Maandagochtend. Na een niet zo geweldig weekend, want ik was niet zo fit, begin ik weer met werken. Allereerst met inventariseren wat ik deze week echt moet doen. Dat kan ik beperken tot twee dingen. Vervolgens ga ik ook voor privé inventariseren wat ik moet doen. Op nummer één staat bloggen. En ik weet weer geen onderwerp. Ik heb geen voorraad. En ik zit me af te vragen of het nou echt zo slim is om elke dag te bloggen, want man, het is toch wel een verplichting elke dag minstens een uur bezig te zijn met zo’n blog. En ik zit te zeuren.

Blogdip

Een blogdip is me niet vreemd, dat is me in eerdere jaren ook overkomen en zelfs tijdens deze periode van elke dag bloggen. Dat hangt samen met elke dag bloggen. Het komt er af en toe met hangen en wurgen uit. Het valt me op dat dit eigenlijk behoorlijk negatief is, terwijl de hele periode – 110 dagen bloggen – eigenlijk positief was. Het grootste deel van die stukken is er met plezier uitgekomen. De kwaliteit was wisselend, maar al zeg ik het zelf, er zitten heel leuke stukken tussen. Dus wat doe ik nu met mijn behoorlijk tegenstrijdige gevoelens?

Doen wat goed voelt

Die raad kreeg ik in een Facebookgroep. Het is een heel goede raad, maar ik weet het nog niet. Tot ik het wel weet ga ik door met elke dag bloggen. Dat voelt in ieder geval goed. Een andere raad was een blogvakantie te houden. Een weekje niets en dan weer elke dag. Mijn eigen plan was toch eens serieus te werken aan een voorraad en in te plannen. Zeker voor de donderdagse #WOT is dat goed te doen. Soms heb ik op woensdag al mijn #WOT klaar en hoef ik donderdag niet, dat is ook fijn. Ik ben er dus mooi niet uit. Dat is humor. Ik begin zo negatief en kom er op uit dat er nog even niets verandert. Hier is dus weer een blog.