Theater in romans – The Extra

Ik was behoorlijk nieuwsgierig naar dit boek, want de eerste hoofdstukken van dit boek kwamen al voor in het blad Pulp Literature waar de schrijfster redacteur van is. Dat verhaal, over twee jonge vrouwen met Hollywood dromen had ik gelezen en vond ik uitermate amusant.

Het is 1934 en Frankie en haar vriendin Connie wonen in Vancouver. Frankie werkt als onderwijzeres en is verloofd met Champ. Het is het verhaal van twee vriendinnen die eigenlijk gevangen zitten in de gemeenschap. Het wordt van hen verwacht dat ze het huishouden doen, gaan trouwen, kinderen krijgen en voor de rest niets.

Het verhaal

Frankie ontdekt een advertentie in de plaatselijke krant waarin een actrice wordt gevraagd: Talent search. Young actress to work in films. Hollywood studio production beginning May 1934. No experience required. Make yourself available at the Dominion Theatre, 65 Granville Street. 11:30 p.m. to 1:00 a.m.
Het is duidelijk, het is geen zuivere koffie, niet dat het uitmaakt voor Connie die droomt van een Hollywood carrière en naar de auditie wil.

The problem was that getting Connie to listen to reason was a feat few dared attempt, for she was certain that her future shone like a diamond, like a star, like a searchlight in the skies above Hollywood.

Frankie gaat mee om haar te beschermen. Daar blijkt dat ze niet de enigen zijn. De straat staat vol met jonge vrouwen die niets liever willen dat uit de routine stappen, in de lichten van Hollywood. Daar begint het vreemde verhaal pas goed. Allereerst komt Marietta Valdes, een beroemde filmster het gebouw uit lopen, dan komt King Samson, een producer en regisseur het gebouw uit. Hij kiest Connie uit, die als enige auditie mag doen. Frankie en Connie gaan naar binnen en vinden daar Leo, de cameraman en filmster Gilbert Howard. Dat houdt hem niet tegen ontzettend dronken te zijn. Oh, het pistool dat zo’n belangrijke rol gaat spelen in de rest van het verhaal is daar ook. Connie bevriest in de auditie met Gilbert Howard en Leo wordt het slachtoffer van het wapen dat de filmster afschiet.

The Extra

Mel Anastasiou – The Extra: a Monument Studios mystery. – Pulp Literature Press, 2022.
ISBN 978-1-988865-36-2
Disclaimer: Ik kreeg dit boek in Librarything Early Reviewers.

Dan even een citaat wat misschien nergens op slaat, maar misschien ook wel, want statistisch gezien zijn er veel dingen in dit boek die nooit voor zouden kunnen komen. Eyes shut, the movie star stretched out behind the piano and intoned Billroth’s quotation: “Statistics are like women; mirrors of purest virtue and truth, or like whores to use as one pleases.”

Het houdt de beide jonge vrouwen niet tegen, want een paar dagen later vertrekken ze naar Hollywood met de auto van Frankies vader. Statistiek: ze komen King Samson tegen die met autopech langs de weg staat. Wat zijn de kansen? Leo blijkt de zoon van King Samson te zijn en wijst hen in Hollywood de weg naar Paradise Gardens Villas op Sunset Boulevard waar ze een plek krijgen om te wonen. Het villaparkje blijkt een plek te zijn waar de ‘extras’, de figuranten wonen. Wil je vreemde figuren hebben? Nou, daar zijn ze. Wie woont naast dat park in een ander park? Gilbert Howard, dezelfde filmster die op een gegeven moment dood op de sofa in het huis van Frankie en Connie wordt aangetroffen. Eén keer raden met welk wapen hij is neergeschoten. Frankie wordt door een journaliste aangemerkt als de moordenares en besteedt de rest van het boek met zoeken naar de werkelijke dader.

De theaterconnectie

In dit geval natuurlijk de filmconnectie die wel duidelijk is in dit wereldje waar de figuranten de hoofdrol hebben. Ook is er een duidelijke weergave van de filmwereld van de jaren dertig van de twintigste eeuw. Of die geheel accuraat is weet ik niet. De filmgedragingen van Marietta Valdes en King Samson zijn ronduit excentriek te noemen.

Wat vond ik ervan?

Het verhaal in Pulp Literature vond ik dermate interessant dat ik het boek ook wilde lezen. Het boek zelf vond ik eigenlijk een beetje vreemd. Op sommige punten leek het of ik de wilde drugstrip van de hoofdpersoon zat te lezen. Op andere punten leek het of ik de beschrijving van een musical zat te lezen. La La Land kwam in mijn hoofd op tijdens de scène in het laatste hoofdstuk waar alle extra’s op stap gaan. Waarheen? Geen idee. En dat was eigenlijk ook mijn conclusie over het boek. Het hinkte heen en weer tussen een detective en een Hollywood avontuur. Amusant, maar vreemd.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Theater in romans – Plain Bad Heroines

Plain Bad Heroines is een roman van 600 pagina’s over een huis, een boek, een club van fanatieke meisjes, en een film die drie meisjes samenbrengt. Het verhaal speelt in twee periodes, namelijk in 1902 waarin Libbie Brookhants en Alex Trills samen een school leiden en 100 jaar later waarin een film wordt gemaakt over de school. In 1902 zijn de meisjes op de Brookhants school for girls obsessief bezig met een boek, The Story of Mary Maclane, ze hebben zelfs een club opgericht, de Plain Bad Heroines Society. Maar drie meisjes worden dood gevonden met een exemplaar van dat boek in handen, waarop Libbie en Alex denken dat er een vloek op het boek ligt.

Some people say beauty is a curse. It may be true, but I’m sure I should not have at all minded being cursed a little. And I know several persons who might well say the same. But, anyway, I wish some one would write a book about a plain, bad heroine so that I might feel in real sympathy with her. (The Story of Mary MacLane)

Honderd jaar later strijkt er een filmploeg neer op het landgoed. De laatste Brookhants, de 81 jarige Elaine heeft de zestienjarige Merritt Emmons geholpen een boek te schrijven, The Happenings at Brookhants. Dit wordt nu, een paar jaar later, verfilmd.

De vrouwen

Libbie Brookhants – ze trouwt met Harold Brookhants omdat ze zwanger is, maar niet van Harold. Deze vermogende industrieel was altijd vrijgezel en wil nu trouwen met Libbie, de man is in de zestig, zij is begin twintig. Haar dochter Ava wordt opgevoed in Frankrijk. Harold is spiritualistisch en brengt Ava onder bij een gezin dat daarin meegaat.

Alex(andra) Trills – Libbie en zij hebben een relatie, en leiden samen de school die door Harold is opgezet voor Libbie zodat die in haar levensonderhoud kan voorzien.

Flo Hartshorn, Clara Broward en Eleanor Faderman – de drie meisjes die in 1902 aan hun einde komen door de yellow jackets.

Merritt Emmons – schrijfster van The Happenings at Brookhants ” a breakout book celebrating the queer, feminist history surrounding the “haunted and cursed” Gilded-Age institution” (Goodreads beschrijving). Behept met een enorm impostor syndrome, voelt zich meer de typiste dan de schrijfster van het boek. Zit met een enorm writers block voor haar volgende boek, ze wil het laatste werk van Truman Capote afmaken, maar heeft tot nu toe één lege Word pagina.

Harper Harper – het prototype van het populaire meisje, is door toeval en geluk een beroemde actrice geworden. Ze is een celesbian en influencer en is voortdurend bezig met Instagram en andere social media. Ze is gefascineerd door het verhaal waar ze aan werken.

Audrey Wells – actrice, ex-kindster. Dochter van een actrice, wiens grootste rol die van een scream queen in een horrorfilm was. Ze heeft tot nu toe alleen onbeduidende rollen gehad en in de laatste anderhalf jaar helemaal geen rol. Zij krijgt één van de hoofdrollen in de film.

Overeenkomst tussen die vrouwen: allen jong, namelijk begin twintig en allen lesbisch of mininmaal een liefde voor vrouwen. En de drie hedendaagse dames hebben een aantrekkingskracht tot elkaar.

De theaterconnectie

Dat is in dit boek uiteraard een filmconnectie, met een stukje script tussen Clara en Flo, twee van de drie meisjes die 100 jaar geleden zijn gestorven (pp. 197-204). Ook wordt verteld hoe Audrey haar auditie doet en krijgen we een beetje inzicht in hoe een film wordt opgezet. De aandacht voor die film had wel wat meer opgezet mogen worden. Uiteindelijk is er meer aandacht voor die meiden dan voor het hele filmproces.

Emily M. Danforth – Plain Bad Heroines. – London : The Borough Press, 2020.
ISBN 978-0-00-834720-8

Yellow jackets

Vanaf het begin zat ik er een beetje mee. Het verhaal begon met Clara en Flo, twee vriendinnen op de school. Ze overleven het geen van beiden als Clara in een nest van yellow jackets stapt en de wespen haar aanvallen. Wat hebben die wespen nou met het verhaal te maken, want overal duiken ze op. En niet alleen in 1902, maar ook 100 jaar later. Er treden zelfs vergelijkbare situaties op. Alex die in 1902 in een pudding wespen te eten krijgt, en Audrey die hetzelfde overkomt in het heden.

Maar dat heb ik voor mezelf uitgevonden. Lees niet verder als je het boek wilt lezen, want ik ga een beetje spoileren. Het keurige milieu van de hoofdpersonen uit 1902, de jongedames die een keurige opleiding krijgen om een keurig leven te krijgen, het zijn WASPs, White Anglo-Saxon Protestants, de blanke Amerikaans-protestantse elite veelal van Britse afkomst. Wat ligt vervolgens aan de oorsprong van de obsessie met wespen? Lees het verhaal van de gebroeders Rash (pp. 118-119) en het vervolg van dat verhaal (pp. 578-588) en begrijp waarom de yellow jackets zo’n belangrijke rol in het verhaal spelen.

Wat vind ik ervan?

Het was van mijn kant misschien niet handig eerst een uitgebreide recensie op Goodreads te gaan lezen, maar ik zat in het begin echt te twijfelen of ik door zou lezen. Ik bedoel, 600 pagina’s als je het niet echt interessant vindt? Het begin was echt lastig om door te komen. Het was interessant genoeg om door te lezen maar ik zat aan het eind met dezelfde twijfels als de recensente. Want wat was het einde nou eigenlijk? Hoe zat het er nou mee? Was er een vloek? Waar was het verband tussen 1902 en het heden? Wat hadden die yellow jackets ermee te maken?

Uiteindelijk vond ik het fascinerend. Het was me bij het lenen van het boek (bibliotheek Den Haag) niet opgevallen, maar die meisjes in 1902 waren duidelijk lesbisch, evenals Libbie en Alex. En de drie dames uit het heden zijn lesbisch of willen het best wel uitproberen. Voor het verhaal was dit gewoon goed. De drie dames uit het heden waren duidelijk jonge meiden met onzekerheden van jonge meiden die aan het begin van een carrière staan.

Maak er vervolgens een verhaal van. Dat is bar lastig omdat er toch vrij veel gebeurt. Het boek heeft onder andere 600 pagina’s gekregen omdat iedereen, letterlijk iedereen een achtergrondverhaal heeft gekregen, hetgeen leuk is om te lezen, maar ook knap ingewikkeld. Ik heb dus weer aantekeningen die ik totaal niet heb gebruikt.

Qua vorm heb ik er wel wat op aan te merken. Allereerst de verteller, die regelmatig de vierde wand doorbreekt en de lezers rechtstreeks aanspreekt. Het werd een maniertje op een gegeven moment en wat irritant.
Echt ronduit irritant vond ik de voetnoten, heel veel van de informatie hierin kon eigenlijk gewoon in het verhaal worden opgenomen. En mijn grootste irritatie was wel dat de voetnoten aangegeven werden met een miniem puntje, zodat ik elke keer de hele bladzijde moest scannen om het puntje te vinden.
Groot pluspunt: de illustraties van Sara Lautman, niet alleen paginavullend, maar ook kleine tekeningen. De illustraties waren prachtig.
Genre: waar ik maar even een aparte aantekening van maak, want er staat horror bij de beschrijving. Nou, dat vond ik wel meevallen, als je iets zoekt in het genre Stephen King of Dean Koontz kan je dit boek absoluut overslaan. Volgens de beschrijving gaat het om die vloek, maar de avonturen van drie queermeiden leiden daarbij behoorlijk af. Het is een vrouwenboek.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Theater in romans: Dual Image

Een boek dat niet helemaal past in mijn serie van theater in romans, aangezien de hoofdrolspeelster een filmactrice is, maar ik heb al meer van dit soort overtredingen gemaakt.

De inhoud

Filmactrice Ariel Kirkwood heeft al jaren een hoofdrol in een soapserie waarin ze zich uitstekend amuseert, maar ze wil meer. Scriptschrijver Booth DeWitt schrijft een semi-autobiografische film en Ariel krijgt de rol van zijn berekenende ex-vrouw in deze film. Daarnaast heeft ze de nodige privéproblemen, haar broer en schoonzus zijn overleden in een auto-ongeluk en ze wil de voogdij over haar vierjarige neefje Scott. Dit houdt ze overigens geheim en dat levert later natuurlijk een probleem op. Er volgt een romance tussen Ariel en Booth, maar die is niet makkelijk. Zij is open, vrij en vrolijk, hij is “brooding” – is er een goede vertaling voor dat woord?

Dual image, omslag

Nora Roberts, Dual Image. Silhouette Books, 1985.

Wat vond ik ervan?

Dit was een hele vroege romance van Nora Roberts, waarvan ze er veel heeft geschreven. Je moet tenslotte meters maken met schrijven, en dat is een beetje te merken. Andere personages, maar je weet gewoon dat je dit eerder hebt gelezen. Los daarvan is het niet onaardig. Leuke sfeertekeningen over de opnames van de soapserie met spelers die elkaar onzichtbaar voor de camera’s plagen. Realistische beschrijvingen van de opnamen van de film. Jammer dat we de afloop van de film niet te lezen krijgen. Wordt het een succes? De berekenende bitchy ex-vrouw komt natuurlijk ook nog langs en gooit er wat konkelingen tussen door. Qua romance is het vrij plotseling afgelopen. Nora Roberts is toch beter als ze wat meer bladzijden ter beschikking krijgt.

Nora Roberts

Nora Roberts is de schrijfster van meer dan 200 boeken. Dat zijn onder andere romances, thrillers en fantasy titels. Titels van haar zijn onder andere Come Sundown, The Obsession, The Liar. Veel boeken van haar worden als serie gepubliceerd. Ze heeft als  J.D. Robb 48 boeken geschreven in de futuristische In Death series.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Theater in romans: Genuine Lies

Genuine Lies

Hollywood actrice Eve Benedict, was jarenlang de grande dame van het witte doek. Tijdens haar carrière van bijna vijftig jaar heeft ze twee Oscars gewonnen. Ze is vier maal getrouwd geweest en heeft de nodige minnaars gehad. Nu is ze eindelijk bereid haar levensverhaal te vertellen. Julia Summers, een gerenommeerd journaliste wordt hiervoor gevraagd. Julia verhuist met zoontje Brandon naar Californië. Paul Winthrop is Eves stiefzoon en een gevierd schrijver. Julia’s komst zint hem niet en hij lijkt Eve en Julia koste wat kost te willen dwarsbomen.

Leeservaring

genuine liesIk ben groot fan van Nora Roberts. Ze heeft een enorme hoeveelheid aan romans geschreven die uitstekend leesbaar zijn. Ze schrijft onder andere romances, waar dit boek onder zou kunnen vallen. De romance tussen Julia en Paul zit er natuurlijk vanaf de eerste bladzijde aan te komen. We krijgen het nodige over Julia te horen, onder andere dat ze geadopteerd is en dat haar ouders zijn overleden. Haar tienjarige zoon Brandon is geboren toen zij achttien jaar oud was. Ze heeft nooit verteld wie de vader was. Maar waar het echt over gaat in dit boek is de biografie van Eve. Eve wil alle geheimen uit haar leven erin hebben. En daar worden de mensen uit haar omgeving niet blij van. Tijdens haar onderzoek naar Eve komt Julia heel veel dingen tegen die mensen het liefst verborgen zouden willen houden. Iemand laat briefjes met bedreigingen voor haar achter. En Eve heeft ook voor Julia de nodige geheimen. Het boek is geschreven in 1991 en dat merk je aan sommige dingen. Mensen die roken bijvoorbeeld. In latere boeken van Nora Roberts kom je dat niet meer tegen. Julia die haar aantekeningen gewoon met pen en papier maakt. De computer die nog niet zo ingeburgerd is. De beschrijving van de sportkleding van Eve en Julia, ze dragen “leotards”, denk de gympakjes van de jaren tachtig. Wat helemaal niet 1991 is, is de seks in het boek. Af en toe denk ik wel eens, hallo, voorbehoedsmiddelen, condoom? We hebben het hier wel over een tijd waarin de aids-angst hoogtij vierde. Maar het is wel typisch Nora Roberts die vrij makkelijk schrijft over seks. Ook dit boek was weer zeer aangenaam om te lezen.

Theaterconnectie

Eve is actrice en heeft een carrière van bijna vijftig jaar achter de rug. Als 67-jarige is ze nog steeds aan het werk, nu als actrice in een mini-serie. Ze heeft ook in het theater gestaan. Het is voor haar belangrijk. “For Eve, there was nothing quite like filming to jolt the mind and body to full alert.” Een actrice in hart en nieren.

Nora Roberts

Nora Roberts is de schrijfster van meer dan 200 boeken. Dat zijn onder andere romances, thrillers en fantasy. Titels van haar zijn onder andere Come Sundown, The Obsession, The Liar. Veel boeken van haar worden als serie gepubliceerd. Ze heeft als  J.D. Robb 48 boeken geschreven in de futuristische In Death series. Dit boek is in Nederland vertaald als Droomwereld, hetgeen een wat cliché titel is vergeleken met Genuine Lies, echte, ongeveinsde leugens.

Genuine Lies, Nora Roberts. – Bantam, 2010, first published 1991.
ISBN 978-0-5533-8642-4
Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Gedesillusioneerd door een film: #50books vraag 6

Boekverfilmingen, niets is zo makkelijk voor filmmakers, er is tenslotte al een verhaal. En niets is ook zo moeilijk als je naar de ongezouten commentaren luistert.

Raak jij ook zo gedesillusioneerd als je na het lezen van een boek de film kijkt?

Boek na de film

Ik raak niet zo snel gedesillusioneerd. Een boek is iets anders dan een film. Van de beste boekverfilmingen heb ik eerst de film gezien en ben vervolgens het boek gaan lezen. Dat was het geval met The Lord of the Rings. Ik had al twee films gezien voor ik aan de boeken begon. De films zijn goed, de boeken zijn goed. Andere filmkijkers denken er anders over, die vervloeken de verfilmingen van Peter Jackson. Dat komt vooral omdat hij in hun ogen essentiële delen van de boeken eruit heeft gelaten.

Film na het boek

Een film waar ik mild teleurgesteld van was, was Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children, naar de boeken van Ransom Riggs. Niet alleen had Tim Burton drie boeken in één film gegooid, gerommeld met de diverse eigenschappen van de kinderen, maar ook nog eens een ander einde aan de film gemaakt. Een redelijk zouteloos en nutteloos romantisch einde. Amusant, leuk, maar mild teleurstellend. Dat komt ervan als je eerst als een trein door drie boeken heen gaat en vervolgens de film bekijkt. Het was niet mijn idee van een verfilming, daar was toch meer van te maken.

Eigen beeldvorming

Als ik goed in een boek zit heb ik er een beeld bij. Ik vorm ideeën bij de hoofdrolspelers en maak eigen beschrijvingen van landschappen. Dat zit me dus wel in de weg bij boekverfilmingen. Eerst een film zien en vervolgens het boek gaan lezen houdt teleurstellingen weg, is mijn ervaring. Een regisseur gooit er zijn eigen artistieke vrijheid overheen en dat is vaak niet mijn artistieke vrijheid.

De leesvraag #50books is een initiatief van Peter. Hij heeft de vragen in 2013 en 2015 gesteld. Martha stelde ze in 2014, Hendrik Jan in 2016. Dit jaar worden de vragen door Martha gesteld. Deze vraag staat hier.

Leon de Winter – De hemel van Hollywood (1997)

Leon de Winter laat De hemel van Hollywood beginnen met de ironische woorden: ‘Als dit een film was, dan zou het openingsshot een lichtbeige overjarige Oldsmobile laten zien…’ Wat volgt is een als uitgewerkt filmscript (‘novelization’) verteld misdaadverhaal dat zich grotendeels afspeelt in Los Angeles. De Winter (scenarist en producent van onder meer De grens en Zoeken naar Eileen), heeft ruime ervaring in de filmwereld.

De hemel van Hollywood opent veelbelovend. Na een gevangenisstraf wegens fraude keert Tom Green terug naar Hollywood. Hij bezit honderdnegenentachtig dollar. De definitieve ondergang nadert. Met twee andere aan lager wal geraakte Amerikaanse acteurs lijkt hij erin te slagen de leegte van het bestaan voorgoed te vullen en nog één keer te schitteren: de prijs bestaat uit miljoenen, uit een kluis te stelen dollars, de inzet is hun leven.
Na een nieuwsgierig makende proloog, waarin drie schimmig opererende politieagenten een kluis met miljoenen dollars kraken, maken we in flashback (‘Twee weken eerder’) kennis met Tom Green, een ooit succesvolle televisie-acteur van Nederlandse afkomst die zeven maanden wegens fraude in de gevangenis heeft gezeten. Berooid is hij neergestreken in een sjofel hotel aan Hollywood Boulevard, vanwaaruit hij wanhopig aan werk probeert te komen. De lucky break blijft uit, tot hij na een dronkemansavond met twee andere ex-acteurs op een lijk stuit dat hun leven zal veranderen. Het boek ontwikkelt zich als een regelrechte thriller, spannend, maar net niet spannend genoeg om bij de les te blijven.
Niet alleen blijkt Green het onechte en rebelse kind van een schatrijke joodse industrieel – een feit dat ’typisch De Winter’ is, maar verder van geen belang voor het verhaal – maar ook wordt duidelijk dat het boek dat we net hebben gelezen een door Green geschreven ’treatment’ voor een film is. En dan is er nóg een tournure: het laatste woord is aan een oude journalist, die figurant was bij de roof. Hij twijfelt aan Greens verslag van de gebeurtenissen, gaat op onderzoek uit en ontdekt dingen die naar goed gebruik in thrillerrecensies niet verklapt mogen worden.
De film/toneellink is aanwezig door deze opzet van het boek.

Leni Saris – Wereld in droom (1963), Mijn leven, ons leven (1972)

Leni Saris is onder veel vrouwen bekend als auteur van meisjesromans, zelf zag ze haar publiek breder en sprak liever van ‘goede ontspanningsromans’ of ‘ontspanningromans met een ondergrond’. De vergelijking met de bekende boeketreeksboeken vond ze helemaal vreselijk. Ze heeft 110 titels geschreven, waarvan de eerste Licia zet door in 1938 verscheen. Het laatste boek Wij drieën verscheen postuum in 2000.

Over de boeken van Leni Saris

Lees één Saris en je hebt ze allemaal gelezen, want de boeken verlopen volgens een vast patroon. Aanvankelijk heeft de vrouwelijke hoofdpersoon een hekel aan haar mannelijke tegenspeler, maar na een reeks van verwikkelingen – met in de latere boeken ook detective- of thrillerachtige elementen – na misverstanden en verwijdering, vinden de twee elkaar. Alle boeken van Saris kennen een happy end. Daarbij gaat het overigens niet om een gelijkwaardige verhouding: de mannelijke hoofdpersoon is superieur en vaak stug, de vrouwelijke tegenspeelster, een stuk jonger, is ook vaak kinderlijker. Hoewel er in het oeuvre een ontwikkeling is naar minder zoete romantiek en meer avontuur, bleef het stramien onveranderd. Een andere constante is dat de tijdsomstandigheden vaag blijven, al zijn de boeken niet helemaal tijdloos; zij bevatten net genoeg verwijzingen om de eigentijdse werkelijkheid te suggereren. De namen kom je niet zomaar op straat tegen, de meisjes kregen namen als Minka, Leontine, Anouk. De mannen werden vaak opgezadeld met dubbele adellijke namen. Leni Saris zocht de namen op in een namenboek.

De inhoud van de boeken

Wereld in droom draait om Vera van Wittem die als nanny in Engeland gaat werken en daar toevallig wordt ontdekt als actrice. Haar mannelijke tegenspeler, acteur Lester Wilmott is natuurlijk eerst niet belangrijk, maar ze wordt verliefd op hem en het boek eindigt met hun huwelijk.
Mijn leven, ons leven draait om Minka, zus van Vera, die naar Engeland gaat op verzoek van haar zwager. Vera is eenzaam en Lester vraagt Minka haar zus gezelschap te houden. Daar komt Minka Charles Kingsley tegen die in haar zijn gedroomde hoofdrolspeelster ziet voor zijn film. Na verwikkelingen en de voorspelbare hekel voor Charles (van adel!) worden de twee verliefd en trouwen. Een zijspoor in het boek draait om Vera en Lester, tot dan kinderloos gebleven, die ruzie krijgen om een klein wees geworden jongetje, dat Lester graag wil adopteren, maar waar Vera eerst aan moet wennen. Gelukkig komt het allemaal goed, wordt het kind geadopteerd en krijgen ze ook een eigen kind.
De toneellink in deze boeken is natuurlijk minimaal. De film wordt in deze boeken meer gebruikt als een decor dan dat het werkelijk functie heeft, maar één van de bekendste jeugdboekenschrijfsters van Nederland hoort in dit blog thuis. Al was het alleen maar omdat ik vroeger dol was op haar boeken.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Arnon Grunberg: Figuranten

Ewald Krieg is een geldwolf en makelaar in krotten in New York. Hij kijkt terug op de periode van zijn leven in Amsterdam met Broccoli en Elvira.
Broccoli is een jongen die alleen in een groot huis in Amsterdam woont. Zijn rijke ouders zitten in Zwitserland. Broccoli was er van overtuigd dat ze een glansrijke filmcarrière zouden gaan maken in Hollywood.
Elvira is een meisje uit Argentinië die daar in een film heeft gespeeld maar die film is nooit afgekomen omdat het geld op was. Ewald wordt verliefd op Elvira.
Ze spelen in een film. Ewald krijgt een figurantenrol in een film waar hij van de trap af wordt gegooid. Broccoli richt operatie-Brando op, een geheim plan dat ze naar de top zal leiden (ze moeten zorgen dat ze zoveel mogelijk op Marlon Brando gaan lijken). Het verlangen om iemand anders te worden, iemand die je niet bent, iemand die je waarschijnlijk ook nooit zal worden, is dat niet het ultieme verlangen?

De ouders van Broccoli komen terug naar Nederland om hun huis te verkopen en vervolgens weer naar Zwitserland te vluchten voor de politie. Meneer Berk is een vriend van de vader van Broccoli die voor hun zaken in Nederland zorgde, en ervoor zorgde dat Broccoli geld kreeg. Na het vertrek van meneer en mevrouw Eckstein stort hij in en overlijdt.
Ewald krijgt een rol in een toneelstukje waar hij een jongen moest spelen die verliefd is op een vuurvogel. Daar ontmoet hij Frederika Steinman. Zij vroeg hem een monoloog voor haar te schrijven, maar die komt nooit af.
Broccoli en Elvira vertrekken naar Amerika om daar hun carrière te maken. Ewald blijft in Nederland en hun contact raakt verloren.
Zes jaar later gaat ook Ewald naar Amerika maar hij vindt Broccoli en Elvira niet meer terug.

Arnon Grunberg, Figuranten (Amsterdam: Singel Pocket, 2002)

Angel – Barbara Taylor Bradford

Een groep mensen, bevriend geraakt in hun tienerjaren, blijft elkaar vinden in hun volwassen jaren. Centrum van de groep is Rosalind Madigan, de ‘Angel’ van de titel, een Oscar winnende kostuum-ontwerpster. Haar broer Kevin krijgt een relatie met Nell, de beste vriendin van Rosalind. Rosie werkt samen met Gavin Ambrose, een Oscarwinnende acteur. Zij werkt veel met hem samen. Beiden zijn getrouwd en hebben slechte huwelijken, zij met een egocentrische Franse aristocraat, hij met een Amerikaanse die een verhouding heeft met een senator. Rosie krijgt een relatie met een beroemde zanger die een obsessie voor haar krijgt.
Hun huwelijken lopen op het zelfde moment mis, maar het duurt nog het hele boek voor alles goed afloopt en ze elkaar vinden.
Een leuk tussendoortje.

Barbara Taylor Bradford, Angel (New York: Ballantine Books, 1993)

Theater in romans – Gala

Gala is het boekenweekgeschenk van 2003.

Meija, een jonge actrice, krijgt een verhouding met Panc, haar agent. Hij gaat na een korte tijd dood aan een hersentumor. Het boek vertelt van de verhouding van Meija met Panc en haar vriend Fräser. Ook krijg je een acteurswereld met zweverige films te zien die overal in Europa worden geproduceerd. Meija vertelt het verhaal in feite aan haar vader.

Het hoogtepunt van het verhaal is het gala waarop het vijftienjarig bestaan van ‘Mijn Mensen’, het agentschap van Panc, wordt gevierd. Dit gala vindt plaats na de dood van Panc en hier worden door Elaine, zijn weduwe, cadeaus uitgedeeld aan iedereen die met Panc te maken had, behalve aan Meija. Elaine weet dat ze een verhouding had met haar man. In haar woede hierover maakt Meija op het hoogtepunt van het feest alle roddels van het bedrijf bekend. Het is een bijzonder grappig moment in het boek. Ik heb het boekje jaren geleden al een keer gelezen, maar het blijft leuk.

Gala / Ronald Giphart. Amsterdam : Uitgeverij Podium. (Boekenweekgeschenk)
ISBN 90-774336-82-5

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.