Pedro had me uitgenodigd naar De Lier te komen, want daar konden we heel eenvoudig één op één trainen. Zo gezegd, zo gedaan. Tenminste als je kaart kan lezen en niet beantwoord aan het cliché van de vrouw die niet kaart kan lezen. Ik moet dat boek toch een keer lezen. Je zou zeggen dat het tegenwoordig vrij eenvoudig is. Tik routebeschrijving in Google Maps en je kan een beginpunt en een eindpunt erin zetten en vervolgens uit diverse routes kiezen. Ik had dus de kortste route gekozen, 12 km, is mogelijk in 40 minuten. Ja, als je de weg weet.

Hij zei: links

Ik moest onderweg diverse malen op mijn telefoon kijken, hetgeen dus betekent afstappen, telefoon uit het voorvak halen, erover buigen voor schaduw, want veel zon en vervolgens verder puzzelen. Om 5 voor 1 had ik in de gaten dat ik wel te laat zou zijn en appte Pedro. En toen kwam ik een omleiding tegen. Daar stond ik dan, te twijfelen wat te doen, en er fietste een man langs, hij zei: links. Een heel lange links verder was ik er wel achter dat ik verkeerd zat, en had ik ondertussen Pedro aan de telefoon die zich afvroeg waar ik bleef. En het zal zo zijn, juist op dat moment zag ik een bordje van de straat waar ik heen moest. Er was nog een half uur trainingstijd over, dat ene kwartier halen we nog een keer in. Op de terugweg ben ik heel creatief een andere route gereden en kwam ik thuis zonder ook maar één keer op mijn telefoon te kijken. Het zij zo. Volgende week zal het wel vlotter gaan.

Ik ben zojuist teruggekeerd van een doelloos rondje. Ik heb mijn elektrische fiets gepakt en ben gaan fietsen. De Apeldoornse laan door, richting centrum. In het centrum was het opvallend druk met allerlei mensen die het vreselijk noodzakelijk vonden doelloze boodschappen te doen. Ze stonden in de rij bij de C&A. Nu heb ik deze week mijn kast enigszins opgeruimd, dus ik weet dat ik niets nodig heb. Verder langs de Tweede Kamer, de Raad van State, een draai naar het Piet Hein Plein, verder langs de Paleistuin en vervolgens weer richting huis. Twaalf kilometer gefietst, accu bijna leeg gefietst en ik geef toe, het was lekker.

Vandaag heb ik mezelf naar buiten geschopt. Het was mooi weer, wel wat fris, maar de zon scheen. Mijn balkon heeft de neiging vrij fris te blijven, ook omdat de zon pas laat in de middag erop komt. Ondanks het vriendelijk doch dringende verzoek van de regering binnen te blijven, wil ik minstens eens per dag even naar buiten. Dus naar buiten, maar dan krijg je dus: waarheen? Hier wreekt zich dus dat ik alleen woon. Anders kan je huisgenoot meesleuren en lekker gaan fietsen en onderweg kletsen. Want een wandeling of een fietstocht maken door een mooi gebied is nog veel leuker als je er later over kan praten. Ik ben er niet goed in, doelloze rondjes lopen of fietsen. Ik moet een bestemming hebben. De stad in fietsen naar Paagman om boeken te halen die ik besteld had, is beter dan geen doel te hebben. En dat doe ik dus in een blog. Een blog dat voor mijn doen best kort is, maar dat geeft niet.