Een derde nacht van niet goed slapen, ietsje beter weliswaar, maar niet goed. Dat, in combinatie met een lijf dat denkt dat het maar even wat minder moet gaan, zorgt ervoor dat ik dit soort korte handzame blogberichten schrijf. Ik ga er niet al te veel over uitweiden, maar het heeft te maken met mijn darmen en medicijnen die ik op dit moment voor een mogelijke ontsteking en mijn sarcoïdose slik. Dat alles zorgt ervoor dat ik me belabberd voel en mijn werk vandaag heel vroeg heb afgesloten.
Sidebar
Dat deed me er ook aan denken, hoeveel mensen zullen in deze thuiswerkperiode gewoon de boel wat vroeger afsluiten in plaats van zich ziek te melden? Of mensen zoals ik, die bar slecht of te weinig slapen, de wekker uit meppen en om 10 uur aan de slag gaan in plaats van om 7 uur? Mooie voor een wat een uitgebreidere post op mijn andere blog, past bij mijn serie over thuiswerken.
De driehonderdste
Die handdoek gaat dus voor de tweede keer de ring in. Dit is gewoon weer een korte en eigenlijk is dat wel jammer, want dit is het driehonderdste bericht op dit blog. Het wordt groots gevierd zo gauw ik me wat beter voel.
Als eerste: Beterschap!
En verder weet ik wel zeker dat mensen nu anders werken dan op kantoor. Ik sta zelf een uur later op dan als ik naar kantoor ging. En omdat ik soms drie uur achter elkaar zit te werken zonder op te staan, sluit ik wel eens eerder de werkdag af. Ik heb langzaamaan het idee dat ik op mijn bureaustoel ben vastgeplakt en dat ik bijna nergens anders meer ben dan op die stoel. Dan is een wandeling buiten wel heel verfrissend.