Mijn huis op een willekeurige zaterdag in december. Mijn planten zijn omgebouwd naar alternatieve kerstboom. Op de salontafel ligt een onduidelijke stapel papieren die uitgezocht moet worden. Daar staat ook de wolkom met het haakwerkje dat eigenlijk voor de kerst af had moeten zijn. Om de stoel bij het raam liggen de Volkskrant, het magazine en lokale kranten die al uitgelezen zijn. Over de stapel ongelezen tijdschriften moet ik het eigenlijk niet hebben. Onder de salontafel een paar sokken die eigenlijk de was in moeten. Naast mijn bureau ook weer zo’n onduidelijke stapel papieren en boeken die uitgezocht moeten worden. Volgens mij ligt daar ook de handleiding van mijn nieuwe ketel. Op de eettafel mijn laatste impulsaankoop, een krukje van Family-W. Dat ding wil ik in de kerstvakantie in elkaar zetten. Maar dan zal ik toch echt eerst de rotzooi op die tafel op moeten ruimen.
Cijfertjes
Ik ben een cijferfreak, ik vind het heerlijk bij te houden hoeveel ik zwem, hoeveel ik loop, hoeveel keer ik bij Pedro wordt mishandeld. Dit jaar heb ik besloten het gewoon te laten. Natuurlijk heb ik minder gesport dan vorig jaar. Doe me een lol, na de operatie mocht ik zes weken niet sporten.Gewicht? Is het belangrijk dan? Op 31 augustus heb ik me voor het laatst gewogen en daar kwam een verrassing uit: 77,4 kg. Mooi getal hé? Ik ga me pas in 2019 weer wegen. Volgend jaar ga ik wel weer zo’n cijfertjesoverzicht publiceren. En die van vorig jaar, het jaar daarvoor en van 2015 kan je nog even herlezen.
Waar word ik gelukkig van?
Het is geen geheim, 2018 is niet echt mijn jaar geweest. Vorig jaar heb ik een jaaroverzicht geschreven waarin ik meldde evenwicht te zoeken. Dat evenwicht spatte uit elkaar toen ik in mei voor een darmonderzoek naar een kliniek ging. De diagnose darmkanker was niet fijn om het zachtjes uit te drukken. Ik ben er nog van aan het bijkomen. De littekens vervagen, het eerste controle onderzoek komt in januari. Ik zeg dat ik niet zenuwachtig ben, maar ben dat natuurlijk wel. En waar word ik dan gelukkig van? Lees de eerste alinea en je weet dat ik niet gelukkig word van een steriel opgeruimd huis. Sport kan ik best wel gelukkig van worden, zeker erna, want echt, je voelt je beter na sport. En die allereerste training na acht weken niet sporten was heerlijk. Maar ik werd dit jaar vreselijk gelukkig van een impulsaankoop, want wat was die wolkom leuk.
En 2019?
Meestal zeg ik ook nog wel eens wat van mijn voornemens. Nou, die heb ik dus eigenlijk niet. Ik ben van plan te blijven sporten, ik wil in januari weer die plank uitdaging gaan doen en ik wil mezelf iets meer pushen dan ik tot nu toe doe. Ik ben na de operatie toch een beetje bang gebleven om te veel te doen en daar wil ik overheen komen. En ik wil iets onderzoeken wat Pedro zei, namelijk lopen, sportkleding en schoenen aan, naar buiten en lopen. Mijn techniek is goed, zei hij afgelopen vrijdag. Dus wie weet, lopen. Maar eerst wens ik mezelf voor 2019 gezondheid en een saai jaar toe. Het is allemaal opwindend genoeg geweest.
Wat een gewelidg woord: wolkom. Nog nooit van gehoord. Mijn eerste nieuwe woord in 2019. Dank je wel.
En wat een grappig ding is het ook nog.
Knap dat je verre bent gebleven van alle lijstjes en cijfers maar daarvoor in de plaats naar je lichaam hebt geluisterd en lekker aan de gang bent gegaan na al die ziekenhuisnarigheid.
Supersaaiheid kan ik je toch niet toewensen. Daarvoor lees je veel te graag. Dat je er in ieder geval weer volop van kunt genieten.
ik hoop nog vaak lekker koffie met je te drinken.
Maar niet in het ziekenhuis daar zijn we vorig jaar al veel te veel geweest.
Ik wens je een saai 2019