Ik loop wat achter, de deadline voor deel 5 is al overschreden, maar mijn afgelopen week was druk en ik kwam niet echt aan lezen toe. Dit weekend lukte het wel en wat heb ik me geamuseerd. Na de Anna Karenina van Huismans en Pevear/Volokhonsky ben ik toch Boland gaan lezen en dat is een ontspannen vertaling. Bij Huismans lees je toch de zestiger jaren taal. Ondanks mijn ervaring met Engels lezen was die Engelse vertaling af en toe lastig. Dit vijfde deel draait om Ljovin en Kitty, en om Anna en Vronsky.

Ljovin en Kitty

De twee lovebirds trouwen in dit deel en dat is een amusante gebeurtenis. Niet alleen door het eeuwige getwijfel van Ljovin, want houdt Kitty wel echt van hem? Maar ook door het onhandige gedoe tijdens de bruiloft. De oude dienaar die wel een rokkostuum voor Ljovin bewaart maar totaal vergeet een schoon overhemd achter te houden uit alle ingepakte kleding. Het rommelen met de ringen tijdens de dienst. Het zorgde ervoor dat ik hardop zat te lachen tijdens het lezen. Ook het twijfelen van Ljovin over religie komt ter sprake. “Geloven kon hij niet, maar tegelijkertijd was hij er niet geheel van overtuigd dat het allemaal onjuist was wat de godsdienst wou.” (p. 549) Vragen van de priester over wat hij zal doen met de godsdienstige opvoeding van zijn toekomstige kinderen legt hij naast zich neer. Tijd genoeg om daarover te denken als de kinderen er zijn.
De twee hebben een typisch begin van een huwelijk, mensen die elkaar denken te kennen en elkaar leren kennen door kleine meningsverschillen, ruzietjes en eindelijk dingen uitpraten. Maar ik denk dat het keerpunt voor Ljovin wel komt als Kitty erop staat mee te gaan naar zijn ernstig zieke broer Nikolai en deze verzorgt tot zijn dood. We verlaten de twee met het blijde bericht van Kitty’s zwangerschap.

Anna en Vronsky

Zij reizen rond in Europa en Vronsky verveelt zich. Hij heeft zijn militaire carrière opgegeven en is zich ervan bewust dat hij rondreist met een vrouw die nog steeds getrouwd is met een ander. Het is een twijfelachtige, voor niemand duidelijke relatie (p. 581) die ze bewust verborgen houden voor anderen. Het is wat meten met twee maten. Vronski wordt nog wel geaccepteerd, maar zijn familie bijvoorbeeld accepteert Anna absoluut niet. Anna voelt zich de eerste tijd “onvergeeflijk gelukkig en vol levensvreugde.” (p. 578) Ze is zich er wel van doordrongen dat wat ze heeft gedaan slecht is en dat ze daar eigenlijk voor moet lijden. “Maar hoe oprecht haar verlangen om te lijden ook was, het kwam er niet van.” (p. 579) Ondertussen in Petersburg vertelt Karenin zijn zoon Serjozja dat zijn moeder dood is. Gravin Lidia Ivanovna ontfermt zich over de onbestorven weduwnaar en zijn zoon. Karenin is eigenlijk een eenzame man. Familie heeft hij niet. Vrienden nauwelijks. Hij had een band met Anna die “de behoefte aan diepere contacten met andere mensen definitief overbodig [had] gemaakt.” (p. 632) Anna en Vronski keren terug naar Petersburg waar Anna haar zoon wil zien. Karenin weigert maar ze dringt het huis binnen op de verjaardag van haar zoon. Ze is daarna compleet uit haar evenwicht en provoceert de complete beau monde van Petersburg door in het openbaar te verschijnen bij een operavoorstelling. Daar wordt ze uitgescholden. Vronski kan haar niet tegenhouden, Anna is boos op hem. Hierna vertrekken ze naar het platteland.

Gevoelens (2)

Want ik heb het er al eerder over gehad, namelijk in het tweede deel van mijn Anna-besprekingen. Mannen die zo zakelijk kunnen zijn, maar wat me toch wel opviel in dit deel is dat de mannen in dit boek compleet in verwarring kunnen zijn en bang voor de gewone dingen van het leven. Zie bijvoorbeeld Karenin na het vertrek van Anna. Ook Ljovin kan de meest vreemde gedachten hebben. Zijn gedrag na het huwelijksaanzoek is op zijn zachtst gezegd merkwaardig.

Anna Karenina / Lev Tolstoi ; vert. door Hans Boland. – Amsterdam: Athenaeum/Polak & Van Gennep, 2017. – ISBN 978-90253-0158-3

Mijn besprekingen van dit boek zijn te vinden onder één tag op mijn blog: Anna Karenina.