Bingewatchen: #WOT deel 44, 2023

Lang, lang geleden keken we met zijn allen tv en bestond er niet zoiets als bingewatchen. Hoogstens serie volgen. Met een beetje pech had je geen videorecorder en kon je delen van je geliefde serie missen.

Nog niet zo lang geleden keek ik samen met een vriend de serie Lost, we hielden elkaar op de hoogte of we echt op de avond zelf het konden zien, of dat er later gekeken werd. En dan gingen we bellen en er over praten. Lost was best wel mysterieus dus we hadden wel wat te bespreken. Maar dat was nog geen bingewatchen.

Het #WOT woord is:

Bingewatchen: is een term die wordt gebruikt om het gedrag te beschrijven waarbij iemand meerdere afleveringen van een televisieserie of een reeks films in een kort tijdsbestek bekijkt, meestal achter elkaar en zonder langdurige onderbrekingen. Dit fenomeen is populair geworden met de opkomst van streamingdiensten, zoals o.a. Netflix.

Bingewatchen

Het ware bingen is natuurlijk op zondagmiddag beginnen met een achtdelige serie op Netflix en niet meer kunnen stoppen tot alle acht delen er door zijn gejaagd zondagavond laat. Het overkwam me een tijdje terug met de serie The Stranger op Netflix. Nu helpt het natuurlijk wel als snoepje van de week Richard Armitage meespeelt. Die was ik namelijk ooit al eens tegengekomen in de serie Spooks die ik ouderwets had gebinget, namelijk op dvd. En natuurlijk kom je hem tegen in de filmserie The hobbit, ook niet te versmaden.

Disney+ heb ik ook ontdekt, of liever alle Star Wars films en daaraan gerelateerde films en series. Daar ben ik mee begonnen toen ik Disney+ kreeg. Ghost Whisperer binge ik niet, maar kijk ik af en toe een aflevering van. Dan hoef je eigenlijk alleen maar op te letten dat zo’n serie niet van je streamingsdienst verdwijnt. Ja, tv kijken is wel veranderd.

Ik heb er trouwens eerder over geschreven, namelijk hier.

#WOT betekent Write on Thursday. Op donderdag verzint Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. Dit woord kun je hier vinden.

Bingen: #WOT deel 30, 2020

Ik binge. Ik beken het. En niet alleen met tv series – Netflix! – maar ook met boekenseries. Leve de series die je in je schoot geworpen krijgt als ze klaar zijn. Bingen met series die nog geschreven worden terwijl je de boeken aan het lezen bent – hallo David Eddings! – zijn martelwerktuigen. Er zou een wet tegen moeten wezen.

Het #WOT woord van deze week is:

Bingen = 1) een tv-serie per twee tot zes afleveringen achter elkaar kijken 2) een serie boeken achter elkaar lezen.

Bingewatching

Bingen, oftewel binsjen lijkt een werkwoord dat uitgevonden is met tv streaming diensten als Netflix, maar ik bingde al met dvd-series. Buffy the Vampire Slayer heb ik eerst gekeken op tv, heb de dvd-boxen gekocht toen ze uitkwamen en heb ze verschillende keren gebinged. Daaruit kwam Angel voort, op tv gekeken en vervolgens de boxen gekocht en gebinged. Toen Lost, hoewel je dat eigenlijk niet bingen kon noemen, want ik keek elke week op tv en vervolgens hing ik een uur met een vriend aan de telefoon om de aflevering te bespreken.

Buffy

Bingelezen

Dat bestaat. Als je een hele serie boeken in je handen hebt en blijft lezen, ook als je beter kunt slapen, tot het laatste deel uit is. Ik ben nu in deel 11 van de Nina Wilde and Eddie Chase serie van Andy McDermott en ik kan er niet vanaf blijven. Sowieso kan ik beter niet in een serie beginnen, want die wil ik vanaf deel 1 tot het laatste deel uitlezen. En dat is op het moment niet best voor mijn zomerleeslijst.

Schrijf je mee?

En? Doe jij aan bingen? TV series, romanseries, andere series? Schrijf mee over jouw binge dilemma’s. Dat zou ik ontzettend leuk vinden.

#WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verzin ik een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen.

Over The Outsider van Stephen King

Ik merk het met het boek dat ik aan het lezen ben, The Outsider van Stephen King. Ik heb eerst de HBO-serie gekeken en vervolgens ben ik aan het boek begonnen. Daar heb ik nu zo’n 200 pagina’s van gelezen. Ik schiet er niet mee op, ik zit het te lezen, denk, oh ja, dat weet ik en lees verder. Ik denk ook, oh, dat verschilt en dat wordt meer in detail beschreven en schiet nog steeds niet op.
Oh: spoiler alert!!! Wil je The Outsider zelf nog lezen? Niet verder lezen, want ik ga wel wat vertellen uit het verhaal.

Het boek van Stephen King

Je moet hem eerst lezen denk ik, en vervolgens in stilte gaan schelden over alle veranderingen. Het boek is down to earth. Spannend, eng, en af en toe voel ik mijn nekharen overeind gaan, maar nog steeds over gewone mensen en super ongewone gebeurtenissen. Over het leven van rechercheur Ralph Anderson en zijn vrouw Jeannie en hun zoon Derek. En Derek leeft in het boek, is in een zomerkamp, maar is in de serie overleden. Ik zit me af te vragen waarom. En details, die je niet tegenkomt in de serie. Over het leven van de betrokken families, waarbij je die kleine dingen tegenkomt die je niet in de serie ziet. Van de familie Peterson krijg je meer details te horen, waardoor ze mensen worden waarbij je je betrokken voelt. Die details zijn hetgene waardoor je het boek wil lezen.

The outsider

De serie

Er zijn wel veranderingen in de serie, niet alleen in namen, maar ook in de loop van het verhaal. Laat ik beginnen met wat ik waardeer. Normale mensen, niet supermooie filmsterren, maar acteurs die er uit zien als normale mensen spelen in de serie. De serie heb ik gebinged, af en toe met een kussen voor mijn hoofd, dan herinnerde ik me weer waarom ik Stephen King niet meer lees. Help, wat eng! Maar al tijdens de serie zat ik op IMDB te kijken en me af te vragen waarom sommige wijzigingen waren doorgevoerd. Waarom worden bijvoorbeeld namen veranderd? Ik mag aannemen dat Stephen King zelf wel goed nadenkt waarom hij de namen geeft die hij heeft verzonnen, en toch is bijvoorbeeld vrijwel de hele familie Maitland, behalve Terry, van naam veranderd. Wat voor mij ook opvalt, de serie vloeit meer, het loopt meer in elkaar over. Maar dat is bij meer series en films het geval.

De rest van het boek

Ja, het is een beetje verraderlijk, ik ga je een stukje als dit schrijven terwijl ik halverwege het boek ben. Niet slim. Dikke kans dus dat ik het ga bijwerken als ik het boek uit heb. De vraag blijft trouwens. Hoe lees je een boek en dan gaat het om een verfilmd boek? Eerst het boek lezen? Eerst de serie kijken? Ja, dat weet ik ook even niet. Ik ken wel mijn fascinatie met Stephen King. Ik word erin gezogen, 11/22/63 was geweldig. Dat werkt voor mij. Met The Outsider lijk ik dus de verkeerde strategie heb gekozen. Maar misschien kan ik hier later nog een hoofdstuk aan toevoegen.

Update 23 mei

Het boek is uit. Het laatste deel maakte het goed voor me. Maar het heeft me een wijze les geleerd, eerst boek lezen, dan serie kijken. Dat is ook de reden dat het boek vier sterren van me krijgt, en waarschijnlijk had ik er vijf uitgedeeld zonder de serie. Maar King heeft humor. En misschien ben ik de enige die om het volgende lacht, maar het is echt grappig.

‘What else have you got in there?’ Ralph asked. ‘A camp stove? Coffee pot? Shortwave radio?’
‘Work on that sense of humor, Ralph.’
‘That’s not me, being funny, that’s true admiration,’
‘I concur most heartily,’ Yune said.

En wat ook typisch Stephen King blijft: de dreiging blijft hangen tot op de laatste pagina, want is die tegenstander nou uitgeschakeld?

Het wordt voor mij een uitdaging, deze maand, want ik heb besloten elke dag te bloggen. Voor afleiding, concentratie-oefening en gewoon voor de lol. Niet alleen op dit blog, maar ook op mijn andere blog, dat ik normaal voor sport en voeding reserveer. Dit is aflevering 29, hier kan je aflevering 28 vinden.

Gids voor het weekend

Ik ben een trouw lezer van de Volkskrant en het zaterdag magazine spel ik. Elke week is iemand een culturele gids en vertelt hij of zij wat hij allemaal leuk vindt. Vaak zijn het mensen waar ik nog nooit van gehoord heb. De gids van deze week is Corey Taylor van de band Slipknot, die ik echt niet ken. Maar die gids is wel leuk en maak ik deze week voor mezelf. Hier volgen veel dingen die ik leuk vind.

Routine

Ik lees de Volkskrant digitaal, maar die zaterdagkrant heb ik graag in papier. Zaterdagochtend, koffie, ontbijt, nog meer koffie, beginnen met het Magazine, doorgaan met de Zaterdagbijlage. Vervolgens de Wetenschaps- en boekenbijlage. De column van Ionica Smeets snap ik lang niet altijd, maar spel ik wel. Een aantal van de columns van Aleid Truijens hangen op het prikbord in de keuken. De afsluiting van dit ritueel kan ook nog wel op zondag gebeuren, dan lees ik de gewone krant. Op het moment minder interessant, want hoeveel coronanieuws kan je lezen, maar ik lees het wel.

Koeien

Ik heb iets met koeien. Een oud-collega, Rob Aspeslagh, schilderde niet onverdienstelijk uit liefhebberij en had een schilderij van het achterwerk van een koe in zijn werkkamer hangen. Toen hij met pensioen ging, mocht ik het hebben. Ik was er door gefascineerd. Daarna is het begonnen. Dat schilderij hangt in mijn woonkamer. Overal in mijn huis staan snuisterijtjes met koeien. Een paar koeienbeeldjes staan in mijn badkamer. De wc-borstel heeft een koeienuiterlijk. Ik heb een boter, kaas en eierenspel met koeien op de vensterbank staan. De laatste aanwinst is een muziekdoosje met twee koetjes die vrolijk rondtollen op vreselijke muziek. Ik kan er alleen maar vrolijk van worden.

20200404s_koe

Amerika

Ik vind het een fascinerend en een bevreemdend land: Amerika.De liefde voor het land stamt al uit mijn jeugd. Ik heb er heel veel over gelezen. Mijn geschiedenisstudie heb ik afgerond met een scriptie over president Eisenhower. Ik ben er drie keer op vakantie geweest en het is een prachtig land. Maar zeker de politieke geschiedenis van de laatste jaren is dusdanig merkwaardig, dat mijn mening steeds anders gekleurd wordt. Hoe meer ik ervan leer, hoe meer verbaasd ik erover ben. Ook nu, met de coronacrisis lijkt het erop dat Amerika door de dure gezondheidszorg gedegradeerd wordt tot een derdewereldland. En dat deels door de enorme politieke tegenstellingen in het land. Democraten en Republikeinen die elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Republikeinen die alles willen terugdraaien wat de democratische regering van Obama voor elkaar heeft gekregen. Het zal me benieuwen wat het dit verkiezingsjaar wordt.

TV serie

Jaren geleden raakte ik verzeild in de nieuwsgroep nl.kunst.sf+fantasy. Ik was altijd al een fan van het genre, maar daar raakte ik helemaal hooked. En daar maakte ik ook kennis met Buffy, the vampire slayer, een serie over een meisje dat een roeping had, namelijk het doden van vampiers. Die serie kreeg zeven seizoenen en kreeg een spin off, namelijk Angel, over haar vriend, de vampier. Niet alleen heb ik daar in die nieuwsgroep een heleboel vrienden en kennissen opgedaan met wie ik twintig jaar na dato nog steeds contact heb, maar ook heb ik al die seizoenen van beide series in dvd staan en heb ik ze meerdere malen gezien. Die vrienden zijn net zoals ik hooked aan sf en fantasy, ik kreeg er niet alleen kijkvoer, maar ook leesvoer. Ik kan niet meer noemen hoeveel tips voor boeken ik daar heb opgedaan. Mijn liefde voor fantasy is verdiept in die nieuwsgroep.

Boek

Ga me niet vragen wat mijn lievelingsboek is, dat wisselt namelijk. Ik ben groot fan van SF en fantasy en ben dol op David Eddings. Maar ik heb ook tijden gehad dat ik alles las van Stephen King tot die echt te eng werd. Nora Roberts heeft rijp en groen in haar repertoire. Maar HET boek dat gewoon klopte de laatste jaren was Lampje, van Annet Schaap. Een schrijfster die eerst illustreerde en vervolgens ging schrijven. Het boek is hartverwarmend en lief en schattig en noem maar wat je kan verzinnen. Voorlopig is dit mijn lievelingsboek en het boek dat ik iedereen aanraad als die persoon iets moois wil lezen.

Schrijven

Ik ben met dit stuk bezig en ik besef het weer. Ik word hier zo blij van. Schrijven. Mijn hoofd leeg laten lopen op een computerscherm. Zitten verzinnen over foto’s, ideeën over de inhoud laten rollen. Dingen wijzigen omdat op het uiteindelijke scherm het toch anders moet. En gewoon genieten. Verhalen verzinnen. Mijn grote favoriet sinds mijn vroegste jeugd.

Het wordt voor mij een uitdaging, deze maand, want ik heb besloten elke dag te bloggen. Voor afleiding, concentratie-oefening en gewoon voor de lol. Niet alleen op dit blog, maar ook op mijn andere blog, dat ik normaal voor sport en voeding reserveer. Dit is aflevering 4, hier kan je aflevering 3 vinden.

Rien Broere – De voorstelling (1998)

Het leuke van een project als dit is dat je veel, heel veel boeken leest die je anders nooit zou lezen. Ze vallen af en toe nog mee ook.
Grimeur Wessel Mioch krijgt een rol in een populaire soapserie. Hij heeft veel succes als zijn personage Hans Gelderblom maar begint persoon en personage, waan en werkelijkheid door elkaar te halen. Zijn vrouw Anna kent hem niet meer.
Als het personage Hans Gelderblom ontmoet hij de ontspoorde scholier Freddie die aan de zelfkant van het bestaan leeft. Hij gaat mee met Freddie, onder andere op een rooftocht bij een bejaard echtpaar.
Hij wil een solovoorstelling op toneel maken, waarschijnlijk om zich beter te voelen dan de soapacteur die hij op dat moment is, maar is eigenlijk heel tevreden met zijn succes als soapacteur. Op het laatst is de solovoorstelling het kunstmatige centrale punt in zijn leven, naast de voorstelling die zijn eigen leven is geworden.
Ik vond het geen slecht boek, nog geloofwaardig ook. Een plotselinge omschakeling naar succes lijkt me moeilijk.

Rien Broere, De voorstelling (1998)