Er was weer een Open Podium in de Poort. Het was ditmaal een cabaret avond, van de zes artiesten waren vijf cabaretiers. En er was een dichter, reuze interessant, ahum.
Niet mijn avond, moest wel een verslag schrijven en foto’s maken, heb ik gedaan, geen probleem. Maar ik heb betere avonden beleefd bij het Open Podium.
Cabaretiers: John Brukx, Cristian Pielich, Jeroen Pater, Hilde ter Laak, Norma de Jong.
Dichter: Adriaan Gaillard.

De recensie in Haghespel: Cabaret, cabaret, cabaret, Open Podium 17 oktober 2003

De titel zegt al voldoende, dit Open Podium was gevuld met cabaret, waaronder een oude bekende, namelijk de presentator. John Brukx is al diverse malen in de Poort geweest, maar nog niet eerder als presentator. Hij wijt zich zeer bekwaam van beide taken. Tegenwoordig zingt hij ook, maar dat gaat hem nog niet helemaal goed af. Hij vergeet delen van de tekst. Toch is het beter dan vorige keren. Hij is overigens expressiever en beweegt meer.

De volgende artiest is Adriaan Gaillard, een dichter die op de piano begeleid wordt door Frank Hartkamp. Ik moet heel eerlijk zijn, dit onderdeel vond ik ronduit saai. Er is niet zoveel aan een dichter zijn eigen gedichten te horen voorlezen. Daarna zingt Adriaan liedjes van Ramses Shaffy, waarbij ik de indruk kreeg dat hij Shaffy ook imiteert en dat lijkt mij niet de bedoeling.

De volgende artiest is Norma de Jong, zij hoort bij de groep Zessiebon, die zoals de naam al zegt uit zes personen bestaat. Norma zingt overwegend en kan dat best mooi. Ze heeft mooie teksten, jammer alleen dat het door haar wat saaie stem niet helemaal boeit.

Na de pauze is het de beurt aan Cristian Pielich. Deze dichter/cabaretier is ook al eerder geweest. Zijn programma is best wel aardig. Hij leest ook nog een paar gedichten voor.

Hilde ter Laak is ook lid van Zessiebon. Ze doet het heel aardig met haar verhandeling over waar een man aan moet voldoen om met haar te mogen omgaan. Dat is overigens niet mis. Haar volgende item gaat over het sleutelkoord, een mode-item dat niet mag ontbreken volgens haar. De man van haar dromen zal dit prachtige felblauwe ding dan ook krijgen met haar sleutels eraan. Het was wat langdradig, maar vooral het einde waarbij pianist John Lefeber de man van haar dromen bleek te zijn, was erg grappig.

De laatste was Jeroen Pater die dankzij presentator John Brukx tot de ontdekking was gekomen dat hij de enige was, waarvoor het publiek had betaald. Ik heb maar niet verteld dat ik gratis was binnengekomen. Hij was overigens erg leuk en in staat op onverwachte dingen in te spelen.

Al met al was het een aardig Open Podium, waar helaas te weinig publiek bij was, de zaal was nog niet eens half gevuld. Het volgende Open Podium zal begin volgend jaar plaats vinden.