Ik houd niet van hypes, nooit gedaan. Als een boek massaal aangeprezen werd, liep ik er hard langs. Dit maal niet. Lampje van Annet Schaap werd op Goodreads massaal aangeprezen en kreeg van de ene na de andere lezer vijf sterren. Ook van mensen die ik ken als kritische lezers. En dat voor een kinderboek. Zaterdag was ik in de boekwinkel op zoek naar een ander boek, dat had ik gevonden en ik liep naar de kassa. En daar lag Lampje en ze was aan het roepen dat ze meegenomen wilde worden. Ik heb geluisterd en heb er geen spijt van.
Het verhaal
Het is een verhaal over de zee. Lampje, de dochter van de vuurtorenwachter beklimt elke avond eenenzestig treden om het licht aan te steken. Op een stormachtige avond blijkt dat de lucifers op zijn en moet ze het dorp in om nieuwe te halen. Het gaat mis, en een schip lijdt schipbreuk. Als gevolg daarvan moet Lampje weg bij haar vader en ze gaat naar het Zwarte Huis van de admiraal, waarvan ze zeggen dat er een monster woont. Lampje krijgt te maken met mensen zoals juffrouw Amalia die wel zeggen dat ze het beste met haar voor hebben, maar dat is niet zo. Lampje vindt uit hoe dat zit met het monster en er gebeurt nog veel meer.
Waarom is het nou zo mooi?
Soms begin je aan een boek en wil je gewoon in één ruk door met lezen, zelfs is het ’s avonds laat en weet je dat de wekker de volgende ochtend weer vroeg gaat. Vanaf de eerste bladzij was het heerlijk om te lezen en vond ik de hoofdpersonen leuk en sympathiek. Lampje is mijn nieuwe BFF, ik kan er niet anders van maken. De mengeling van kinderverhaal en sprookje maakt het voor mij aantrekkelijk. Het gaat over piraten, zeemeerminnen, gemene juffen, admiraals die beter zouden moeten weten. Over vreugde en verdriet, vriendschap, verloren ouders en moedig zijn. Vanaf het begin maak ik sympathieke geluiden voor Lampje als er iets gebeurt wat niet zou moeten gebeuren. Ze is dapper, het lijkt niet zo voor een klein meisje, maar ze is het wel. Ze schopt kont om het maar zo te zeggen. Ik ben van mezelf, is iets wat ze vaak zegt. Iets dat ze van haar moeder heeft geleerd en ieder kind van zijn of haar moeder zou moeten leren. Het verhaal is wat puzzelen door alle verwikkelingen rond Lampje, haar ouders en Vis en zijn ouders, maar alle puzzelstukjes vallen op zijn plek in dit verhaal. Annet Schaap is begonnen als illustratrice van jeugdboeken en dat zie je aan de prachtige tekeningen in het boek. Alleen al daarom moet je gewoon die hardcover kopen en geen e-book. Tussen Lampje en haar vader komt het goed: Soms, als je iets een hele tijd zo vreselijk graag wilde en je krijgt het eindelijk, is er een soort stilte waarin niemand weet wat ie moet doen.
Lampje, Annet Schaap. Amsterdam: Querido’s Kinderboekenuitgeverij, 2017.
Wat een geweldige eindzin!
En ik heb je hele bespreking met een grote glimlach zitten lezen. Wat een herkenning.
Pingback: Lampje – Annet Schaap | Lalagè leest
Pingback: Statistiek #WOT 2019, deel 1 - Stukjes