Tag archieven: songfestival

Songfestival 2021 vanaf de bank

Geplaatst op door
1

Ik kan niet zingen, dat laat ik fijn aan anderen over. Ik ben dus dol op het Songfestival, want die mensen kunnen dus zingen… Denk ik elk jaar, tot ik de halve finales te zien krijg. Want dan krijg je van alles te zien, waarvan je denkt, kan het zingen? Maar ja, dat is niet het voornaamste.

Commentaar op het Songfestival

Het leukste is eigenlijk om dit met veel mensen te kijken en commentaar te hebben. Dit jaar zat ik met een laptop op mijn schoot en zat ik in een Discord kanaal met vrienden te chatten. Je moet tenslotte wat in tijden van corona. Ook Twitter is goed gezelschap op zo’n avond. ik kan me van vroeger nog wel herinneren dat we ook commentaar hadden op de kleding, maar dat is dit jaar een beetje op de achtergrond. Het viel ons in Discord wel op dat er veel zilveren kleding was en sommige dames hadden heel weinig zilveren kleding. De enige heer in het presentatieteam had het makkelijk, hij stak zich elke avond in het pak en dat was dat. Maar de dames mochten zich elke avond in een prachtige avondjurk kleden, Chantal mocht op de avond van de finale zelfs twee jurken dragen, allebei met enorme uitsteeksels op een schouder. Commentaar uit de zaal kwam van Cornald Maas en Sander Lantinga.

Openingsacts en intermezzo’s

Dinsdag opende Duncan Laurence en het intermezzo was Davina Michelle met Sweet Water dat begeleid werd door een geweldige show deels al gefilmd met Thekla Reuten. De filmlocatie was Zeeland, de Deltawerken. Donderdag was de openingsact van zangeres Eefje de Visser met breakdancer Redo. Het viel me pas later op dat de jongen gehandicapt was. Het intermezzo was Ahmad Joudeh, een Syrische balletdanser met BMX-er Dez Maarsen van ISH Dance Collective. Interessant en er werd goed gedanst. Joudeh combineerde klassiek ballet met contemporary dans en de Arabische sufi (twirling). Maar ik vond persoonlijk de combinatie van de twee wat moeilijk. Bij de finale was het weer anders. De presentatoren Chantal, Jan en Edsilia zongen Venus van Shocking Blue. De dames wonnen. Duncan Laurence, winnaar van het Songfestival 2019 zou in de finale zijn nieuwe song zingen en de grote prijs uitreiken, maar helaas kreeg de pechvogel een positieve coronatest. De wereld moest het doen met een gefilmde repetitie. De intervalact was voor Afro Jack, Glennis Grace en Wulf, een optreden dat begon op de Zwaan, de beroemde Rotterdamse brug en eindigde in Ahoy. Ik vond het spectaculair. Leuke uitschieters waren de rooftopconcerten door oude winnaars van de show. En natuurlijk Edsilia die – duidelijk in precorona tijd – met oude winnaars een rondje reed: een kopie van de carpool karaoke van James Corden. Sowieso, het waren drie geweldige shows.

Deelnemers

Sommigen nemen het serieus, anderen maken er een geintje van. Dat is als altijd het beeld. Er worden ballads gezongen, suikerzoete liedjes, stevige pop, minder stevige pop, hardrock, gewelddadige pop en nog meer. Ik had Destiny van Malta als nummer 1 op mijn lijstje. Een achttienjarige dame met een stem als een klok die ook door de bookmakers hoog werd aangeslagen.

Dan had je ook nog de wat afwijkende deelnemers, het soort waar je wat in moet groeien zeg maar. Het Oekraïense Go-A met Shum was daarbij een goed voorbeeld. Oekraïense folklore in een elektronisch jasje. Pop, of zoals ze zelf zeggen ‘gewelddadige pop’ van de Finse groep Blind Channel, met hun song Dark Side. De IJslandse deelnemers Daði & Gagnamagnið met het nummer 10 Years. Door een positieve coronatest mochten ze niet live optreden en met een gefilmde repetitie kwamen ze in de finale. Andere deelnemers: de Griekse inzending met een Nederlands tintje, zangeres Stefania met het nummer Last Dance. Ze is in Nederland opgegroeid. Onze nationale held Jeangu Macrooy met het nummer Birth of a New Age. Hij kwam helaas niet ver, namelijk de 23ste plaats, maar ik vond het een memorabel liedje. En wie won er nou Ali? Nou, dat was dus een land dat niet eens op mijn lijstje stond. Mijn lijstje was Malta, Oekraïne, Frankrijk, IJsland, Portugal en Zwitserland. Wie wint? De Italiaanse band Måneskin, dat echt in de verste verte niet op mijn lijstje stond en een rockliedje leverde. Nou mag rock van mij, maar dit liedje vond ik niks. Maar gelukkig verschillen smaken nogal, dus mag dit.

Wat viel me op?

Er is heel veel mogelijk met een groot budget en de ambitie er een mooie show van te maken. Zet er een stel ervaren presentatoren erbij, waarvan één (Chantal) van de commerciële tv is en je hebt een geweldig team. De uitschieter vond ik Nikkie de Jager, Uitstekend Engels, humor, zelfkennis en zelfvertrouwen. Ze was zo op haar plaats, zelfs toen de koningin haar kwam bezoeken in haar Look Lab. Alle artiesten van de intermezzo’s? Toppers. Geweldig gedaan, goede reclame voor ze. Al die dansers die in de intermezzo’s hebben gedanst? Geweldig! Ook zij mogen genoemd worden. Een Songfestival in coronatijd gaat helaas niet zonder brokken, want de IJslandse groep mocht helaas niet optreden nadat één van de leden positief was getest. Onze nationale held Duncan Laurence kon ook niet optreden in de finale omdat hij positief was getest. En dan had je hier en daar nog wat positieve testen. Alles bij elkaar viel het mee. Ik heb getallen gehoord van zestien positieve testen op de duizenden testen die zijn gedaan.

Wat hadden ze aan?

Ik wilde niet echt naar de kleding gaan kijken, maar ergens moet ik toch er iets over zeggen. Een verslag van het Songfestival zonder te praten over de kleding is niet compleet. Het was gevarieerd. Veel korte en wat langere glitterjurkjes, zilver en zwart, met en zonder mouwen, met en zonder decolleté tot de navel. Eindtelling van de aankleding: vier zilveren jurkjes, vier zwarte jurkjes, rode overall samen met een jurk waar ze een aparte koffer voor nodig hadden (Rusland), keurig pak, zwart kanten stoeipak (één van de dames van Servië), leren kaftan, paarse bodysuit of stoeipakje – de meningen waren verdeeld. Dan een raar zwart glitteroverhemd (Zwitserland), nerd truien (IJsland), Kuifje in een zwart overhemd, zanger in een roze jasje, rockband in verwassen zwarte t-shirts, oversized pyama, gele pakken, zwarte jurk met groene veren (Oekraïense folklore), zwart topje, met de nadruk op -je, bontjas met vleugels, blauw pak en een ruittopje voor de achtergrondzangeres, stoeipak voor mannen, rood judopak en als laatste een sexy eskimo. Een afsluiting voor een Songfestival waar ik van heb genoten.

Zingen: #WOT deel 20, 2021

Geplaatst op door
2

Mijn agenda is geblokt deze week. Ik geef het eerlijk toe, ik ben Songfestivalfan. Dus op het moment van schrijven heb ik de eerste halve finale al gezien. Vanavond komt de tweede halve finale. Mijn grote favoriet Malta ging door dinsdagavond. De deelneemster van Malta is Destiny, een jongedame die je niet over het hoofd kan zien en waar een stem als een klok uitkomt. Ze heeft het Junior Songfestival in 2015 gewonnen, dat was de eerste keer voor Malta. Ja, zingen kan ze. Onze Nederlandse held Jeangu Macrooy is zaterdag aan de beurt, want dankzij de overwinning van Duncan Laurence in 2019 komt hij regelrecht in de finale.

Het #WOT woord van deze week is

Zingen = 1) Met de stem muziek voortbrengen 2) Dierengeluid 3) Fluiten 4) Galmen 5) Jodelen 6) Kerkelijke handeling 7) Kwelen 8) Kwinkeleren 9) Musiceren met de menselijke stem

Zingen

Ik ben er niet zo geweldig in, ik word er zelfs vaak van beschuldigd dat ik mijn best doe vals te zingen. Dat is niet per sé zo, maar het wordt nooit songfestivalwaardig. Ik kom niet eens de deur door weet ik eigenlijk wel zeker. Misschien dat ik dit daarom zo leuk vind. Niet alleen het zingen, maar ook de show natuurlijk. Dat is ook wat mij zo aantrekt bij musicals. Ik ben er dol op. Geef me een leuke musical en ik ga erheen. Genieten van mensen die wel kunnen zingen. Ik ben met een vriendin een paar keer naar Londen gegaan voor musicals. Op vrijdagmiddag in de bus stappen, op zatermiddag een matinée in het centrum van Londen en zaterdagavond weer in de bus. Zondagochtend stonden we weer op Den Haag Centraal en konden we de rest van de dag slapen. Het was het absoluut waard. Ik vind de manier waarop door zingen een verhaal wordt gebracht zo prachtig. De mooie show eromheen maakt het helemaal geweldig. Het laatste jaar heb ik het behoorlijk gemist.

Schrijf je mee?

En jij? Kan je zingen of laat je dat aan anderen over? Ben je Songfestivalfan of kan je het niet aanzien? Laat me horen wat je ervan vindt en laat een reactie achter.

#WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verzin ik een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. De vorige woorden kun je in het archief vinden.

Songfestival in coronatijd: #ShineALight

Geplaatst op door
Beantwoorden

1

Gooi een Songfestival in de cd-speler. 100%NL moet maar even wijken. Een goede keuze is bijvoorbeeld Eurovision, 4 cd’s en 1 dvd die ik inderdaad wel eens heb bekeken, heerlijke nostalgie in beeld. Ga vervolgens aan de slag met die burrito’s die voor vanavond op het menu staan, zodat die vanavond alleen nog maar in de oven hoeven. En wat een heerlijke liedjes komen langs. A Ba Ni Bi, dat Israëlische liedje waar niemand een woord van verstond en dat in 1978 won. En Hallelujah, dat in 1979 won.

2

Ik hoor bij #teamjeangu! Een fantastische zanger die we vanavond in het speciale programma Europe Shine a Light gaan horen. Ik was al diep onder de indruk van deze jongen toen hij in 2018 in de Passion zong. Hij was Judas Iskariot. Ik vind het nummer Grow prachtig, maar smaken verschillen want de bookmakers vinden het niet zo geweldig.

3

Voorbereiding! Op donderdagavond is een Eurovisie editie van de Beste Zangers uitgezonden en dat heb ik nog niet gezien. Ook de docu van Cornald Maas, Op weg naar de winst, moet ik nog bekijken. Wat Beste Zangers betreft, douze points voor de glitteroutfits van de dames en de mooie pakken van de heren. Twee dames still going strong: Maribelle (nummer 13 in 1984) en Lenny Kuhr (gewonnen in 1969). Wat zien die er geweldig uit.

4

Nerd alert, want ik ga alle deelnemers van de Beste Zangers noemen. Kim-Lian van der Meij zingt Ik wil alles met je delen (Maywood, 1990, 15e plaats) Zij heeft het jeugd songfestival gepresenteerd. René Froger zingt Nooit meer zonder jou (Nederlandse versie van On top of the world, Edsilia Rombley 2007, 21e plaats). Hij heeft natuurlijk zelf met de Toppers meegedaan in 2009 en heeft toen een 17e plaats bereikt. Lenny Kuhr zingt Birds (Anouk, 2013, 9e plaats). Lenny, één van de weinige Nederlanders die een eerste plaats heeft bereikt in 1969, samen met Spanje, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk. Ja, dat kon toen nog. Maribelle zingt The party’s over (Sandra Reemer, 9e in 1976) en zij heeft natuurlijk meegedaan in 1984 en bereikte toen een dertiende plaats met het ontzettend lieve Ik hou van jou. Emma Heesters zingt Net als toen (Corry Brokken, 1957, de puntentelling werd niet bekend gemaakt). Corry zong dit liefje 40 jaar voor de geboorte van Emma. Franklin Brown zingt One good reason (Marlayne, 8e plaats in 1999) Hij zingt nu met haar samen in de Eurostars: allemaal songfestivalliedjes. Zijn deelname was in 1996, samen met Maxine, met het liedje De eerste keer. Ze bereikten de zevende plaats. Thomas Berge is de laatste zanger met Arcade (Duncan Laurence, gewonnen in 2019). Ik moet zeggen, prachtig gezongen. Hij liet duidelijk blijken dat hij graag een keer mee wil doen met het Songfestival. En natuurlijk de presentator Edsilia Rombley die in 1998 en 2007 heeft meegedaan.

5

Hee, de docu De weg naar de winst. Wat valt op. Het verschil tussen Teach In die in 1975 won en Duncan Laurance die in 2019 won. Getty Kaspers die zelf haar make up deed, Duncan Laurance wiens optreden tot in de puntjes werd voorbereid met bijvoorbeeld een computeranimatie. Ruth Jacot komt aan het woord met wijze woorden: volg je hart. Luister niet naar andere meningen. Haar liedje Vrede, dat ze in 1993 zong, vind ik nog altijd één van de betere inzendingen van Nederland. Edsilia Rombley die in twee fases heeft meegedaan, één keer in 1998 met Hemel en Aarde, ze werd vierde. En de tweede keer in 2007, met On Top of the World, de fase met halve finales, die ze niet eens door kwam. Die halve finales begonnen trouwens in 2004. De omslag met goede artiesten die het wilden wagen. Anouk als eerste in 2013, een gebeurtenis waar Ilse DeLange inspiratie van kreeg, zij deed mee met de Common Linnets in 2014. En die weg naar de top werd bekroond met Duncan Laurance die Arcade naar de eerste plaats zong in 2019; Music first. always.

6

De alternatieve songfestival uitzending: Europe Shine a Light waar ik later updates van ga geven. Want lieve kijkbuiskindertjes, ik ga er even goed voor zitten. Vanavond misschien en anders morgen een update over deze avond. De neuroot in mij zegt ook dat er elke dag een blog moet komen en deze onafgemaakte is het even voor nu.

5. Update

Natuurlijk een dag later. Ik had gisteravond niet echt zin om nog te schrijven. En nu maak ik het niet lang. Het was zonder meer leuk en een aardig alternatief voor het echte songfestival. Het enige dat ik een beetje als kiespijn miste was de ellenlange puntentelling. Drie presentatoren, Chantal Janzen, Jan Smit en Edsilia Rombley die het prima deden. Ze lieten in een gezamenlijk optreden met Johnny Logan zien dat het een voordeel is dat zangers de presentatie doen. What’s another year kwam prima over. De gesprekken met alle ruim veertig deelnemers waren kort maar krachtig. Paar dingen die opvielen: Gali Atari die in 1979 won met Hallelujah zong het nu met de jeugd. Het blijft een ontroerend lied. NikkiTutorials die de online presentatie deed, was echt niet slecht. En Cornald Maas had weer snedig commentaar: “het regent goed bedoelde tegeltjes”. Shine a Light dat eerst door het Rotterdams Philharmonisch wordt gespeeld, het wordt al bijna gewoon, al die kleine hoofdjes op je scherm. Vervolgens wordt het door alle songfestivaldeelnemers gezongen. Joe, dat doet mijn songfestivalhart toch wel goed hoor. Heerlijk om te zien, van Katrina, die van the Waves, die op het eind verschijnt, had ik toch een ander beeld in mijn hoofd.

6

Geen Twitter dit jaar, ik heb me vorige jaren uitstekend geamuseerd met mijn telefoon op mijn schoot, maar ik wilde dit jaar de show zien en geen commentaar hebben op jurken en dergelijke. Volgend jaar hoop ik dat de wereld zo ver is dat er weer een feestelijke show kan komen met halve finales en een finale en een hoop commentaar op Twitter, want op die manier beleef je het toch samen. Het blijft toch een feestje.

Na het songfestival….

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik heb met vriendin gekeken, was leuk, maar het is een uitslag geworden die ik totaal niet had verwacht. Ik was Turkije in eerste instantie vergeten, maar het heeft dus gewonnen.
Einduitslag: van de 26 deelnemers hebben er 16 in het Engels gezongen en zijn er 3 halverweg in het Engels overgegaan.
Degene die ik onderaan had gezet heeft gewonnen: Turkije.
Degene die ik bovenaan had gezet is ergens onderaan geëindigd. Mooie jurk, mooie uitvoering, mooi liedje: Portugal.
Nederland: dertiende plaats, terwijl het toch helemaal geen lelijk liedje was, dit One More Night van Esther Hart.
Wij zijn ook gewoon de oude generatie: we verwachten mooie jurken en geen lapjes met rondjes op cruciale plaatsen. Eén van die zangeressen was 39, de Duitse geloof ik, en toen zei ik; wat oud, even vergetend dat ik zelf 39 ben, en vriendin W op 1 1/2 week na 39.
We worden oud.
Volgend jaar in Turkije, voorronde met finale omdat er zo idioot veel landen mee gaan doen.