Heb ik eigenlijk gewoon geen zin in bloggen. Maar ja, dan denk ik ook, zet door meid. Mijn streven in april was elke dag te bloggen, puur vanwege de coronacrisis. De zinnen verzetten. Puur voor de concentratie. Mijn hoofd bij elkaar houden in een periode dat het voor iedereen moeilijk was, zie corona. Dus komt er ook vandaag weer een bericht. Het kan even duren, want ik heb vandaag al gesport en boodschappen gedaan. Nu wil ik dus eigenlijk gewoon even wat drinken en wat lezen. Het is voor dit moment wel goed zo.

En in de avond kan ik weer even wat meer bloggen. En bedenken wat ik deze week ga doen. Qua sport kan ik dat wel bedenken. Ik zou eigenlijk twee keer die milon cirkel willen doen en vervolgens ook willen zwemmen en yoga willen doen. Maar ook op werkgebied moet er wat gebeuren, zoals de pagina’s die ik op de intranet site heb, die moeten hoognodig herzien worden.

Qua bloggen?

Ik heb vanmiddag vaag zitten bedenken dat ik voor begin november misschien een voorraad zou willen hebben. Ik ga met een vriendin een weekje naar een Landal park, mijn laptop meenemen past niet. En wat past dan als voorraad: boekbesprekingen en verdere tijdloze stukken als de #WOT. Ik zie het wel, ik ga op vakantie met vriendin en niet met laptop. Dus als dan de cyclus wordt doorbroken, so be it. Daarna ga ik vrolijk door.

Competitie element

Er zit dat competitie element in voor mij. Elke dag iets produceren, elke dag iets schrijven, meters maken. Aan de andere kant denk ik ook, dat moet niet tot elke prijs gebeuren. Er zijn grenzen. Eén van die grenzen is de eerste oktober. Op die datum blog ik zes maanden elke dag. Mijn competitiegevoel is dan groot genoeg om het gewoon vol te houden. Daarna? Ik ga het zien. Kijk uit naar mijn bericht op 2 oktober.