Boekverfilmingen, niets is zo makkelijk voor filmmakers, er is tenslotte al een verhaal. En niets is ook zo moeilijk als je naar de ongezouten commentaren luistert.

Raak jij ook zo gedesillusioneerd als je na het lezen van een boek de film kijkt?

Boek na de film

Ik raak niet zo snel gedesillusioneerd. Een boek is iets anders dan een film. Van de beste boekverfilmingen heb ik eerst de film gezien en ben vervolgens het boek gaan lezen. Dat was het geval met The Lord of the Rings. Ik had al twee films gezien voor ik aan de boeken begon. De films zijn goed, de boeken zijn goed. Andere filmkijkers denken er anders over, die vervloeken de verfilmingen van Peter Jackson. Dat komt vooral omdat hij in hun ogen essentiële delen van de boeken eruit heeft gelaten.

Film na het boek

Een film waar ik mild teleurgesteld van was, was Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children, naar de boeken van Ransom Riggs. Niet alleen had Tim Burton drie boeken in één film gegooid, gerommeld met de diverse eigenschappen van de kinderen, maar ook nog eens een ander einde aan de film gemaakt. Een redelijk zouteloos en nutteloos romantisch einde. Amusant, leuk, maar mild teleurstellend. Dat komt ervan als je eerst als een trein door drie boeken heen gaat en vervolgens de film bekijkt. Het was niet mijn idee van een verfilming, daar was toch meer van te maken.

Eigen beeldvorming

Als ik goed in een boek zit heb ik er een beeld bij. Ik vorm ideeën bij de hoofdrolspelers en maak eigen beschrijvingen van landschappen. Dat zit me dus wel in de weg bij boekverfilmingen. Eerst een film zien en vervolgens het boek gaan lezen houdt teleurstellingen weg, is mijn ervaring. Een regisseur gooit er zijn eigen artistieke vrijheid overheen en dat is vaak niet mijn artistieke vrijheid.

De leesvraag #50books is een initiatief van Peter. Hij heeft de vragen in 2013 en 2015 gesteld. Martha stelde ze in 2014, Hendrik Jan in 2016. Dit jaar worden de vragen door Martha gesteld. Deze vraag staat hier.