Het volgende boek: #50books vraag 44

Nora Roberts Blood MagickIk ben halverwege het boek waar ik nu in bezig ben, dat is Shadow Spell van Nora Roberts. Ik vind het een fijne schrijfster en heb meerdere boeken van haar gelezen. Dit is deel 2 van een trilogie, dus vraag 44 is voor mij niet moeilijk te beantwoorden.

Welk boek ga je lezen na het boek dat je nu leest?

Dat wordt namelijk Blood Magick, deel 3 in de trilogie. Het is wel even een keuze geweest om door te gaan met de trilogie, ik heb namelijk wel eens betere boeken van haar gelezen. Toch is het interessant genoeg om mee door te gaan. Nora Roberts is namelijk wel goed met interessante personages creëren.

Wat ga ik als volgende boek lezen?

Ik heb veel, heel veel ongelezen boeken staan. Niet alleen als papieren exemplaren in de kast, maar ook als e-book op mijn e-reader. Gelukkig word ik niet geplaagd door deadlines of wat dan ook, dus ik mag lezen waar ik zin in heb. En daar wordt de volgende dus door bepaald. Waar heb ik zin in? En daar wil ik ook wel mee geholpen worden hoor. Dus schaamteloos leen ik de poll die Lalagè gebruikt om haar volgende boek te bepalen. Martha had het ook al gedaan.

Toch een aardige keuze, een nonfictie boek erbij, hoewel Hillary ook wel fictie kan hebben geschreven. Ben er nu wel achter gekomen dat Atkinson en Chadwick allebei delen uit een serie zijn en niet het eerste deel, dus dat kan misschien wel nadelig zijn. Maar het kan wel eens leuk zijn om andere mensen te laten bepalen wat ik ga lezen. Veel plezier en kies vooral voor mij een leuk boek uit.

De leesvraag #50books is een initiatief van Peter. Hij heeft de vragen in 2013 en 2015 gesteld. Martha stelde ze in 2014, Hendrik Jan in 2016. Dit jaar worden de vragen door Martha gesteld. Deze vraag staat hier.

Theater in romans: Octopus van Michael Gallagher

OctopusMichael Gallagher is de schrijver van twee series van boeken die in het Victoriaanse tijdperk spelen. Deze roman Octopus is de tweede in de serie Send for Octavius Guy over de veertienjarige dief en zakkenroller Gooseberry die een nieuwe carrière van detective wil opbouwen. Deze tweede zaak betreft de moord op de steractrice op het toneel tijdens het opvoeren van The Duchess of Malfi in het Sadler’s Wells Theatre. Het boek was door toeval in mijn handen gekomen, als krijgertje in Librarything’s Early Reviewers. Ik kan me alleen inschrijven voor e-books, en dit was er een van. Het is een amusant werkje, wel het tweede deel in een serie, maar het kan los gelezen worden. Gooseberry, of Octavius Guy is een veertienjarige dief die een eerlijke carrière probeert op te bouwen als detective en daarbij alle technieken, geleerd in zijn oneerlijke periode, kan gebruiken. Voor zichzelf maakt hij een hele serie regels die hem helpen bij zijn detectivewerk. Zie bijvoorbeeld Guy’s Tenth Rule of Detection: Sometimes Justice needs to come before Law, just as it would be in a dictionary.

Ik hou wel van dit soort boeken, historische detectives, waarbij iedereen niet wordt gehinderd door de tegenwoordige techniek en de detective in kwestie het van zijn hersens moet hebben. Het heeft voor mij helaas wel iets van Agatha Christie, bij haar snapte ik ook werkelijk nooit hoe Miss Marple aan de moordenaar kwam. En dat gebeurt ook met Gooseberry die via wonderlijke wegen en gedachtengangen bij de moordenaar van de actrice terechtkomt. Enige kennis van het Victoriaanse Londen is wel handig in dit boek.

The Duchess of Malfi is een toneelstuk dat in 1613 door John Webster is geschreven. Michael Gallagher is niet de enige die het stuk als onderwerp van een boek heeft genomen. Ook detective schrijvers P.D. James en Agatha Christie gebruikten het toneelstuk voor hun boeken.

Octopus or Octavius Guy and the Case of the Throttled Tragedienne: a Revenge Tragedy (of sorts) in (roughly, very roughly) Three Acts by Michael Gallagher. – London: Smashwords, 2016.

Ngaio Marsh – Photofinish

Een tweede boek van Marsh, ditmaal één die er niet helemaal inpast, maar te leuk was om weg te leggen: Photofinish gaat over een zangeres. Ze is een sopraan die haar portret wil laten schilderen door de beroemde schilders Troy Alleyn. Troy gaat natuurlijk niet alleen naar Nieuw-Zeeland waar de beroemde zangeres verblijft. Ze neemt haar man, chief superintendent Roderick Alleyn mee, heel handig als haar schilderonderwerp wordt vermoord.
Photofinish is één van de weinige boeken van deze ‘queen of crime’ die in Nieuw-Zeeland speelt. Marsh komt oorspronkelijk van dit eiland, maar liet weinig van haar boeken hier spelen. Engeland is dan blijkbaar toch wat meer geschikt voor detectives.

Ngaio Marsh – Photofinish (London: Collins, 1980)

Ngaio Marsh – De laatste scène

Edith Ngaio Marsh was samen met Agatha Christie, Dorothy L. Sayers en Margery Allingham één van de ‘Queens of crime’. De Nieuwzeelandse van geboorte was niet alleen schrijfster, ze schilderde ook en was actrice, hetgeen de toneelachtergrond in diverse van haar detectives verklaart.
‘De laatste scène’ heeft als hoofdpersonen Sir Henri Ancred, een gepensioneerde toneelspeler, Agatha Troy Alleyn, een schilderes en de echtgenote van Roderick Alleyn, inspecteur van Scotland Yard, en de voornaamste speurder uit diverse detectives van Marsh.
Troy, zoals ze meestal wordt genoemd, wordt gevraagd het portret van Sir Henri Ancred te schilderen in zijn belangrijkste rol van Hamlet. De man is gepensioneerd en heeft een complete familie met forse gebruiksaanwijzingen in zijn huis verzameld. Een paar van zijn kinderen acteren ook en niet alleen op het toneel. Sir Henri zelf heeft het toneel nooit uit zijn dagelijks leven verbannen. Hij wil een tweede leven beginnen met de jonge derderangs actrice Sonia Orrincourt. Het verhaal wordt echt ingewikkeld als Sir Henri die al mankerend was, dood wordt gevonden in zijn bed. Het lijkt met zijn gezondheidstoestand een natuurlijke dood, maar natuurlijk is dat niet waar.
Het is een waar genoegen een goede Engelse detective te lezen, Christie was me al wel bekend, Marsh kan absoluut aan haar tippen.
Het is volwaardige detective met alle twists en turns die erbij horen.
Met de toneelspeler Sir Henri en al het toneel dat weg wordt gegeven in het dagelijks leven van deze merkwaardige familie is de link heel duidelijk.

Ngaio Marsh – De laatste scène (The final curtain – 1947) (Den Haag: BZZTôh, 1994)

Nicola Upson – An expert in murder

Josephine Tey is één van de pseudoniems gebruikt door Elisabeth Mackintosh, een Schotse schrijfster die het meest bekend werd door haar mysteries, met als hoofdpersoon Inspecteur Alan Grant.
Onder het pseudoniem Gordon Daviot schreef ze het toneelstuk Richard of Bordeaux, een toneelstuk dat zeer populair was, veertien maanden in het theater speelde, en van de hoofdrolspeler/regisseur John Gielgud een bekende ster maakte.
An Expert in Murder is de eerste van een serie romans waarin Josephine Tey de hoofdpersoon is. Het toneelstuk Richard of Bordeaux speelt ook een hoofdrol.

Het verhaal

an expert in murderHet is maart 1934 en Josephine Tey reist per trein naar Londen vanuit Schotland om de laatste week van haar stuk te zien. In de trein ontmoet ze Elspeth, een jonge bewonderaarster. Het meisje wordt vermoord in de trein. Inspecteur Archie Penrose is ervan overtuigd dat de moord te maken heeft met het stuk. Een tweede moord bevestigt alleen maar zijn vermoedens. Het tweede slachtoffer heeft een verleden op de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog. Penrose was soldaat in die oorlog, evenals Tey’s geliefde. Maar ook de onbekende vader van Elspeth was in die oorlog. Die oorlog met al zijn verschrikkingen is de verbindende factor in deze zeer spannende en zeer Engelse detective.
Josephine Tey’s boeken waren altijd al geliefd bij mij. Dat zij een hoofdrol speelt in deze detective maakt het heel leuk.
Het is de eerste detective van Nicola Upson en dat is zeker een schrijfster om in de gaten te houden. Ze geeft in dit boek een goed beeld van het theater van het Interbellum. Homoseksuele relaties zijn duidelijk aangegeven en zijn relaties waar de personages geen moeite mee hebben en dat in een Engeland waar Oscar Wilde voor zijn homoseksualiteit nog geen 40 jaar eerder was veroordeeld.
Er waren elementen aan dit boek die het vooral lastig maakten om het te lezen, bijvoorbeeld alle zijsporen in het verhaal. Veel personages waarover van alles werd verteld waardoor ze wel of niet zouden kunnen dienen als dader. De tweede moord zag ik van mijlen ver aan komen. Maar de oplossing zelf weer niet en die was knap in het verhaal ingebouwd. Veel leesplezier voor alle detective-liefhebbers.

Nicola Upson, An expert in murder. – London: Faber and Faber, 2008