Tag archieven: gezondheid

Dit was 2018, en daar is 2019 al

Geplaatst op door
2

Mijn huis op een willekeurige zaterdag in december. Mijn planten zijn omgebouwd naar alternatieve kerstboom. Op de salontafel ligt een onduidelijke stapel papieren die uitgezocht moet worden. Daar staat ook de wolkom met het haakwerkje dat eigenlijk voor de kerst af had moeten zijn. Om de stoel bij het raam liggen de Volkskrant, het magazine en lokale kranten die al uitgelezen zijn. Over de stapel ongelezen tijdschriften moet ik het eigenlijk niet hebben. Onder de salontafel een paar sokken die eigenlijk de was in moeten. Naast mijn bureau ook weer zo’n onduidelijke stapel papieren en boeken die uitgezocht moeten worden. Volgens mij ligt daar ook de handleiding van mijn nieuwe ketel. Op de eettafel mijn laatste impulsaankoop, een krukje van Family-W. Dat ding wil ik in de kerstvakantie in elkaar zetten. Maar dan zal ik toch echt eerst de rotzooi op die tafel op moeten ruimen.

Cijfertjes

Ik ben een cijferfreak, ik vind het heerlijk bij te houden hoeveel ik zwem, hoeveel ik loop, hoeveel keer ik bij Pedro wordt mishandeld. Dit jaar heb ik besloten het gewoon te laten. Natuurlijk heb ik minder gesport dan vorig jaar. Doe me een lol, na de operatie mocht ik zes weken niet sporten.Gewicht? Is het belangrijk dan? Op 31 augustus heb ik me voor het laatst gewogen en daar kwam een verrassing uit: 77,4 kg. Mooi getal hé? Ik ga me pas in 2019 weer wegen. Volgend jaar ga ik wel weer zo’n cijfertjesoverzicht publiceren. En die van vorig jaar, het jaar daarvoor en van 2015 kan je nog even herlezen.

Waar word ik gelukkig van?

Het is geen geheim, 2018 is niet echt mijn jaar geweest. Vorig jaar heb ik een jaaroverzicht geschreven waarin ik meldde evenwicht te zoeken. Dat evenwicht spatte uit elkaar toen ik in mei voor een darmonderzoek naar een kliniek ging. De diagnose darmkanker was niet fijn om het zachtjes uit te drukken. Ik ben er nog van aan het bijkomen. De littekens vervagen, het eerste controle onderzoek komt in januari. Ik zeg dat ik niet zenuwachtig ben, maar ben dat natuurlijk wel. En waar word ik dan gelukkig van? Lees de eerste alinea en je weet dat ik niet gelukkig word van een steriel opgeruimd huis. Sport kan ik best wel gelukkig van worden, zeker erna, want echt, je voelt je beter na sport. En die allereerste training na acht weken niet sporten was heerlijk. Maar ik werd dit jaar vreselijk gelukkig van een impulsaankoop, want wat was die wolkom leuk.

En 2019?

Meestal zeg ik ook nog wel eens wat van mijn voornemens. Nou, die heb ik dus eigenlijk niet. Ik ben van plan te blijven sporten, ik wil in januari weer die plank uitdaging gaan doen en ik wil mezelf iets meer pushen dan ik tot nu toe doe. Ik ben na de operatie toch een beetje bang gebleven om te veel te doen en daar wil ik overheen komen. En ik wil iets onderzoeken wat Pedro zei, namelijk lopen, sportkleding en schoenen aan, naar buiten en lopen. Mijn techniek is goed, zei hij afgelopen vrijdag. Dus wie weet, lopen. Maar eerst wens ik mezelf voor 2019 gezondheid en een saai jaar toe. Het is allemaal opwindend genoeg geweest.

Over batterijen en doorzetten

Geplaatst op door
2

De accu van mijn elektrische fiets heeft het opgegeven, of de oplader, dat is nog niet duidelijk. Ik mag er morgen mee naar Rijswijk en dan gaan ze kijken wat het is.

Batterij

batterijIk had afgelopen week last van mijn eigen batterijen, die nog steeds van slag af zijn. In normale toestand – lees: niet geopereerd aan darmkanker – slaap ik wel eens slecht en red het dan makkelijk tot het einde van de week. Helaas is dat nu niet het geval en als ik dus twee, drie nachten niet goed slaap, heb ik daar meteen last van. Ik had het er met vriendin W over die een maand voor mij een operatie heeft gehad. Zij zei, zie het als een dagelijkse batterij die je met slapen oplaadt, en een reserve batterij die je aanspreekt als je moe bent, even moet doorhalen en/of een partij stress hebt. Die reserve batterij van mij is zo goed als leeg. Mijn oplader, mijn eigen lijf, mist ergens een zekeringetje. Dus die dagelijkse batterij moet elke dag opgeladen worden door goed te slapen, wat ik dus niet doe. Tel daar stress bij op die ik krijg van een cardioloog die mij doorstuurt voor een MRI van mijn hart, omdat daar iets zit wat ze niet goed kon zien en het feest is compleet. Eind november moet ik naar Bronovo voor een MRI, 5 december krijg ik hopelijk een Sint cadeautje van de cardioloog die mij gaat vertellen dat het niets bijzonders is. Ze had het bij het vorige bezoek over een operatie waar ik echt geen zin in heb.

Training

Ik pak het anders aan deze weken. Eenmaal per week ga ik er lekker tegenaan met Pedro en voor de rest plan ik twee andere dagen in voor sport. Op de dag zelf beslis ik dan wat ik doe, en meestal is dat zwemmen. Het streven is per week zo’n 100 baantjes te zwemmen. Met drie keer per week in het zwembad liggen, is dat haalbaar.

Gewicht

Ik heb besloten me gewoon niet meer te gaan wegen tot volgend jaar. Ik vond die 77,4 kg van drie maanden geleden heel mooi als eindresultaat voor 2018. Volgend jaar weer verder

Foto: Pixabay, CC0 gebruik

Over conditie en trainingen

Geplaatst op door
2

Ik had vanochtend zwaar de pee in. Na een week verkoudheid had ik gisteren geoordeeld dat ik me goed genoeg voelde om te gaan trainen met Pedro. Die illusie was na de eerste oefening al aan gruzelementen. Deze training was een training van hijgen, hijgen, pauze nemen en weer hijgen. Het was niet leuk.

De eerste keer

Bij mijn weten is dit de eerste keer dat ik bij zo’n training ben weggegaan met een ontevreden gevoel in mijn lijf. Ik was in de veronderstelling dat mijn conditie iets beter was, maar het blijkt dat zo’n verkoudheid meteen weer afbreekt wat ik had. En dat was sowieso nog niet zo veel. Ik kan twee dingen doen, namelijk er moeilijk over gaan treuren of het gewoon accepteren.

Conditie

Vorige week kon Pedro niet en toen ben ik in Health City gaan sporten, een conditie schema dat Pedro voor me had gemaakt. Waarvan ik dus dacht, dat gaat lukken. Het ging ook wel lukken, alleen aan het eind lag ik voor pampus en was ik erg blij met het zwembad. Dat schema was ik weer van plan deze week en dat is dus niet gelukt door die verkoudheid. Een nieuwe poging staat gepland voor zondag, maar ik ga zondag eerst even kijken hoe ik me voel. Het heeft weinig zin te gaan sporten als ik me niet goed voel.

Over ritme en eerste keren

Geplaatst op door
3

Ik heb de laatste weken aardig wat eerste keren achter de rug. De eerste keer zwemmen in een ijskoud zwembad. De eerste keer werken. De eerste keer fietsen naar mijn werk. De eerste keer trainen met Pedro waarbij ik redelijk kapot eindigde. En toch zit er verbetering in.

Ritme

Het ritme keert terug. Het oude ritme van minstens drie keer in de week in de sportschool, zwemmen, een les Body Balance pakken, training met Pedro. En ook het dagelijkse ritme. Nog geen fulltime dagen, maar halve dagen, maar wel naar het werk fietsen. Drie kwartier met mijn neus in de frisse lucht, even bijkomen van alles op het werk.

Training

ritmeVanochtend mocht ik helemaal zelf kiezen waarmee we zouden beginnen. Conditie of krachttraining. Ik koos voor conditie. En ik merkte dat ik vooruit was gegaan in de afgelopen weken. Die eerste keer lag ik na de training uit te hijgen op de mat, nu kon ik zelfs praten na de conditietraining. Squats die me de eerste keer drie dagen spierpijn opleverden, kon ik nu gewoon doen. Pedro wil ze dieper hebben en dat gaan ze dan ook. Ik squat dieper dan ooit. Ongemerkt doe ik aardig wat dingen die ik voor de operatie ook deed. En de plank was vandaag 1.03 minuut, terwijl ik in voorgaande weken niet eens de halve minuut haalde.

Gezondheid

Bezoek aan de longarts: vaag verhaal, maar voor de zekerheid word ik wel naar de oogarts en de cardioloog gestuurd, krijg ik een longfunctie test, een longfoto en een nieuwe afspraak bij de longarts.

Gewicht

Ik had me er niet echt mee bezig gehouden, de afgelopen vier maanden. Ik mocht niet afvallen voor de operatie en deed dat dus niet. Een paar weken geleden was ik toch wel nieuwsgierig en ging ik bij de sportschool weer eens op de weegschaal staan. En daar was het, schijnbaar zonder enig probleem: 77,4 kg. Eindelijk onder die ergerlijke 80 kg waar ik al jaren in zat.

Foto: Pixabay, CC0 gebruik

Weer aan het werk

Geplaatst op door
1

Zeven weken later, zo kan ik dit stukje ook noemen. De operatie is ruim zeven weken geleden en ik ben opgeknapt en voel me goed. Goed genoeg om weer aan het werk te gaan.

Werken en sporten

trapWerken gaat natuurlijk in overleg met de Arbo arts waar ik vorige week mee heb gesproken. En met haar heb ik afgesproken dat ik twee weken 2-3 uur per dag aan het werk ga. Dat kan ik uitbreiden naarmate ik me beter voel tot ik weer fulltime werk, maar dat gaat in dit tempo wel even duren. Die eerste week viel niet mee. Dinsdag wilde ik na anderhalf uur weer naar huis. Donderdag had ik twee uur nodig voor ik het wel had gehad. Sporten ga ik ook weer doen. Ik ga mijn abonnement bij Health City weer oppakken, maar vooral rustig aan. Vandaag heb ik gezwommen in een ijskoud zwembad en vond mezelf geweldig met 20 baantjes. Komende week wil ik weer met Pedro sporten en met hem overleggen wat ik het beste kan doen om mijn conditie te verbeteren, want daar is de afgelopen zes weken weinig tot niets van over gebleven. Een beetje trap is me al teveel.

Lopen, niet rennen

Ik voel me goed, maar merk aan alles dat ik vooral niet te snel moet gaan. Ik kan voor mezelf wel denken dat 2-3 uur per dag niet veel is, maar aan het eind van de week voelde ik het echt wel. Lopen dus, niet rennen. Niet overdrijven. En mezelf tegenhouden, want mijn optimisme kent geen grenzen, eigenlijk moet ik er een hekje voor zetten.

Foto: Pixabay, CC0 gebruik

Drie weken later

Geplaatst op door
3

Het is drie weken geleden, die operatie. En het is me alles meegevallen. Weinig pijn, geen misselijkheid, vrij snel weer op de been. Vrijdag geopereerd, dinsdag weer thuis.

Na de operatie

Mijn optimistische tweelingzus wil wel eens overdrijven en niet goed luisteren. Als iemand dus tegen mij zegt dat het zes weken gaat duren voor ik weer het mensje ben, wil mijn optimistische zus daar vier weken van maken. Ik heb mijn tweelingzus maar weggestuurd. Eén activiteit per dag en ik moet uitrusten, dat schiet nog niet echt op. Ik breng mijn dagen dus door met gedoseerde activiteiten. Sport mag ik voorlopig even vergeten. Tweelingzus wilde eigenlijk na vier weken al weer gaan sporten, maar ik krijg voortdurend te horen dat ik daar toch echt zes weken mee moet wachten. Ik mag lopen en fietsen. Sporten komt wel weer evenals werken.

Controle

Een week na vertrek uit het ziekenhuis mocht ik weer langs komen bij de chirurg. Even laten zien hoe het met me gaat en de uitslag horen van het stuk darm dat eruit is gehaald. En het is dus alleen maar goed nieuws. Een tumor van 4 ½ cm en 20 lymfeklieren zijn eruit gehaald. De lymfeklieren zijn allemaal schoon. Met andere woorden: geen kanker meer. In januari mag ik terugkomen voor de volgende controle. Ik mag nog terug naar de longarts voor de sarcoïdose die ik als cadeautje erbij heb gekregen. En ik mag nog naar de champagnecardioloog voor een onregelmatige hartslag die tijdens het ziekenhuisverblijf werd geconstateerd. Maar voor de rest? Feestje.

Foto: Pixabay, CC0 gebruik

Waarom het een beetje stil is hier

Geplaatst op door
12

Andere dingen

Vanaf begin mei heb ik niets gepubliceerd op dit blog dat gewijd is aan sport, gezond eten en mezelf. Want begin mei moest ik voor een darmonderzoek naar een kliniek. In een ideale wereld krijg je dan te horen dat je iets hebt dat binnen een week geneest met wat medicijnen. In dit geval helaas niet, want ik kreeg de diagnose darmkanker voor mijn kiezen. Bij verdere onderzoeken in Antoniushove bleek dat het is niet uitgezaaid en goed te opereren. En die operatiedatum is nu ook vastgesteld. Op 29 juni ga ik onder het mes en dan zal een stuk van mijn dikke darm en endeldarm verwijderd worden. Van tevoren krijg ik vijf bestralingen. Eind juni klinkt heel ver weg als het pas half mei is.

En dan is het ineens eind juni

Vanochtend heb ik de eerste bestraling gekregen en is de operatie over een week. De tijd vliegt om er maar even een cliché in te gooien. De afgelopen weken ben ik doorgegaan met waar ik mee bezig was. Dus gewoon naar mijn werk, afgezien van de talloze afspraken in het ziekenhuis. En gewoon sporten, niet alleen mijn afspraken met Pedro maar ook zelf naar de sportschool. Positief blijven wat me van alle kanten werd aangeraden en knap moeilijk is af en toe. Is het te bevatten? Hee, ik ben niet de enige in de wereld die deze diagnose krijgt. Het is k*t en het is ook botte pech.

Bloggen

zonIk kan er voor kiezen om mijn mond te houden op dit blog. Ik kan ook tot in het detail erover bloggen, wat ik niet ga doen. Wat ik ga doen, is wat ik nu doe: erover bloggen, maar niet tot in detail. Schrijven is op dit moment moeilijk. Het kost me moeite om iets uit mijn pen te krijgen. Dit stukje staat al zes weken in de steigers. Maar dat is ook door mijn aarzeling of ik hier sowieso iets over ga vertellen. Dus hier is het, revisie nummer twaalf.

Foto: Pixabay, CC0 gebruik

Hardlopers, doodlopers en wandelaars

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik had een dagje vrij genomen afgelopen donderdag. Er moesten wat dingen geregeld worden. Het leek een goed idee een dag vrij te nemen ervoor te gaan zitten en het gewoon te doen. Het is bij een idee gebleven. Donderdag ging nog, ik ben gaan sporten, en daarna… gebeurde er niets. Vrijdag ben ik gaan sporten, en daarna… gebeurde er weer niets. Zaterdag gebeurde er niets. Zondag gebeurde er niets. Ik had de afgelopen week een buitengewoon rustige week op mijn werk gehad en dat sleepte zich voort in deze vrije dagen. Het hielp ook niet bijster dat het gewoon barstens koud was, niet echt een uitnodiging om lekker naar buiten te gaan. Gevoelstemperatuur -10°, genoeg om mij onderuit te krijgen en me totaal niets te laten doen. Er zit geen energie in me.

Trainen

Vrijdagochtend was het vroeg en koud. En de training…

ik moest op een soort fiets en probeerde op zo’n manier te fietsen dat ik het drie rondjes zou volhouden. Ja, ja. Dat was dus voordat Pedro zei dat ik zo hard mogelijk moest. Fietsen tot ik 10 kcal zou halen op dat ding, en binnen een minuut, anders mocht ik voor elke seconde overtreding gewichten gaan tillen. Ik keek niet vrolijk. Hij wel. Later gebeurde dat nog een keer met een andere oefening, een figuurlijke schop om ervoor te zorgen dat ik tot het uiterste ging. Daag me uit en ik ga ervoor. Eindresultaat: je kan me opvegen. Maar wat ik voor de volgende keer zelf sporten moet onthouden: dat ik dat zelf ook moet doen. Lekker doorgaan tot het uiterste.

Waar was ik mee bezig?

Dat hardlopen, dat gaat even nog niet, maar waar ik ook voor moet zorgen is dat ik me niet doodloop en van energieloosheid in elkaar stort. Want daar lijkt het een beetje op met zo’n weekend waarin ik totaal niets uitvoer. Het is niet erg, want het is waarschijnlijk een gevolg van een winter met verkoudheden en ik ga me niet schuldig voelen. Lopen dus, iets uitvoeren op een normaal tempo, me een beetje meer uitsloven met sport. De trap naar de derde verdieping nemen op mijn werk. Fietsen is ook goed, en het is het precies het goede weer ervoor. En het wordt lente, altijd een goed ding, daar krijg ik ook energie van.

Over herstellen en trainen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Hoesten, proesten, snotteren, geen energie, zie daar de kenmerken van de afgelopen twee weken. Het heeft heftig ingehakt op sport, want ik was niet zo bar veel in de sportschool te vinden. Ik heb zelfs een training met Pedro afgezegd, omdat ik totaal niet in vorm was.

Herstellen

Tussen december met de eerste verkoudheid en februari met de tweede verkoudheid ben ik best wel in orde geweest. Maar zeker de tweede verkoudheid heeft er behoorlijk ingehakt. Ik ben een week thuis geweest en was tot meer dan bankhangen niet in staat. De tweede week heb ik het op maandag geprobeerd en werd na twee uur weer naar huis gestuurd omdat het gewoon niet ging. Dinsdag ben ik vervolgens thuis geweest en de rest van de week heb ik halve dagen gedraaid, met als resultaat dat ik me nu weer stukken beter voel.

Trainen

Afgelopen vrijdag heb ik weer getraind met Pedro en het verschil was wel duidelijk. De vorige keer had ik de halve dag om enigszins te herstellen, nu was het na zwemmen gewoon weer goed. Het zwemmen viel trouwens wel tegen, want het water was koud. De les Body Balance van vandaag was lekker en prima te doen, terwijl de les twee weken geleden gewoon hard werken was. De rest van de week heb ik helaas geen tijd voor sport. Dinsdag is weer een bowldag, dus het wordt geen sportschool en voor de rest ben ik erin geslaagd mijn agenda compleet vol te bouwen.

Dromen

zonIk heb er deze week van gedroomd, even een weekje weg, richting zon, gewoon even opwarmen. Dat krijg je als je jaloersmakende foto’s van Dubai ziet op Instagram. Op dat moment was het ook werkelijk barstens koud met temperaturen overdag onder nul. Het enige wat me tegenhoudt is dat ik waarschijnlijk in mijn eentje moet en ik weet niet of ik dat wil. Ik ga er een nachtje over dromen.

Foto: Pixabay, CC0 gebruik.

Lopen voor ik ga rennen

Geplaatst op door
1

Het was een mooie dag vrijdag. De eerste training in een paar weken, want ik was eerst een weekje op vakantie geweest en aansluitend had ik de tweede zware verkoudheid in twee maanden tijd. Het loopt niet helemaal lekker met mijn gezondheid. Dus vrijdagochtend liep ik vrolijk en bijna weer fit want hoestend Skyhealth binnen.

Lopen

lopenGelukkig heb ik dan een verstandige trainer die ook wel begrijpt dat hij iemand die nog vrolijk aan het hoesten is, niet helemaal tot het uiterste moet laten werken. We deden het dus rustig aan. En dat was eigenlijk maar goed ook, want ik merkte aan mijn lijf dat die verkoudheid er zeer stevig in had gehakt. Laat ik het zo zeggen, ik heb tussen walking lunges, t-rex, gewichten, slee en plank voldoende rust genomen. Meer lukte ook niet. Eerst maar lopen dus voor ik ga rennen. Ook omdat ik merkte dat herstel wat langer duurde dan op andere trainingsdagen. Normaal ben ik na het zwembad weer het dametje, nu duurde dat toch wel even wat langer.

Weekend

Nooit denken dat je volledig genezen bent voor dat ook daadwerkelijk zo is. Het weekend genoot ik van naweeën van de verkoudheid en lag ik weer voor pampus op de bank. Weer hoesten, snotteren, spierpijn en duizeligheid. Kijken hoe mijn gezondheid na het weekend is. Kleine troost: ik hoor van alle kanten dat het een venijnige verkoudheid is die bij iedereen lang aanhoudt, en bij veel mensen fijn terugkeert.

Rennen

Het komt er eigenlijk op neer dat ik aan het opbouwen ben vanaf nieuwjaar toen ik voor het eerst twee weken ziek thuis zat. Nu – met een nieuwe verkoudheid – kan ik vrolijk overnieuw beginnen. Het is niet anders. Het is gewoon hopen dat het gezeur nu is afgelopen en dat ik niet over een paar weken overnieuw begin. Het weer wordt beter, dat is een troost. Lopen dus, niet rennen.

Foto: Pixabay, CC0 gebruik