Sportdipje

Het was zo mooi, een vaste gewoonte op de vrijdag, afspraak met mijn personal trainer, in Health City tijden ging ik dan ook nog zwemmen en was die vrijdag wel besteed. Toen ik overgestapt was naar Muldersport was het alleen de afspraak met Pedro en ging ik op andere dagen zwemmen. Toen kwam een beetje de klad erin. Pedro stopte door persoonlijke omstandigheden in april 2023 vrij plotseling met personal training en ik ging op vrijdag naar Mulder en deed het biocircuit. De plank deed ik ook op die vrijdag. Ik ging zwemmen op dinsdag- of woensdagochtend om 8 uur, ik deed yoga op zondagochtend. Toen ging ik dippen.

Sportdipje

Zwemmen om 8 uur ’s ochtends is leuk maar het kost zeker in de winter de nodige moeite op tijd uit bed te komen en naar het zwembad te gaan. Het lukte vrij regelmatig tot juli vorig jaar en toen lukte het gewoon niet meer. Geen zin om eruit te gaan en richting zwembad te gaan. Yoga dan! Zondag om 11 uur, prima tijd toch? Nee, niet helemaal. Ik zie in mijn schema dat ik in oktober voor het laatst bij yoga ben geweest. En dat terwijl het een prima les is met een fijne leraar.

Biocircuit! Dat is dus het enige dat ik nog vrij consequent deed. Vrijwel elke vrijdag stond ik bij Mulder voor de deur, liep daadwerkelijk naar binnen en ging sporten. Tot anderhalve maand geleden toen ik niet kon omdat ik een lang weekend weg was. De vrijdag erop was ik ziek, de vrijdag daarop… Had ik geen zin. En in dat stadium zit ik nog steeds. Vanaf begin februari niet gesport.

En wat ga je eraan doen Ali?

Weet ik veel. De suggestie van een vriendin opvolgen die niet van sport houdt, maar weet dat het goed voor haar is en dus ook gaat als ze geen zin heeft. Ze heeft namelijk nooit zin. Maar ik kan dat stadium nog even niet aanboren.

De beste remedie is denk ik toch weer een afspraak gaan maken met een personal trainer en weer naar Sky Health gaan. Ik volg ze nog steeds op Instagram, de site laat zien dat er voldoende trainers zijn. Dan kan ik verder weer opbouwen en me op zondag bijvoorbeeld weer naar yoga schoppen, heb ik altijd een fijne les gevonden.

Ik weet dat sport goed is, in de darmkanker periode ben ik er beter doorheen gekomen omdat ik in conditie was. Die conditie ontbreekt nu en is eigenlijk nog belangrijker geworden met de sarcoïdose die ik nu heb, hup dus. Afspraak maken!

Lukt het nou, dat slapen?

Het is al jaren bal met mijn slaappatroon. Wakker liggen tot 2 uur ’s nachts, in slaap vallen en vervolgens om de 2 uur wakker worden. Overdag geeuwen en moe zijn en geen energie hebben, ’s avonds weer hetzelfde. Nou is dat al zolang aan de gang en heb ik er zo vaak over geblogd, dat het echt geen nieuwtje meer is. Wat wel een nieuwtje is, dat ik tijdens een controlegesprek over mijn hart in het ziekenhuis erachter kwam dat er een heus slaapcentrum is in het HMC en dat ik een slaaponderzoek zou kunnen krijgen.

slapen

Slaapcentrum

Dat was eind 2022: het slaapcentrum liet me een nachtje slapen met elektroden op mijn hoofd en benen. Daarna kwam een afspraak bij de neuroloog, was heel interessant, want hij kon op een scherm laten zien hoeveel ik geslapen had en wat de kwaliteit was – vijf keer wakker geworden onder andere – en dat ik apneu heb. Een bitje voor mijn tanden moet de oplossing geven en dat werkt wel. ik word minder vaak wakker. Verder heb ik ook een serie afspraken met een slaappsycholoog. Eigenlijk is het dan vervolgens open deuren ingooien. Iets wat ik bijvoorbeeld wel heb geprobeerd in het verleden, maar vervolgens weer mee ben gestopt: wekker zetten, elke dag. Er vervolgens ook meteen uitgaan, dat is voor deze snoozer wel een probleem aangezien ik dat mijn hele leven heb gedaan. De projectie van mijn wekker uitgezet. Normaal word ik midden in de nacht wakker en kan meteen zien hoe laat het is, dat is afgelopen. Merkwaardig genoeg helpt het, ik draai me om en slaap vaak meteen weer. Bijkomend voordeel: het is een stuk donkerder in mijn slaapkamer.

Ken je dat? Midden in de nacht aan de vreemdste dingen denken en daarmee je hoofd druk bezig houden? Dat notitieboekje naast mijn bed en het daarin wegschrijven helpt. Wat bij mij trouwens ook helpt: tellen, en dan het liefst van 100 naar 1. Meestal haal ik de 80 niet eens. Ik verdring andere gedachten met dat tellen.

Gaat het nu goed dan?

De adviezen van de psycholoog helpen, als ik me er tenminste aan houd. Het zou dus beter kunnen. Het lukt namelijk niet altijd. Mijn slaappatroon is in zoverre verbeterd dat ik niet elke avond tot twee uur wakker lig, en niet elke twee uur wakker word. Maar er zijn nog steeds dagen dat ik wanhopig van mezelf word. Bekaf naar bed gaan en dan vervolgens weer wakker liggen. Fijn zo. Maar wel: ga zo door.

2022 in woorden

De eerste dag van 2023. Ik ben aan het rommelen, ben niet echt actief en zit te verzinnen of ik een jaaroverzicht ga maken. Nou kan ik daar snel mee klaar zijn, ik heb namelijk niet veel geblogd en ik heb niet veel gesport. 2022 kenmerkte zich namelijk door lockdowns en gebrek aan zin, motivatie en energie.

Bloggen

Dit wordt geen lange paragraaf. Na een periode van intensief bloggen in 2020, werd het al minder in 2021, en bereikte het een dieptepunt in 2022. Het is lager geweest, in 2013 heb ik bijvoorbeeld helemaal niet geblogd. Het waren dit jaar wel vier berichten.

Sporten

Kenmerk van mijn blogberichten: vooral gebrek aan motivatie. En ik weet van mezelf dat ik vrij makkelijk ben met zeggen dat ik geen zin heb. Dat zou toch kunnen veranderen met iets waar ik altijd veel plezier mee heb gehad. Goed voornemen voor 2023: in ieder geval afspraken met Pedro niet afzeggen. Ik ben drie weken geleden voor het laatst in Den Hoorn geweest waar we tegenwoordig sporten. Zo moeilijk moet het toch niet zijn, klein uurtje fietsen, sport, capuccinootje, terug fietsen, maar misschien is het juist wel dat fietsen. Ik ben toch de hele ochtend kwijt. Feestje van maken dan maar. De capuccino is een traktatie, ik kan natuurlijk gaan lunchen in de lunchroom in het winkelcentrum aan de Leyweg. Dat kan allemaal helpen.

plank
Mijn notitieblokje met alle tijden

Plank

Het is eigenlijk al een jarenlange obsessie. In 2016 heb ik het gehaald, die twee minuten. Daarna nooit meer. In november ben ik er weer mee begonnen, ik vond dat ik het wel elke dag kon doen. Nou is het niet elke dag gelukt, maar ik ben wel van 48 seconden naar 1 minuut 32 gegaan. Vooruitgang! Op naar de twee minuten!

Verder wens ik iedereen een prachtig en vooral gezond 2023 toe. Na gordelroos en bloedplaatjes tekort vind ik het wel goed met ziekenhuizen. Daar wens ik in 2023 alleen maar voor controles te komen. Tot het volgende bericht of het volgende jaaroverzicht.

Afspraak met mezelf

Ik heb wat motivatieprobleempjes. Dat is niet nieuw, dat heb ik al een tijdje. De coronaperiode heeft niet echt geholpen. Mijn ritme is ver te zoeken, of liever gezegd, ik heb gewoon geen ritme meer. En dat merk ik niet voor het eerst.

Afspraken

Eén keer in de week gaat het goed. Dan heb ik een afspraak met Pedro en dat zet ik altijd door. Zelfs nu hij bij Sky Health is weggegaan en trainingen geeft in Den Hoorn. Vrijdag ben ik voor het eerst geweest, vijftig minuten fietsen, training en weer vijftig minuten fietsen. Ik ben in ieder geval opgewarmd als ik aankom. Dat is dus een afspraak. Een afspraak met mezelf blijkt wat lastiger te zijn omdat ik dan zo makkelijk kan zeggen dat ik geen zin heb. Het enige dat aardig lukt is zwemmen. Woensdagochtend klim ik op de fiets, ga ik naar Mulder en lig ik om 8 uur in het bad. Dat is te doen.

En toch ga ik het weer doen, een kleine afspraak met mezelf. Kleine dingen, zoals die plank elke dag, want daar ben ik vijf minuten mee bezig. Matje uitrollen, plank doen, matje weer oprollen. Oh en een verhaal op Instagram zetten. Soort pressiemiddel om het toch vooral te doen.
De oefeningen die ik van mijn fysiotherapeut heb gekregen om mijn benen te versterken, dat kan gewoon weer elke avond, dat heb ik in het begin gedaan, kan weer. Als dat in het systeem zit, ga ik verder met Mulder waar ik het biocircuit minstens eens per week kan doen.

Goede voornemens moeten er zijn, nu nog nakomen. Maar dit zou moeten lukken. Niet te groot, vooral eerst kleine dingen.

Alles is ritme

Het was wel even geleden zag ik aan mijn dashboard van WordPress. Oeh, die ene lange toren, dat was vier bezichtigingen. Okee, eerst koffie halen. En nadenken. Want koffie lost niet alles op. Het was al een paar weken geleden dat ik tegen Pedro had gezegd dat ik eigenlijk te weinig beweeg. Eén keer in de week zwemmen en een training op vrijdag met Pedro doet het eigenlijk niet. Het ritme was volledig weg, en dat was niet de eerste keer dat we het erover hadden. Na een serieus gesprek was het eigenlijk weer op de achtergrond geraakt.

Bewegen

Okee, even in Twitter verdwaald geraakt. Een blog, dat was ik van plan, gedachten op een rijtje zetten. Kijken wat ik nu eigenlijk wil en wat ook een beetje moet. Want dat moeten mag eigenlijk niet meer van mezelf, maar af en toe moet het wel. Voor het onderhoud van mijn knieën bijvoorbeeld, het is wel beter als ik meer beweeg. Meer dan zwemmen en één training. Zucht. Nog meer koffie.

Yoga! Makkelijk te doen, want op zondag. Geen zin moet dan maar eens de deur uitgegooid worden. Enthousiast schrijf ik me in, morgen ben ik misschien wat minder enthousiast, maar dat zien we dan wel weer. Biocircuit! Ja, maar wanneer dan? Nadeel van thuiswerken: het ritme van doorfietsen naar de sportschool na het werk ben ik volledig kwijt geraakt. Naar de sportschool fietsen na het werk is dan vaak weer een kwestie van… geen zin.

Sorry, afleiding, super hard level van Farm Heroes Saga uitgespeeld.

Het aloude idee van die plank van twee minuten. Luilak die ik ben is één keer per dag dat matje uitspreiden en even planken al teveel gevraagd, ik heb op mijn lijstje vanaf begin april tien scores staan, de hoogste is 1 minuut 17 seconden.

Afbeelding van Hans Braxmeier via Pixabay

Plankpauze… door mijn losse haardos het klokje niet kunnen zien. Eindigen op 1:16.75. Niet slecht. Ga zo door.

Vaag bedenk ik dat ik ook nog oefeningen van Pedro had gekregen om mijn knieën te trainen en die had ik opgeslagen in mijn telefoon. Mooie oefeningen om de dag mee te beginnen en die plank mee te nemen. Al lukt het maar een paar keer in de week.

Eten

Heb ik hier nu zin in? Ik eet op het moment gewoon wat ik lekker vind en als daar een zak chips bij zit, gaat ie op. Als ik pizza wil bestellen doe ik dat ook. Dus super gezond ben ik niet bezig. Dankzij de medicijnen voor mijn hart drink ik op het moment geen alcohol en eigenlijk vind ik dat wel prima.

Maar ook hier geldt: geen ritme. Ook geen fantasie. Menu’s voor de week zijn goed om van af te wijken, bovendien stel ik die de helft van de tijd niet samen. Eten komt dus in een volgend blog. Goed voor het ritme van het schrijven.

Mijn gezondheid en erover bloggen

Het heeft even geduurd voordat ik de behoefte kreeg erover te bloggen. En waarover dan Ali? Nou, over mijn gezondheid, dat ik dus eind januari me niet zo lekker voelde en begin februari zowaar gordelroos kreeg. Er bovenop kwam het feit dat het aantal bloedplaatjes in mijn bloed veel te laag was. Dat zorgde voor twee dagen ziekenhuis. En dat ging op zich goed, alleen kwam er nog iets bij. Het boezemfibrilleren dat ik bij de eerste opname in het ziekenhuis voor darmkanker had gekregen, kwam weer terug. Bijna vier jaar weinig last van gehad, nu was het er weer. Daar mag de cardioloog naar kijken en ben ik dus nu mee bezig. Want een procedure als een cardioversie, waarbij mijn hart een elektrische schok krijgt om de boel te resetten, werkt bij mij dus niet. We gaan door voor verder onderzoek door middel van de MRI – twee maanden wachtlijst. Dus dat duurt even.

Blogstilte

Ik schrijf heel weinig op het moment, of ik heb er geen zin in, of op het moment dat ik er zin in heb, ben ik ergens anders mee bezig. Vandaar dus dat dit bericht het tweede dit jaar is. Tel daarbij dat vorig jaar ook niet echt vruchtbaar was qua berichten en het is wel compleet. Ga ik me er iets van aantrekken? Nou nee. Ik ben altijd vrij wisselvallig geweest met het aantal berichten dat ik produceer. Ik heb zelfs wel eens een jaar overgeslagen.

Het helpt niet dat ik op het moment gewoon moe, moe, moe ben. Het is een bijverschijnsel van de medicijnen voor mijn hart en er valt dus even weinig aan te doen. Ik ben blij als ik aan zwemmen toekom en training met Pedro, 1 keer in de week. Verder is mijn eerste prioriteit mijn gezondheid en zie ik dus wel wat ik doe.

Hallo 2022, dit was 2021

Een nieuw jaar, nieuwe kansen. Zo ga ik maar beginnen aan mijn jaarverslag. Wat kan ik zeggen van 2021? Nou, weinig geblogd in ieder geval, zoveel als ik vorig jaar had geschreven (126 stukjes), zo weinig is er dit jaar uit mijn pen gekomen (9 stukjes). Is dat erg? Nou nee, in 2020 heb ik een half jaar elke dag geblogd, in 2021 had ik daar de energie niet voor.

Sporten dan?

Niet zo veel dus. Lockdown, geen lockdown, lockdown, geen lockdown. Het hielp niet echt. Wat ook niet hielp, was dat ik was overgestapt naar een andere sportschool medio 2020 en door al die lockdowns daar nooit helemaal was ingeburgerd. Maar ik zie wel de tendens de afgelopen jaren, minder energie, minder sport, terwijl ik het nog steeds leuk vind. Het enige dat ik consequent blijf doen zijn de trainingen met Pedro, want daar waren nog wel mogelijkheden voor. Ik ben wezen trainen op zijn werk in De Lier. Leuke opwarming, want 45 minuten fietsen en daar zijn alle faciliteiten. Dat ging dus wel door. Voor de rest ben ik druk bezig geweest met bedenken hoe ik er routine in kon krijgen bij Mulder. Dat is dus niet gelukt. Leuke voor het nieuw jaar.

Wat wel is gelukt is zwemmen! Mulder heeft op dinsdag en woensdag om 8 uur ’s ochtends een uurtje vrij zwemmen en dat heb ik weten te benutten dit jaar. Dat is dan het voordeel van thuis werken, want dat was niet gelukt als ik op kantoor had gezeten.

Afbeelding van LadyMarisa via Pixabay

Gewicht?

Tijd om me daar weer enigszins druk over te maken. De coronakilo’s zijn er aan gevlogen en dat komt ook omdat ik nergens op lette. Ik ga dus weer letten op wat ik eet en probeer er wat vanaf te krijgen, want ik heb 2021 beëindigd met een gewicht boven de 90 kg. Dat moet minder kunnen.

Wat wordt het dit jaar?

Ik ga er niet al te moeilijk over doen. Zelfkennis is een goed ding, ik weet dat het niet gaat werken als ik me ga voornemen iedere week drie keer te gaan sporten.
Wat misschien wel een goed idee is, mezelf niet zoveel laten meenemen door het idee dat ik geen zin heb, want dan komt er helemaal nergens wat van. Zodra die sportschool weer open is kan ik na het werk er heen.

Het is weer zondag

En ik zit naar mijn blogcijfers te kijken voor dit blog. Over uitersten gesproken, ik ben van 126 stukjes in 2020 naar 7 in 2021 gegaan. Vorig jaar heb ik een tijd lang iedere dag geblogd en dat scheelt wel. Dit jaar? Minder. Van alles minder. Helaas niet van mijn gewicht.

Zwembandjes

Vrijdag trok ik mijn legging aan, schoof ik mijn zwembandjes in de legging en ging sporten. Maar ergens knaagde het toch wel, want anderhalf jaar corona en de coronakilo’s zitten er goed aan. Er kwam dus zo’n losse gedachte in mijn hoofd, je moet er toch weer eens wat aan doen Ali. Nog zo’n losse gedachte, dat dit de eerste keer in maanden was dat ik aan mijn gewicht dacht. Wat zou ik daar nu aan gaan doen?

zondag
© Ali

Eten

Het is er langzaam ingeslopen. Te weinig beweging, te veel eten. Ongezonde dingen. Iets te makkelijk een pizza bestellen, iets te makkelijk een wijntje of twee, drie, veel. Dan is het dus niet zo’n wonder dat er een prachtig zwembandje in mijn sportlegging zit. In die zeven blogs van dit jaar heb ik het welgeteld in twee blogs over mijn gewicht gehad, namelijk hier en hier. Oh ja, met goed voornemen en al ga ik toch wel die chocoladeletter opeten die ik van de oude man heb gehad. En die chocoladeletter die ik van de baas krijg gaat echt ook wel op. En dan? Toch maar eens kijken hoe ik het nou ga doen? Want dat was ook het beetje het probleem. Ik was de weg een beetje kwijt in gezond-eten-land. Zucht. Mooi om over na te denken tijdens de kerstperiode. Twee weken vrij, twee weken rust. Schema opzetten – eindelijk! En kijken hoe ik me aan goede voornemens houd, want daar ben ik echt slecht in.

Over de vrijdag

Van elke dag bloggen naar nauwelijks bloggen. Ik kan dat. Geen enkele moeite. Maar nu wil ik toch weer aan de gang. Het hoeft allemaal niet zo uitgebreid, maar het blog wenkt.

Circuitje

Nog steeds train ik op vrijdag met Pedro. Hij vraagt altijd waar ik zin in heb en vaak antwoord ik: circuitje. Verschillende oefeningen achter elkaar doen. En dat heb ik vandaag dus ook weer gedaan. Deadlift met 25 kg, 20x. Geen probleem, dat lukt me wel. Schuin aan riemen hangen en mezelf optrekken, daarbij vooral geen holle of bolle rug maken, 20x. Ik kan het. Met onderbrekingen weliswaar, maar ik kan het. Kettlebel swing, 20x. Als je dat ding eenmaal aan de gang hebt, gaan die 20x gesmeerd. De killer van de dag was de wall ball. Grote bal van zes kg omhoog gooien tegen de muur aan, maar wel vanaf die bal die op de grond ligt. Dus echt vanaf zitten omhoog. Gelukkig maar 10x anders had je me echt kunnen opvegen. De verrassing van de dag? Ahum. Vier rondjes. Ik was om 10:15 begonnen en keurig om 11:00 klaar met 280 herhalingen. Ik was stiekem blij dat er geen tijd meer was voor een plank. Het was nu toch al genoeg voor een volslagen doorgezweet lijf. En dan vraag ik zelf om een circuitje.

En de rest van de vrijdag

Douche om het zweet af te spoelen. Rust. Krantje lezen, boekje lezen, haakwerkje, ben begonnen met een sjaal met een netmotiefje. Schemaatje maken voor komende week, ik merk dat ik daar toch beter op functioneer. Even creatief doen met lettertjes voor een foto bij dit blog en verder niets bijzonders. Tot de volgende keer.

Een jubileum en een feestje

Het lijkt gisteren, maar het is alweer drie jaar geleden dat ik werd geopereerd voor darmkanker. Ik moest er vandaag even aan terugdenken. Want ik werd namelijk gebeld door een arts van Antoniushove met de uitslag van de echo en de foto die ik gisteren had gehad. En raad eens: alles was goed! Feestje!

zon

Drie jaar geleden

Drie jaar geleden kwam ik medio mei in een medisch traject terecht en geloof me, dat is vermoeiend. Terugkijkend in mijn agenda zie ik weken staan met drie afspraken in het ziekenhuis, met als topweek die net voor de operatie: elke dag naar het ziekenhuis. Plus dat ik me best wel zorgen maakte over al dit gedoe. Het is nogal niet wat, darmkanker. Ondanks een arts die me vertelde dat er waarschijnlijk geen uitzaaiingen waren, kon dat wel natuurlijk. Op vrijdag 29 juni lag er dus geen gerust mens in dat operatiebed. Ik was een stuk geruster toen ik na de operatie hoorde dat er geen uitzaaiingen waren.

Herstel

En toen begon het grote herstellen. Laat ik het zo zeggen, ik heb nog nooit zoveel dagtv gezien als in die tijd. Ik was lichtelijk verslaafd aan een programma over een Amerikaans echtpaar die huizen opkocht, opknapte en weer verkocht. Erg leuk om naar te kijken als je aan het herstellen bent. Voor de rest mocht ik weinig, geen sport, geen werk. Ik heb veel gefietst in die tijd.

Controles

Halfjaarlijkse controles kreeg ik. Echo, foto’s, bloedonderzoek, van die heerlijke darmonderzoeken waarbij je darmen leeg moeten zijn. Het onderzoek zelf stelt weinig voor, de voorbereiding is veel erger, stel je maar een dag op de wc voor. Door corona veranderden die onderzoeken ook nog eens. De laatste keer was het alleen bloedonderzoek, deze keer was het een echo en een foto. Vorig jaar werd ik nog verrast door die foto omdat die een vlekje op mijn long liet zien, dit keer was het schoon. Fijn. Op naar de volgende controle.

Afbeelding van Adina Voicu via Pixabay