Ztzoy uit Zutphen. Hoe spreek je dat nou uit? Denk dat ze er zelf ook problemen mee hebben. Deze Zutphense groep was op bezoek in Den Haag. De voorstelling was de Medea van Euripides in de vertaling van Pé Hawinkels. Deze vertaling werd binnen een hedendaagse raamvertelling geplaatst die qua stijl losjes gebaseerd is op de Medea-monoloog van Dario Fo. De kern van het verhaal: wie was Medea en waarom heeft iedereen zo de pest aan haar? Ik heb er nog een recensie van gemaakt, in het kader van 10 tot 10, de cultuurmanifestatie van het Centrum voor Amateurkunst en het Cultuurpunt, blijkt dat ze erin gezet zijn door de organisatie. Els van het CvA wist er ook al niets van. Ja, goed gedaan hoor.
De recensie in Haghespel
Van tien maart tot tien april 2004 trekt een stoet aan culturele activiteiten door Den Haag. De manifestatie van tien tot tien wordt georganiseerd door Cultuurpuntdenhaag.nl om deze site een gezicht te geven. Qua toneel werd op zaterdag 13 maart het startschot gegeven met de voorstelling Medea van toneelgroep Ztzoy uit Zutphen. Het was voor Ztzoy de eerste keer in Den Haag, hoewel regisseur Eric Ribberink wel uit deze contreien komt.
Wie was Medea en waarom heeft iedereen zo de pest aan haar? De opening van de flyer en tevens de opening van de voorstelling. De voorstelling was de Medea van Euripides in de vertaling van Pé Hawinkels. Deze vertaling werd binnen een hedendaagse raamvertelling geplaatst die qua stijl losjes gebaseerd is op de Medea-monoloog van Dario Fo. Twee acteurs, Prince Heyliger en Francis Stam leggen in die raamvertelling uit wat er gebeurt met Medea. Prince Heyliger trad later ook op als Kreon, Jason en Aegeus. De voorstelling was mooi, in het begin was het even wennen aan de woordenvloed, eenmaal daaraan gewend was het een fascinerend verhaal dat goed werd gespeeld.
Medea werd gespeeld door twee actrices, namelijk Annemiek Bozua die rustig en vaardig de rol speelde en Francis Stam die het alter ego van Medea uitbeeldde en in al haar boosheid liet zien wat in het hoofd van deze figuur moet hebben gespeeld. De actrice die deze rol speelde deed dat voortreffelijk. Daarnaast speelde Els Standaert de rol van een vrouw. Zij legde veel van het verhaal uit.
Het decor was sober, drie lange doeken die vanaf het plafond omlaag hingen, een metalen emmer en een bankje, opgebouwd uit twee metalen emmers en een bekleedde plank. De acteurs waren allen gekleed in hetzelfde beige kostuum, een driekwart broek en shirt. De verschillen in rollen werd uitgebeeld door verschillende vesten. Er werd blootsvoets gespeeld. Al met al vond ik het persoonlijk een goede toneelopening van deze amateurkunstmanifestatie.