Een kerstreis

Maaike keek peinzend naar de route die Google Maps aangaf. Paul had gezegd dat het best wel lastig te vinden was en dat ze via binnenweggetjes moest, maar dit was wel een zigzagroute. Ze had het na even wennen wel leuk gevonden: een familiefeest in een dorpshuis, net voor de Kerst zodat iedereen verder een eigen kerstfeest kon organiseren. Wat ze minder leuk vond, was dat Paul eerst zijn ouders moest ophalen. Zijn vader had een gebroken been en zijn moeder had geen rijbewijs, dus moest zij alleen naar dat dorpshuis. Ze had bijna afgezegd maar haar zus Nora had geprotesteerd en had net zolang gezeurd tot ze had toegegeven. Dus nu was ze hier, in the middle of nowhere, op zoek naar een dorpshuis in een minidorpje. Leuk, zo’n vriendje die was opgegroeid in een bijna-gehucht.

Juni

Het is dat ze niet weg kon blijven bij het verlovingsfeest van Nora en Peter, maar ze wilde hard wegrennen toen ze de menigte mensen in de strandtent zag. Ze zag Nora en Peter geanimeerd praten met zijn ouders. Mooi, eerst even een drankje. Ze liep rechtstreeks naar de bar en kreeg een witte wijn. Ze draaide zich om en liep tegen iemand op die haar beide polsen pakte zodat haar glas niet over de vloer ging.
“Sorry, sorry! Dit was niet de bedoeling!”
“Paul?”
De jongen keek haar aan. “Maaike! Leuk om je weer te zien!”
Dit was Paul, een vriend van Peter, die van de sportschool. Ze had Paul ontmoet bij de verjaardag van Peter en had zelfs een tijdje met hem gepraat. Ze vond hem leuk en had dat ook tegen Nora gezegd.
“Ik bestel even een drankje, zullen we dan doorgaan waar we gebleven waren?”
Hij lachte, help, dat was die brede grijns die ze bij de verjaardag al leuk vond.
Even later zaten ze aan een tafeltje met zijn tweeën en leek het of ze nooit waren opgehouden met praten. Nora en Peter keken vanuit een andere hoek toe en gaven elkaar met een brede grijns een high five. Missie geslaagd.

November

“Een kerstfeest met de hele familie, ik moet er niet aan denken!”
Maaike was bijna in paniek, ze ging al maanden uit met Paul, maar dit was de eerste keer dat hij haar mee wilde nemen naar een familiefeest. Nora trok haar op de bank en gaf haar een glas wijn. “Kalmeer, het valt allemaal reuze mee, je hebt zijn ouders al ontmoet, als de rest van de familie ook zo is, heb je een eitje van een middag.”
“Ik noem het geen eitje, hij zei dat er iets van zestig mensen zouden komen!”
Ze nam een slok en verslikte zich in de wijn. Nora keek haar rustig aan. Ze omhelsde haar zus, want ze wist wel dat het niet zo makkelijk lag. Maaike kalmeerde. “Wat denk je, moet ik het gewoon proberen? Paul is erbij, hij zei dat we weg konden als het me teveel werd.”
Ze had een paar weken geleden de moed gehad om Paul te vertellen over haar relatie met Eric en de enigszins rampzalige afloop daarvan. Hij was een enorme steun geweest voor haar en ze had er wat meer zelfvertrouwen door gekregen.
Nora zoende haar zus, “ja, je moet het gewoon proberen. Het wordt hartstikke gezellig.”
Daar was Maaike nog niet van overtuigd.

23 December

En zo was ze dus omver gepraat en had er zelfs vrede mee gekregen. Maar nu was ze dus ergens in Nederland en moest ze dat Dorpshuis vinden. Ze deed haar telefoon weer in de houder en startte de auto. Na een kwartiertje rijden kwam ze een bord tegen: Dorpshuis. Victorie! Gevonden. En zelfs een parkeerplek! En dat met zestig familieleden. Ze liep het gebouw binnen en kwam daar twee kinderen tegen die op een bank zaten. Ze begroeten haar enthousiast.
“Hoi, wie ben jij?”
“Maaike”, zei ze, “en wie zijn jullie?”
“Mark en Lisette”, zei het meisje, “je moet daarheen”, ze wees naar een zaal aan de linkerkant van het gebouw, “daar zijn we.”
“Okee, dank je wel.”
Ze liep door en hing haar jas aan de kapstok die zo te zien berekend was op meer dan zestig mensen. Binnen liep ze tegen een jonge vrouw op die haar enthousiast begroette. “Hoi, ik ben Linda en jij bent natuurlijk één van de vriendinnen van één van mijn neven die ik nog niet heb ontmoet.”
Linda wachtte niet eens op antwoord, maar trok haar enthousiast mee naar de bar waar Maaike een witte wijn bestelde.
“En Maaike, met wie van mijn neven ben je hier?”
Ze legde uit dat ze met Paul was, maar dat Paul er nog niet was omdat hij zijn ouders eerst moest ophalen en dat zij vanuit Den Haag was gekomen. Het duurde niet lang of ze was helemaal opgenomen in de groep.

kerstengel
Afbeelding van Jason Goh via Pixabay

Feest

Linda stelde haar voor aan haar man en andere familieleden, waar ze gezellig mee zaten te praten. Paul had gezegd dat hij rond half vijf zou aankomen, maar was er nog steeds niet en het was al bijna vijf uur. Er klonk enthousiaste muziek uit de speakers. Eén van de neven sleepte haar de dansvloer op en danste enthousiast met haar, helaas wel veel op haar tenen. Hij verontschuldigde zich uitgebreid en liet haar gaan. Ze liet zich op een bank zakken en deed haar schoenen uit. Juist toen ze haar tenen aan het strekken was ging een oudere vrouw naast haar zitten.
“Ja, Vincent kan alles, maar niet dansen. Ik ben Babette. Veel van die jonge mensen hier noemen me oma, maar je mag Babette zeggen.” Ze glimlachte vriendelijk.
Maaike vertelde uitgebreid hoe ze hier terecht was gekomen en Babette lachte toen ze het over de kronkelroute had. “Het enige waar ik me over verbaas,” zei Maaike, “is dat Paul er nog niet is. Hij zou hier rond half vijf zijn.”
Babette keek verbaasd. “Ja, maar lieverd, Paul staat daar.” En ze wees naar een lange jongeman met donker haar die links van hen met een aantal andere jongemannen stond te praten.
“Dat is Paul niet”, zei Maaike verbaasd.
“Ja, dat is Paul wel”, zei Babette en riep de jongeman bij hen.
“Paul, waarom herkent jouw vriendin je niet?” Babette zei het licht bestraffend, maar ook een beetje verbaasd. Paul gaf Maaike een hand en keek al even verbaasd, “oma, Myrthe staat daar”. Hij wees naar een frêle blond meisje dat een eindje verderop met andere jonge meiden aan het praten was.
Maaike voelde haar wangen rood worden, waar was haar Paul? Ze voelde dat ze licht in paniek raakte. “Hee, rustig, niets aan de hand!” Deze Paul gaf haar een brede grijns en hield haar hand stevig vast.

Verwarring

Paul hield nu één hand vast, Babette haar andere hand, en Maaike legde uit wat zij en haar Paul hadden afgesproken. “En hij zou met zijn ouders uit Deventer komen, want zijn vader had zijn been gebroken en zijn moeder kan niet rijden, en nou weet ik niet waar hij is!” Het kwam er bijna huilend uit.
“Nou”, zei Paul, “ik weet het geloof ik wel. Vijf minuten.” En weg was hij. Even later was hij terug, met in zijn kielzog haar Paul die naast haar ging zitten en haar in zijn armen nam. De andere Paul stond er grijnzend bij. “Ik had het door toen je het over zijn vader met een gebroken been had, want ik had hem buiten geholpen met uit de auto komen. Ze zitten in de andere zaal en Paul zat zich af te vragen waar jij was. Dank zij de lieve kindjes in de gang dus in de verkeerde zaal. Maar het is allemaal familie hoor, dus het is niet erg.”
Babette lachte, “je bent per ongeluk bij de verkeerde kant van de familie terecht gekomen, kind. Niet erg, je gaat ons waarschijnlijk nog meer zien.”
Haar Paul grijnsde, “bij uw verjaardag tante Babette?”
“Tante Babette?” Verbaasd keek ze hem aan.
“Ja”, zei Babette, “zijn oma is mijn tweelingzus en die is nu in de andere zaal kerstfeest aan het vieren met haar kinderen en kleinkinderen. Het is altijd een beetje veel om in één zaal te proppen, maar we lopen af en toe wel over.”
Ze omhelsde Maaike. “Leuk kennis te maken, maar ik denk dat mijn zus dat ook wel zal vinden.”

Buiten de zaal gaf Paul haar de kans zich even op te knappen. “Gaat het weer? Dat ik nou toch niet gezegd had dat driekwart van het dorp uit familieleden van me bestaat.”
Ze liet een waterig lachje zien. “Ik voel me enigszins belachelijk.”
Hij omhelsde haar. “Nee, helemaal niet!” Ze voelde hem schudden van het lachen en gaf hem een duw. Hij kuste haar. “Het scheelt in kennis maken. De oma’s zijn in de zomer jarig en geven altijd een groot feest, daar kunnen we ook heen gaan.” Hij gaf haar zijn grijns en ze lachte terug. “Dit verhaal krijgen we te horen bij onze bruiloft.”
Bruiloft? Ho, dat ging wel heel snel en ze keek hem strak aan. Hij grijnsde weer, “ja, dat zet je aan het denken hé? Kom, dan kan je met mijn oma kennis maken”, en hij trok haar achter zich aan. In de zaal werden ze enthousiast begroet. Paul’s moeder omhelsde haar, “och, arm kind, dan zit er hier al zoveel familie en zit je bij de verkeerde helft. Maar wij zijn veel leuker hoor!” Twee minuten later zat ze naast de oma van Paul.

Ik heb eerder over Maaike geschreven, dat verhaal vind je hier.

Voor mijn andere kerstverhalen, kijk in het archief op de tag “kerstverhaal”.

Alle kerstverhalen van 2023

In dit blog verzamel ik alle kerstverhalen die dit jaar zijn geschreven. Op het moment van schrijven zijn er al drie verhalen verschenen.

kerstman

De verhalen van 2023

Hier zijn alle verhalen van 2023.

  • Even over die kerstgeest. Irene transformeert van een oud, verdord kerstengeltje naar engeltje met nieuwe engelenmoed.
  • X – een kerstverhaal. Hendrik-Jan schrijft over Elon met zijn witte elektrische auto.
  • Een kerstreis. Mijn eigen verhaal. Maaike heeft met haar vriend Paul afgesproken dat zij alleen naar het kerstfeest van de familie gaat, maar is ze wel op het goede adres?
  • Filosoferen over Kerst. Martha filosofeert over de kerstgedachte.
  • Van de regen in De Drup. Kimberly komt voor de Kerst in De Drup terecht in een situatie die ze niet verwacht had. Mooi verhaal van Cindy.

Veel variatie waarbij Irene en Hendrik-Jan een eigen thema hebben gebruikt. Het verhaal van Hendrik-Jan is hergebruikt, het was ingezonden voor een verhalenwedstrijd. Mijn eigen verhaal gaat over Maaike, een personage die ik al eerder had gebruikt. Ook Martha heeft de thema’s losgelaten en filosofeert over de kerstgedachte. Cindy heeft hetzelfde thema gebruikt als ik, en het is mooi te zien dat we zulke verschillende kerstverhalen hebben geschreven.

Alle schrijvers: dank je wel!

Kerstverhaal 2023: schrijf je mee?

Het is weer zover! De tijd dat je je fantasie mag laten stromen en een kerstverhaal mag schrijven. Ik schrijf al vanaf 2018 kerstverhalen en heb er groot plezier in. Ik heb een aantal thema’s voor jullie die je kan gebruiken. Een paar zijn overgebleven van vorig jaar en er zitten een paar nieuwe tussen.

kerstmarkt
Afbeelding van G.C. via Pixabay

Hoe gaan we het doen?

Schrijf je verhaal en publiceer het op eerste kerstdag. Doe dat tussen 10 en 18 uur. Hou mij op de hoogte en geef de link aan mij door onder dit bericht, dan verzamel ik het in een speciaal verzamelblog. Ik ben reuze benieuwd naar jullie verhalen! Hier zijn de thema’s.

  • Kerst? Wat is dat? Je hebt jarenlang een baan gehad waarbij je steevast met de kerst moest werken en nu heb je een andere baan. Je partner wil van de gelegenheid gebruik maken zich helemaal uit te leven.
  • Jij en je partner zijn net samen en jullie hebben afgesproken dat jullie met de kerst naar een feest gaan bij familie van je partner. Iedereen op zijn kerstbest. Je partner zal eerst zijn/haar ouders ophalen, en jij krijgt het adres en zal er zelf naar toe gaan. Het duurt wel even voordat hij/zij er is. Wat is er gebeurd?
  • Je hebt een collega waar je een oogje op hebt, die vraagt al weken of je meegaat naar zijn/haar familie met de Kerst, maar je durft niet en vertelt hem/haar dat je naar je zus gaat. Dan komt hij/zij erachter dat het verhaal niet klopt en ontkom je er niet meer aan.
  • Je wilt een wit voetje halen bij je baas en helpt zijn vrouw met een goed doel, je verwacht een luxe diner, maar je komt bij een diner voor daklozen terecht. Maak je er wat van of ga je er stilletjes vandoor zogauw je de kans krijgt?
  • Je hebt jarenlang in het buitenland gewoond en je komt een paar dagen voor Kerst weer in Nederland wonen. Hoe krijg je kerstsfeer in je huis?

Schrijf je mee?

Dit zijn de thema’s waar je uit kunt kiezen. Het kerstverhaal zelf mag tussen de 300 en 2000 woorden tellen. Publiceer het op eerste kerstdag op je eigen blog. Op 24 december plaats ik alvast het verzamelblog en dat werk ik op eerste kerstdag bij met de linkjes die hier binnenkomen. Ik zou het erg leuk vinden als je meedoet. Laat dat vóór 20 december weten in een reactie onder dit blog.

Wil je mijn eerdere kerstverhalen lezen? Ze hebben allemaal als tag ‘kerstverhaal‘.

Verzamelblog voor de kerstverhalen van 2022

Op het moment dat ik dit schrijf, zijn er al drie kerstverhalen geschreven, inclusief mijn eigen verhaal. Dit jaar met een paar oude thema’s maar ook met nieuwe. En er is weer enthousiast geschreven.

kerstman
Afbeelding van Couleur via Pixabay

Kerstverhalen 2022

Hier zijn alle kerstverhalen in volgorde van verschijnen.

  • Mevrouw de Kerstman, van Martha Pelkman. Oma heeft een geheim. Maar wat wordt pas duidelijk als ze er niet meer is.
  • De schrijfkabouters – een kerstsprookje – #blogkerstmis, van Hendrik Jan de Wit. De schrijfkabouter en zijn halfzus Lisa doen beiden mee aan een verhalenwedstrijd. Ze willen wel op een schrijfretraite van vier maanden in Zuid-Afrika.
  • Een kerstverhaal, mijn eigen verhaal over Vincent en Julia, broer en zus die beiden een kerstverhaal willen schrijven, maar Julia heeft iets nodig van Vincent om haar verhaal te schrijven.

Veel variatie dit jaar met heel verschillende ideeën bij hetzelfde thema. Veel leesplezier met deze verhalen.

Een kerstverhaal

Vrijdag

Met één kind op haar arm en een ander kind dat zich vastklampte aan haar hand, nam Melliandra, nakomeling en slavin van de hogepriester van Eldau, een aarzelende stap naar de vrijheid.

Julia staarde nadenkend naar haar scherm. Naast haar toetsenbord lag het blad waarin de Kerstverhalenwedstrijd werd aangekondigd. Hier moest ze iets mee kunnen, eigenlijk had ze het hele verhaal al klaar in haar hoofd. Er zat maar één obstakel tussen haar hoofd en het scherm en dat was haar broer. Ze was er helemaal niet zeker van dat Vincent toestemming zou geven dit personage te gebruiken. Hij was twee jaar bezig geweest met zijn boek en alle personages zaten diep in zijn hart, inclusief deze kleine Melliandra waar hij geen plaats voor had in zijn volgende boek. Dat had ze al gezien op het schema in zijn kamer en dat had hij zelf bevestigd. Julia had geprotesteerd, dat er meer in dat kleine meisje zat dan Vincent had geschilderd, maar hij had haar alleen maar aangekeken en gezegd dat het wel zijn kleine meisje was. Dit was het, dit bleef het.

Zaterdag

“Toe nou!”
“Juul, je moet echt niet gaan zeuren, want dan gaat er helemaal niets van komen.”
Heleen stapte midden in de discussie. Ze was wel wat gewend. Haar vriend Vincent was dol op zijn vijftienjarige zusje Julia ondanks het verschil van tien jaar, maar ze konden ook aardig bekvechten. Julia rende naar boven en gooide de deur van haar kamer hard dicht.

Ze keek Vincent aan die tegen haar zei: “Zie je nou wel”.
Ze trok haar jas uit en zei tegen hem: “Ik zie helemaal niets. Wat is er nou aan de hand? Julia appt mij dat ik haar moet komen helpen, want jij bent weer helemaal onredelijk. En ik kom hier en jullie zijn aan het bekvechten.”
Vincent stampte de huiskamer in en ging op de bank zitten. “Ze wil iets van mij en ik wil het niet geven en zij is helemaal onredelijk.”
Heleen ging naast hem zitten, “wat wil ze dan hebben?”
Vincent keek haar aan, “een personage, uit mijn boek. Voor dat kerstverhaal dat ik ook moet schrijven van Evert.”

“Oh ja, het kerstverhaal!” Heleen reageerde enthousiast, ze had het een fantastisch idee gevonden van Evert, de uitgever van het boek van Vincent. Zijn verhaal zou geplaatst worden en het tijdschrift organiseerde ook een wedstrijd waar Julia aan mee wilde doen. Vincent keek helemaal niet enthousiast. “Ik moet het over een week inleveren, ik heb alleen een thema, en dat is nog aangeleverd ook. Julia zegt dat ze het hele verhaal al in haar hoofd heeft, dat ze alleen Melliandra nodig heeft.”

Heleen zei, “maar die wilde je toch niet gebruiken in je volgende boek, dus dan kan zij dat meisje toch krijgen?”

En dat had ze niet moeten zeggen. Vincent keek boos en vertelde haar dat het niet ging gebeuren en dat als ze met zo’n oplossing kwam, ze maar gewoon weg moest gaan. En dat had Vincent dus niet moeten zeggen. Heleen keek hem alleen maar aan, stond op, trok haar jas weer aan en vertrok. Ze liet Vincent achter in de woonkamer.

Zondag

Heleen keek nadenkend naar Julia die in een regenjas gestoken voor haar deur stond.
“Mag ik binnenkomen?”
Heleen stapte opzij en liet Julia binnen. Julia liet haar jas onder de overbeladen kapstok vallen en liep meteen door naar de keuken. Heleen zette de waterkoker aan en haalde twee theeglazen uit de kast. Julia was al druk bezig een theezakje uit de theedoos te kiezen.

“Dat verhaal? Hij heeft een gegarandeerde plaatsing terwijl ik nog maar moet zien of ze mijn verhaal kiezen. Er is ruimte voor twee andere verhalen. Ik heb een deel al in mijn laptop staan en een deel kan ik niet schrijven omdat hij me Melliandra niet wil geven. En dat vind ik… niet leuk.”
Heleen keek haar grijnzend aan. Julia wilde andere woorden gebruiken, maar dat mocht niet van haar moeder.

“En wat wil je nou dat ik doe? Want ik heb geen idee waarom hij dat meisje niet aan jou wil geven terwijl hij al heeft gezegd dat hij haar niet wil gebruiken voor het volgende boek.”

“Als jij nou gewoon met hem wil praten? Hij luistert beter naar jou dan naar mij. Ik maak geen kans meer want volgens hem ben ik al in het zeurstadium.”

Heleen dacht na. Er moest meer achter zitten dan alleen geen inspiratie voor het kerstverhaal. Bovendien werkte Vincent snel en goed onder druk, dus er kon best nog wat komen.

“Okee, ik kom wel langs, alleen niet morgen, want dan ben ik de hele dag en de hele avond bezet. Oh, en dinsdag komt mijn moeder, dus het wordt woensdag. Sorry.”

Julia zuchtte, “ik heb wel geduld hoor, ik heb trouwens zelf ook geen tijd de komende dagen, hele dagen les, en ik heb dinsdag een boekbespreking van Nederlands. Ik moet het boek nog lezen.”
“Heb je het bij je?” Heleen keek Julia vragend aan.
“Ja.” Julia trok het boek uit haar tas.
“Ga lezen, ik kook wel.”
Julia sprong op en omhelsde Heleen.

kerstverhaal
Afbeelding van Lubos Houska via Pixabay

Woensdag

“Je bent er weer,” zei Vincent.
“Ja”, zei Heleen, stapte binnen, trok haar jas uit en hing die op de kapstok.
“Hallo schat”, zei de moeder van Vincent en kuste Heleen op haar wangen, “dag schat, sorry, ik moet weg.”
Vincent deed de deur achter zijn moeder dicht en liep naar de keuken. Heleen volgde hem.
“Ik weet dat Julia bij jou is geweest.” Hij keek neutraal terwijl hij dat zei. “Sorry voor wat ik zaterdag zei. Ik ben een beetje aan het stressen en dan zeg ik rotdingen. Dat moet ik afleren.”

Hij zakte neer op een van de krukken. Heleen ging tegenover hem zitten.
“Julia zei al dat je liep te stressen, maar ik begrijp het niet. Dat kerstverhaal kan je er toch zo uitgooien, zelfs met een opgelegd thema? Je hebt in een paar uur tijd prachtige dingen geschreven. Wat is het probleem?” Heleen keek hem indringend aan.
Vincent beet op zijn onderlip en keek naar de tafel. Heleen boog voorover en keek hem vragend aan. “Julia wil ook een verhaal inleveren en die heeft ook wat tijd nodig. Waarom mag ze dat personage niet gebruiken?”
“Omdatikhetooknietweet”, het klonk gesmoord, want Vincent lag nu met zijn hoofd op zijn armen. Heleen tikte op zijn hoofd, hij keek haar aan. Ze keek hem vragend aan. Hij haalde zijn handen door zijn haar. “Omdat ik het ook niet weet.”

Het kwam er ineens uitzetten. Dat hij het schrijven van het boek geweldig had gevonden. Een fantasy verhaal in boekvorm, heel anders dan de verhalen die hij in het studentenkrantje had gepubliceerd. Dat het er in een vaart was uitgekomen en hij het vier keer had moeten herschrijven na commentaar van zijn moeder, van vrienden en van een professionele redacteur. Maar dat gaf niet, want het was allemaal leuk. Toen hij met behulp van de redacteur een uitgever had gevonden die direct enthousiast was geweest, kon hij zijn geluk niet op. Alle publiciteit, de recensies, de reacties van mensen, hij vond het geweldig allemaal. En toen was Evert, zijn uitgever, begonnen over een vervolg. En daar was hij nog enthousiast over tot hij daadwerkelijk een opzet moest maken. Toen was alle inspiratie gestopt en kreeg hij een writer’s block van een kilometer voor zijn kiezen. Niets, helemaal niets, alles waar hij mee kwam, bleef steken op de twijfel of het wel goed genoeg was. Dat kerstverhaal had er ook onder te lijden, want dat deelde mee in de twijfels. Daarom wilde hij ook geen personages weggeven. Melliandra stond nu niet in het schema, maar het kon zo maar zijn dat hij haar toch nodig had. En Evert had geappt dat hij nu toch wel een eerste hoofdstuk wilde hebben dat hij ook niet had en daarom liep hij te stressen. Hij liet zijn hoofd weer op zijn armen zakken.

“Nou, dan leen je haar toch uit?”

Heleen en Vincent keken beiden verbaasd naar Julia. Vincent begreep ogenblikkelijk dat ze had staan luisteren. “Juul”, zei hij dreigend. “Sorry, maar ik hoorde Heleen komen”, zei ze, “je hoeft haar toch niet weg te geven. Je kan haar toch uitlenen? En je hoeft jouw kerstverhaal toch niet op je boek te baseren? Dat kan je toch over iets compleet anders schrijven? Maak er voor mijn part een ruimteverhaal van. Dan raak je misschien je writer’s block kwijt.”

Ze stond in de deuropening, op haar onderlip bijtend. Op dat moment leek ze zoveel op Vincent dat Heleen moest glimlachen.

Julia ging door. “Ik wil gewoon dat kerstverhaal schrijven. Kijken of ik het ook kan. Jij kan schrijven, je hebt een boek geschreven en allerlei verhalen en dat vind ik geweldig. Ik ben dol op jouw boek, ik heb het zelfs meegenomen naar school en aan de leraar Nederlands laten zien. Ik heb alleen een verhaal voor de schoolkrant geschreven. Die wedstrijd is anoniem, wat ik eigenlijk wel fijn vind, want dan weet niemand het als ik niet gekozen word. Maar Ik moet wel het verhaal kunnen schrijven wat ik in mijn hoofd heb en daar heb ik Melliandra voor nodig.”

Ze keek haar broer smekend aan. Vincent keek peinzend, Heleen en Julia zagen allebei dat hij met zijn hoofd niet meer in de keuken was. De woorden van Julia hadden duidelijk iets wakker gemaakt bij hem.

“Heb jij genoeg aan vrijdag? Want dan moet het om acht uur ‘s avonds ingeleverd zijn. Ik moet eerst wat uitproberen voor het boek en dan zie ik of ik Melliandra wil gebruiken. Dan weet ik of ik haar weggeef of uitleen.”

Het dansje dat ze in de deuropening deed, zei genoeg. Ze stuurde een kushandje naar Heleen, maakte een nieuw dansje en rende naar boven. Heleen gaf Vincent een knuffel.

Donderdag

“Vincent!” Zijn moeder deed zijn kamerdeur open en stond met een hand op haar heup in de deuropening.
“Ja mam, zet maar neer.” Geconcentreerd bleef hij doorgaan met typen.
“Ik zet helemaal niets neer. Jij komt mee naar beneden en je komt keurig aan tafel iets eten. Ik heb je vanochtend om half zes al gehoord en vervolgens ben je de hele dag je kamer niet uitgekomen. Je hebt niet eens wat gegeten.”
Verbaasd keek hij op. “Gut, is het al zo laat? Ik heb eigenlijk best wel honger ja. Nog twee minuten mam, een mailtje aan Evert met de opzet voor het nieuwe boek en mijn kerstverhaal en dan ben ik klaar.” Razendsnel typend maakte hij het mailtje af, verzond het en liep naar beneden.

Vrijdag

Julia was als eerste in de keuken, de koffie stond op een timer en was al doorgelopen. Ze had geen school vandaag, wel huiswerk voor de volgende week, maar daar wilde ze al aan beginnen. Ze smeerde een paar crackers in met smeerkaas en at die aan tafel op. Er was verder niemand dus ze vond dat ze rustig haar tijdschrift mocht lezen. Ze keek pas op toen ze een tik op haar bord hoorde. Het was een USB-stick die Vincent op haar bord had gegooid.

“Je krijgt Melliandra van me. Dit is haar persoonsbeschrijving, daar heb je misschien wat aan. Ik heb nu een opzet voor mijn boek waarin ze niet past. Ik had gisteravond al een mailtje van Evert dat hij mijn opzet prachtig vond en dat ik vooral moest gaan schrijven. En hij vond mijn kerstverhaal geweldig, heeft hardop zitten lachen.” Hij grijnsde. “Zie haar maar als een kerstcadeautje. Maak er wat moois van, ik zal voor je duimen.”

Ze draafde om de tafel heen en gaf hem een stevige knuffel en een zoen op zijn wang. Vervolgens rende ze met de stick naar boven, deed haar laptop aan en stak de USB-stick erin. Ze opende het document op de stick en haar kerstverhaal en knakte met haar vingers. Ze had er ontzettend veel zin in, ze had nog twaalf uur voor het verhaal ingeleverd moest worden en dit ging gewoon lukken. Geconcentreerd begon ze te typen.

Voor mijn andere kerstverhalen, kijk in het archief op de tag “kerstverhaal”.

Blogkerstmis: kerstverhaal 2022

Ja, het is weer zover! Je mag een kerstverhaal schrijven!

Begin december heb ik geïnformeerd of er mensen zijn die een kerstverhaal willen schrijven. Daar kwamen enthousiaste reacties op. Vorig jaar heb ik thema’s verzonnen en daar zijn drie verhalen uitgekomen. Dit jaar heb ik thema’s waarvan er een paar van vorig jaar zijn en ik heb een paar nieuwe thema’s.

Hoe gaan we het doen?

Schrijf je verhaal en publiceer het op eerste kerstdag. Doe dat tussen 10 en 18 uur. Hou mij op de hoogte en geef de link aan mij door onder dit bericht, dan verzamel ik het in een speciaal verzamelblog. Ik ben reuze benieuwd naar jullie verhalen!

kerst
Afbeelding van Larisa Koshkina via Pixabay

Thema’s voor het kerstverhaal

Een paar zijn er van vorig jaar overgebleven, en ik heb nieuwe thema’s verzonnen.

  • Broer en zus zijn allebei niet onverdienstelijke schrijvers en hebben besloten mee te doen met de kerstverhalenwedstrijd van een tijdschrift. Maar dat levert complicaties op.
  • Jij en je partner zijn net samen en jullie hebben afgesproken dat jullie met de kerst naar een feest gaan bij familie van je partner. Iedereen op zijn kerstbest. Je partner zal eerst zijn/haar ouders ophalen, en jij krijgt het adres en zal er zelf naar toe gaan. Het duurt wel even voordat hij/zij er is. Wat is er gebeurd?
  • Je wilt een wit voetje halen bij je baas en helpt zijn vrouw met een goed doel, je verwacht een luxe diner, maar je komt bij een diner voor daklozen terecht. Maak je er wat van of ga je er stilletjes vandoor zogauw je de kans krijgt?
  • Kerst? Wat is dat? Je hebt jarenlang een baan gehad waarbij je steevast met de kerst moest werken en nu heb je een andere baan. Je partner wil van de gelegenheid gebruik maken zich helemaal uit te leven.
  • De erfenis van je oma is de doos met kerstversiersels die soms al jaren oud zijn. Je ontdekt iets in die doos dat opschudding veroorzaakt aan de kersttafel, wat is het?

Schrijf je mee?

Dit zijn de thema’s waar je uit kunt kiezen. Het verhaal zelf mag tussen de 300 en 2000 woorden tellen. Publiceer het op eerste kerstdag op je eigen blog. Op 24 december plaats ik alvast het verzamelblog en dat werk ik op eerste en tweede kerstdag bij met de linkjes die hier binnenkomen. Ik zou het erg leuk vinden als je meedoet. Laat dat vóór 20 december weten in een reactie onder dit blog.

Blogkerstmis: verzamelblog voor de kerstverhalen

Het is een traditie voor me: het schrijven van een kerstverhaal. De laatste jaren met een onderwerp dat door Martha werd aangeleverd, maar dit jaar stopte ze ermee. Ik heb het overgenomen en ben begonnen met thema’s te verzinnen. Hieronder vind je de kerstverhalen met een korte omschrijving en een link naar het verhaal.

kerst
Afbeelding van Couleur via Pixabay

Alle kerstverhalen

  • Het elfje dat van kou houdt. Een verhaal van Cindy. Haar verhaal gaat over het elfje Gibby dat bij de kerstman op de Noordpool gaat werken. Maar haar eerste ervaringen in de werkplaats zijn niet geweldig.
  • Mars kerst. Mijn eigen verhaal over Pippa die met haar familie in 2221 naar Mars vertrekt, ze gaan de planeet koloniseren. Pippa wil blijven slapen tot ze op Mars aankomen, maar dat gaat niet door, want haar moeder wil kerst vieren met zijn allen.
  • Nu even niet – een kerstverhaal. Hendrik-Jan schrijft over een kerstelfje, maar wel met een eigenwijze twist eraan.

Kerstverhalen

Het zijn dit jaar drie kerstverhalen geworden, twee schrijvers hebben hetzelfde thema gekozen, maar zijn op heel verschillende verhalen uitgekomen. Dat is natuurlijk erg leuk. Veel leesplezier met deze verhalen.

Voor mijn andere kerstverhalen, kijk in het archief op de tag “kerstverhaal”.

Mars kerst – kerstverhaal 2021

Pippa

Pippa zweefde met haar ogen dicht door de gewichtloze ruimte, alleen door een koord verbonden aan het controlecentrum op de bodem. Haar lange haar met blauwgeverfde lokken zweefde om haar heen. Ze liet de muziek – twintigste-eeuwse musicalmuziek – random spelen op haar koptelefoon. Oliver Twist registreerde haar brein nu. Het gevoel van de gewichtloze ruimte was beter dan de kunstmatige zwaartekracht in het ruimteschip. Ze zuchtte en liet zich ondersteboven trekken door het koord. De muziek werd afgebroken en ze hoorde een stem in haar koptelefoon. “Pippa, liefje, kom je beneden?” Haar moeder. Crisis. Ze antwoordde niet en bleef doorzweven. Helaas, ze voelde dat het koord aan haar jumpsuit aangespannen werd en dat ze naar beneden werd getrokken. Ze hoorde nu ook een andere stem, “Emma, niet trekken, we kunnen het koord automatisch laten intrekken.” Even later lag ze op het plateau, de handen van haar moeder verwijderden haar koptelefoon. Ze keek boos naar haar moeder, ze wilde gewoon met rust gelaten worden.

“Pippa, schat. We moeten nog zoveel voorbereiden voor we kerst kunnen vieren. Je moet echt even komen helpen.”

“Wie zegt dat ik iets met kerst wil?” Ze stond op met de bedoeling weer van het plateau te stappen, de gewichtloze ruimte in. Haar moeder koppelde het koord los. “Mam! We zouden blijven slapen tot we op Mars zijn. Dat duurt nog drie maanden! Waarom liet je ons wakker maken!”

Haar moeder keek haar met een ernstige blik aan. “Omdat ik het nodig vind dat we met zijn allen kerst vieren. Je vader en je broer vinden het niet erg dat ze wakker zijn gemaakt, want dan kunnen ze werken. Maar die ga ik uit hun laboratorium wegtrekken. Want zij denken dat wij alle voorbereidingen gaan doen. Ze mogen helpen.”

Pippa trok een gezicht. Haar vader en haar broer Theo waren allebei biologen, voedingsdeskundigen, en als ze wakker waren, totale workaholics. Geen wonder dat die het niet erg vonden.

“Misschien is het wel leuk, kerst vieren.”

Pippa keek met een vernietigende blik de steward aan die het had gewaagd zijn mond open te doen. Hij bloosde. Ze liep het plateau af, de gang in. Haar moeder liep haar snel achterna.
“Kom schat, dan gaan wij naar het magazijn. Er zijn kleine kunstkerstbomen meegekomen, we kunnen er eentje uitzoeken.” Emma trok haar dochter mee.

“Mam! Geen kerst, alsjeblieft niet! Zeker niet met een domme kerstboom, met domme verlichting en domme ballen!”

Haar protest was nutteloos, want twee minuten later stonden ze voor het magazijn.

“Ik had gedacht aan zo’n kerstboom met veel gekleurde verlichting. Die vond je als baby al leuk, dan zat je bij Theo op schoot en probeerde je de lichtjes te pakken.”

Ze liet haar hoofd op de balie zakken. Haar moeder stond enthousiast tegen de steward te praten die het magazijn beheerde. De man dook het magazijn in en kwam terug met een boompje van ongeveer een meter hoog, met lichtjes erin. In een doos zat versiering.
“Dat er echt serieus ruimte wordt ingenomen door die onzin”, mopperde Pippa, “ik moest al mijn oude cd’s laten omzetten naar digitale muziek.”

“Maar je hebt die muziek nog steeds, schat”, merkte haar moeder op. Ze drukte de doos in de handen van haar dochter. Vijf minuten later waren ze in het appartement dat ze met zijn vieren deelden. Pippa’s vader en broer waren er al en ze keken niet echt blij.

“Schat”, zei haar vader tegen haar moeder, “het is wel handig dat je ons wakker hebt laten maken want dan kunnen we werken, maar kerst? Moeten we daar tijd aan verspillen?”

Haar moeder keek haar vader aan, “ja, Jacob, daar moeten we tijd aan besteden!”

Haar zoon stond al even mopperig als haar dochter naast zijn vader.

“Mam, we zijn met vreselijk belangrijk werk bezig!”

Emma keek Theo alleen maar aan. Ze liep met de boom naar een tafel in de hoek van de kamer en plaatste hem daar. Pippa was met doos en al in een stoel gezakt.

“Schatten, help even met versieren. Als het goed is zit er niet alleen versiering voor de boom in die doos, maar ook voor de kamer.” Ze deed de verlichting van de boom aan en keek vrolijk naar man en kinderen. “Kijk, dat is toch al leuk?”

ruimteschip
Afbeelding van Stefan Keller via Pixabay

Jordy

“Misschien is het wel leuk, kerst vieren. Van alle domme opmerkingen die ik kon maken, stond die wel op nummer één.”

Hij hing het laatste koord op de plek waar het hoorde. Hij had er zelf voor gekozen om wakker te blijven voor de reis naar Mars. Na de reis zou hij grotendeels op het schip blijven en dit gaf hem de gelegenheid het schip te leren kennen. En misschien ook wel leuke mensen. Pippa viel onder de leuke mensen, maar tot nu toe had hij nog geen vat op haar gekregen. Hij liep de gang in en ging naar het restaurant waar hij ongeïnteresseerd iets bestelde. Alles leek toch op elkaar. Hij ging bij een aantal andere stewards zitten die druk met elkaar aan het praten waren.

“Jordy”, riep één van hen, “nog leuke meisjes gezien?”

“Wel gezien, niets intelligents tegen ze gezegd”, dacht hij. “Nee”, zei hij tegen de steward, “er zijn maar weinig mensen wakker.”

Eén van de meisjes zei lachend, “zijn wij niet leuk?”

“Leuk, maar niet leuk leuk, sorry”, lachte de steward die erover was begonnen. De hele tafel lachte.

Een ander meisje stootte hem aan. “En dat meisje van vandaag?” Megs had Pippa ook gezien. Jordy zuchtte. Megs keek hem nadenkend aan. “Geen succes tot nu toe?” Hij schudde ontkennend zijn hoofd.

Theo

Theo stond met een sliert kerstverlichting in zijn handen en ontwarde deze. Echt niet te geloven, het was 2221, ze gingen Mars koloniseren, maar kerstverlichting raakte nog steeds in de war. Hij keek naar zijn zus die op een stoel bezig was met kerstballen. Hij wist niet of het zo’n goed plan was geweest Pippa te dwingen mee te gaan naar Mars. Zijn ouders en hij wisten wat ze konden doen, terwijl zijn zus nog druk bezig was te ontdekken wat ze nou eigenlijk wilde. Ja, ze wilde dat misselijke vriendje, dat al een andere vriendin had voor Pippa zelfs maar in quarantaine zat voor de reis. Maar misschien was het maar goed dat ze die kwijt was. Dat joch slikte de raarste dingen en Pippa had tot nu toe daar weerstand aan geboden, maar wat was er gebeurd als ze zonder familie op aarde was achtergebleven? Geen idee.

“Pipje!” riep hij, “kijk, kerstverlichting ontwarren, daar ben jij goed in!”

Ze bleef onderuitgezakt zitten.

“Kom Pippa” zei zijn moeder, “help Theo met dat ding. Hij is geniaal in biologie, maar geef hem iets praktisch als snoeren ontwarren, en dat lukt hem niet.”

Pippa keek alleen maar, ze stond op en ze liep het appartement uit.

“Pippa!” riep haar moeder. Haar vader zei “laat haar maar even. Ze moet zelf ontdekken hoe ze haar ei kwijt kan. Het is moeilijk voor haar. Ze heeft alleen ons, ze heeft nog geen vrienden gemaakt, laat haar even.”

Pippa en Jordy

Pippa liep door de gangen van het ruimteschip. Het ging mis bij een bocht, want daar liep ze met een vaartje tegen de steward aan die haar had geholpen in de gewichtloze kamer.

“Sukkel!” riep ze boos, “kan je niet uitkijken?”

“Kan jij niet uitkijken? Jij komt met een vaart de bocht door.”

Jordy raapte zijn muziekbox op, pakte de andere box die op de grond lag en gaf hem aan haar. “Voor jouw informatie, er hangen overal borden dat je niet moet rennen.”

Pippa zette boos haar koptelefoon op, zette haar muziek aan en liep weg. Tien meter verderop stopte ze en keek ze om. Ze kende de muziek op haar koptelefoon niet. Wel een musical, maar niet eentje die tussen haar muziek zat. Ze liep achter Jordy aan en trok aan de mouw van zijn jumpsuit. “Wat?” snauwde Jordy. Pippa haalde haar koptelefoon van de muziekbox af en ze hoorden nu beiden de muziek. “Dat is Scrooge”, zei Jordy, “dat moet ik iedereen uitleggen, dat is een musical uit de twintigste eeuw. Een kerstmusical.” En toen realiseerde hij het zich. “Je hebt mijn box!”

Tien minuten later zaten ze met zijn tweeën in het verlaten restaurant, waar ze de muziek op het geluidssysteem aansloten. En Jordy vertelde over de muziek, dat die al eeuwen in de familie werd gedraaid, dat ze met kerst altijd de musical vertoonden. Zijn ouders en zussen waren nu in slaap tot ze op Mars waren, dus zouden ze geen musical kijken dit jaar.
Pippa keek nadenkend. “Zou de film in de filmbibliotheek zitten?”

Jordy stond op, “dat kunnen we opzoeken.” Hij startte de bibliotheek en zocht de titel op. Ze stonden beiden naar het scherm te kijken waar de titel oplichtte. ‘Scrooge. Kerstmusical uit de twintigste eeuw. Naar A Christmas Carol van Charles Dickens.’

Jordy keek naar Pippa en Pippa keek naar Jordy. Een minuut later zaten ze met zijn tweeën voor het scherm en bekeken de beginleader.

Emma

Twee uur later vond Emma de twee in het restaurant waar de film net was afgelopen en zij druk bezig waren een scène na te spelen. Ze merkten haar niet eens op. Ze hoorde de discussie aan, “Nee, eigenlijk moet dit met drie mensen, dan kan je het pas echt doen.” “En je moet een grafkist hebben.” Die onbegrijpelijke opmerking kwam van haar dochter, die haar op dat moment ontdekte.

“Oh mam, Jordy heeft een kerstmusical op zijn box staan die ik niet ken. En hij zit ook in de filmbibliotheek! Die moeten wij ook kijken mam, hij is helemaal geweldig.”

Emma keek glimlachend naar haar dochter, dat was de Pippa die ze kende, blauwe lokken en al om haar heen dansend. Het kind was altijd dol geweest op musicals, had op aarde op de jeugdtheaterschool meegespeeld in musicals en had zelfs niet onverdienstelijk gezongen. Het enthousiasme dat ze had verloren met het mislukte vriendje, bruiste er weer vanaf. Jordy kwam dichterbij en ze herkende hem.

“Wat voor musical hebben we het over, Jordy?”, vroeg ze vriendelijk.

“Scrooge, Emma, naar A Christmas Carol, het is al generaties lang in mijn familie een traditie hem te bekijken met kerst.”

“Mam!”, Pippa’s haren bewogen enthousiast heen en weer, “kunnen wij hem ook niet kijken? En kan Jordy dan ook komen? Zijn ouders en zussen zijn nog in slaap!”

De blik van haar moeder verwonderde Pippa. “Mam?”

“Als Jordy dat ook leuk vindt, lijkt het me een prima idee. Je bent wel gewaarschuwd Jordy, mijn man en zoon zijn voedingsdeskundigen en willen iets nieuws op ons uitproberen.”

Jordy grijnsde, “alles beter dan het spul hier in het restaurant, alles smaakt naar rubber.”

“Ja”, lachte Emma, “dat moeten ze nog verbeteren.”

Jordy’s horloge gaf een alarm. “Oh, dat is het teken dat ze me in het magazijn willen, ik heb daar dienst.”

“Tot morgen, Jordy, om zes uur gaan we eten. Kom wat eerder, dan kun je kennis maken met mijn man en mijn zoon.” Emma gaf hem een hand.

“Dat lukt me wel”, zei hij opgeruimd. En weg was hij, rennend, ondanks alle borden die aangaven dat hij moest lopen.

Jacob

Jacob keek peinzend naar zijn dochter die met haar broer bezig was kerstverlichting door het hele appartement aan te brengen. Ze was vrolijk en plaagde Theo, die het kalmpjes accepteerde.

“Kom schat”, spoorde zijn vrouw hem aan.

“Was het zo eenvoudig?, zei hij tegen Emma.

Ze keek hem niet begrijpend aan.

“Pipje huilt, Pipje lacht?”

“Pipje moet zich nuttig voelen, en moet vrienden krijgen waarmee ze iets kan opbouwen. Dat is één van de redenen dat ik jullie wakker heb laten maken. Dát moet Pippa beseffen. En dat ze meer is dan wat dat vriendje van haar maakte.”

De deurgong ging en Pippa rende naar de deur toe. Jordy stond voor de deur. Enthousiast babbelend trok Pippa Jordy mee en stelde hem voor aan haar vader en broer. Vervolgens trok ze hem mee naar de console van de filmbibliotheek.

“Onze amusementsleiders”, grijnsde Theo. Pippa keek hem verbaasd aan. “Ja zus, je kent veel oude muziek en oude films en je hebt nu blijkbaar een medenerd gevonden. Amusementsleiders!”

Jordy grijnsde, die was het er wel mee eens. Pippa keek nadenkend. “Als zoiets bestaat, waarom niet.”

“Zus, we gaan naar een nieuwe wereld. Als het nog niet bestaat, vind je het gewoon uit.”

“Ja hé? Dan kunnen we mensen ook dingen leren, zoals dansjes met drie mensen op een doodkist.” Jordy en Pippa keken beiden naar Theo die benauwd begon te kijken. Als zijn zus hem ergens mee op de kast kon krijgen, was het wel met dansen.

Emma en Jacob keken vanaf de zijlijn naar de anderen.

“Zie je schat? Nuttig.”

Jacob lachte luid.

Voor mijn andere kerstverhalen, kijk in het archief op de tag “kerstverhaal”.

Blogkerstmis: kerstverhaal 2021

December. Het wordt weer tijd om na te denken over een kerstverhaal. Vorige jaren heeft Martha een thema verzonnen en heb ik me uitgeleefd in kerstverhalen. Dit jaar heeft Martha het themastokje aan mij overgedragen.

Hoe gaan we het doen?

Schrijf een kerstverhaal en publiceer het op eerste kerstdag. Doe dat tussen 10 en 18 uur. Op die manier is er wat spreiding, want ik ga het niet voorschrijven. Geef de link aan mij door onder dit bericht, dan verzamel ik het in een speciaal verzamelblog. Heb wel even wat geduld, want net als iedereen heb ik plannen voor die eerste kerstdag.

Thema’s

  • Jij en je partner zijn net samen en jullie hebben afgesproken dat jullie met de kerst naar een feest gaan bij familie van je partner. Iedereen op zijn kerstbest. Je hebt eigenlijk een hekel aan het opgeprikte karakter van het feest, maar vooruit. Je partner zal eerst zijn/haar ouders ophalen, en jij krijgt het adres en zal er zelf naar toe gaan. Het duurt wel even voordat hij/zij er is. Wat is er gebeurd?
  • Je moeder wil het mooiste kerstfeest ooit organiseren, en dwingt de hele familie zich mooi aan te kleden en hun uiterste best te doen om er wat moois van te maken. Complicatie: het is het jaar 2221 en jullie zijn in een enorm ruimteschip onderweg naar Mars om deze planeet te koloniseren.
  • Kerst? Wat is dat? Je hebt jarenlang een baan gehad waarbij je steevast met de kerst moest werken en nu heb je een andere baan. Je partner wil van de gelegenheid gebruik maken zich helemaal uit te leven.
  • Jij bent een van de kerstelfjes van de Kerstman. Wat doet een elf eigenlijk tijdens de kerstdagen?
  • De erfenis van je oma is de doos met kerstversiersels die soms al jaren oud zijn. Je ontdekt iets in die doos dat opschudding veroorzaakt aan de kersttafel, wat is het?

Schrijf je mee?

Dit zijn de thema’s waar je uit kunt kiezen. Het verhaal zelf mag tussen de 300 en 2000 woorden tellen. Publiceer het op eerste Kerstdag op je eigen blog. Op 24 december plaats ik alvast het verzamelblog en dat werk ik op eerste en tweede kerstdag bij met de linkjes die hier binnenkomen. Ik zou het erg leuk vinden als je meedoet. Laat dat vóór 20 december weten in een reactie onder dit blog.

Songfestival 2021 vanaf de bank

Ik kan niet zingen, dat laat ik fijn aan anderen over. Ik ben dus dol op het Songfestival, want die mensen kunnen dus zingen… Denk ik elk jaar, tot ik de halve finales te zien krijg. Want dan krijg je van alles te zien, waarvan je denkt, kan het zingen? Maar ja, dat is niet het voornaamste.

Commentaar op het Songfestival

Het leukste is eigenlijk om dit met veel mensen te kijken en commentaar te hebben. Dit jaar zat ik met een laptop op mijn schoot en zat ik in een Discord kanaal met vrienden te chatten. Je moet tenslotte wat in tijden van corona. Ook Twitter is goed gezelschap op zo’n avond. ik kan me van vroeger nog wel herinneren dat we ook commentaar hadden op de kleding, maar dat is dit jaar een beetje op de achtergrond. Het viel ons in Discord wel op dat er veel zilveren kleding was en sommige dames hadden heel weinig zilveren kleding. De enige heer in het presentatieteam had het makkelijk, hij stak zich elke avond in het pak en dat was dat. Maar de dames mochten zich elke avond in een prachtige avondjurk kleden, Chantal mocht op de avond van de finale zelfs twee jurken dragen, allebei met enorme uitsteeksels op een schouder. Commentaar uit de zaal kwam van Cornald Maas en Sander Lantinga.

Openingsacts en intermezzo’s

Dinsdag opende Duncan Laurence en het intermezzo was Davina Michelle met Sweet Water dat begeleid werd door een geweldige show deels al gefilmd met Thekla Reuten. De filmlocatie was Zeeland, de Deltawerken. Donderdag was de openingsact van zangeres Eefje de Visser met breakdancer Redo. Het viel me pas later op dat de jongen gehandicapt was. Het intermezzo was Ahmad Joudeh, een Syrische balletdanser met BMX-er Dez Maarsen van ISH Dance Collective. Interessant en er werd goed gedanst. Joudeh combineerde klassiek ballet met contemporary dans en de Arabische sufi (twirling). Maar ik vond persoonlijk de combinatie van de twee wat moeilijk. Bij de finale was het weer anders. De presentatoren Chantal, Jan en Edsilia zongen Venus van Shocking Blue. De dames wonnen. Duncan Laurence, winnaar van het Songfestival 2019 zou in de finale zijn nieuwe song zingen en de grote prijs uitreiken, maar helaas kreeg de pechvogel een positieve coronatest. De wereld moest het doen met een gefilmde repetitie. De intervalact was voor Afro Jack, Glennis Grace en Wulf, een optreden dat begon op de Zwaan, de beroemde Rotterdamse brug en eindigde in Ahoy. Ik vond het spectaculair. Leuke uitschieters waren de rooftopconcerten door oude winnaars van de show. En natuurlijk Edsilia die – duidelijk in precorona tijd – met oude winnaars een rondje reed: een kopie van de carpool karaoke van James Corden. Sowieso, het waren drie geweldige shows.

Deelnemers

Sommigen nemen het serieus, anderen maken er een geintje van. Dat is als altijd het beeld. Er worden ballads gezongen, suikerzoete liedjes, stevige pop, minder stevige pop, hardrock, gewelddadige pop en nog meer. Ik had Destiny van Malta als nummer 1 op mijn lijstje. Een achttienjarige dame met een stem als een klok die ook door de bookmakers hoog werd aangeslagen.

Dan had je ook nog de wat afwijkende deelnemers, het soort waar je wat in moet groeien zeg maar. Het Oekraïense Go-A met Shum was daarbij een goed voorbeeld. Oekraïense folklore in een elektronisch jasje. Pop, of zoals ze zelf zeggen ‘gewelddadige pop’ van de Finse groep Blind Channel, met hun song Dark Side. De IJslandse deelnemers Daði & Gagnamagnið met het nummer 10 Years. Door een positieve coronatest mochten ze niet live optreden en met een gefilmde repetitie kwamen ze in de finale. Andere deelnemers: de Griekse inzending met een Nederlands tintje, zangeres Stefania met het nummer Last Dance. Ze is in Nederland opgegroeid. Onze nationale held Jeangu Macrooy met het nummer Birth of a New Age. Hij kwam helaas niet ver, namelijk de 23ste plaats, maar ik vond het een memorabel liedje. En wie won er nou Ali? Nou, dat was dus een land dat niet eens op mijn lijstje stond. Mijn lijstje was Malta, Oekraïne, Frankrijk, IJsland, Portugal en Zwitserland. Wie wint? De Italiaanse band Måneskin, dat echt in de verste verte niet op mijn lijstje stond en een rockliedje leverde. Nou mag rock van mij, maar dit liedje vond ik niks. Maar gelukkig verschillen smaken nogal, dus mag dit.

Wat viel me op?

Er is heel veel mogelijk met een groot budget en de ambitie er een mooie show van te maken. Zet er een stel ervaren presentatoren erbij, waarvan één (Chantal) van de commerciële tv is en je hebt een geweldig team. De uitschieter vond ik Nikkie de Jager, Uitstekend Engels, humor, zelfkennis en zelfvertrouwen. Ze was zo op haar plaats, zelfs toen de koningin haar kwam bezoeken in haar Look Lab. Alle artiesten van de intermezzo’s? Toppers. Geweldig gedaan, goede reclame voor ze. Al die dansers die in de intermezzo’s hebben gedanst? Geweldig! Ook zij mogen genoemd worden. Een Songfestival in coronatijd gaat helaas niet zonder brokken, want de IJslandse groep mocht helaas niet optreden nadat één van de leden positief was getest. Onze nationale held Duncan Laurence kon ook niet optreden in de finale omdat hij positief was getest. En dan had je hier en daar nog wat positieve testen. Alles bij elkaar viel het mee. Ik heb getallen gehoord van zestien positieve testen op de duizenden testen die zijn gedaan.

Wat hadden ze aan?

Ik wilde niet echt naar de kleding gaan kijken, maar ergens moet ik toch er iets over zeggen. Een verslag van het Songfestival zonder te praten over de kleding is niet compleet. Het was gevarieerd. Veel korte en wat langere glitterjurkjes, zilver en zwart, met en zonder mouwen, met en zonder decolleté tot de navel. Eindtelling van de aankleding: vier zilveren jurkjes, vier zwarte jurkjes, rode overall samen met een jurk waar ze een aparte koffer voor nodig hadden (Rusland), keurig pak, zwart kanten stoeipak (één van de dames van Servië), leren kaftan, paarse bodysuit of stoeipakje – de meningen waren verdeeld. Dan een raar zwart glitteroverhemd (Zwitserland), nerd truien (IJsland), Kuifje in een zwart overhemd, zanger in een roze jasje, rockband in verwassen zwarte t-shirts, oversized pyama, gele pakken, zwarte jurk met groene veren (Oekraïense folklore), zwart topje, met de nadruk op -je, bontjas met vleugels, blauw pak en een ruittopje voor de achtergrondzangeres, stoeipak voor mannen, rood judopak en als laatste een sexy eskimo. Een afsluiting voor een Songfestival waar ik van heb genoten.