Ik was behoorlijk nieuwsgierig naar dit boek, want de eerste hoofdstukken van dit boek kwamen al voor in het blad Pulp Literature waar de schrijfster redacteur van is. Dat verhaal, over twee jonge vrouwen met Hollywood dromen had ik gelezen en vond ik uitermate amusant.

Het is 1934 en Frankie en haar vriendin Connie wonen in Vancouver. Frankie werkt als onderwijzeres en is verloofd met Champ. Het is het verhaal van twee vriendinnen die eigenlijk gevangen zitten in de gemeenschap. Het wordt van hen verwacht dat ze het huishouden doen, gaan trouwen, kinderen krijgen en voor de rest niets.

Het verhaal

Frankie ontdekt een advertentie in de plaatselijke krant waarin een actrice wordt gevraagd: Talent search. Young actress to work in films. Hollywood studio production beginning May 1934. No experience required. Make yourself available at the Dominion Theatre, 65 Granville Street. 11:30 p.m. to 1:00 a.m.
Het is duidelijk, het is geen zuivere koffie, niet dat het uitmaakt voor Connie die droomt van een Hollywood carrière en naar de auditie wil.

The problem was that getting Connie to listen to reason was a feat few dared attempt, for she was certain that her future shone like a diamond, like a star, like a searchlight in the skies above Hollywood.

Frankie gaat mee om haar te beschermen. Daar blijkt dat ze niet de enigen zijn. De straat staat vol met jonge vrouwen die niets liever willen dat uit de routine stappen, in de lichten van Hollywood. Daar begint het vreemde verhaal pas goed. Allereerst komt Marietta Valdes, een beroemde filmster het gebouw uit lopen, dan komt King Samson, een producer en regisseur het gebouw uit. Hij kiest Connie uit, die als enige auditie mag doen. Frankie en Connie gaan naar binnen en vinden daar Leo, de cameraman en filmster Gilbert Howard. Dat houdt hem niet tegen ontzettend dronken te zijn. Oh, het pistool dat zo’n belangrijke rol gaat spelen in de rest van het verhaal is daar ook. Connie bevriest in de auditie met Gilbert Howard en Leo wordt het slachtoffer van het wapen dat de filmster afschiet.

Dan even een citaat wat misschien nergens op slaat, maar misschien ook wel, want statistisch gezien zijn er veel dingen in dit boek die nooit voor zouden kunnen komen. Eyes shut, the movie star stretched out behind the piano and intoned Billroth’s quotation: “Statistics are like women; mirrors of purest virtue and truth, or like whores to use as one pleases.”

Het houdt de beide jonge vrouwen niet tegen, want een paar dagen later vertrekken ze naar Hollywood met de auto van Frankies vader. Statistiek: ze komen King Samson tegen die met autopech langs de weg staat. Wat zijn de kansen? Leo blijkt de zoon van King Samson te zijn en wijst hen in Hollywood de weg naar Paradise Gardens Villas op Sunset Boulevard waar ze een plek krijgen om te wonen. Het villaparkje blijkt een plek te zijn waar de ‘extras’, de figuranten wonen. Wil je vreemde figuren hebben? Nou, daar zijn ze. Wie woont naast dat park in een ander park? Gilbert Howard, dezelfde filmster die op een gegeven moment dood op de sofa in het huis van Frankie en Connie wordt aangetroffen. Eén keer raden met welk wapen hij is neergeschoten. Frankie wordt door een journaliste aangemerkt als de moordenares en besteedt de rest van het boek met zoeken naar de werkelijke dader.

De theaterconnectie

In dit geval natuurlijk de filmconnectie die wel duidelijk is in dit wereldje waar de figuranten de hoofdrol hebben. Ook is er een duidelijke weergave van de filmwereld van de jaren dertig van de twintigste eeuw. Of die geheel accuraat is weet ik niet. De filmgedragingen van Marietta Valdes en King Samson zijn ronduit excentriek te noemen.

Wat vond ik ervan?

Het verhaal in Pulp Literature vond ik dermate interessant dat ik het boek ook wilde lezen. Het boek zelf vond ik eigenlijk een beetje vreemd. Op sommige punten leek het of ik de wilde drugstrip van de hoofdpersoon zat te lezen. Op andere punten leek het of ik de beschrijving van een musical zat te lezen. La La Land kwam in mijn hoofd op tijdens de scène in het laatste hoofdstuk waar alle extra’s op stap gaan. Waarheen? Geen idee. En dat was eigenlijk ook mijn conclusie over het boek. Het hinkte heen en weer tussen een detective en een Hollywood avontuur. Amusant, maar vreemd.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.