Ik heb het er vandaag even bij laten zitten. Zondag op maandag ben ik rond 4 uur ’s nachts in slaap gevallen, na uren woelen, naar de wc gaan, water drinken en naar de saaie wereld buiten kijken. Uiteindelijk heb ik de wekker uitgezet. Dat zou niets meer worden na drie uurtjes slaap. Vannacht viel ik om half 3 in slaap, na uren woelen, beetje water drinken, paar bessen eten, naar buiten naar de saaie wereld kijken. Toen heb ik de wekker maar verzet. Uiteindelijk heb ik me vanochtend zelfs naar buiten gesleept en heb ik het Zuiderpark mijn sportroutines gedaan. Het was zelfs lekker, helemaal niet warm, prima weer voor sport. Vanmiddag heb ik een powernapje van een half uur gedaan omdat ik niet meer uit mijn ogen kon kijken van moeheid. En ik heb de handdoek in de ring gegooid en vier uur vrij geboekt. Het lukte gewoon niet meer, ik kon me niet concentreren, ik had er geen zin in en ik dacht, morgen beter. Dus hier zit ik, om vier uur ’s middags en ik schrijf mijn blog. Een heel korte dit keer. Met een handdoek.
Zoiets sloopt je ook. Kalm aan maar!
Dat is nog eens goed voor jezelf zorgen, gewoon stoppen als het niet gaat. En morgen is er weer een dag.