Theater in romans – Dit ene jaar nog

Meisjesromans horen eigenlijk niet in deze rubriek thuis, maar af en toe kom je een oudje tegen dat schattig genoeg is om een blog te verdienen. Zeker als het over schooltoneel gaat.

Dit ene jaar nog

Dit is het verhaal van Nênette van Pelt. Ze heeft een muzikale tweelingbroer Olof en twee ouders die ook volop in de muziek zitten. Zelf is ze volstrekt a-muzikaal. Ze is net met haar familie in Den Haag komen wonen en moet het laatste jaar van de HBS overdoen. Ze is door de betavakken hopeloos gezakt, dezelfde betavakken die haar tweelingbroer geen enkele moeite hebben gekost. Haar buurjongen Bas van Montfoort gaat naar dezelfde school. Ze komt in een klas met alleen maar jongens terecht.

Hella Jansonius – Dit ene jaar nog. – Hoorn: West-Friesland, 1962.

Het leven op school is leuk, gevuld met jongens en een paar meisjes, een jonge lerares Frans en een jonge leraar Nederlands die de regie van het jaarlijkse schooltoneel op zich gaat nemen. Ondertussen wordt Bas verliefd op haar, wordt zij verliefd op de jonge leraar Nederlands en gaat er een verloving van komen, maar niet tussen Nênette en de leraar.

De toneelconnectie

Nênette heeft de ambitie actrice te worden. De school heeft een geschiedenis van jaarlijkse Shakespearestukken, hetgeen mijn goedkeuring wel kan wegdragen maar niet die van de scholieren. Er wordt besloten ‘De jongen van Winslow’ van Terrence Rattigan te spelen. Heel geschikt, want het stuk heeft een overvloed aan mannenrollen en maar weinig vrouwenrollen. Natuurlijk wordt het een groot succes met Nênette in één van de hoofdrollen.

Uitermate amusant, natuurlijk enigszins gedateerd, want het boek is zestig jaar oud, maar zeker nog leesbaar. De pubers van zestig jaar terug zijn niet vergelijkbaar met de huidige pubers.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Theater in romans – The Extra

Ik was behoorlijk nieuwsgierig naar dit boek, want de eerste hoofdstukken van dit boek kwamen al voor in het blad Pulp Literature waar de schrijfster redacteur van is. Dat verhaal, over twee jonge vrouwen met Hollywood dromen had ik gelezen en vond ik uitermate amusant.

Het is 1934 en Frankie en haar vriendin Connie wonen in Vancouver. Frankie werkt als onderwijzeres en is verloofd met Champ. Het is het verhaal van twee vriendinnen die eigenlijk gevangen zitten in de gemeenschap. Het wordt van hen verwacht dat ze het huishouden doen, gaan trouwen, kinderen krijgen en voor de rest niets.

Het verhaal

Frankie ontdekt een advertentie in de plaatselijke krant waarin een actrice wordt gevraagd: Talent search. Young actress to work in films. Hollywood studio production beginning May 1934. No experience required. Make yourself available at the Dominion Theatre, 65 Granville Street. 11:30 p.m. to 1:00 a.m.
Het is duidelijk, het is geen zuivere koffie, niet dat het uitmaakt voor Connie die droomt van een Hollywood carrière en naar de auditie wil.

The problem was that getting Connie to listen to reason was a feat few dared attempt, for she was certain that her future shone like a diamond, like a star, like a searchlight in the skies above Hollywood.

Frankie gaat mee om haar te beschermen. Daar blijkt dat ze niet de enigen zijn. De straat staat vol met jonge vrouwen die niets liever willen dat uit de routine stappen, in de lichten van Hollywood. Daar begint het vreemde verhaal pas goed. Allereerst komt Marietta Valdes, een beroemde filmster het gebouw uit lopen, dan komt King Samson, een producer en regisseur het gebouw uit. Hij kiest Connie uit, die als enige auditie mag doen. Frankie en Connie gaan naar binnen en vinden daar Leo, de cameraman en filmster Gilbert Howard. Dat houdt hem niet tegen ontzettend dronken te zijn. Oh, het pistool dat zo’n belangrijke rol gaat spelen in de rest van het verhaal is daar ook. Connie bevriest in de auditie met Gilbert Howard en Leo wordt het slachtoffer van het wapen dat de filmster afschiet.

The Extra

Mel Anastasiou – The Extra: a Monument Studios mystery. – Pulp Literature Press, 2022.
ISBN 978-1-988865-36-2
Disclaimer: Ik kreeg dit boek in Librarything Early Reviewers.

Dan even een citaat wat misschien nergens op slaat, maar misschien ook wel, want statistisch gezien zijn er veel dingen in dit boek die nooit voor zouden kunnen komen. Eyes shut, the movie star stretched out behind the piano and intoned Billroth’s quotation: “Statistics are like women; mirrors of purest virtue and truth, or like whores to use as one pleases.”

Het houdt de beide jonge vrouwen niet tegen, want een paar dagen later vertrekken ze naar Hollywood met de auto van Frankies vader. Statistiek: ze komen King Samson tegen die met autopech langs de weg staat. Wat zijn de kansen? Leo blijkt de zoon van King Samson te zijn en wijst hen in Hollywood de weg naar Paradise Gardens Villas op Sunset Boulevard waar ze een plek krijgen om te wonen. Het villaparkje blijkt een plek te zijn waar de ‘extras’, de figuranten wonen. Wil je vreemde figuren hebben? Nou, daar zijn ze. Wie woont naast dat park in een ander park? Gilbert Howard, dezelfde filmster die op een gegeven moment dood op de sofa in het huis van Frankie en Connie wordt aangetroffen. Eén keer raden met welk wapen hij is neergeschoten. Frankie wordt door een journaliste aangemerkt als de moordenares en besteedt de rest van het boek met zoeken naar de werkelijke dader.

De theaterconnectie

In dit geval natuurlijk de filmconnectie die wel duidelijk is in dit wereldje waar de figuranten de hoofdrol hebben. Ook is er een duidelijke weergave van de filmwereld van de jaren dertig van de twintigste eeuw. Of die geheel accuraat is weet ik niet. De filmgedragingen van Marietta Valdes en King Samson zijn ronduit excentriek te noemen.

Wat vond ik ervan?

Het verhaal in Pulp Literature vond ik dermate interessant dat ik het boek ook wilde lezen. Het boek zelf vond ik eigenlijk een beetje vreemd. Op sommige punten leek het of ik de wilde drugstrip van de hoofdpersoon zat te lezen. Op andere punten leek het of ik de beschrijving van een musical zat te lezen. La La Land kwam in mijn hoofd op tijdens de scène in het laatste hoofdstuk waar alle extra’s op stap gaan. Waarheen? Geen idee. En dat was eigenlijk ook mijn conclusie over het boek. Het hinkte heen en weer tussen een detective en een Hollywood avontuur. Amusant, maar vreemd.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Theater in romans – Plain Bad Heroines

Plain Bad Heroines is een roman van 600 pagina’s over een huis, een boek, een club van fanatieke meisjes, en een film die drie meisjes samenbrengt. Het verhaal speelt in twee periodes, namelijk in 1902 waarin Libbie Brookhants en Alex Trills samen een school leiden en 100 jaar later waarin een film wordt gemaakt over de school. In 1902 zijn de meisjes op de Brookhants school for girls obsessief bezig met een boek, The Story of Mary Maclane, ze hebben zelfs een club opgericht, de Plain Bad Heroines Society. Maar drie meisjes worden dood gevonden met een exemplaar van dat boek in handen, waarop Libbie en Alex denken dat er een vloek op het boek ligt.

Some people say beauty is a curse. It may be true, but I’m sure I should not have at all minded being cursed a little. And I know several persons who might well say the same. But, anyway, I wish some one would write a book about a plain, bad heroine so that I might feel in real sympathy with her. (The Story of Mary MacLane)

Honderd jaar later strijkt er een filmploeg neer op het landgoed. De laatste Brookhants, de 81 jarige Elaine heeft de zestienjarige Merritt Emmons geholpen een boek te schrijven, The Happenings at Brookhants. Dit wordt nu, een paar jaar later, verfilmd.

De vrouwen

Libbie Brookhants – ze trouwt met Harold Brookhants omdat ze zwanger is, maar niet van Harold. Deze vermogende industrieel was altijd vrijgezel en wil nu trouwen met Libbie, de man is in de zestig, zij is begin twintig. Haar dochter Ava wordt opgevoed in Frankrijk. Harold is spiritualistisch en brengt Ava onder bij een gezin dat daarin meegaat.

Alex(andra) Trills – Libbie en zij hebben een relatie, en leiden samen de school die door Harold is opgezet voor Libbie zodat die in haar levensonderhoud kan voorzien.

Flo Hartshorn, Clara Broward en Eleanor Faderman – de drie meisjes die in 1902 aan hun einde komen door de yellow jackets.

Merritt Emmons – schrijfster van The Happenings at Brookhants ” a breakout book celebrating the queer, feminist history surrounding the “haunted and cursed” Gilded-Age institution” (Goodreads beschrijving). Behept met een enorm impostor syndrome, voelt zich meer de typiste dan de schrijfster van het boek. Zit met een enorm writers block voor haar volgende boek, ze wil het laatste werk van Truman Capote afmaken, maar heeft tot nu toe één lege Word pagina.

Harper Harper – het prototype van het populaire meisje, is door toeval en geluk een beroemde actrice geworden. Ze is een celesbian en influencer en is voortdurend bezig met Instagram en andere social media. Ze is gefascineerd door het verhaal waar ze aan werken.

Audrey Wells – actrice, ex-kindster. Dochter van een actrice, wiens grootste rol die van een scream queen in een horrorfilm was. Ze heeft tot nu toe alleen onbeduidende rollen gehad en in de laatste anderhalf jaar helemaal geen rol. Zij krijgt één van de hoofdrollen in de film.

Overeenkomst tussen die vrouwen: allen jong, namelijk begin twintig en allen lesbisch of mininmaal een liefde voor vrouwen. En de drie hedendaagse dames hebben een aantrekkingskracht tot elkaar.

De theaterconnectie

Dat is in dit boek uiteraard een filmconnectie, met een stukje script tussen Clara en Flo, twee van de drie meisjes die 100 jaar geleden zijn gestorven (pp. 197-204). Ook wordt verteld hoe Audrey haar auditie doet en krijgen we een beetje inzicht in hoe een film wordt opgezet. De aandacht voor die film had wel wat meer opgezet mogen worden. Uiteindelijk is er meer aandacht voor die meiden dan voor het hele filmproces.

Emily M. Danforth – Plain Bad Heroines. – London : The Borough Press, 2020.
ISBN 978-0-00-834720-8

Yellow jackets

Vanaf het begin zat ik er een beetje mee. Het verhaal begon met Clara en Flo, twee vriendinnen op de school. Ze overleven het geen van beiden als Clara in een nest van yellow jackets stapt en de wespen haar aanvallen. Wat hebben die wespen nou met het verhaal te maken, want overal duiken ze op. En niet alleen in 1902, maar ook 100 jaar later. Er treden zelfs vergelijkbare situaties op. Alex die in 1902 in een pudding wespen te eten krijgt, en Audrey die hetzelfde overkomt in het heden.

Maar dat heb ik voor mezelf uitgevonden. Lees niet verder als je het boek wilt lezen, want ik ga een beetje spoileren. Het keurige milieu van de hoofdpersonen uit 1902, de jongedames die een keurige opleiding krijgen om een keurig leven te krijgen, het zijn WASPs, White Anglo-Saxon Protestants, de blanke Amerikaans-protestantse elite veelal van Britse afkomst. Wat ligt vervolgens aan de oorsprong van de obsessie met wespen? Lees het verhaal van de gebroeders Rash (pp. 118-119) en het vervolg van dat verhaal (pp. 578-588) en begrijp waarom de yellow jackets zo’n belangrijke rol in het verhaal spelen.

Wat vind ik ervan?

Het was van mijn kant misschien niet handig eerst een uitgebreide recensie op Goodreads te gaan lezen, maar ik zat in het begin echt te twijfelen of ik door zou lezen. Ik bedoel, 600 pagina’s als je het niet echt interessant vindt? Het begin was echt lastig om door te komen. Het was interessant genoeg om door te lezen maar ik zat aan het eind met dezelfde twijfels als de recensente. Want wat was het einde nou eigenlijk? Hoe zat het er nou mee? Was er een vloek? Waar was het verband tussen 1902 en het heden? Wat hadden die yellow jackets ermee te maken?

Uiteindelijk vond ik het fascinerend. Het was me bij het lenen van het boek (bibliotheek Den Haag) niet opgevallen, maar die meisjes in 1902 waren duidelijk lesbisch, evenals Libbie en Alex. En de drie dames uit het heden zijn lesbisch of willen het best wel uitproberen. Voor het verhaal was dit gewoon goed. De drie dames uit het heden waren duidelijk jonge meiden met onzekerheden van jonge meiden die aan het begin van een carrière staan.

Maak er vervolgens een verhaal van. Dat is bar lastig omdat er toch vrij veel gebeurt. Het boek heeft onder andere 600 pagina’s gekregen omdat iedereen, letterlijk iedereen een achtergrondverhaal heeft gekregen, hetgeen leuk is om te lezen, maar ook knap ingewikkeld. Ik heb dus weer aantekeningen die ik totaal niet heb gebruikt.

Qua vorm heb ik er wel wat op aan te merken. Allereerst de verteller, die regelmatig de vierde wand doorbreekt en de lezers rechtstreeks aanspreekt. Het werd een maniertje op een gegeven moment en wat irritant.
Echt ronduit irritant vond ik de voetnoten, heel veel van de informatie hierin kon eigenlijk gewoon in het verhaal worden opgenomen. En mijn grootste irritatie was wel dat de voetnoten aangegeven werden met een miniem puntje, zodat ik elke keer de hele bladzijde moest scannen om het puntje te vinden.
Groot pluspunt: de illustraties van Sara Lautman, niet alleen paginavullend, maar ook kleine tekeningen. De illustraties waren prachtig.
Genre: waar ik maar even een aparte aantekening van maak, want er staat horror bij de beschrijving. Nou, dat vond ik wel meevallen, als je iets zoekt in het genre Stephen King of Dean Koontz kan je dit boek absoluut overslaan. Volgens de beschrijving gaat het om die vloek, maar de avonturen van drie queermeiden leiden daarbij behoorlijk af. Het is een vrouwenboek.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Theater in romans: Dance to the Piper

Weer een boek van Nora Roberts waarin het theater een rol speelt. Eerder hebben filmactrices een rol gespeeld in haar boeken, zie bijvoorbeeld Genuine Lies en Dual Image. Maar de hoofdrolspeelster in dit boek is een toneelactrice.

De inhoud

Maddy O’Hurley is een deel van een drieling, Haar zussen Abby en Chantel hebben elk een eigen deel gekregen in deze serie. De vrouwen zijn de dochters van een entertainers echtpaar die altijd onderweg zijn voor optreden. Zij hebben hun hele leven deze reizen meegemaakt. Maddy heeft zich gevestigd als danseres en actrice en gaat de hoofdrol in een musical spelen. Ze komt Reed Valentine tegen, zijn platenmaatschappij financiert het stuk. Het is een romance, dus gaat iemand raden of ze elkaar krijgen? Het is ook één van de oudere boeken van Nora Roberts, het is geschreven in 1988 en dat kan je wel merken aan alle rokende mensen.

dance to the piper

Nora Roberts, Dance to the Piper. 1st ed. 1988. (The O’Hurley’s #2)

Wat vond ik ervan?

Persoonlijk vind ik dit toch wel het leukste deel van deze serie. Maddy is een vrolijke jongedame die lichtvoetig door het leven gaat. ‘Endearingly quirky’ wordt ze genoemd in één van de besprekingen op Goodreads en zo kan je het wel omschrijven. Het is het soort vrouw waar je automatisch om gaat glimlachen, ze is vrolijk en energiek. Ze neemt je voor zich in. En dat gebeurt ook met Reed, die ik totaal niet bij haar vind passen, want oei, wat is die droog, zakelijk en conservatief. Hij is haar tegenpool. Maar ze vinden elkaar. Een gemoedelijke drie sterren krijgt dit werkje van me.

Qua toneel is dit trouwens een heel aardig boekje, want het Broadway stuk en de manier van spelen wordt best gedetailleerd beschreven. Het is een musical en Maddy moet ook dansen

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Theater in romans: Lord Hawkesbury’s Players

De serie Lord Hawkesbury’s Players van C.J. Archer is een historische romanreeks. De serie speelt in de zestiende eeuw in de Engelse toneelwereld. Het was in die tijd heel normaal dat een lord, in dit geval Hawkesbury een groep spelers onder zijn hoede nam en financieel steunde. Alle drie delen spelen deels in het theater. William Shakespeare speelt een rol in deze boeken.

1. Her Secret Desire

Minerva Peabody is de dochter van een geleerde. Ze is een toneelschrijver, wat in het Engeland van Elisabeth I eigenlijk onmogelijk is. Vrouwen kunnen niet schrijven. ‘In fact, due to the smallness of their brains, they cannot write plays.’ Aldus Roger Style, leider van de Hawkesbury Players. Maar Style heeft een goed stuk nodig, want het publiek loopt weg bij de slechte stukken die hij opvoert. Min wil haar stuk verkopen maar heeft daarvoor een man nodig. Enter Blake, die eigenlijk Robert Blakewell heet, een privateer is, en dat is geen piraat, en de eer van zijn zusje Lilly wil redden. Het meisje is zwanger en wil niet zeggen van wie, maar hoogstwaarschijnlijk is het één van de Players. Blake doet zich voor als de schrijver van het stuk op verzoek van Min, op die manier kan zij haar stuk verkopen aan Style en kan hij zich mengen onder de Players. Min is serieus bezig met haar stuk. Als de suggestie wordt gedaan dat er enkele passionele veranderingen in aangebracht moeten worden, gaat ze dat in de praktijk uitproberen met Blake.

Haar citaat over wat een toneelstuk is: ‘A play is supposed to be performed. You cannot read it to yourself and think you understand it completely. A play’s soul can only be captured by players, with props and costumes and sound effects that reverbate around the uppermost galleries. And most of all, a play needs an audience who respond to it with tears or laughter or a sharp intake of breath.’

2. Scandal’s Mistress

Leo, Lord Warhurst, halfbroer van Robert en Lilly Blakewell, is de volgende die zich in de zaken van Lilly mengt. Hij gaat naar de Hawkesbury Players en maakt daar kennis met Alice Croft, een naaister die als assistent van haar vader werkt. Haar vader is de manager van het ’tiring house’, de ruimte achter het theater waar de acteurs zich verkleden en alle rekwisieten en kleding worden opgeslagen. Lord Warhurst is arm omdat hij de schulden van zijn vader heeft moeten afbetalen. Hij lijdt onder het schandaal dat zijn vader deze schulden had gemaakt voor zijn mistress. Alice gaat hem helpen op zijn zoektocht naar degene die zijn zus zwanger heeft gemaakt. En dat blijkt een ingewikkeld verhaal te worden.

Als degene die de vrouwenrollen speelt ziek is mag Alice de rol lezen. ‘”Care to read his part?” asked Shakespeare. “I dare say you’ll do an admirable job of acting the role of a woman.”‘ Het mag van Style, maar die heeft wel zijn twijfels erover. ‘Very well. She’s your assistant. But I’ll wager she does a poor Isadora. It requires a man’s skill to understand the nuances of a character like her.’

3. To Tempt the Devil

Het theater speelt nog altijd een rol in deze roman die in 1598 speelt, ongeveer acht jaar na de andere twee romans. Lizzy Croft, zuster van Alice, is naaister in het tiring house. Door een vete van de Master of the Revels met Roger Style loopt de groep gevaar opgeheven te worden. De Master of the Revels hield in die tijd toezicht op toneelgezelschappen en had daarmee veel macht. Een stuk van toneelschrijver Ben Jonson wordt afgekeurd, een stuk van Minerva zou er nog wel door kunnen komen. Lizzy wil haar probleem van toekomstige werkeloosheid oplossen door met James te trouwen, een jongen waar ze al jaren mee bevriend is. Zijn halfbroer Rafe Fletcher is na een afwezigheid van zeven jaar weer in Londen. Ze probeert samen met Rafe de Master of the Revels tot bedaren te brengen, maar komt in de problemen. De man wordt vermoord. Dit laatste deel is meer moord oplossen en liefdesverhaal dan een verhaal over het theater. Shakespeare speelt weer een rol met zijn vriendin Kate, iets wat een duidelijke verwijzing oplevert naar zijn stuk The Taming of the Shrew.

Wat vond ik ervan?

Het zijn eigenlijk drie Boeketreeksjes. Lieve schattige historische romannetjes waarin het liefdesverhaal eigenlijk het belangrijkste is. En jawel lieve lezers, er zijn ook de nodige of onnodige seksscènes. De theaterachtergrond is belangrijk, zeker in het eerste verhaal waarin Minerva als vrouwelijke toneelschrijver een unicum is.

C.J. Archer, Secret Desire, Scandal’s Mistress, To Tempt the Devil, 2011-2012 (Lord Hawkesbury’s Players; 1-3)

Plannen voor theater in romans

In het menu van mijn website staat ‘Boeken van A tot Z’ en dat is de pagina waar ik mijn verzameling van boeken over theater in romans heb geplaatst. Jaren geleden ben ik er mee begonnen, een project waarin ik boeken verzamelde die iets met het theater te maken hadden. Toen (juli 2006) was ik nog hoofdredacteur van Haghespel, het blad voor het Haagse amateurtheater, waar ik vrolijk deze besprekingen in zette. De eerste was voor een boek van Willem Brakman, De biograaf. Een vrij korte bespreking van een boek dat me geloof ik niet zo aansprak. De eerste lijst was niet zo vreselijk lang.

Groei in de loop der jaren

Soms was het een heel korte bespreking, soms was het wat langer. En in het begin gaf ik ook wel eens dat ik heel lui een bespreking van internet had gevist omdat ik het boek zelf niet te lezen vond. Nu doe ik het anders. Ik schrijf een stukje over de inhoud, ik vertel wat ik ervan vind, vaak komt er een stukje bij over de band met het theater als dat niet al duidelijk is. En ik probeer ook nog iets over de schrijver te vertellen. De bespreking is veel uitgebreider geworden. En ik laat het tegenwoordig ook na iets te schrijven over boeken waar ik niet doorheen kwam. Jammer dan. Het leven is te kort om slechte boeken te lezen.

Pareltjes

Door deze hobby heb ik wel prachtige boeken gelezen. Vinegar girl van Anne Tyler was een toppertje. Ontzettend leuk boek, een hertelling van een Shakespeare. Michael Gallagher schreef de serie Send for Octavius Guy over de jonge Gooseberry, een veertienjarige dief die een leven probeert op te bouwen als detective. Gooseberry mag dan een dief zijn geweest, maar was wel mijn idee van een ideale schurk, zij het wat jong. Octopus ging over de moord op een actrice. Ik heb zelfs nog een boek gelezen dat door president Obama werd aanbevolen: Fates and Furies van Lauren Groff. Het bleek een onverwachte parel te zijn over toneelschrijver Lotto en zijn vrouw Mathilde. Een boek waarin sommige hoofdstukken als toneelstuk werden geschreven.

vinegar girl

Spin offs

De lijst voor films en theater die ik een keer heb gemaakt, en waar ik eigenlijk niet mee door ben gegaan. Blijkbaar vond ik boeken bijhouden wel genoeg. Ik heb twee films besproken die ik zelf niet eens heb gezien, namelijk Molière en Das Leben der Anderen.
Een tweede spin off was de lijst met kinderboeken en theater. Deze boeken heb ik in 2009 uit de grote lijst gehaald en in een aparte lijst gezet. Deze wilde ik niet apart gaan bespreken.
Ook heb ik een paar verhalen besproken, onder andere een bundel verhalen waarvan de opbrengst was bedoeld voor het Theater Instituut. Het waren verhalen geschreven door Nederlandse schrijvers.

Toekomstplannen

Ik heb in 2020 tot nu toe twee boeken besproken. In 2019 heb ik er drie besproken. Actief zoeken doe ik niet meer. Als ik toevallig iets tegenkom noteer ik de titel en ga ik in de bibliotheek kijken of ze het hebben. Het heeft allemaal niet zo’n haast meer omdat Haghespel niet meer bestaat en ik daar de besprekingen niet meer in plaats. Tips zijn wel nog steeds welkom

Theater in romans: Dual Image

Een boek dat niet helemaal past in mijn serie van theater in romans, aangezien de hoofdrolspeelster een filmactrice is, maar ik heb al meer van dit soort overtredingen gemaakt.

De inhoud

Filmactrice Ariel Kirkwood heeft al jaren een hoofdrol in een soapserie waarin ze zich uitstekend amuseert, maar ze wil meer. Scriptschrijver Booth DeWitt schrijft een semi-autobiografische film en Ariel krijgt de rol van zijn berekenende ex-vrouw in deze film. Daarnaast heeft ze de nodige privéproblemen, haar broer en schoonzus zijn overleden in een auto-ongeluk en ze wil de voogdij over haar vierjarige neefje Scott. Dit houdt ze overigens geheim en dat levert later natuurlijk een probleem op. Er volgt een romance tussen Ariel en Booth, maar die is niet makkelijk. Zij is open, vrij en vrolijk, hij is “brooding” – is er een goede vertaling voor dat woord?

Dual image, omslag

Nora Roberts, Dual Image. Silhouette Books, 1985.

Wat vond ik ervan?

Dit was een hele vroege romance van Nora Roberts, waarvan ze er veel heeft geschreven. Je moet tenslotte meters maken met schrijven, en dat is een beetje te merken. Andere personages, maar je weet gewoon dat je dit eerder hebt gelezen. Los daarvan is het niet onaardig. Leuke sfeertekeningen over de opnames van de soapserie met spelers die elkaar onzichtbaar voor de camera’s plagen. Realistische beschrijvingen van de opnamen van de film. Jammer dat we de afloop van de film niet te lezen krijgen. Wordt het een succes? De berekenende bitchy ex-vrouw komt natuurlijk ook nog langs en gooit er wat konkelingen tussen door. Qua romance is het vrij plotseling afgelopen. Nora Roberts is toch beter als ze wat meer bladzijden ter beschikking krijgt.

Nora Roberts

Nora Roberts is de schrijfster van meer dan 200 boeken. Dat zijn onder andere romances, thrillers en fantasy titels. Titels van haar zijn onder andere Come Sundown, The Obsession, The Liar. Veel boeken van haar worden als serie gepubliceerd. Ze heeft als  J.D. Robb 48 boeken geschreven in de futuristische In Death series.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Theater in romans: Stad van meisjes

New York, 1940. De negentienjarige Vivian Morris heeft het eerste jaar van de universiteit niet gehaald, omdat ze werkelijk niets heeft uitgevoerd. Haar ouders besluiten dat ze bij haar tante Peg in New York moet gaan wonen. Haar tante is de eigenaar van het Lily Playhouse, een roemrucht maar vervallen theater in Manhattan, en Vivian voelt zich meteen thuis in de extravagante en onconventionele wereld van acteurs en showgirls. Ze voelt zich thuis in het theaterleven. Ze mag achter de schermen werken en de kostuums ontwerpen, daar wordt ze heel goed in. Maar als ze een schandaal veroorzaakt staat haar wereld op zijn kop en zal ze pas jaren later alle gevolgen kunnen overzien.

Elizabeth Gilbert

Elizabeth Gilbert, Stad van meisjes. – Amsterdam: Cargo, 2019.
ISBN 978-94-031-5820-4
Vert. van City of Girls

Wat vond ik ervan?

Dat vind ik wat moeilijk te vertellen. Ik had moeite met de vorm waarin het boek is gegoten, namelijk een lange brief. De oude Vivian Morris vertelt in 2010 aan Angela wat ze voor de vader van Angela heeft betekend. Dan krijg je als lezer vervolgens een lang relaas over het leven van Vivian, het verwende kind dat naar New York wordt gestuurd door haar ouders en daar een leven opbouwt in het theater van haar tante. Is dat leven interessant, ja, absoluut wel. Het relaas over jonge mensen in het New York van 1940 is de moeite waard, zeker als je enigszins door het losbandige karakter heen prikt. Voor meisjes van 20 is alleen de lol belangrijk. En de seks wordt er los doorheen gegooid, want die meiden leven voor de seks, en niet alleen met mannen. Het schandaal waar we het over hebben, heeft ook alles met seks te maken. Het was interessant genoeg. Maar was dit allemaal nodig om vervolgens Frank Grecco, de vader van Angela ten tonele te voeren? Want dit hele relaas duurt dus bijna 450 pagina’s van de 525. Ja, in eerlijkheid, hij is een figurant met één zin ergens op pagina 327, maar dat heeft dan nog geen impact. Het lijken twee verschillende verhalen. En apart zijn die verhalen heel interessant, maar de verbinding tussen de verhalen was me niet helemaal duidelijk. Het evenwicht tussen de verhalen was zoek.

Enkele citaten

Vivian leeft een losbandig leven in New York. Maar ze schaamt zich diep over haar aandeel in het schandaal dat haar in eerste instantie weer thuis bij haar ouders brengt. “Als we jong zijn, Angela, kunnen we de dupe worden van de misvatting dat de tijd alle wonden heelt en dat alles uiteindelijk vanzelf op z’n pootjes terechtkomt. Maar als we ouder worden, leren we deze treurige waarheid: sommige dingen kunnen nooit rechtgezet worden. Sommige vergissingen kunnen nooit goed gemaakt worden, niet door het verstrijken van de tijd en ook niet door onze vurigste wensen.” (p. 383)
Een levensles die ze pas na jaren inziet: “En hoe dan ook komt er in een vrouwenleven een moment waarop ze het beu is zich voortdurend te schamen. Daarna is ze vrij om te worden wat ze echt is.” (p. 422)
En dat is ongeveer waar het boek over gaat.

De theaterconnectie

Niet te missen natuurlijk. Het Lily Playhouse, het theater van Vivians tante Peg, dat amusement levert voor arbeiders. Korte stukken die allemaal hetzelfde inhouden, en voor weinig geld opgevoerd worden. Dat verandert pas als Edna Parker Watson in het Lily Playhouse intrekt. Edna is een Engelse actrice die een vriendin is van Peg. Zij komt naar New York gedwongen door de oorlog. Haar huis in Londen is gebombardeerd. Edna is getrouwd met de veel jongere Arthur. Peg vindt dat Edna moet kunnen spelen en zorgt ervoor dat haar man Billy naar New York komt. Ze leven al jaren gescheiden van elkaar. Billy schrijft een toneelstuk voor Edna, Stad van Meisjes, waar Edna in gaat spelen. Het stuk wordt een enorm succes. Vivian is stapelverliefd op de mannelijke hoofdrolspeler Anthony Roccella. Het theaterleven is een belangrijk onderdeel van dit boek.

Over Elizabeth Gilbert

Het boek waarmee Elizabeth Gilbert doorbrak was Eat, Pray, Love, een boek dat is verfilmd met Julia Roberts in de hoofdrol. Het boek kwam uit in 2006, maar voor die tijd had ze al enkele boeken gepubliceerd. Ze heeft niet alleen romans gepubliceerd, maar ook verhalenbundels.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

De zwarte lord, een boek voor #MSL2019

Een nieuw boek voor #MSL2019 en het is een historische roman. Ik heb namelijk De Zwarte Lord van Rihana Jamaludin gelezen. Meer nog dan in bijvoorbeeld Hoe duur was de suiker is het hoofdonderwerp de slavernij in Suriname.

Het verhaal

Regina Winter, een jonge gouvernante, neemt een baan aan in Suriname. Ze moet Walther Blackwell lesgeven. Deze jongeman is de zoon van een blanke planter en een zwarte slavin. Zijn blanke vader heeft hem erkend en zijn bezittingen nagelaten. Regina’s ouders zijn beiden overleden. Haar vader is naar Suriname gegaan en heeft daar haar moeder ontmoet. Haar moeder is bij de bevalling overleden, haar vader is met zijn dochter naar Nederland teruggegaan en heeft het kind bij zijn zus achter gelaten. Hij overlijdt een paar jaar later.
Regina moet in Suriname Walther in de gaten houden, omdat hij volgens Frederik van Roepel, een werknemer van Walther, gek doet. Pas later komt ze erachter dat Van Roepel haar voor de gek heeft gehouden en wil ze Walther helpen. Hij heeft zijn ideeën over slavernij. “Vrijheid is in de meest letterlijke zin, je voeten te kunnen zetten waar je hoofd heen wil gaan.” (p. 244) Ze ontmoet Reiner Campenaar, een jonge blanke Nederlander en verlooft zich met hem. Ook ontmoet ze diens vriend James Miller, een Engelsman die door een zwarte slavin is opgevoed. 1848 is een revolutiejaar met allerlei gebeurtenissen in de wereld die tot in Suriname door klinken. Voor Regina wordt het leven moeilijker als duidelijk wordt dat ze een mesties is, voor een achtste zwart, haar moeder was een slavin. Die feiten vallen moeilijk te controleren omdat haar beide ouders zijn overleden. Hierdoor verandert haar hele leven. Wettelijk gezien is ze zelf waarschijnlijk slavin. Reiner ziet het niet zitten met haar en zet haar aan de kant op een schrijnende manier: “Hoe denk je dat ik terug zou kunnen naar Nederland, met een zwarte vrouw? Ik zou voor gek staan! En mijn kinderen, die zouden geen toekomst hebben. Nee, mijn nakomelingen moeten zuiver zijn, ik kan me geen smet permitteren. Dat ben ik aan mijn familie verplicht. Het spijt me, Regina, maar hiermee houdt het op.” (p. 386)

De zwarte lord

Rihana Jamaludin, De Zwarte Lord. – 2e dr. – Amsterdam: KIT Publishers, 2010. – 523 p.
ISBN 978-94-6022-034-0

De slavernij in Suriname

Het Suriname van halverwege de negentiende eeuw is een rangen en standen maatschappij, waarbij de slaven op de laagste ladder staan. Kleurlingen en vrije zwarten stonden daar maar net boven. Joden vormen een tweederangsgroep. De blanke mannen konden wel een verhouding aangaan met slavinnen en kinderen maken, maar die kinderen waren dan evengoed slaven. Het verhaal van de zwarte lord speelt van 1846 tot 1848. In 1848 werd in Frans Guyana de slavernij afgeschaft. Dat was in Brits Guyana al vijftien jaar eerder gebeurd. In Suriname duurde het tot 1863 voordat de slaven werden “geëmancipeerd”. Daarbij betaalde de Nederlandse regering 300 gulden per slaaf aan de eigenaar ter compensatie van het verloren eigendom. Bovendien werden de voormalige slaven tien jaar onder staatstoezicht geplaatst, hetgeen erop neer kwam dat ze op dezelfde plantages bleven werken. Maar daar was in dit boek nog geen sprake van.
Naast die slavernij was er het probleem dat men van mening was dat het bestuur van de kolonie uitsluitend in het voordeel van Nederland besluiten nam. Nederland wilde niets investeren, enkel winsten en belasting innen.

Theater in romans

De toegift van dit boek: de Franse theatergroep, La Troupe Rouge die in Paramaribo optreedt. De groep bestaat uit blanken, zwarten en mulatten. Regina krijgt ook met de groep te maken. Ze kan haar schrijftalenten inzetten en schrijft een toneelstuk. Het is geen onverdeeld succes. Van haar eerste stuk De bruid van de wind, maakt de groep een dubbelzinnige klucht.

Wat vond ik ervan?

Was het interessant? Ja, absoluut. Ik vond het heel interessant om meer te lezen over de slavernij in Suriname en ben zeker van plan me er verder in te verdiepen. En het dagelijks leven in Suriname was beklemmend door de rangen en standen, maar leuk om over te lezen. Het was goed genoeg om door alle 523 pagina’s heen te ploegen. Maar hier en daar had het wat ingekort mogen worden. En ondanks de vorm, de ik-persoon was Regina, kreeg ik niet echt een band met haar. Die ik-vorm zorgde er ook voor de rest van de personages op afstand bleef. Walther, de zwarte lord is eigenlijk de hoofdpersoon, maar deze jongeman leerde ik niet echt kennen. Ik merk nu wel dat ik een beetje negatief ben terwijl het eigenlijk een positieve leeservaring was. Het boek krijgt daarom wel vier sterren van me op Goodreads

Maand van de Surinaamse Literatuur

De Maand van de Surinaamse Literatuur #MSL2019 wordt voor de tweede keer georganiseerd. In 2018 door Jannie, dit jaar organiseer ik de maand. Hier kan je lezen wat je kan doen, hier is het verzamelblog van alle boeken die gelezen worden.

Theater in romans: Stray Magic

Een luchtig tussendoortje waar het theater een grote rol in speelt, wat wil je nog meer. Jacques Bellamy-Ives is toneelschrijver. Hij is een bastaard in een adellijk geslacht. Zijn halfbroers zijn onderwerp geweest in de voorgaande zes delen uit deze serie. In de serie speelt magie een grote rol. De dames in de voorgaande boeken hebben allemaal een vorm van magie.

Stray Magic

Patricia Rice, Stray Magic. – [s.l.] : Rice Enterprises, 2017. – (Unexpected Magic; 6.5)

De inhoud

Jacques heeft als toneelschrijver een jaar samengewerkt met Thelonious Simmons aan zijn stuk Seraphim and Sirens. Simmons is overleden en heeft zijn theater, de Orpheum nagelaten aan zijn dochter Seraphina. Zij is de manager van het theater. Het boek start met het theater dat afbrandt. De enige kopie van het stuk wordt daarbij vernietigd, het is de negentiende eeuw, we hebben geen computers, USB drives en dergelijke. Het stuk is met de hand geschreven en veranderingen zijn met de hand doorgevoerd. Jacques moet zijn best gaan doen om het te herschrijven met behulp van Seraphina. Dan blijkt ook dat Seraphina een geweldige zangeres is, haar vader wist dat, maar heeft het nooit benadrukt. De moeder van Seraphina was actrice en dat kwam haar status als dame niet ten goede. Typisch voor de negentiende eeuw is dat Seraphina zich hier ook druk over maakt. Mag het totaal niet verrassend heten dat de twee elkaar vinden? Tenslotte is het een romance.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.