Vinegar Girl is een navertelling van een toneelstuk van William Shakespeare, namelijk The Taming of the Shrew. Het is er één van een serie en dit is de tweede die ik heb gelezen.
Het verhaal
Kate Battista werkt als een klasse-assistent op een kleuterschool. De kinderen zijn dol op haar, de ouders minder omdat ze nogal eens raak en vooral eerlijk haar mening geeft. Ze is na een jaar van de universiteit gegaan omdat ze een meningsverschil met een professor kreeg. Sindsdien zorgt ze voor het huis, haar vader en haar veel jongere zusje. Haar vader is het prototype van een verwarde geleerde. Hij is na jaren onderzoek bijna bij een doorbraak en dan moet zijn assistent plotseling het land uit. Pyotr komt uit een niet nader genoemd Oost-Europees land en heeft een werkvisum voor drie jaar die bijna om zijn. Vader Battista heeft de oplossing, hij wil zijn dochter laten trouwen met Pyotr zodat hij een verblijfsvergunning krijgt. Kate is eerst woedend maar laat zich ompraten. En het leven verandert compleet. Het is de laatste jaren voor haar ongeveer ongemerkt voorbij gegaan en nu lijkt het of ze er ineens toe doet.
“It seemed they viewed her differently now. She had status. She mattered. All at once they were interested in what she had to say. She hadn’t fully understood that before this, she hadn’t mattered, and she felt indignant but also, against all logic, gratified. And also fraudulent. It was confusing.”
Conclusie
Leuk, pakkend, leest als een trein. Het is het eerste boek van Anne Tyler dat ik heb gelezen, dus vergelijkingsmateriaal heb ik niet, maar dit is goed. Ik heb het boek vier sterren gegeven op Goodreads. Het is luchtig, volledig in de sfeer van The Taming of the Shrew, maar Kate is niet echt een shrew. Ze is eerlijk, recht voor zijn raap, maar geen heks. Pyotr is amusant met zijn vreemde taalgebruik. Het verhaal van het huwelijk is ronduit hilarisch. En voor alle Shakespeare liefhebbers, wees gerust, want de beroemde tekst Kiss me Kate, komt ook hier in voor.
Anne Tyler – Vinegar Girl. – London: Hogarth Shakespeare, 2016.