Goed hé? Het staat er zomaar. Een boek schrijven. Stilletjes heb ik vaak over gedacht en nooit uitgevoerd omdat ik al blokkeerde als ik dan bedacht dat iemand zou gaan lezen wat ik had geschreven. Of nog erger, dat iemand het vreselijk zou vinden. Daar heb ik me geloof ik een beetje overheen gezet. En daarom heb ik me ingeschreven voor het #nanowrimo project van Martha. In een maand een boek schrijven.

#nanowrimo

National Novel Writing Month, oftewel #nanowrimo is in 1999 begonnen met 21 deelnemers. en nu in 2020 bestaat het nog steeds met veel meer deelnemers. Die deelnemers denken allemaal dat het makkelijk is, zo’n boek. Dat betekent dus ongeveer 50.000 woorden per maand. Dat zijn echt heel veel woorden. En dan zit ik hier echt te twijfelen welke smiley ik hier in gooi.
Het is moeilijk, niet alleen omdat het serieus moeilijk is, maar ook omdat het gros van de mensen die hieraan beginnen, bij het eerste hoofdstuk blijven steken. Schrijven is een vak.

Het onderwerp

Ik heb er wel over nagedacht, wat doe ik, fictie, of non-fictie? Non-fictie zit ik te denken aan Haghespel, een geschiedenis van het blad schrijven. Bijna 20 jaar ben ik hoofdredacteur geweest, ik weet er best veel van. Wat kan ik te weten komen van de jaren daarvoor?
Maar fictie? Wat doe ik? Dineke en Joris? Iets anders? Tempted. Maar ik weet het nog niet. Heeft iemand een idee? Vertel het!