Ger Thijs, acteur en regisseur schrijft ook boeken.
Dit boek gaat over de schouwburgdirecteur René Lambert die terugkijkt op de verbouwing van de schouwburg. De feestelijke opening wordt gevierd met een stuk dat hier speciaal voor wordt geschreven. Maar de opening lijkt tot mislukken gedoemd omdat hij al bij een try-out speciaal voor abonnementhouders ernstige klachten krijgt over de akoestiek van de zaal.
Het hele boek gaat in feite over de openingsdag, je krijgt nog wat terugblikken te zien van Lambert uit zijn jeugd, waarvan ik me persoonlijk zit af te vragen waarom het erbij wordt gehaald.
De interne schouwburgintriges en politiek die er wel wordt bijgehaald bijvoorbeeld in de vorm van Lamberts tweede man Friso Westra
Vanaf het begin blijkt wel dat de zaal als rampzalig wordt gezien.
Het boek eindigt met de zelfmoord van Lambert, niet te verwonderen aangezien de man alleen maar met zichzelf bezig is.
Stukjes
Trof dit boek toevallig onder mijn stoel op een presentatie van het boek van Reineveld. Zou het nooit gekocht hebben. In een nacht uitgelezen. Nogal langradig geschreven, ook in vergelijking met huidige boeken, maar merk wel dat Thijs kan schrijven, vooral gesprekken/dialogen. Het is interessant dat het boek over een dag van het leven van een theater directeur gaat. Typische drama benadering. Vanaf het beging klinkt al door dat het niet goed zal gaan bij deze heropening van het theater: te duur, akoestiek deugt niet, en het bestuur zegt haar vertrouwen, hierdoor duurt de pauze te lang. Na de ingving om de junior directeur waar hij altijd mee in de klinch lag voor te dragen als zijn opvolger. Eeen klassiek drama. De vele associaties met het toneel en het spelen van rollen spreekt mij aan. Dat is een centraal in vele levens: het (niet) kunnen voldoen aan verwachtingen. Een van de meer algemene theorieen in de sociale psychologie. Dan merk ik dat hij thuis is in het theater; ik kende hem niet als zodanig. Ik zoek vaak in boeken naar een centrale verklarende theorie voor her gedrag van de figuren. Dit is een mooi voorbeeld. Geen wonder dat hij niet van schrijvers houdt.die afwijken van verwachtingspatronen, zoals Hermans, met oog voor de chaos in het leven. .