Het is drie weken geleden, die operatie. En het is me alles meegevallen. Weinig pijn, geen misselijkheid, vrij snel weer op de been. Vrijdag geopereerd, dinsdag weer thuis.
Na de operatie
Mijn optimistische tweelingzus wil wel eens overdrijven en niet goed luisteren. Als iemand dus tegen mij zegt dat het zes weken gaat duren voor ik weer het mensje ben, wil mijn optimistische zus daar vier weken van maken. Ik heb mijn tweelingzus maar weggestuurd. Eén activiteit per dag en ik moet uitrusten, dat schiet nog niet echt op. Ik breng mijn dagen dus door met gedoseerde activiteiten. Sport mag ik voorlopig even vergeten. Tweelingzus wilde eigenlijk na vier weken al weer gaan sporten, maar ik krijg voortdurend te horen dat ik daar toch echt zes weken mee moet wachten. Ik mag lopen en fietsen. Sporten komt wel weer evenals werken.
Controle
Een week na vertrek uit het ziekenhuis mocht ik weer langs komen bij de chirurg. Even laten zien hoe het met me gaat en de uitslag horen van het stuk darm dat eruit is gehaald. En het is dus alleen maar goed nieuws. Een tumor van 4 ½ cm en 20 lymfeklieren zijn eruit gehaald. De lymfeklieren zijn allemaal schoon. Met andere woorden: geen kanker meer. In januari mag ik terugkomen voor de volgende controle. Ik mag nog terug naar de longarts voor de sarcoïdose die ik als cadeautje erbij heb gekregen. En ik mag nog naar de 
cardioloog voor een onregelmatige hartslag die tijdens het ziekenhuisverblijf werd geconstateerd. Maar voor de rest? Feestje.
Foto: Pixabay, CC0 gebruik
Gefeliciteerd en voorzichtig met bubbeltjeswijn met dit warme weer
De grote bedreiging is opgelost. Wat heerlijk. Dat is zeker een feestje waard. Maar het grote vieren komt wel als je weer helemaal hersteld bent. Heb je nog iets om naar uit te kijken.
Goed nieuws en slecht nieuws dus. Ik moest dat even opzoeken: sarcoïdose. Het zit ook niet mee hè? Maar wel een hele geruststelling dat de darmkanker onder controle is! Dus ja, eerst maar een beetje (voorzichtig) feest vieren.