Een nieuwe ervaring: luisterverhalen

Ik kwam ze tegen bij het opruimen, twee cd’s met luisterverhalen. Ik had ze nooit beluisterd. Vanmiddag kwam het er dus eindelijk van. Het zijn twee cd’s met romantische verhalen.

Rosita Steenbeek – Roberto

Een vrouw vertelt over haar leven met Roberto. Naarmate het verhaal vordert blijkt dat hij psychiater is. Ze vieren oud en nieuw in een hotel met vrienden van hem. De relatie gaat niet goed en het stel gaat uit elkaar. Ik heb ondertussen al begrepen dat deze Roberto een rol speelt in meerdere boeken van Rosita Steenbeek. Vind ik het verhaal leuk? Nee, deze bevalt niet zo. Ik vind de vrouwelijke hoofdpersoon ietwat hysterisch en onsympathiek, Roberto vind ik ook niet geweldig.

Vrouwkje Tuinman – Wolf

Een verhaal dat zo weinig indruk maakt dat ik een paar uur na het luisteren weinig meer van af weet. Dat is niet zo goed. Wolf is de bijnaam van een jonge man, waar de vrouwelijke hoofdpersoon helemaal gek van is.

Fiona Rempt – Aan de andere kant van de muur

Madelief krijgt een nieuwe buurman, Thierry, en is daar vanaf de eerste minuut stapel verliefd op. We krijgen het hele verhaal te horen hoe ze hem aan de haak wil slaan. Leuke personages, en verreweg het beste verhaal van de drie. Spoil ik als ik zeg dat ze elkaar krijgen na een stevig misverstand? Dat is toch niet spoilen bij romantische verhalen toch? Rempt is trouwens een schrijfster van kinderboeken, wat verklaart waarom ik nog nooit van haar gehoord heb, en heeft ook verhalen geschreven.

De luisterervaring

Bij luisterverhalen is het belangrijk welke stem je in je oren krijgt. Dat vond ik bij deze wat tegenvallen. Drie verhalen waarin een vrouw de hoofdpersoon is en ze worden alle drie door een man voorgelezen. Ik zou dan eerder een vrouw verwachten. Verder vond ik de scheiding tussen de verhalen slecht op te vangen. Drie keer dezelfde man, je hoort nauwelijks wanneer een nieuw verhaal begint. Ik vind het wel fijn te luisteren als ik ondertussen iets anders doe. Een haakwerkje erbij is prima te doen, terwijl een boek lezen en haken niet te doen is. Je moet er wel bij blijven. Even dat bliepje onderzoeken op je computer en chats lezen is niet te verenigen met een luisterverhaal. Ook de keuken inlopen om iets te pakken moet je niet doen. Ik raakte echt de draad kwijt op dat moment. Het was geen slechte ervaring en misschien een aanleiding om nu ook podcasts te gaan luisteren. Ik weet niet of ik nu boeken ga luisteren, de tweede cd met verhalen ga ik nog wel luisteren.

Over De vergelding van Jan Brokken

Het was één van de boeken die ik mee had genomen uit de bibliotheek, twee maanden geleden. Ik had een interview met Jan Brokken gelezen in de Volkskrant, het interesseerde me en ik heb een paar boeken meegenomen. Niet alleen Schrijven, een boek gevuld met interviews met diverse schrijvers, maar ook Het hoe: over het schrijven van romans, verhalen en non-fictie. En ik had een roman meegenomen, namelijk De vergelding. Een roman over de oorlogstijd in Rhoon, een dorp vlakbij mijn geboortedorp Barendrecht. Op driekwart van het boek kan ik me alleen maar verbazen over de samenleving in die tijd.

De inhoud

Jan Brokken groeide op in Rhoon, een Zuid-Hollands dorp dat sinds de oorlog een geheim met zich meedraagt. Door sabotage vindt in 1944 een Duitse soldaat de dood. De vergelding van de moffen is verschrikkelijk: zeven mannen uit Rhoon worden geëxecuteerd, hun vrouwen en kinderen uit hun huis verdreven, have en goed in brand gestoken. Wie pleegde de aanslag op de Duitse soldaat? Waarom? Of was het toch een dom ongeluk met fatale gevolgen? Tot op de dag van vandaag maken de dorpsbewoners elkaar verwijten. In De vergelding reconstrueert Jan Brokken de gebeurtenissen aan de hand van duizenden pagina’s processtukken, getuigenverhoren en 185 interviews met betrokkenen. Net als hij denkt te weten hoe het zit, krijgt het verhaal een compleet andere wending.

Is het goed, is het fout?

Het is een dorp, en daarom zal er wel veel gekletst worden over die vrouwen die omgaan met de bezetter. Niet in het minst over de twee zussen De Regt, waarvan de jongste, Sandrien, veertien is. Over Dirkje Veth, wiens man in dienst was toen de oorlog uitbrak, Arend-Jan vluchtte het land uit. Dirkje moest voor zichzelf en haar twee dochters zorgen, zonder hulp van haar schoonouders die het te duur vonden om eten voor hun kleindochters te verschaffen. Na de bevrijding was er een lijst van dertig namen van vrouwen die met de vijand waren omgegaan, en waarmee afgerekend moest worden. Maar er werd wel rekening gehouden met rangen en standen. Het kaalknippen stopte bij de dochter van de burgemeester die op plaats vijftien stond. En daar zie je ook de verwondering van Brokken. Zo’n klein dorp en dan toch dertig vrouwen die met de vijand hadden geheuld.

Rhoon de vergelding

De vergelding: een dorp in tijden van oorlog / Jan Brokken. – 14e dr. – Amsterdam: Uitgeverij Atlas Contact, 2014.
ISBN 978-90-450-2748-7

De samenleving in Rhoon

Hervormd, gereformeerd, katholiek, dat was er allemaal in Rhoon, en dat kan ik me ook wel herinneren van mijn eigen jeugd in Barendrecht, waar ongeveer elke drie straten een kerk gevonden kon worden. En dat onderscheid werd duidelijk gemaakt in Rhoon. Onderling trouwen, jawel, maar dan moest wel minstens één persoon van geloof veranderen. Je ziet de rangen en de standen, de onderlinge verhoudingen, de mensen die elkaar niet moeten. De hele samenleving verandert in deze oorlogstijd en dat vind ik dan wel knap in dit relaas. Brokken kan dat beschrijven. Was het eerste hoofdstuk nog wat lastig te lezen, door de volgende hoofdstukken kon ik het boek niet meer neerleggen. Er wordt door gegraven, ook naar de identiteit van die ene Duitse soldaat die blijkbaar op het verkeerde moment op een dijk aanwezig was. Die ene gebeurtenis die zoveel invloed had op de levens van de Rhoonaren. Het is een fascinerend boek. Eén van de beste boeken die ik over de Tweede Wereldoorlog heb gelezen.

Boeken voor de te lezen stapel

Ik mag wel zeggen dat het een kleine verslaving is. Ik mag graag in boekhandels rond lopen en het gebeurt niet vaak, maar soms loop ik zonder boeken weg. Afgelopen week was het raak, want ik had een boek besteld, liep nog even rond in de winkel en ging uiteindelijk met drie boeken de deur weer uit.

Oorlog in onderzoek

Volgens het NIOD: Dit boek laat de onderzoekers van het NIOD zelf aan het woord en beschrijft de complexiteit van de manier waarop we omgaan met de oorlog.Ik zag het boek aangeprezen op Twitter door een collega informatiespecialist en heb het eigenlijk meteen besteld. Ik heb zelf al jaren belangstelling voor WOII en heb er veel over gelezen. Dit boek, over het enige Instituut in Nederland dat zich met de studie van oorlogen bezighoudt, leek me erg interessant.

oorlog in onderzoek

Oorlog in onderzoek: 75 jaar NIOD / Red. Marjo Bakker, Petra Drenth, Jeroen Kemperman, Hinke Piersma. – Amsterdam: Boom, 2020.
ISBN 9789024430932

Grip

Met het boek van Rick Pastoor, binnenbaas van het journalistieke platform Blendle, heb ik al meer in handen gestaan. Hij deelt zijn persoonlijke werkmethode en heeft volgens de blurb een verrassend praktische aanpak. Daardoor krijg je ruimte in je hoofd voor grotere plannen en levensdromen. Nou, kom maar op Rick. Ik denk dat het er voor mij op neerkomt, dat ik hier inderdaad praktische dingen eruit haal en de rest naast me neerleg. Wat voor Rick werkt hoeft niet voor mij te werken.

grip

Grip: het geheim van slim werken / Rick Pastoor. – Amsterdam: Uitgeverij NZ, 2020. 12e dr.
ISBN 978-90-8288-1226

Cursed

Dit boek zag ik liggen en de eerste naam die ik las, was die van Neil Gaiman. Neil Gaiman! Fan! Het zijn korte verhalen, niet alleen van Neil Gaiman, maar ook van andere schrijvers die ik niet ken. Alleen voor Neil heb ik het dus gekocht. Het zijn ’twists’, varianten op vloeken, in sprookjes, maar ook in verhalen van de moderne wereld.

Fairy tales take a weird twist in this anthology compiling stories from an all-star cast of fantasy writers, including stories from Neil Gaiman, Charlie Jane Anders and Alison Littlewood.
Here in this book you’ll find unique twists on the fairy tale conceit of the curse, from the more traditional to the modern – giving us brand new mythologies as well as new approaches to well-loved fables. Some might shock you, some might make you laugh, but they will all impress you with their originality.

cursed

Cursed: an Anthology of Dark Fairy Tales / ed. by Marie O’Regan and Paul Kane. – London: Titan Books, 2020.
ISBN 9781789091502

Ik verheug me op deze boeken, zeker Cursed wil ik graag in beginnen. Uitstekend boek voor ’s avonds. Nog even een verhaal lezen voor het slapen gaan.

Over The Outsider van Stephen King

Ik merk het met het boek dat ik aan het lezen ben, The Outsider van Stephen King. Ik heb eerst de HBO-serie gekeken en vervolgens ben ik aan het boek begonnen. Daar heb ik nu zo’n 200 pagina’s van gelezen. Ik schiet er niet mee op, ik zit het te lezen, denk, oh ja, dat weet ik en lees verder. Ik denk ook, oh, dat verschilt en dat wordt meer in detail beschreven en schiet nog steeds niet op.
Oh: spoiler alert!!! Wil je The Outsider zelf nog lezen? Niet verder lezen, want ik ga wel wat vertellen uit het verhaal.

Het boek van Stephen King

Je moet hem eerst lezen denk ik, en vervolgens in stilte gaan schelden over alle veranderingen. Het boek is down to earth. Spannend, eng, en af en toe voel ik mijn nekharen overeind gaan, maar nog steeds over gewone mensen en super ongewone gebeurtenissen. Over het leven van rechercheur Ralph Anderson en zijn vrouw Jeannie en hun zoon Derek. En Derek leeft in het boek, is in een zomerkamp, maar is in de serie overleden. Ik zit me af te vragen waarom. En details, die je niet tegenkomt in de serie. Over het leven van de betrokken families, waarbij je die kleine dingen tegenkomt die je niet in de serie ziet. Van de familie Peterson krijg je meer details te horen, waardoor ze mensen worden waarbij je je betrokken voelt. Die details zijn hetgene waardoor je het boek wil lezen.

The outsider

De serie

Er zijn wel veranderingen in de serie, niet alleen in namen, maar ook in de loop van het verhaal. Laat ik beginnen met wat ik waardeer. Normale mensen, niet supermooie filmsterren, maar acteurs die er uit zien als normale mensen spelen in de serie. De serie heb ik gebinged, af en toe met een kussen voor mijn hoofd, dan herinnerde ik me weer waarom ik Stephen King niet meer lees. Help, wat eng! Maar al tijdens de serie zat ik op IMDB te kijken en me af te vragen waarom sommige wijzigingen waren doorgevoerd. Waarom worden bijvoorbeeld namen veranderd? Ik mag aannemen dat Stephen King zelf wel goed nadenkt waarom hij de namen geeft die hij heeft verzonnen, en toch is bijvoorbeeld vrijwel de hele familie Maitland, behalve Terry, van naam veranderd. Wat voor mij ook opvalt, de serie vloeit meer, het loopt meer in elkaar over. Maar dat is bij meer series en films het geval.

De rest van het boek

Ja, het is een beetje verraderlijk, ik ga je een stukje als dit schrijven terwijl ik halverwege het boek ben. Niet slim. Dikke kans dus dat ik het ga bijwerken als ik het boek uit heb. De vraag blijft trouwens. Hoe lees je een boek en dan gaat het om een verfilmd boek? Eerst het boek lezen? Eerst de serie kijken? Ja, dat weet ik ook even niet. Ik ken wel mijn fascinatie met Stephen King. Ik word erin gezogen, 11/22/63 was geweldig. Dat werkt voor mij. Met The Outsider lijk ik dus de verkeerde strategie heb gekozen. Maar misschien kan ik hier later nog een hoofdstuk aan toevoegen.

Update 23 mei

Het boek is uit. Het laatste deel maakte het goed voor me. Maar het heeft me een wijze les geleerd, eerst boek lezen, dan serie kijken. Dat is ook de reden dat het boek vier sterren van me krijgt, en waarschijnlijk had ik er vijf uitgedeeld zonder de serie. Maar King heeft humor. En misschien ben ik de enige die om het volgende lacht, maar het is echt grappig.

‘What else have you got in there?’ Ralph asked. ‘A camp stove? Coffee pot? Shortwave radio?’
‘Work on that sense of humor, Ralph.’
‘That’s not me, being funny, that’s true admiration,’
‘I concur most heartily,’ Yune said.

En wat ook typisch Stephen King blijft: de dreiging blijft hangen tot op de laatste pagina, want is die tegenstander nou uitgeschakeld?

Het wordt voor mij een uitdaging, deze maand, want ik heb besloten elke dag te bloggen. Voor afleiding, concentratie-oefening en gewoon voor de lol. Niet alleen op dit blog, maar ook op mijn andere blog, dat ik normaal voor sport en voeding reserveer. Dit is aflevering 29, hier kan je aflevering 28 vinden.

Theater in romans: Dual Image

Een boek dat niet helemaal past in mijn serie van theater in romans, aangezien de hoofdrolspeelster een filmactrice is, maar ik heb al meer van dit soort overtredingen gemaakt.

De inhoud

Filmactrice Ariel Kirkwood heeft al jaren een hoofdrol in een soapserie waarin ze zich uitstekend amuseert, maar ze wil meer. Scriptschrijver Booth DeWitt schrijft een semi-autobiografische film en Ariel krijgt de rol van zijn berekenende ex-vrouw in deze film. Daarnaast heeft ze de nodige privéproblemen, haar broer en schoonzus zijn overleden in een auto-ongeluk en ze wil de voogdij over haar vierjarige neefje Scott. Dit houdt ze overigens geheim en dat levert later natuurlijk een probleem op. Er volgt een romance tussen Ariel en Booth, maar die is niet makkelijk. Zij is open, vrij en vrolijk, hij is “brooding” – is er een goede vertaling voor dat woord?

Dual image, omslag

Nora Roberts, Dual Image. Silhouette Books, 1985.

Wat vond ik ervan?

Dit was een hele vroege romance van Nora Roberts, waarvan ze er veel heeft geschreven. Je moet tenslotte meters maken met schrijven, en dat is een beetje te merken. Andere personages, maar je weet gewoon dat je dit eerder hebt gelezen. Los daarvan is het niet onaardig. Leuke sfeertekeningen over de opnames van de soapserie met spelers die elkaar onzichtbaar voor de camera’s plagen. Realistische beschrijvingen van de opnamen van de film. Jammer dat we de afloop van de film niet te lezen krijgen. Wordt het een succes? De berekenende bitchy ex-vrouw komt natuurlijk ook nog langs en gooit er wat konkelingen tussen door. Qua romance is het vrij plotseling afgelopen. Nora Roberts is toch beter als ze wat meer bladzijden ter beschikking krijgt.

Nora Roberts

Nora Roberts is de schrijfster van meer dan 200 boeken. Dat zijn onder andere romances, thrillers en fantasy titels. Titels van haar zijn onder andere Come Sundown, The Obsession, The Liar. Veel boeken van haar worden als serie gepubliceerd. Ze heeft als  J.D. Robb 48 boeken geschreven in de futuristische In Death series.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Theater in romans: Stad van meisjes

New York, 1940. De negentienjarige Vivian Morris heeft het eerste jaar van de universiteit niet gehaald, omdat ze werkelijk niets heeft uitgevoerd. Haar ouders besluiten dat ze bij haar tante Peg in New York moet gaan wonen. Haar tante is de eigenaar van het Lily Playhouse, een roemrucht maar vervallen theater in Manhattan, en Vivian voelt zich meteen thuis in de extravagante en onconventionele wereld van acteurs en showgirls. Ze voelt zich thuis in het theaterleven. Ze mag achter de schermen werken en de kostuums ontwerpen, daar wordt ze heel goed in. Maar als ze een schandaal veroorzaakt staat haar wereld op zijn kop en zal ze pas jaren later alle gevolgen kunnen overzien.

Elizabeth Gilbert

Elizabeth Gilbert, Stad van meisjes. – Amsterdam: Cargo, 2019.
ISBN 978-94-031-5820-4
Vert. van City of Girls

Wat vond ik ervan?

Dat vind ik wat moeilijk te vertellen. Ik had moeite met de vorm waarin het boek is gegoten, namelijk een lange brief. De oude Vivian Morris vertelt in 2010 aan Angela wat ze voor de vader van Angela heeft betekend. Dan krijg je als lezer vervolgens een lang relaas over het leven van Vivian, het verwende kind dat naar New York wordt gestuurd door haar ouders en daar een leven opbouwt in het theater van haar tante. Is dat leven interessant, ja, absoluut wel. Het relaas over jonge mensen in het New York van 1940 is de moeite waard, zeker als je enigszins door het losbandige karakter heen prikt. Voor meisjes van 20 is alleen de lol belangrijk. En de seks wordt er los doorheen gegooid, want die meiden leven voor de seks, en niet alleen met mannen. Het schandaal waar we het over hebben, heeft ook alles met seks te maken. Het was interessant genoeg. Maar was dit allemaal nodig om vervolgens Frank Grecco, de vader van Angela ten tonele te voeren? Want dit hele relaas duurt dus bijna 450 pagina’s van de 525. Ja, in eerlijkheid, hij is een figurant met één zin ergens op pagina 327, maar dat heeft dan nog geen impact. Het lijken twee verschillende verhalen. En apart zijn die verhalen heel interessant, maar de verbinding tussen de verhalen was me niet helemaal duidelijk. Het evenwicht tussen de verhalen was zoek.

Enkele citaten

Vivian leeft een losbandig leven in New York. Maar ze schaamt zich diep over haar aandeel in het schandaal dat haar in eerste instantie weer thuis bij haar ouders brengt. “Als we jong zijn, Angela, kunnen we de dupe worden van de misvatting dat de tijd alle wonden heelt en dat alles uiteindelijk vanzelf op z’n pootjes terechtkomt. Maar als we ouder worden, leren we deze treurige waarheid: sommige dingen kunnen nooit rechtgezet worden. Sommige vergissingen kunnen nooit goed gemaakt worden, niet door het verstrijken van de tijd en ook niet door onze vurigste wensen.” (p. 383)
Een levensles die ze pas na jaren inziet: “En hoe dan ook komt er in een vrouwenleven een moment waarop ze het beu is zich voortdurend te schamen. Daarna is ze vrij om te worden wat ze echt is.” (p. 422)
En dat is ongeveer waar het boek over gaat.

De theaterconnectie

Niet te missen natuurlijk. Het Lily Playhouse, het theater van Vivians tante Peg, dat amusement levert voor arbeiders. Korte stukken die allemaal hetzelfde inhouden, en voor weinig geld opgevoerd worden. Dat verandert pas als Edna Parker Watson in het Lily Playhouse intrekt. Edna is een Engelse actrice die een vriendin is van Peg. Zij komt naar New York gedwongen door de oorlog. Haar huis in Londen is gebombardeerd. Edna is getrouwd met de veel jongere Arthur. Peg vindt dat Edna moet kunnen spelen en zorgt ervoor dat haar man Billy naar New York komt. Ze leven al jaren gescheiden van elkaar. Billy schrijft een toneelstuk voor Edna, Stad van Meisjes, waar Edna in gaat spelen. Het stuk wordt een enorm succes. Vivian is stapelverliefd op de mannelijke hoofdrolspeler Anthony Roccella. Het theaterleven is een belangrijk onderdeel van dit boek.

Over Elizabeth Gilbert

Het boek waarmee Elizabeth Gilbert doorbrak was Eat, Pray, Love, een boek dat is verfilmd met Julia Roberts in de hoofdrol. Het boek kwam uit in 2006, maar voor die tijd had ze al enkele boeken gepubliceerd. Ze heeft niet alleen romans gepubliceerd, maar ook verhalenbundels.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

De zwarte lord, een boek voor #MSL2019

Een nieuw boek voor #MSL2019 en het is een historische roman. Ik heb namelijk De Zwarte Lord van Rihana Jamaludin gelezen. Meer nog dan in bijvoorbeeld Hoe duur was de suiker is het hoofdonderwerp de slavernij in Suriname.

Het verhaal

Regina Winter, een jonge gouvernante, neemt een baan aan in Suriname. Ze moet Walther Blackwell lesgeven. Deze jongeman is de zoon van een blanke planter en een zwarte slavin. Zijn blanke vader heeft hem erkend en zijn bezittingen nagelaten. Regina’s ouders zijn beiden overleden. Haar vader is naar Suriname gegaan en heeft daar haar moeder ontmoet. Haar moeder is bij de bevalling overleden, haar vader is met zijn dochter naar Nederland teruggegaan en heeft het kind bij zijn zus achter gelaten. Hij overlijdt een paar jaar later.
Regina moet in Suriname Walther in de gaten houden, omdat hij volgens Frederik van Roepel, een werknemer van Walther, gek doet. Pas later komt ze erachter dat Van Roepel haar voor de gek heeft gehouden en wil ze Walther helpen. Hij heeft zijn ideeën over slavernij. “Vrijheid is in de meest letterlijke zin, je voeten te kunnen zetten waar je hoofd heen wil gaan.” (p. 244) Ze ontmoet Reiner Campenaar, een jonge blanke Nederlander en verlooft zich met hem. Ook ontmoet ze diens vriend James Miller, een Engelsman die door een zwarte slavin is opgevoed. 1848 is een revolutiejaar met allerlei gebeurtenissen in de wereld die tot in Suriname door klinken. Voor Regina wordt het leven moeilijker als duidelijk wordt dat ze een mesties is, voor een achtste zwart, haar moeder was een slavin. Die feiten vallen moeilijk te controleren omdat haar beide ouders zijn overleden. Hierdoor verandert haar hele leven. Wettelijk gezien is ze zelf waarschijnlijk slavin. Reiner ziet het niet zitten met haar en zet haar aan de kant op een schrijnende manier: “Hoe denk je dat ik terug zou kunnen naar Nederland, met een zwarte vrouw? Ik zou voor gek staan! En mijn kinderen, die zouden geen toekomst hebben. Nee, mijn nakomelingen moeten zuiver zijn, ik kan me geen smet permitteren. Dat ben ik aan mijn familie verplicht. Het spijt me, Regina, maar hiermee houdt het op.” (p. 386)

De zwarte lord

Rihana Jamaludin, De Zwarte Lord. – 2e dr. – Amsterdam: KIT Publishers, 2010. – 523 p.
ISBN 978-94-6022-034-0

De slavernij in Suriname

Het Suriname van halverwege de negentiende eeuw is een rangen en standen maatschappij, waarbij de slaven op de laagste ladder staan. Kleurlingen en vrije zwarten stonden daar maar net boven. Joden vormen een tweederangsgroep. De blanke mannen konden wel een verhouding aangaan met slavinnen en kinderen maken, maar die kinderen waren dan evengoed slaven. Het verhaal van de zwarte lord speelt van 1846 tot 1848. In 1848 werd in Frans Guyana de slavernij afgeschaft. Dat was in Brits Guyana al vijftien jaar eerder gebeurd. In Suriname duurde het tot 1863 voordat de slaven werden “geëmancipeerd”. Daarbij betaalde de Nederlandse regering 300 gulden per slaaf aan de eigenaar ter compensatie van het verloren eigendom. Bovendien werden de voormalige slaven tien jaar onder staatstoezicht geplaatst, hetgeen erop neer kwam dat ze op dezelfde plantages bleven werken. Maar daar was in dit boek nog geen sprake van.
Naast die slavernij was er het probleem dat men van mening was dat het bestuur van de kolonie uitsluitend in het voordeel van Nederland besluiten nam. Nederland wilde niets investeren, enkel winsten en belasting innen.

Theater in romans

De toegift van dit boek: de Franse theatergroep, La Troupe Rouge die in Paramaribo optreedt. De groep bestaat uit blanken, zwarten en mulatten. Regina krijgt ook met de groep te maken. Ze kan haar schrijftalenten inzetten en schrijft een toneelstuk. Het is geen onverdeeld succes. Van haar eerste stuk De bruid van de wind, maakt de groep een dubbelzinnige klucht.

Wat vond ik ervan?

Was het interessant? Ja, absoluut. Ik vond het heel interessant om meer te lezen over de slavernij in Suriname en ben zeker van plan me er verder in te verdiepen. En het dagelijks leven in Suriname was beklemmend door de rangen en standen, maar leuk om over te lezen. Het was goed genoeg om door alle 523 pagina’s heen te ploegen. Maar hier en daar had het wat ingekort mogen worden. En ondanks de vorm, de ik-persoon was Regina, kreeg ik niet echt een band met haar. Die ik-vorm zorgde er ook voor de rest van de personages op afstand bleef. Walther, de zwarte lord is eigenlijk de hoofdpersoon, maar deze jongeman leerde ik niet echt kennen. Ik merk nu wel dat ik een beetje negatief ben terwijl het eigenlijk een positieve leeservaring was. Het boek krijgt daarom wel vier sterren van me op Goodreads

Maand van de Surinaamse Literatuur

De Maand van de Surinaamse Literatuur #MSL2019 wordt voor de tweede keer georganiseerd. In 2018 door Jannie, dit jaar organiseer ik de maand. Hier kan je lezen wat je kan doen, hier is het verzamelblog van alle boeken die gelezen worden.

Voor mij ben je hier, een boek voor #MSL2019

Het eerste boek dat ik dit jaar lees voor de Maand van de Surinaamse Literatuur #MSL2019 is een boek dat ik vorig jaar al wilde lezen, namelijk de verhalenbundel van Michiel van Kempen, Voor mij ben je hier. Vorig jaar werd het aangeprezen door Jannie als een goede kennismaking met de Surinaamse literatuur. Dit jaar heb ik het kunnen lenen uit de bibliotheek.

Surinaamse literatuur

Michiel van Kempen, red., Voor mij ben je hier: verhalen van de jongste generatie Surinaamse schrijvers. – Amsterdam: Meulenhoff, 2010. ISBN 978-90-290-8679-0

Voor mij ben je hier

Van Kempen heeft in deze bundel zestien Surinaamse schrijvers bijeen gebracht, twaalf vrouwen, vier mannen. Schrijvers die veelal in de 21ste eeuw bekend werden. Als je naar de leeftijden gaat kijken ligt het wat genuanceerd, van de zestien schrijvers zijn er twaalf ouder dan ik. Wel zie je dat veel van deze schrijvers hun debuut maken in de 21e eeuw. Eén ervan, Iraida Ooft maakt zelfs haar debuut in deze bundel. Van Kempen maakt er een punt van dat er een schrijversvakschool is geopend in Suriname, Ooft is op het moment van verschijnen van deze bundel student aan deze school.

Wat vond ik ervan?

Het viel me niet mee. Sommige van deze verhalen bevatten zoveel Surinaamse woorden dat het lastig te lezen was. Er zat een verklarende woordenlijst in het boek, maar de hele tijd heen en weer bladeren is niet handig. Ik vond de kwaliteit van de verhalen wisselend. Er zaten maar een paar verhalen tussen die indruk op me maakten. Henna Goudzand Nahar schreef School was mijn wereld, een ontroerend verhaal over de zestienjarige Adil die met zijn vader in Nederland woont. Zijn moeder en zus zijn in de oorlog omgekomen. Guilly Koster, De dominee is vrouwmens, over een Surinaamse journalist die in het katholieke Limburg een protestantse vrouwelijke dominee tegenkomt. Ze is van Surinaamse afkomst. Het is zonder meer een leuk verhaal. Iraida Ooft, High Maintenance, heeft een mooi verhaal geschreven, maar zorgt door een technisch trucje voor afstand. Het verhaal is in tweede persoon geschreven. Joanna Werners heeft met Nestgeuren een mooi verhaal geschreven, over Avinash die naar Suriname reist om zijn moederland weer te zien. Het verhaal is lastig te lezen en verwarrend omdat het wisselt van perspectief en het niet altijd duidelijk is waar dat gebeurt. Voor de rest vond ik de verhalen niet echt goed of gewoon bijzonder lastig te begrijpen.

Maand van de Surinaamse Literatuur

De Maand van de Surinaamse Literatuur #MSL2019 wordt voor de tweede keer georganiseerd. In 2018 door Jannie, dit jaar organiseer ik de maand. Hier kan je lezen wat je kan doen, hier is het verzamelblog van alle boeken die gelezen worden.

Verzamelblog #MSL2019

Het is 1 september 2019. We gaan beginnen met de Maand van de Surinaamse Literatuur!

Voor inspiratie verwijs ik jullie niet alleen naar de hieronder genoemde blog, waarin de tips van Janny worden genoemd, maar ook naar deze blog van Janny, waarin ze de Maand van de Surinaamse Literatuur 2018 samenvat.

Boek uit? Laat het weten in de reacties op de blog Het licht op Suriname: wie doet ermee? Laat daar auteur, titel, je naam (zoals je die hier vermeld wilt zien) en link naar je bespreking achter. Als je geen blog hebt, kun je daar een korte bespreking achter laten. Ik ga de titels hier verzamelen op volgorde van binnenkomst.

20190901s_boeken_september

Hier is de lijst

De recensies staan op volgorde van binnenkomst. Het gaat dit jaar alleen maar om de eer, want ik heb niet zoals Janny een aantal boeken die verloot kunnen worden. Het is een beetje jammer dat er dit jaar niet zoveel bloggers hebben meegedaan. Het resultaat is helaas mager.

  • Scheurbuik van Annette de Vries, een bespreking van Sue.
  • Voor mij ben je hier, onder red. van Michiel van Kempen, een bespreking van Ali.
  • De Zwarte Lord, van Rihana Jamaludin, een bespreking van Ali.

Het licht op Suriname: wie doet er mee?

Vorig jaar begon boekenblogster Janny ermee: het zoeklicht op Suriname. Het land dat ooit deel uitmaakte van het Koninkrijk, het land waarvan vele inwoners naar Nederland zijn getrokken. Veel inwoners zijn van Nederlandse afkomst. Vorig jaar deed ik mee omdat ik nog nooit een boek van een auteur uit die contreien had gelezen. Het werd hoog tijd dat ik daar verandering in bracht en leverde een interessante leeservaring op. Dit jaar kan Janny de maand door omstandigheden niet organiseren en heb ik aangeboden het over te nemen.

Maand van de Surinaamse Literatuur: september

Vorig jaar heb ik een paar prachtige romans gelezen, dit jaar hoop ik er nog meer te vinden. September wordt weer de Maand van de Surinaamse Literatuur, met de hashtag #MSL2019. Vat het thema ruim op. Niet alleen Suriname kent prachtige auteurs, ook over de Nederlandse Antillen is voldoende geschreven door auteurs van de eilanden. Hieronder kan je in de reacties de titel en de naam van de auteur met eventueel een link naar je bespreking op je eigen blog of op Goodreads achterlaten. Heb je geen blog of Goodreads account? Bespreek het hieronder kort. Ook dit jaar zullen de titels in een apart blog verzameld worden. Dat blog zal ik op 1 september publiceren.

Tips voor het lezen

Janny heeft vorig jaar in een apart blog leestips verzameld. Dat ga ik niet herhalen, hier vind je dus de link naar de tips van Janny. Het enige dat ik heb gedaan is het controleren van de links en die kloppen allemaal nog. Wil je inspiratie uit wat vorig jaar gelezen is? Kijk dan hier voor de complete lijst.
Een aanvulling op de tips: over de geschiedenis van Suriname kan ik doorverwijzen naar ‘Suriname in kaart gebracht‘ van het Geheugen van Nederland.

Astrid Roemer

Wie doet er mee?

Ik heb al een aantal boeken uit de bibliotheek gehaald, namelijk van Karin Amatmoekrim, Het knipperleven en van Annette de Vries, Drijfhout. De minibieb hier in de buurt had een tijdje terug Astrid Roemer, Over de gekte van een vrouw in voorraad. Dus ik amuseer me wel. Als iemand mee wil doen, is dat natuurlijk heel erg leuk. Laat vooral een reactie achter. Veel plezier bij het lezen.