De hoofdpersoon, Bob Moreno, ooit een veelbelovende toneelvernieuwer, keert in 2007 na vijftien jaar afwezigheid in Amsterdam terug om daar te ontdekken dat er niets terecht is gekomen van de maatschappelijke en artistieke idealen die hij en zijn tijdgenoten koesterden.
Vijftien jaar terug wilde hij samen met zijn vriend Hugo Maris, nu een bekende TV ster, het toneelstuk Prometheus geboeid spelen. Hugo zou de hoofdrol spelen. Hij liet Bob in de steek, hij koos voor zekerheid, een rol in een tv serie en zijn vrouw die in verwachting was van een tweeling.

Bob Moreno en Hugo Maris waren jongens die de wereld wilden veroveren via het toneel. Ze volgden, net als Van Zadelhoff zelf, de toneelschool in Arnhem waar de generatie van 1968 in zijn meest karikaturale Nijmeegse vorm het voor het zeggen had. Het was Marx, vormingstoneel en arbeidersklasse wat de klok sloeg, dit alles overgoten met de moeilijk te doorgronden, tot dogma verheven theateropvattingen van Brecht (recensie Elsbeth Etty, NRC, 11 december 2008)
Daar krijgen we dus van alles over te horen, ook over het leven van de moeder van Bob, eens een bekende concertpianiste, over Maria, over Jacques, over Björn.
Thematiek en sfeer zijn dan ook de sterkste kanten van de roman. Narratief is het flinterdun. Een man wil een toneelstuk schrijven en faalt vanwege zijn onvermogen zich aan te passen (recensie Bob Hopman, Recensieweb, 26 november 2008).
Maar het resultaat is een verwarrende roman, aan elkaar geplakt van stukjes. Bij de recensie van Elsbeth Etty zag ik het licht, dat waren eenakters.
De enige reden dat ik het uitlas was dat ik wilde weten waarom Bob dan vijftien jaar weg was geweest, duidelijk weggestopt in een psychiatrische inrichting, daar kwam ik wel achter.
De enige voldoening met dit boek: het is een nieuwe die ik nog niet op de lijst had, voor de rest is het wat mij betreft een uitermate verwarrend boek dat wel lekker weg las, maar voor mij onbegrijpelijk was.
Wat ook onbegrijpelijk was, was dat alle recensenten er lovend over waren. Maar ja, recensenten zijn ook maar mensen en doen misschien wel of ze dit boek van haver tot gort begrijpen.

Willem van Zadelhoff, Vuur stelen (Amsterdam: Meulenhoff, 2008)