Ngaio Marsh – Photofinish

Een tweede boek van Marsh, ditmaal één die er niet helemaal inpast, maar te leuk was om weg te leggen: Photofinish gaat over een zangeres. Ze is een sopraan die haar portret wil laten schilderen door de beroemde schilders Troy Alleyn. Troy gaat natuurlijk niet alleen naar Nieuw-Zeeland waar de beroemde zangeres verblijft. Ze neemt haar man, chief superintendent Roderick Alleyn mee, heel handig als haar schilderonderwerp wordt vermoord.
Photofinish is één van de weinige boeken van deze ‘queen of crime’ die in Nieuw-Zeeland speelt. Marsh komt oorspronkelijk van dit eiland, maar liet weinig van haar boeken hier spelen. Engeland is dan blijkbaar toch wat meer geschikt voor detectives.

Ngaio Marsh – Photofinish (London: Collins, 1980)

Tamara McKinley – Droomvlucht (Dreamscapes)

Catriona Summers’ debuut op het toneel kwam al vroeg: haar vader, leider van een rondreizend theater in de Australische outback van de jaren ’20 van de 20ste eeuw, droeg zijn pasgeboren dochter het podium op om haar voor te stellen aan het publiek. Haar rondreizende leven is afgelopen als ze ongeveer 12 is. Er is geen markt meer voor een rondreizend theater in de crisisjaren. Catriona groeit op tot een beroemde operazangeres, maar natuurlijk niet zonder de nodige problemen. De rijke geschiedenis van de Australische outback wordt gebruikt als toneel voor een levensgeschiedenis van een vrouw. Vrouwen hebben het moeilijk in de eerste helft van de 20ste eeuw en zeker in Australië.
Catriona heeft niet alleen te maken met een stiefvader die misbruik van haar maakt. Haar manager trouwt met haar, puur om haar te gebruiken. Na de scheiding redt ze het alleen, er komen geen nieuwe mannen in haar leven.
In de beschrijving van het rondreizende theater merk je dat het niet veel verschilt met de rondreizende theaters van Engeland een paar eeuwen eerder. De groep trekt rond en zorgt voor variërende voorstellingen met toneel, zang en entertainment in de dorpen in de outback.
De toneelconnectie is marginaal door het rondreizende theater uit haar jeugd. Operazangeressen horen eigenlijk niet in deze blog thuis, maar het boek was wel leuk.
Tamara McKinley schrijft boeken die allemaal in Australië spelen en het zijn allemaal dit soort levensbeschrijvingen.

Tamara McKinley – Droomvlucht (Dreamscapes) (Baarn: De Kern, 2007)

Belinda Alexandra – Wild lavender

Door tijdgebrek gedwongen: een geknipte en geplakte bespreking van een boek dat uiteindelijk niet echt wilde boeien. Het is zelfs ietwat buiten het project, aangezien deze dame niet eens acteert, maar zingt.
Het is het verhaal van Simone Fleurier die op haar veertiende na de onverwachte dood van haar vader, van huis in de Provence naar Marseille wordt gestuurd om daar dienstmeisje te worden. Haar vader heeft een lavendel boerderij. Ze wordt dienstmeisje bij haar tante, één van de huurders is Camille Casal, een ster uit de ‘music hall’. Camille zorgt ervoor dat Simone in het theater terecht komt. Ze krijgt een carrière als zangeres die haar naar Parijs en Berlijn brengt. Zij ontwikkelt haar bijzondere talenten en op een dag is ze de ster van Parijs. De mannen in haar leven dragen haar op handen. Wanneer nazi troepen haar geliefde stad bezetten, moet Simone een keuze maken. Ze besluit haar ziel nooit te zullen verkopen en gaat in het verzet.

Belinda Alexandra, Wild lavender (2004)
Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Arthur Japin – De klank van sneeuw (2006)

Arthur Japin speelde diverse rollen voor radio en televisie en op toneel bij onder andere Toneelgroep Centrum en de Theaterunie. Ook zong hij een kleine rol bij de Nederlandse Opera. In 1987 stopte hij met acteren en begon met schrijven. In 1996 brak hij echt door met het verhaal over twee Afrikaanse prinsjes die in het negentiende-eeuwse Nederland als Hollanders werden opgevoed, de roman De zwarte met het witte hart. Zijn roman Een schitterend gebrek werd bekroond met de Libris Literatuurprijs. Het boekenweekgeschenk 2006 De grote wereld was van zijn hand.
De klank van sneeuw is geen roman, maar twee novelles over muziek en theater. Zien en gezien worden. De vrouwelijke hoofdpersonen spelen en worstelen met de consequenties van het bekeken worden en het jezelf tentoonstellen.
Dooi gaat over de zangeres die jaren lang niet gezongen heeft, maar dan ingaat op de uitnodiging van haar broer een kerst-oratorium te komen zingen. Ze overnacht in een volautomatisch hotel, in de kamer naast haar logeert een man die ze door een gat in de wand kan zien. Het verhaal is op een afstandelijke manier geschreven waardoor je geen band krijgt met de vrouw.
Zeep gaat over de actrice die – om haar zelfvertrouwen hoog te houden – een rol accepteert in het artistiek ongelooflijk verantwoorde stuk van haar vriend. Normaal speelt ze in een soap. De vriend is onuitstaanbaar, maar natuurlijk zeer aantrekkelijk.
Beide novellen hebben een open einde. Goed geschreven en goed leesbaar.