hoeveel meters ik roeide. Ik, de cijfernerd. Meten is weten. In dat boekje stond dus dat ik in januari voor het laatst die sprintjes had gelopen. Vanaf februari was het vrijwel alleen yoga en de trainingen met Pedro. Als ik al spiergeheugen had, was dat voor yoga en niet voor die sprintjes. Dat ga ik toch maar eens veranderen de komende maanden.

Eén gedachte over “Spiergeheugen

Geef een reactie