Meisjesromans horen eigenlijk niet in deze rubriek thuis, maar af en toe kom je een oudje tegen dat schattig genoeg is om een blog te verdienen. Zeker als het over schooltoneel gaat.

Dit ene jaar nog

Dit is het verhaal van Nênette van Pelt. Ze heeft een muzikale tweelingbroer Olof en twee ouders die ook volop in de muziek zitten. Zelf is ze volstrekt a-muzikaal. Ze is net met haar familie in Den Haag komen wonen en moet het laatste jaar van de HBS overdoen. Ze is door de betavakken hopeloos gezakt, dezelfde betavakken die haar tweelingbroer geen enkele moeite hebben gekost. Haar buurjongen Bas van Montfoort gaat naar dezelfde school. Ze komt in een klas met alleen maar jongens terecht.

Het leven op school is leuk, gevuld met jongens en een paar meisjes, een jonge lerares Frans en een jonge leraar Nederlands die de regie van het jaarlijkse schooltoneel op zich gaat nemen. Ondertussen wordt Bas verliefd op haar, wordt zij verliefd op de jonge leraar Nederlands en gaat er een verloving van komen, maar niet tussen Nênette en de leraar.

De toneelconnectie

Nênette heeft de ambitie actrice te worden. De school heeft een geschiedenis van jaarlijkse Shakespearestukken, hetgeen mijn goedkeuring wel kan wegdragen maar niet die van de scholieren. Er wordt besloten ‘De jongen van Winslow’ van Terrence Rattigan te spelen. Heel geschikt, want het stuk heeft een overvloed aan mannenrollen en maar weinig vrouwenrollen. Natuurlijk wordt het een groot succes met Nênette in één van de hoofdrollen.

Uitermate amusant, natuurlijk enigszins gedateerd, want het boek is zestig jaar oud, maar zeker nog leesbaar. De pubers van zestig jaar terug zijn niet vergelijkbaar met de huidige pubers.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.