Het is augustus dus ik blog

De tijd is nog nooit zo snel gegaan, maar de tijd schijnt ook sneller te gaan, naarmate je ouder wordt. In ieder geval is het 1 augustus en zou ik iets moeten schrijven over vier maanden elke dag bloggen, net zoals ik bij drie maanden heb gedaan, en bij twee maanden, en bij één maand. Allemaal jubilea. Nou is dat natuurlijk erg leuk, maar wat kan ik er nog aan toevoegen? Ja, ik blog elke dag, en ja, het kost af en toe nog steeds moeite, dus?

Ik ga iets nieuws doen

Sinds kort heb ik een laptop. Mijn oude desktopcomputer werd langzaam, heeft een paar keer een enorme storing gehad en mijn computergoeroe had me verteld dat ik misschien toch maar naar een nieuwe moest omkijken. Het ding draaide nog op Windows 7 dat niet meer ondersteund wordt. Haar echtgenoot, de hardware specialist – ze zitten allebei in de ICT – heeft een laptop met docking station voor me uitgezocht en die staat nu op mijn schoot. Want zei goeroe, een laptop kan je meenemen en dan kan je ergens anders werken. Op het balkon dus. Jawel, het eerste bericht dat hier op het balkon wordt geschreven! Mijn wifi redt dat net. Ik vrees wel dat zodra de zon hier op het balkon komt, over een half uurtje, de pret is afgelopen. Wat trouwens niet sneller gaat is de inspiratie. Ik ontdek wel nieuwe dingen, zoals de emoji die ik tot mijn verrassing wel kan maken – rechtermuisknop 😊😊. Ik blog dus ondertussen al ruim vier jaar in wordpress.

Gaat het nog ergens over?

Ja hoor. Elke dag leert men nieuwe dingen, zie het bovenstaande. Ook heeft het wel wat mijn warme huis te verwisselen voor het relatief koele balkon. Fris windje, muziek waar ik zelf nooit naar zou luisteren, de buurman (80) die nooit kan stilzittten en lekker aan het rommelen is in de achtertuin. De reuzenstofzuiger van eerder op de middag is gelukkig klaar. De buurman die zonodig luid en duidelijk moest schuren is gelukkig klaar. Het uitzicht bij de schuinbenedenbuurvrouw is nu een konijnenhok met twee enorme konijnen op haar grasveldje. Die zullen het wat stiller kort houden dan die elektrische schaar die ze normaal gebruikt. Allemaal van die zaken die je elke willekeurige zaterdagmiddag tegen kunt komen in een stadsbuurt. Het enige waar ik echt nog aan moet wennen bij deze laptop is dat ik voortdurend mijn cursor kwijt ben. Op naar de volgende maand bloggen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *