Categoriearchief: Boeken

Theater in romans – The Extra

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik was behoorlijk nieuwsgierig naar dit boek, want de eerste hoofdstukken van dit boek kwamen al voor in het blad Pulp Literature waar de schrijfster redacteur van is. Dat verhaal, over twee jonge vrouwen met Hollywood dromen had ik gelezen en vond ik uitermate amusant.

Het is 1934 en Frankie en haar vriendin Connie wonen in Vancouver. Frankie werkt als onderwijzeres en is verloofd met Champ. Het is het verhaal van twee vriendinnen die eigenlijk gevangen zitten in de gemeenschap. Het wordt van hen verwacht dat ze het huishouden doen, gaan trouwen, kinderen krijgen en voor de rest niets.

Het verhaal

Frankie ontdekt een advertentie in de plaatselijke krant waarin een actrice wordt gevraagd: Talent search. Young actress to work in films. Hollywood studio production beginning May 1934. No experience required. Make yourself available at the Dominion Theatre, 65 Granville Street. 11:30 p.m. to 1:00 a.m.
Het is duidelijk, het is geen zuivere koffie, niet dat het uitmaakt voor Connie die droomt van een Hollywood carrière en naar de auditie wil.

The problem was that getting Connie to listen to reason was a feat few dared attempt, for she was certain that her future shone like a diamond, like a star, like a searchlight in the skies above Hollywood.

Frankie gaat mee om haar te beschermen. Daar blijkt dat ze niet de enigen zijn. De straat staat vol met jonge vrouwen die niets liever willen dat uit de routine stappen, in de lichten van Hollywood. Daar begint het vreemde verhaal pas goed. Allereerst komt Marietta Valdes, een beroemde filmster het gebouw uit lopen, dan komt King Samson, een producer en regisseur het gebouw uit. Hij kiest Connie uit, die als enige auditie mag doen. Frankie en Connie gaan naar binnen en vinden daar Leo, de cameraman en filmster Gilbert Howard. Dat houdt hem niet tegen ontzettend dronken te zijn. Oh, het pistool dat zo’n belangrijke rol gaat spelen in de rest van het verhaal is daar ook. Connie bevriest in de auditie met Gilbert Howard en Leo wordt het slachtoffer van het wapen dat de filmster afschiet.

The Extra

Mel Anastasiou – The Extra: a Monument Studios mystery. – Pulp Literature Press, 2022.
ISBN 978-1-988865-36-2
Disclaimer: Ik kreeg dit boek in Librarything Early Reviewers.

Dan even een citaat wat misschien nergens op slaat, maar misschien ook wel, want statistisch gezien zijn er veel dingen in dit boek die nooit voor zouden kunnen komen. Eyes shut, the movie star stretched out behind the piano and intoned Billroth’s quotation: “Statistics are like women; mirrors of purest virtue and truth, or like whores to use as one pleases.”

Het houdt de beide jonge vrouwen niet tegen, want een paar dagen later vertrekken ze naar Hollywood met de auto van Frankies vader. Statistiek: ze komen King Samson tegen die met autopech langs de weg staat. Wat zijn de kansen? Leo blijkt de zoon van King Samson te zijn en wijst hen in Hollywood de weg naar Paradise Gardens Villas op Sunset Boulevard waar ze een plek krijgen om te wonen. Het villaparkje blijkt een plek te zijn waar de ‘extras’, de figuranten wonen. Wil je vreemde figuren hebben? Nou, daar zijn ze. Wie woont naast dat park in een ander park? Gilbert Howard, dezelfde filmster die op een gegeven moment dood op de sofa in het huis van Frankie en Connie wordt aangetroffen. Eén keer raden met welk wapen hij is neergeschoten. Frankie wordt door een journaliste aangemerkt als de moordenares en besteedt de rest van het boek met zoeken naar de werkelijke dader.

De theaterconnectie

In dit geval natuurlijk de filmconnectie die wel duidelijk is in dit wereldje waar de figuranten de hoofdrol hebben. Ook is er een duidelijke weergave van de filmwereld van de jaren dertig van de twintigste eeuw. Of die geheel accuraat is weet ik niet. De filmgedragingen van Marietta Valdes en King Samson zijn ronduit excentriek te noemen.

Wat vond ik ervan?

Het verhaal in Pulp Literature vond ik dermate interessant dat ik het boek ook wilde lezen. Het boek zelf vond ik eigenlijk een beetje vreemd. Op sommige punten leek het of ik de wilde drugstrip van de hoofdpersoon zat te lezen. Op andere punten leek het of ik de beschrijving van een musical zat te lezen. La La Land kwam in mijn hoofd op tijdens de scène in het laatste hoofdstuk waar alle extra’s op stap gaan. Waarheen? Geen idee. En dat was eigenlijk ook mijn conclusie over het boek. Het hinkte heen en weer tussen een detective en een Hollywood avontuur. Amusant, maar vreemd.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Theater in romans – Plain Bad Heroines

Geplaatst op door
Beantwoorden

Plain Bad Heroines is een roman van 600 pagina’s over een huis, een boek, een club van fanatieke meisjes, en een film die drie meisjes samenbrengt. Het verhaal speelt in twee periodes, namelijk in 1902 waarin Libbie Brookhants en Alex Trills samen een school leiden en 100 jaar later waarin een film wordt gemaakt over de school. In 1902 zijn de meisjes op de Brookhants school for girls obsessief bezig met een boek, The Story of Mary Maclane, ze hebben zelfs een club opgericht, de Plain Bad Heroines Society. Maar drie meisjes worden dood gevonden met een exemplaar van dat boek in handen, waarop Libbie en Alex denken dat er een vloek op het boek ligt.

Some people say beauty is a curse. It may be true, but I’m sure I should not have at all minded being cursed a little. And I know several persons who might well say the same. But, anyway, I wish some one would write a book about a plain, bad heroine so that I might feel in real sympathy with her. (The Story of Mary MacLane)

Honderd jaar later strijkt er een filmploeg neer op het landgoed. De laatste Brookhants, de 81 jarige Elaine heeft de zestienjarige Merritt Emmons geholpen een boek te schrijven, The Happenings at Brookhants. Dit wordt nu, een paar jaar later, verfilmd.

De vrouwen

Libbie Brookhants – ze trouwt met Harold Brookhants omdat ze zwanger is, maar niet van Harold. Deze vermogende industrieel was altijd vrijgezel en wil nu trouwen met Libbie, de man is in de zestig, zij is begin twintig. Haar dochter Ava wordt opgevoed in Frankrijk. Harold is spiritualistisch en brengt Ava onder bij een gezin dat daarin meegaat.

Alex(andra) Trills – Libbie en zij hebben een relatie, en leiden samen de school die door Harold is opgezet voor Libbie zodat die in haar levensonderhoud kan voorzien.

Flo Hartshorn, Clara Broward en Eleanor Faderman – de drie meisjes die in 1902 aan hun einde komen door de yellow jackets.

Merritt Emmons – schrijfster van The Happenings at Brookhants ” a breakout book celebrating the queer, feminist history surrounding the “haunted and cursed” Gilded-Age institution” (Goodreads beschrijving). Behept met een enorm impostor syndrome, voelt zich meer de typiste dan de schrijfster van het boek. Zit met een enorm writers block voor haar volgende boek, ze wil het laatste werk van Truman Capote afmaken, maar heeft tot nu toe één lege Word pagina.

Harper Harper – het prototype van het populaire meisje, is door toeval en geluk een beroemde actrice geworden. Ze is een celesbian en influencer en is voortdurend bezig met Instagram en andere social media. Ze is gefascineerd door het verhaal waar ze aan werken.

Audrey Wells – actrice, ex-kindster. Dochter van een actrice, wiens grootste rol die van een scream queen in een horrorfilm was. Ze heeft tot nu toe alleen onbeduidende rollen gehad en in de laatste anderhalf jaar helemaal geen rol. Zij krijgt één van de hoofdrollen in de film.

Overeenkomst tussen die vrouwen: allen jong, namelijk begin twintig en allen lesbisch of mininmaal een liefde voor vrouwen. En de drie hedendaagse dames hebben een aantrekkingskracht tot elkaar.

De theaterconnectie

Dat is in dit boek uiteraard een filmconnectie, met een stukje script tussen Clara en Flo, twee van de drie meisjes die 100 jaar geleden zijn gestorven (pp. 197-204). Ook wordt verteld hoe Audrey haar auditie doet en krijgen we een beetje inzicht in hoe een film wordt opgezet. De aandacht voor die film had wel wat meer opgezet mogen worden. Uiteindelijk is er meer aandacht voor die meiden dan voor het hele filmproces.

Emily M. Danforth – Plain Bad Heroines. – London : The Borough Press, 2020.
ISBN 978-0-00-834720-8

Yellow jackets

Vanaf het begin zat ik er een beetje mee. Het verhaal begon met Clara en Flo, twee vriendinnen op de school. Ze overleven het geen van beiden als Clara in een nest van yellow jackets stapt en de wespen haar aanvallen. Wat hebben die wespen nou met het verhaal te maken, want overal duiken ze op. En niet alleen in 1902, maar ook 100 jaar later. Er treden zelfs vergelijkbare situaties op. Alex die in 1902 in een pudding wespen te eten krijgt, en Audrey die hetzelfde overkomt in het heden.

Maar dat heb ik voor mezelf uitgevonden. Lees niet verder als je het boek wilt lezen, want ik ga een beetje spoileren. Het keurige milieu van de hoofdpersonen uit 1902, de jongedames die een keurige opleiding krijgen om een keurig leven te krijgen, het zijn WASPs, White Anglo-Saxon Protestants, de blanke Amerikaans-protestantse elite veelal van Britse afkomst. Wat ligt vervolgens aan de oorsprong van de obsessie met wespen? Lees het verhaal van de gebroeders Rash (pp. 118-119) en het vervolg van dat verhaal (pp. 578-588) en begrijp waarom de yellow jackets zo’n belangrijke rol in het verhaal spelen.

Wat vind ik ervan?

Het was van mijn kant misschien niet handig eerst een uitgebreide recensie op Goodreads te gaan lezen, maar ik zat in het begin echt te twijfelen of ik door zou lezen. Ik bedoel, 600 pagina’s als je het niet echt interessant vindt? Het begin was echt lastig om door te komen. Het was interessant genoeg om door te lezen maar ik zat aan het eind met dezelfde twijfels als de recensente. Want wat was het einde nou eigenlijk? Hoe zat het er nou mee? Was er een vloek? Waar was het verband tussen 1902 en het heden? Wat hadden die yellow jackets ermee te maken?

Uiteindelijk vond ik het fascinerend. Het was me bij het lenen van het boek (bibliotheek Den Haag) niet opgevallen, maar die meisjes in 1902 waren duidelijk lesbisch, evenals Libbie en Alex. En de drie dames uit het heden zijn lesbisch of willen het best wel uitproberen. Voor het verhaal was dit gewoon goed. De drie dames uit het heden waren duidelijk jonge meiden met onzekerheden van jonge meiden die aan het begin van een carrière staan.

Maak er vervolgens een verhaal van. Dat is bar lastig omdat er toch vrij veel gebeurt. Het boek heeft onder andere 600 pagina’s gekregen omdat iedereen, letterlijk iedereen een achtergrondverhaal heeft gekregen, hetgeen leuk is om te lezen, maar ook knap ingewikkeld. Ik heb dus weer aantekeningen die ik totaal niet heb gebruikt.

Qua vorm heb ik er wel wat op aan te merken. Allereerst de verteller, die regelmatig de vierde wand doorbreekt en de lezers rechtstreeks aanspreekt. Het werd een maniertje op een gegeven moment en wat irritant.
Echt ronduit irritant vond ik de voetnoten, heel veel van de informatie hierin kon eigenlijk gewoon in het verhaal worden opgenomen. En mijn grootste irritatie was wel dat de voetnoten aangegeven werden met een miniem puntje, zodat ik elke keer de hele bladzijde moest scannen om het puntje te vinden.
Groot pluspunt: de illustraties van Sara Lautman, niet alleen paginavullend, maar ook kleine tekeningen. De illustraties waren prachtig.
Genre: waar ik maar even een aparte aantekening van maak, want er staat horror bij de beschrijving. Nou, dat vond ik wel meevallen, als je iets zoekt in het genre Stephen King of Dean Koontz kan je dit boek absoluut overslaan. Volgens de beschrijving gaat het om die vloek, maar de avonturen van drie queermeiden leiden daarbij behoorlijk af. Het is een vrouwenboek.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Feist – The Riftwar Saga – Magician

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik had het beloofd, een bespreking van de Feist boeken. Alleen liep dat even vertraging op. Het lezen niet trouwens, want ik was vrij snel door de Riftwar Saga heen, maar het bespreken wel. Om dat een beetje op de rails te zetten, deel ik die bespreking in tweeën. Hier dus de Magician boeken

De Riftwar Saga bestond oorspronkelijk uit drie delen. Dat kwam omdat Apprentice en Master als één deel waren verschenen. Maar Magician verscheen opnieuw en wel in twee delen. Ik heb deze nieuwe grondig herziene druk in twee delen gelezen.

Feist heeft met Midkemia en Kelewan twee werelden gecreëerd die enorm van elkaar verschillen. De saga begint in Midkemia, om precies te zijn in het hertogdom Crydee, waar hertog Borric de scepter zwaait, hij heeft drie kinderen, zoons Lyam en Arutha, en dochter Carline. Hier vinden we ook Martin en let op, want die krijgt nog een belangrijke rol. Zijn afkomst is onduidelijk. De setting: Middeleeuws, kastelen, zwaarden, pijl en boog en sterk hierarchisch.

Magician: Apprentice

Het boek introduceert alle personages en begint met Pug, een twaalfjarige weesjongen die onderdak heeft gekregen in het kasteel van hertog Borric. Zijn beste vriend is Tomas. Jongens in die tijd moeten kennis maken met alles wat in het kasteel en het rijk gebeurt en rond het twaalfde jaar krijgen ze te maken met een soort gilde toewijzing, Tomas wordt opgeleid als soldaat. Pug dreigt over te blijven, maar wordt door tovenaar Kulgan als leerling uitgekozen. Pug redt met toverkracht het leven van de dochter van de hertog en krijgt dan een aanstelling als squire. Het zijn de vormende jaren voor de jongens, en die vorming krijgen ze deels in een oorlog. Ze ontdekken een vreemd schip op het strand met mensen die ze niet kennen en van een andere wereld komen. En daar komt een oorlog uit, met een vreemd ras, de Tsurani.

Magician Apprentice

Toen ik het de eerste keer las, is het me niet zo opgevallen, maar nu, met vijf keer de trilogie lezen en de films van Lord of the Rings zes keer in een kerstmarathon te hebben gezien, is het me wel duidelijk. Raymond Feist heeft ze ook gelezen. Mensen, dwergen, elven, een tocht door een berg met mijnen van de dwergen, een belegering van een kasteel die dagen lang duurt, en Tsurani die tenslotte door de kelder van het slot proberen binnen te komen. Het is wel duidelijk. Maar ook wel leuk en goed geschreven.

Dit deel eindigt met de scheiding van de jongens. Tomas heeft in de berg van de dwergen een wapenuitrusting van een draak gekregen en wordt daar zwaar door beïnvloed. Pug is gevangen genomen, wordt als dood verondersteld, maar zit als slaaf op de wereld van de Tsurani. Dan zijn ze nog geen twintig.

Magician: Master

Pug in Kelewan, Tomas in Midkemia. Kelewan is met de verschillende families en de machtstructuur vooral Oosters geöriënteerd. De ontwikkeling van Pug is hier eigenlijk wel het belangrijkste, want in Kelewan, waar hij eerst een slaaf is, worden zijn krachten als magiër ontdekt. In Kelewan raakt hij bevriend met Laurie, de minstreel. Let op, want deze jongeman gaat in latere boeken een rol spelen.

Pug wordt als Milamber een belangrijk magiër in Kelewan en speelt een belangrijke rol in de oorlog tussen Midkemia en Kelewan. Hij ontmoet in deze wereld zijn vrouw Katala en krijgt een zoon, William.

Vijfhonderd bladzijden en er gebeurt vooral veel, want in Midkemia wordt Tomas zwaar beïnvloed door Ashen-Shugar, een drakenheer, de Valheru en dat ras speelt een belangrijke rol in dit boek. De elven waar hij ondertussen woont, vrezen de Valheru. Bijkomende complicatie is dat de elvenkoningin Aglaranna verliefd is geworden op Tomas.

Magician Master

De oorlog tussen Midkemia en Kelewan gaat maar door. Arutha gaat uit naam van zijn vader naar Krondor om daar hulp te vragen aan prins Erland, broer van koning Rodric. Daar aangekomen ontdekt hij dat prins Erland in feite buiten spel is gezet door een edelman, Guy du Bas-Tyra. Prinses Anita, dochter van prins Erland is door de mockers uit het paleis gehaald en wordt verborgen gehouden. De mockers zijn de dieven van de stad en worden geleid door de Upright man. In dit deel maakt Arutha kennis met Jimmy the Hand, een jonge dief die bij de mockers hoort. Jimmy, één van mijn lievelingspersonages, gaat een belangrijke rol spelen in de series.

Koning Rodric die gek is geworden sneuvelt tijdens een veldslag, maar is nog net helder genoeg om Lyam, oudste zoon van hertog Borric tot zijn opvolger te benoemen. Hertog Borric is gesneuveld, prins Erland is overleden. We krijgen nog een stevige verwikkeling omdat bekend wordt dat Martin een buitenechtelijke zoon van hertog Borric is, terwijl iedereen al die jaren dacht dat hij een simpele jager was. Het is een complicatie omdat Martin ouder dan Lyam is en Lyam de kroon voor hem wil opgeven, maar Martin weigert de kroon.

De oorlog wordt beëindigd in dit deel en dat komt door Pug en Macros the Black, een magiër die ook een belangrijke rol speelt. Zij sluiten samen de scheur tussen de werelden waardoor de Tsurani Midkemia binnen konden komen.

En dat was – voorlopig – het einde van de avonturen. De serie wordt vervolgd in Silverthorn.

Raymond E. Feist herlezen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het is één van mijn grote boekenliefdes: fantasy, en dan vooral die epic fantasy, waarbij er enorme rijken worden uitgevonden, oorlogen plaatsvinden en het dagelijks leven ook nog doorgang vindt. Raymond Feist is daar een goede vertegenwoordiger van. Ik ben ooit begonnen met zijn Magician: apprentice en Magician: master. Beide boeken waren al eerder verschenen als Magician. Ik kreeg de twee aparte uitgebreide delen in handen. Sindsdien heb ik heel veel boeken van hem gelezen en zijn er meerdere series verschenen. Ik wil ze allemaal gaan herlezen en dan ook kort bespreken, te beginnen met de Riftwar Saga. De boeken zelf heb ik nooit besproken, wel personages uit de boeken, want in de #50books series heb ik Jimmy, één van de hoofdpersonages, diverse malen besproken.

Volgorde

Het is een dingetje, al die series en je wordt er ook wel een beetje duizelig van, want de boeken passen allemaal in een serie en die series lees je in een bepaalde volgorde. Op de officiële website van Raymond Feist wordt de volgorde aangeraden waarin de boeken gepubliceerd zijn. En dan moet je de driedelige Empire-serie niet vergeten. Die wereld is verwant aan de wereld van de Riftwar. Je kan ook chronologisch gaan lezen, dan wordt de verwarring nog groter. Ik hou de publicatievolgorde aan en ik ben nog aan het twijfelen of ik de Empire serie er bijpak.

The Riftwar Saga

Het begin van de herleesmarathon. In een volgend stukje ga ik de serie bespreken. Er komt dus geen bespreking per boek.

  • Magician: Apprentice
  • Magician: Master
  • Silverthorn
  • A Darkness at Sethanon

Theater in romans: Dance to the Piper

Geplaatst op door
Beantwoorden

Weer een boek van Nora Roberts waarin het theater een rol speelt. Eerder hebben filmactrices een rol gespeeld in haar boeken, zie bijvoorbeeld Genuine Lies en Dual Image. Maar de hoofdrolspeelster in dit boek is een toneelactrice.

De inhoud

Maddy O’Hurley is een deel van een drieling, Haar zussen Abby en Chantel hebben elk een eigen deel gekregen in deze serie. De vrouwen zijn de dochters van een entertainers echtpaar die altijd onderweg zijn voor optreden. Zij hebben hun hele leven deze reizen meegemaakt. Maddy heeft zich gevestigd als danseres en actrice en gaat de hoofdrol in een musical spelen. Ze komt Reed Valentine tegen, zijn platenmaatschappij financiert het stuk. Het is een romance, dus gaat iemand raden of ze elkaar krijgen? Het is ook één van de oudere boeken van Nora Roberts, het is geschreven in 1988 en dat kan je wel merken aan alle rokende mensen.

dance to the piper

Nora Roberts, Dance to the Piper. 1st ed. 1988. (The O’Hurley’s #2)

Wat vond ik ervan?

Persoonlijk vind ik dit toch wel het leukste deel van deze serie. Maddy is een vrolijke jongedame die lichtvoetig door het leven gaat. ‘Endearingly quirky’ wordt ze genoemd in één van de besprekingen op Goodreads en zo kan je het wel omschrijven. Het is het soort vrouw waar je automatisch om gaat glimlachen, ze is vrolijk en energiek. Ze neemt je voor zich in. En dat gebeurt ook met Reed, die ik totaal niet bij haar vind passen, want oei, wat is die droog, zakelijk en conservatief. Hij is haar tegenpool. Maar ze vinden elkaar. Een gemoedelijke drie sterren krijgt dit werkje van me.

Qua toneel is dit trouwens een heel aardig boekje, want het Broadway stuk en de manier van spelen wordt best gedetailleerd beschreven. Het is een musical en Maddy moet ook dansen

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Theater in romans: De toneelclub

Geplaatst op door
Beantwoorden

Boeken over een amateurtoneelclub? Die wil ik altijd wel lezen. Deze titel kwam ik tegen op Goodreads en was het lezen echt wel waard.

De toneelclub

Nathalie Pagie, De toneelclub. – Amsterdam: Meulenhoff Boekerij, 2013. – 221 p.
ISBN 978-90-225-6688-2

De inhoud

Elin heeft net haar relatie verbroken met een gewelddadige partner die haar mishandelde en is naar een andere stad verhuisd. Ze wil helemaal opnieuw beginnen en haar verleden achter zich laten. Het lijkt haar aardig te lukken: ze vindt een uitdagende baan, en ze besluit haar oude liefde voor toneel nieuw leven in te blazen door zich bij een amateurtoneelclub aan te sluiten. Ze gaan het toneelstuk Medusa spelen in een nieuwe moderne setting. Maar haar spelplezier wordt behoorlijk bedorven als Sirpa zich ook bij de groep aansluit, dezelfde Sirpa die ze kent uit haar middelbare schooltijd en die haar genadeloos heeft gepest in die tijd. Elin laat zich overweldigen, zoals met alles in haar leven. En ze is, zoals Sirpa zeer juist zegt, een slachtoffer “Waarom? Zal ik dat eens zeggen? Omdat je een slachtoffer bent. Omdat je geen pit hebt, geen peper in je reet. Je bent een slappe hap en daar hou ik niet van.” (p. 111). En dat is de trigger voor Elin. Is ze een slachtoffer, ja wel degelijk, maar daar wil ze van af en ze stelt een to do lijstje op dat haar daarmee gaat helpen.

Het toneelaspect

Het is herkenbaar. Een amateurtoneelclub met heel verschillende mensen en heel verschillende ambities. Sommige mensen willen gewoon een leuke repetitieavond en een leuke voorstelling waarbij hun vrienden en familie vertellen dat ze geweldig zijn. Anderen zijn wat ambitieuzer en willen hun beste beentje voorzetten bij de regisseurs die komen kijken bij de voorstelling. Slappe lach mag, maar die serieuze regisseur gaat echt niet alles tolereren. Heel andere verwachtingen bij heel verschillende mensen.

Wat vond ik ervan?

Het leest als een trein, ik had het boek in een paar uur uit. En ik vond het op zich best wel aardig, maar het werd me een beetje teveel. Elins moeder is overheersend, best wel moeilijk en weet heel goed dat ze alles gedaan krijgt van haar dochter. De ex is niet alleen gewelddadig, maar zonder meer gek. Sirpa is een megatrut die haar nog steeds dwars zit, puur om het dwarszitten. En dan hebben we het nog niet eens gehad over haar baas John die een soort slavendrijver is en ondanks zijn getrouwde status iets teveel achter de dames aanzit. Vriendin Pascalle die eerst in Parijs zit en vervolgens haar intrek neemt in Elins huis en daar heel erg aanwezig is. Ach, en buurman Rogier met zijn leguanen is er ook nog. Had iets geschrapt denk ik dan. Het was best spannend, iets te ingenieus naar mijn zin, maar voor een debuut helemaal niet slecht. En het einde. Ach, lees het boek zelf maar om daar achter te komen, maar dat einde vond ik eigenlijk een beetje ongeloofwaardig.

Nathalie Pagie

Nathalie Pagie is thrillerschrijver en communicatieadviseur. In 2013 debuteerde ze met De toneelclub. Naast dit boek heeft ze ook een serie rond het journalistenduo Tara Linders en Diego Martinez geschreven waarvan Paradijsvogels het eerste deel is.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Theater in romans: Lord Hawkesbury’s Players

Geplaatst op door
Beantwoorden

De serie Lord Hawkesbury’s Players van C.J. Archer is een historische romanreeks. De serie speelt in de zestiende eeuw in de Engelse toneelwereld. Het was in die tijd heel normaal dat een lord, in dit geval Hawkesbury een groep spelers onder zijn hoede nam en financieel steunde. Alle drie delen spelen deels in het theater. William Shakespeare speelt een rol in deze boeken.

1. Her Secret Desire

Minerva Peabody is de dochter van een geleerde. Ze is een toneelschrijver, wat in het Engeland van Elisabeth I eigenlijk onmogelijk is. Vrouwen kunnen niet schrijven. ‘In fact, due to the smallness of their brains, they cannot write plays.’ Aldus Roger Style, leider van de Hawkesbury Players. Maar Style heeft een goed stuk nodig, want het publiek loopt weg bij de slechte stukken die hij opvoert. Min wil haar stuk verkopen maar heeft daarvoor een man nodig. Enter Blake, die eigenlijk Robert Blakewell heet, een privateer is, en dat is geen piraat, en de eer van zijn zusje Lilly wil redden. Het meisje is zwanger en wil niet zeggen van wie, maar hoogstwaarschijnlijk is het één van de Players. Blake doet zich voor als de schrijver van het stuk op verzoek van Min, op die manier kan zij haar stuk verkopen aan Style en kan hij zich mengen onder de Players. Min is serieus bezig met haar stuk. Als de suggestie wordt gedaan dat er enkele passionele veranderingen in aangebracht moeten worden, gaat ze dat in de praktijk uitproberen met Blake.

Haar citaat over wat een toneelstuk is: ‘A play is supposed to be performed. You cannot read it to yourself and think you understand it completely. A play’s soul can only be captured by players, with props and costumes and sound effects that reverbate around the uppermost galleries. And most of all, a play needs an audience who respond to it with tears or laughter or a sharp intake of breath.’

2. Scandal’s Mistress

Leo, Lord Warhurst, halfbroer van Robert en Lilly Blakewell, is de volgende die zich in de zaken van Lilly mengt. Hij gaat naar de Hawkesbury Players en maakt daar kennis met Alice Croft, een naaister die als assistent van haar vader werkt. Haar vader is de manager van het ’tiring house’, de ruimte achter het theater waar de acteurs zich verkleden en alle rekwisieten en kleding worden opgeslagen. Lord Warhurst is arm omdat hij de schulden van zijn vader heeft moeten afbetalen. Hij lijdt onder het schandaal dat zijn vader deze schulden had gemaakt voor zijn mistress. Alice gaat hem helpen op zijn zoektocht naar degene die zijn zus zwanger heeft gemaakt. En dat blijkt een ingewikkeld verhaal te worden.

Als degene die de vrouwenrollen speelt ziek is mag Alice de rol lezen. ‘”Care to read his part?” asked Shakespeare. “I dare say you’ll do an admirable job of acting the role of a woman.”‘ Het mag van Style, maar die heeft wel zijn twijfels erover. ‘Very well. She’s your assistant. But I’ll wager she does a poor Isadora. It requires a man’s skill to understand the nuances of a character like her.’

3. To Tempt the Devil

Het theater speelt nog altijd een rol in deze roman die in 1598 speelt, ongeveer acht jaar na de andere twee romans. Lizzy Croft, zuster van Alice, is naaister in het tiring house. Door een vete van de Master of the Revels met Roger Style loopt de groep gevaar opgeheven te worden. De Master of the Revels hield in die tijd toezicht op toneelgezelschappen en had daarmee veel macht. Een stuk van toneelschrijver Ben Jonson wordt afgekeurd, een stuk van Minerva zou er nog wel door kunnen komen. Lizzy wil haar probleem van toekomstige werkeloosheid oplossen door met James te trouwen, een jongen waar ze al jaren mee bevriend is. Zijn halfbroer Rafe Fletcher is na een afwezigheid van zeven jaar weer in Londen. Ze probeert samen met Rafe de Master of the Revels tot bedaren te brengen, maar komt in de problemen. De man wordt vermoord. Dit laatste deel is meer moord oplossen en liefdesverhaal dan een verhaal over het theater. Shakespeare speelt weer een rol met zijn vriendin Kate, iets wat een duidelijke verwijzing oplevert naar zijn stuk The Taming of the Shrew.

Wat vond ik ervan?

Het zijn eigenlijk drie Boeketreeksjes. Lieve schattige historische romannetjes waarin het liefdesverhaal eigenlijk het belangrijkste is. En jawel lieve lezers, er zijn ook de nodige of onnodige seksscènes. De theaterachtergrond is belangrijk, zeker in het eerste verhaal waarin Minerva als vrouwelijke toneelschrijver een unicum is.

C.J. Archer, Secret Desire, Scandal’s Mistress, To Tempt the Devil, 2011-2012 (Lord Hawkesbury’s Players; 1-3)

Theater in romans: Payment in Blood

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik ben dol op thrillers, altijd al geweest. Mijn nieuwe liefde is Elizabeth George, die ik door een vondst in een minibieb leerde kennen. Ik heb de neiging om dan vervolgens door te slaan en in no time alle boeken van zo’n schrijver er doorheen te jagen, maar dat is deze serie wel waard. Het zijn geen eenvoudige moordzaken, er komt heel wat bij kijken en daar komen dan ook nog gecompliceerde personages bij. Lynley en Havers zijn vijftien maanden na de gebeurtenissen in het eerste boek tegen wil en dank nog bij elkaar. Wie geen spoilers wil: niet doorlezen, ik moet wel iets vertellen van de inhoud.

De inhoud

Toneelschrijfster Joy Sinclair wordt dood in haar bed gevonden. Een mes door haar hals heeft een eind aan haar leven gemaakt. De moord is in Schotland gebeurd en Lynley en Havers worden erheen gestuurd. Joy was daar om haar nieuwe stuk te presenteren. Ze heeft van de producer, Lord Stinhurst, de opdracht gekregen een stuk te schrijven ter ere van de opening van zijn verbouwde theater. De onderlinge verbanden zijn groot en ingewikkeld in de groep acteurs en actrices. Irene, de zus van Joy is erbij. Joy heeft grote ruzie gehad met Irene omdat ze naar bed ging met Robert Gabriel, de man van Irene. Joy is kortstondig verloofd geweest met Alec, de zoon van Stinhurst. Alec is omgekomen bij een vliegongeluk. Rhys Davies-Jones is regisseur, alcoholist en de neef van Joy. Joanna Ellacourt is actrice en speelt regelmatig samen met Robert Gabriel, haar man David Sydeham is tevens haar agent. De moord gebeurde in een Schots kasteel dat verbouwd is tot hotel en eigendom is van de zus van Lord Stinhurst. Ingewikkeld? Welnee!
Ik heb een stamboom van gemaakt voor mezelf. Dat maakte het niet eenvoudiger, wel duidelijker.

20201028s_stamboom

Wat vond ik ervan?

Ik was bang dat dit boek me zou teleurstellen na het weergaloos goede eerste boek, maar gelukkig niet. Dit boek was ook zo goed. Verwikkelingen, nog meer verwikkelingen, een tweede moord in het kasteel. Een zelfmoord die een moord blijkt te zijn. Een aanleiding voor de moord die duidelijk lijkt te zijn, maar alsmaar onduidelijker wordt. Tussendoor Lynley die jawel – jaloers kan zijn. De tegenstelling tussen Lynley en Havers, hij een lord, zij afkomstig uit een arbeidersgezin. Juist die afkomst van Lynley is belangrijk in dit boek. Meer ga ik er niet van verraden, dat heb ik al genoeg gedaan. De toneelconnectie is natuurlijk heel duidelijk, met alle bijfiguren die hetzij acteur of actrice zijn, of iets anders doen in de toneelwereld. De hele interactie van de groep, waarvan de ene helft iets gehad heeft met de andere helft en de andere helft dat weer wil. Echt heel mooi gedaan.

Payment in Blood

Elizabeth George, Payment in Blood. Bantam, 1989. (Inspector Lynley; 2)

Elizabeth George

Elizabeth George is Amerikaans en de schrijfster van de inspecteur Lynley mysteries. De serie boeken kent 20 delen. De boeken zijn door de BBC verfilmd in een zes seizoenen tellende tv serie. A Great Deliverance, het eerste deel, is verschenen in 1988, het twintigste deel The Punishment She Deserves, in 2018. Tussendoor heeft ze ook nog andere boeken geschreven, waaronder de Whidbey Island Saga, een vierdelige Young Audult serie.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Jeugdboeken uit de minibieb

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik ben er vandaag op uit getrokken voor een fietstochtje, puur om even wat beweging en frisse lucht te hebben. Het was droog, een heel goede reden om de deur uit te gaan. Op de terugweg heb ik even in de minibieb op het Monnickendamplein gekeken. En vandaag waren er leuke jeugdboeken te vinden.

Het luipaardmasker

Het boek viel me op omdat het vrij klein was en een illustratie had van een man met een luipaardmasker. Het werd aangeprezen als een spannend jongensboek en dat was het inderdaad. Roy Palmer breekt zijn verlof in Engeland onmiddellijk af als hij na een brand een kistje vindt met een luipaardmasker. Het masker is de oorzaak van voortdurende onlusten onder negerstammen in het hartje van Afrika, maar het kan een einde daaraan maken. Dat masker is door de vader van Mary naar Engeland gebracht. Roy belooft Mary terug te gaan naar Nigeria om daar het masker bij de eigenaar te brengen. Na een reis vol avonturen lukt hem dat.
Het boekje is uitgegeven in samenwerking met de Nederlandse Padvinders. De serie Junior – Jongensboeken wordt aangeprezen als spannend, avontuurlijk en romantisch. Het zijn indianen-, woudlopers-, ontdekking-, detective-, piraten- en ruimtevaartverhalen. Boeken voor 95 cent met een witmetalen verzamelcassette ad fl 1,25, een sieraad voor de jongenskamer. Het klinkt wel heel schattig.

jeugdboeken

Swing

Een verhaal over tover, een trompet, een klein jongetje en een slim klein meisje die met zijn tweeën avonturen beleven in Afrika. Het avontuur begint op een eilandje midden in het Victoriameer en eindigt in het eerste dorpje waar het jongetje Joshua optrad met zijn trompet. Maar dat loopt wat anders af dan je zou denken. Wat heb ik me geamuseerd hiermee! Een toppertje uit de minibieb. Paul Biegel schreef op een prachtige manier, met heel veel fantasie. Het boekje was het Kinderboekenweekgeschenk in 2004.

De heksen

Roald Dahl is altijd een succes. Van dit boek kon ik me vaag herinneren dat er een verfilming van was, met Anjelica Huston in de hoofdrol. Het toeval wil dat er dit jaar een nieuwe verfilming van dit verhaal in de bioscopen komt. Dit keer met Anne Hathaway in de hoofdrol. Ik ben benieuwd. De vorige film was leuk, maar als ik de trailers vergelijk, wordt dit een heel andere film. Ik smokkel een beetje, want ik ben in het boek begonnen en heb hem nog niet uit. Dit boek is een verhaal – een verbazingwekkend verhaal – over ECHTE HEKSEN, dat je kan helpen een ECHTE HEKS te herkennen voor het geval je het ongeluk hebt er een te ontmoeten. Het ziet er in ieder geval al geweldig uit vanwege de geweldige illustraties van Quentin Blake.

Dat was het, een leuke verzameling jeugdboeken die na lezing fijn weer terug gaan naar de minibieb, zodat anderen ervan kunnen genieten. Behalve misschien dat luipaardmasker met zijn missende pagina’s.

Het luipaardmasker / James Shaw. – Baarn: De Verkenner, 1959?. – 159 p.
Vert. van: The leopard men.
Swing / Paul Biegel. – Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek, 2004. 92 p.
ISBN 90-5965-005-0
De heksen / Roald Dahl ; tekeningen van Quentin Blake. – Baarn: Fontein, 1984. 194 p.
Vert. van: The witches.
ISBN 90-261-1281-5

Over al die boekenlijsten

Geplaatst op door
1

Ik heb het net nagekeken. In de loop der jaren heb ik zeker vijf boekenlijsten gemaakt, van die lijstjes met boeken die ik dan zou gaan lezen. Als laatste heb ik deze zomer een zomerleeslijst gemaakt. Ik zat vol goede voornemens en heb zelfs enkele boeken uitgelezen. Eén daarvan stond al bijzonder lang op de lijst: Stephen King, On writing. Ik zit me af te vragen waarom ik er zo lang over heb gedaan. Maar Rutger Bregman, De meeste mensen deugen, lijkt dezelfde kant op te gaan als Stephen King. Het boek ligt op de kast, met een bladwijzer ergens en ik lees van alles behalve dit boek. Maar heeft het zin die boekenlijsten?

Boekenbuien

Af en toe lees ik van alles in één genre. Dan heb ik een Nora Roberts bui en lees alleen maar boeken van haar. Of ik raak weer een tijdje in de boeketreeksjes verdwaald. Het is lekker makkelijk lezen, zeker ’s avonds in bed, dan maakt het echt niet uit dat je vanwege slaap de draad kwijt raakt. De volgende avond pak je die draad heel makkelijk weer op.
Deze zomer had ik een jeugdboekenbui, ik had de hele Euro-5 serie gekregen, die nog uit twee series bleek te bestaan ook. De tweede serie kende ik zelfs niet. Ik heb de reeks achter elkaar uit gelezen. Daarna had ik weinig zin in volwassen boeken en ben ik op de meisjesboeken overgegaan. Dat komt ook door de minibieb bij mij in de buurt, die af en toe pareltjes oplevert. Ik heb er zelfs een meisjesboek opgeduikeld dat niet lijkt te bestaan.

Terug naar die lijsten

Ik zit me af en toe af te vragen waarom ik het doe. Het is eigenlijk een vorm van zelfkastijding. Prachtige lijsten maken met boeken die je in de zomer zou moeten lezen – waarom eigenlijk niet in de winter – en die vervolgens niet lezen. Maar wel boeken uit de bieb halen en die gaan lezen. Ook daar kan je prachtige boeken vinden. Ik was bijvoorbeeld nieuwsgierig naar Anne Tyler en heb van haar The Beginner’s Goodbye in één avond uitgelezen. Het was een fascinerend boek dat ik niet kon neerleggen. Anne Tyler stond op geen enkele lijst maar ik heb nog een boek van haar liggen, namelijk The Amateur Marriage. Ik ben benieuwd. Maar ja, er staan boeken echt al jaren op die lijsten. Bijvoorbeeld The Bridge van David Remnick over president Obama, dat volgens mij echt wel verdient gelezen te worden. Deze week zag ik dat dit najaar de memoires van president Obama worden gepubliceerd. En dat boek zou ik dan eigenlijk ook willen lezen. Het is misschien gewoon een goed idee toe te geven aan boekenbuien en lekker te lezen. Dan komt er vast wel een boek van die lijsten tussendoor. Dat is dan misschien de enige zin van die boekenlijsten: leuke titels vinden die je bezig kunnen houden.