Tag archieven: non-fictie

Guilty pleasures: #50books vraag 14

Geplaatst op door
1

De #50books vragen blijven doordenkers, de vraag van deze week:

Heb je ook ‘guilty-pleasure’ boeken en lees je die stiekem of juist niet?

Mijn eerste gedachte, moet ik me schuldig voelen over wat ik lees? Vanaf het moment dat ik kon lezen, heb ik ongeveer alles gelezen waar ik maar mijn handen op kon leggen. Ik was ongeveer 14 jaar oud toen ik door het jeugdgedeelte van de bibliotheek heen was, maar dat was niet zo’n probleem, want mijn moeder had voor mij een kaart genomen. Ik zat al jong in de volwassenenafdeling. Mijn ouders keken naar wat ik las, maar lieten het wel toe. En voor de rest heb ik echt van alles gelezen. Van Pitty naar kostschool tot doktersromannetjes, G-man Jerry Cotton en bouquetreeksjes. Fifty Shades of Grey is ook nog langs gekomen, waarbij ik me vooral afvroeg waar de ophef over was. Vooral veel, heel veel, waarvan ik me de helft niet meer kan herinneren. Waar ik waarschijnlijk te jong voor was, waren de Jerry Cottons. Moord en doodslag voor een tiener. Nu ik die boekjes opzoek op internet valt me ook op dat de omslagen werden gesierd door filmsterren. Toen heb ik ze echt niet herkend. Jerry Cotton
Ook tegenwoordig lees ik nog van alles, en is het uitgebreid naar non-fictie. Nog steeds van alles. Politieke boeken, Pluche van Femke Halsema ligt bijvoorbeeld op me te wachten. Historische boeken, waarbij mijn belangstelling uitwaaiert van Amerikaanse geschiedenis, tot de Tweede Wereldoorlog en een aardige collectie over de Nederlandse monarchie. Ik heb nog drie biografieën van drie Nederlandse koningen op het leesplankje. Allemaal een groot plezier om te lezen.

Maar de kern van de vraag was of ik guilty pleasure boeken heb en of ik die stiekem lees of juist niet. En dan moet ik dus op beide delen van de vraag nee zeggen. Ik voel me totaal niet schuldig over mijn collectie boeken en ga al helemaal niet stiekem lezen of dingen overslaan. Eén guilty pleasure heb ik wel. Ik zal het maar bekennen, geen groter plezier, zeker als ik moe ben of me niet helemaal goed voel: ik kijk naar Say yes to the dress op TLC.

De leesvraag #50books is een initiatief van Peter in 2013. Martha nam het in 2014 over en in 2015 ging Peter zelf weer verder. Hendrik Jan heeft het overgenomen in 2016. Deze vraag staat hier.

Bookshelfie, #50books, vraag 2

Geplaatst op door
2

Jaren geleden kreeg ik een buurvrouw op bezoek, ik ging thee voor haar zetten. Toen ik in de kamer terugkwam stond ze voor mijn boekenkast belangstellend naar alle boeken te kijken. Want, zei ze, je kan zoveel leren over iemand als je ziet wat voor boeken die persoon leest. We hebben heerlijk over boeken zitten praten die avond.

Vraag 2:
Wat vertelt jouw boekenkast over jou?

Mijn boekenkast is een reflectie op een brede belangstelling. Ik lees al vanaf jong romans en heb veel mooi gebonden boeken, die stammen uit de Boek & Plaat periode van thuis. Toen ik uit huis ging, kwamen er heel veel paperbacks, die waren stukken goedkoper, Engelstalig was ook goedkoper, dus daar heb ik ook een flinke verzameling van. Detectives, thrillers, spanning, maar het overgrote deel aan Engelstalig is fantasy, dat staat allemaal in een aparte kast in mijn slaapkamer en die loopt over. De boeken staan dubbel.
Een flink deel van mijn boekenkast wordt in beslag genomen door studieboeken. Ik heb Amerikaanse geschiedenis gestudeerd en dat zie je aan de boeken. Biografieën zijn leuk, dus Hillary staat erin, maar Bill ook. Amerikaanse presidenten van Eisenhower (op afgestudeerd) tot Obama, veel presidentiële geschiedenis. Ook heb ik een plankje Koningshuis en een paar planken met boeken over de Tweede Wereldoorlog, daar heb ik ook een aantal vakken in gedaan tijdens mijn studie.
Mijn belangstelling loopt in golven, er zijn tijden dat ik alleen maar detectives lees, of alleen maar fantasy. Ik kan weken achter elkaar elke Dick Francis voor de zoveelste keer verslinden, dat blijft geweldig.www.alimolenaar.nl/stukjes

Mijn bookshelfie laat zien hoe niet netjes mijn boekenkast is. Let niet op het breiwerkje, dat is een toi van mijn laatste toneelvoorstelling. Kijk links op de bovenste plank, die drie dikke jongens horen nog bij het ongelezen werk, het zijn de biografieën van de eerste drie koningen van Nederland. Ook Beatrix gaat nog gelezen worden. De stapel boeken boven op de kast zijn identiek, het is een boek over terrorisme waar ik aan mee heb gewerkt.
Naast het breiwerkje zie je een stapel Tom Clancy, ik heb ze verslonden. Daaronder zie je Clive Cussler, Dick Francis staat op de plank eronder, maar is niet gefotografeerd. Onderste plank rechts zie je Hillary op de rug van een boek. Naast mijn elleboog zie je twee rode boeken over de Tweede Wereldoorlog, daar heb ik ook aan meegewerkt.
Een beetje vakidioot ben ik wel, de romans staan op alfabetische volgorde. De hele geschiedenisafdeling, rechts dus, heb ik op kleur gesorteerd. Dat lijkt leuk, maar dat ga ik veranderen, want je kan echt niets terugvinden. Het plankje Koningshuis is niet op volgorde, dat past allemaal op één plank.

De leesvraag #50books is een initiatief van Peter in 2013. Martha nam het in 2014 over en in 2015 ging Peter zelf weer verder. Hendrik Jan heeft het overgenomen in 2016. Deze vraag staat hier.

Dit wordt mijn dag, of maand, of jaar

Geplaatst op door
1

hulpboeken: dit wordt jouw jaar‘Dit wordt jouw jaar’ van Ben Tiggelaar had ik een hele tijd geleden aangeschaft. Het heeft stof liggen happen op de stapel ongelezen boeken, tot ik er op een zonnige vrijdagmiddag ineens aan begon en het binnen een uur uit had. Tiggelaar schrijft makkelijk en onderhoudend.
Hij is van de actie. Volgens Tiggelaar willen we na een vakantie, na een bijzondere ervaring massaal ons leven een positieve impuls geven, maar falen de meeste pogingen jammerlijk. En waarom, omdat we te weinig weten over de werking van ons eigen gedrag. Wilskracht en doorzettingsvermogen zijn vaak niet voldoende. Hoe kom je tot voornemens die wel kans van slagen hebben?

Hij noemt allerlei elementen die je mee kan nemen in je onderzoek, waar word je gelukkig van? Waar geloof je in? Wat zijn je sterke punten? Wat waarderen je dierbaren?
In twaalf hoofdstukken geeft hij je een handleiding hoe je het jouw jaar kan maken en daar moet je wel wat voor doen. Wie snel klaar wil zijn, de samenvatting staat op p. 111-113 van het boek.

En dan komt natuurlijk de volgende vraag. Ga ik het zelf doen? Of liever gezegd, wat haal ik er zelf uit?
Ik betrok het zelf op mijn plan voor afvallen en sporten, waarbij ik diverse punten kan invullen.

  • Het formuleren van concrete actiedoelen, makkelijk: plannen voor trainingen en daar tijd voor vrijmaken. Mijn manier van eten veranderen en daar ook moeite voor doen.
  • De sociale en fysieke omgeving creëren: de omgeving vertellen waar ik mee bezig ben zodat ze niet gek opkijken van de salades tussen de middag.
  • Terugvalsituaties vooraf benoemen. Hee, ik ken mezelf onderhand wel een beetje in dit soort dingen. Dat hoef ik niet meer te leren.
  • Wie een verandering beschouwt als een experiment en ook evalueert… Ik kan mijn blog als evaluatie beschouwen en gebruiken.
  • We zijn nooit klaar. Een open deur die ik mee intrap. Dat is bekende kost voor iedereen.
  • Zelfleiderschap, het lastigste gedeelte nog uit dit boek, en een punt dat wat meer aandacht verdient dan het uurtje dat ik nu het boek gelezen heb.

Nuttig? Ja zeker. Lezenswaardig? Ook dat.
Tiggelaar heeft nog zo’n boekje geschreven, namelijk ‘Dromen, durven, doen: het managen van de lastigste persoon op aarde: jezelf’. Hier is net een nieuwe editie van uitgekomen. Of ik daar aan ga beginnen, weet ik nog niet, eerst even deze verwerken.

Ben Tiggelaar – Dit wordt jouw jaar! 12 krachtige lessen in persoonlijke verandering (Soest: Tyler Roland Press, 2011)

Zomerleeslijst

Geplaatst op door
Beantwoorden

Half juni ging de #50books vraag al over de zomerleeslijst en toen heb ik er een oude klassieker op geplaatst, namelijk The Lord of the Rings, een oude getrouwe die ik eigenlijk wel wil herlezen.
Ook de Volkskrant liet niet na me te wijzen op stapels ongelezen boeken. De meesten zijn niet mijn ‘cup of tea’ helaas.
Snare van Katharine KerrNu de zomer werkelijk is aangebroken (zie #WOT27) vind ik het tijd voor mijn eigen zomerleeslijst. En Tolkien staat inderdaad in het rijtje.
Maar een boek dat ook op de herleeslijst komt is Snare van Katharine Kerr. Heerlijk boek.

En dan heb ik nog een paar biografieën die al een tijdje ongelezen op de plank staan. Eén daarvan wil ik lezen voor de goede man gaat verhuizen: The Bridge van David Remnick, over Barack Obama.
Martin Bossenbroek, De boerenoorlog, ik heb college van hem gehad, en ik heb voor hem gewerkt, dus zijn boek staat ook in het rijtje.

Nog zo’n nonfictie die ik eigenlijk deze zomer wil lezen, in september komt hij een lezing en een workshop houden in Nederland, ik ben nu net in zijn boek The Atlas of New Librarianship begonnen. Ik heb het natuurlijk over David Lankes.

Donna Tartt, The Goldfinch is naar boven verhuisd in het te lezen rijtje nu ik het schilderijtje live heb gezien in het Mauritshuis. Ik was daar tijdens een rondleiding van de Vrije Academie.
Wetboek voor bloggers, van Charlotte Meindersma, ik volg haar blog en haar tweets, het boek heb ik bij verschijnen meteen besteld, maar ligt nog op de te lezen stapel.

Maar eerst eentje waar ik al in bezig was: Republic of Thieves van Scott Lynch, deel drie van de Gentleman Bastard serie, waar ik al gek op ben sinds boek 1: The lies of Locke Lamora.

Ambitieus? Brede belangstelling? Ja, absoluut. Leidend is wel geschiedenis en SF en Fantasy. Maar de zomer is zo aanlokkelijk om gewoon avond na avond op het balkon te lezen. Zelfs met een hittegolf is het daar prima toeven.

En? Heb je ook een zomerleeslijst?

Managing the One-Person Library

Geplaatst op door
Beantwoorden

Managing the One-Person LibraryLarry Cooperman (2015), “Managing the one-person library”, Amsterdam: Chandos Publishing (Chandos Information Professional Series)

Dit boekje richt zich op solo-bibliothecarissen die een kleine bibliotheek moeten runnen en onderhouden. Onderwerpen van de hoofdstukken van dit werkje zijn bijvoorbeeld marketing, professionele ontwikkeling, collectievorming, IT, catalogiseren en tijdschriften (in hetzelfde hoofdstuk) en personeel. Die laatste is een vreemde eend in de bijt in een boek over solobibliothecarissen, maar is ook weer gericht op vrijwilligers.
Cooperman – een ervaren solo-bibliothecaris – wilde zijn ervaringen delen met andere solo-bibliothecarissen.

Als solo-informatiespecialist in een groot commercieel bedrijf zou dit voor mij een nuttig boekje moeten zijn. En dat was het op zich wel, maar eigenlijk ook niet. Het boek zet keurig netjes op een rijtje waar het in het werk allemaal om gaat. Maar het gaat meer over het beheer van een bibliotheek en niet zo zeer over de inhoud, namelijk informatiemanagement. Het beheer van de bibliotheek is voor mij een bijzaak. Een bijzaak die ik wel moest leren toen ik in deze baan begon, maar niet het belangrijkste is in mijn werk. Mijn doel is mijn collega’s duidelijk te maken welke informatie we in huis hebben en kunnen krijgen.

Nog een nadeel van dit boek: het is uitstekend te gebruiken als je net begint als solo-bibliothecaris/informatiespecialist/informatiemanager. Werk je zoals ik, al jaren bijna alleen of alleen, dan is het minder goed te gebruiken, want dan worden er toch een aantal open deuren ingegooid.
“Learn to adapt to change” (p. 5) dat moet je niet alleen doen als solopersoon, maar ook als één van vele informatiespecialisten. Ik geloof niet dat ik een beroep kan opnoemen waar in twintig jaar tijd zoveel veranderingen zijn opgetreden als in dit werk.
Een ander nadeel: de case studies zijn niet altijd nuttig omdat het niet mijn ‘line of work’ is. Cooperman noemt wel diverse voorbeelden voor solobibliotheken, zoals openbare, school- en universiteitsbibliotheken, maar zijn casestudies komen bijvoorbeeld niet uit bedrijfsbibliotheken waar mijn werkkring en dus interesse ligt. Dat is niet te verwonderen, want hij is zelf solobibliothecaris in een academische bibliotheek, dus zijn netwerk ligt ook daar, maar voor het zijn wel heel andere situaties.

Was het nou nuttig, kan ik mezelf afvragen? Ja, want ik had wel wat aan de literatuurverwijzingen in het boek die me verwezen naar tijdschriften die ik niet kende, artikelen die bijzonder interessant waren en ook blogs waar ik nog veel meer nuttige informatie kan vinden. Want die regel van Larry Cooperman hanteerde ik al: blijven leren. Het internet is rijk aan informatieve blogs, zeker voor informatiespecialisten.

Een artikel met infographic over het boek kun je hier vinden.
Elsevier verkoopt het boek hier als boek en e-pub en hier in hoofdstukken.