Het begon weer te kriebelen, gisteravond bij #blogpraat. Het was weer een bijzonder enthousiaste tweetchat en @Elja1op1 vertelde over haar bloggen, elke dag:
@Ali_Molenaar omdat ik iedere dag ‘moet’ bloggen van mezelf, schrijf ik door alle barrières heen. #blogpraat
— Elja Daae (@Elja1op1) 29 februari 2016
En toen wilde ik het ook weer. Vorig jaar heb ik twee weken lang iedere dag geblogd, en dat was op mijn andere blog over sporten en eten. Genoeg om over te schrijven, ik was net met een ander dieet begonnen. Ik merkte ook, hoe meer ik schreef, hoe makkelijker het werd. Daarom ga ik het gewoon doen, het als een schrijfoefening zien en elke dag schrijven.. Kijken of ik inspiratie voor elke dag heb, kijken waarheen het voert. En niet bang zijn voor het schrikbeeld van geen inspiratie.
Renate Dorrestein heeft een heel mooi citaat over inspiratie “Als inspiratie één kenmerk heeft, dan is het juist dat zij niet te halen valt. Inspiratie is niet iets waar je met een vlindernetje achteraan holt om het op te bergen in een glazen pot, waar je gauw een dik touw omheen bindt, en die je op je gemak nog eens tevoorschijn haalt op een knusse winteravond. Inspiratie is de genade die je soms ten deel valt en die je dan nog even vleugels geeft, maar waarnaar je meestal tevergeefs je tentakels uitstrekt.”**
Geen inspiratie halen dus, en maar zien waar het vandaan komt. Het zijn mooie woorden van een schrijfster die – oh ironie – een boek heeft geschreven over haar writer’s block.
**De blokkade, p. 159