Twijfel, twijfel, twijfel, blog ik als ik het verhaal niet online kan zetten? Vanaf zondag ben ik offline, op mijn werk ga ik niet bloggen, dus thuis zit ik alleen een verhaal te tikken.
Geen P en ik merk meteen dat ik wat makkelijker word, terwijl we wel een afspraak hebben: doortrainen en afvallen. Zorgen dat de weegschaal op de 28ste augustus onder de 85 kg komt. Moet ik wel zelf wat aan doen.
Aan mijn omgeving ligt het niet. Vandaag (dinsdag) op het werk had ik geen mij uit toelachende collega’s, maar we zaten zusterlijk met zijn drieën aan de salades. Ik kwam zelfs op nieuwe ideeën toen één van de collega’s een avocado aan stukken sneed. Dat is ook lekker.
Nu nog even op tijd wakker gaan worden, zodat ik ook ’s ochtends wat oefeningen kan doen, iets dat ik al weken van plan ben. Maar ja, als ik elke ochtend door de wekker heen slaap, heb ik daar geen tijd voor.
En als ik dan vervolgens meteen aankleed, koffie maak en ga ontbijten, kortom, het gewoon vergeet, dan heeft het ook geen zin.
Woensdag. Wachten, wachten, wachten op die monteur van bedrijf Z. En dan maar hopen dat het echt iets is en hij niet binnen vijf minuten klaar is met het omzetten van een knopje. En gelukkig! Het is wat! Een kabeltje tussen modem en muuraansluiting dat heeft besloten het op te geven. Nieuw kabeltje en de boel is weer verholpen. Aan het roze beeld van de tv kan de man helaas niets doen. Ja, een andere tv kopen, hij komt het alleen maar tegen bij Sony tv’s. Toch maar die Staatsloterij winnen.
Voordeel van vroege monteur: tijd om te sporten. Heel rustige sportschool, ruimte genoeg om van alles te doen, heel rustig zwembad, geweldig.
Daarna even wat te eten gehaald om te voorkomen dat ik twee dagen achter elkaar aan de peentjes zit. Naar huis, natuurlijk meteen te lang achter internet, Twitter inhalen, Facebook inhalen. Croissantjes gekocht bij de Hema, de eerste in weken tijd en ze zijn lekker. Ben er niet zeker van of ik ze bij zondes moet tellen.
De wijntjes van vanavond moet ik wel bij de zondes tellen. Ik laat me overhalen om één, echt maar één drankje te doen bij de kroeg, dat wordt dus één en één. Volgende week ga ik dus echt niet mee. Het moet geen gewoonte gaan worden. Het was wel gezellig, één van de toneelvrienden was net terug van vakantie en vertelde er druk over, vooral over die 4 uur die het zijn gezelschap had gekost om 8 km van de veerboot uit Noorwegen ver te komen. Paar wegopbrekingen, naast elkaar, na elkaar, boven elkaar.
Maar morgenochtend om half zeven weer een hoop herrie naast mijn bed. Naar bed.
Totaal 59 dagen