Songfestival in coronatijd: #ShineALight

1

Gooi een Songfestival in de cd-speler. 100%NL moet maar even wijken. Een goede keuze is bijvoorbeeld Eurovision, 4 cd’s en 1 dvd die ik inderdaad wel eens heb bekeken, heerlijke nostalgie in beeld. Ga vervolgens aan de slag met die burrito’s die voor vanavond op het menu staan, zodat die vanavond alleen nog maar in de oven hoeven. En wat een heerlijke liedjes komen langs. A Ba Ni Bi, dat Israëlische liedje waar niemand een woord van verstond en dat in 1978 won. En Hallelujah, dat in 1979 won.

2

Ik hoor bij #teamjeangu! Een fantastische zanger die we vanavond in het speciale programma Europe Shine a Light gaan horen. Ik was al diep onder de indruk van deze jongen toen hij in 2018 in de Passion zong. Hij was Judas Iskariot. Ik vind het nummer Grow prachtig, maar smaken verschillen want de bookmakers vinden het niet zo geweldig.

3

Voorbereiding! Op donderdagavond is een Eurovisie editie van de Beste Zangers uitgezonden en dat heb ik nog niet gezien. Ook de docu van Cornald Maas, Op weg naar de winst, moet ik nog bekijken. Wat Beste Zangers betreft, douze points voor de glitteroutfits van de dames en de mooie pakken van de heren. Twee dames still going strong: Maribelle (nummer 13 in 1984) en Lenny Kuhr (gewonnen in 1969). Wat zien die er geweldig uit.

4

Nerd alert, want ik ga alle deelnemers van de Beste Zangers noemen. Kim-Lian van der Meij zingt Ik wil alles met je delen (Maywood, 1990, 15e plaats) Zij heeft het jeugd songfestival gepresenteerd. René Froger zingt Nooit meer zonder jou (Nederlandse versie van On top of the world, Edsilia Rombley 2007, 21e plaats). Hij heeft natuurlijk zelf met de Toppers meegedaan in 2009 en heeft toen een 17e plaats bereikt. Lenny Kuhr zingt Birds (Anouk, 2013, 9e plaats). Lenny, één van de weinige Nederlanders die een eerste plaats heeft bereikt in 1969, samen met Spanje, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk. Ja, dat kon toen nog. Maribelle zingt The party’s over (Sandra Reemer, 9e in 1976) en zij heeft natuurlijk meegedaan in 1984 en bereikte toen een dertiende plaats met het ontzettend lieve Ik hou van jou. Emma Heesters zingt Net als toen (Corry Brokken, 1957, de puntentelling werd niet bekend gemaakt). Corry zong dit liefje 40 jaar voor de geboorte van Emma. Franklin Brown zingt One good reason (Marlayne, 8e plaats in 1999) Hij zingt nu met haar samen in de Eurostars: allemaal songfestivalliedjes. Zijn deelname was in 1996, samen met Maxine, met het liedje De eerste keer. Ze bereikten de zevende plaats. Thomas Berge is de laatste zanger met Arcade (Duncan Laurence, gewonnen in 2019). Ik moet zeggen, prachtig gezongen. Hij liet duidelijk blijken dat hij graag een keer mee wil doen met het Songfestival. En natuurlijk de presentator Edsilia Rombley die in 1998 en 2007 heeft meegedaan.

5

Hee, de docu De weg naar de winst. Wat valt op. Het verschil tussen Teach In die in 1975 won en Duncan Laurance die in 2019 won. Getty Kaspers die zelf haar make up deed, Duncan Laurance wiens optreden tot in de puntjes werd voorbereid met bijvoorbeeld een computeranimatie. Ruth Jacot komt aan het woord met wijze woorden: volg je hart. Luister niet naar andere meningen. Haar liedje Vrede, dat ze in 1993 zong, vind ik nog altijd één van de betere inzendingen van Nederland. Edsilia Rombley die in twee fases heeft meegedaan, één keer in 1998 met Hemel en Aarde, ze werd vierde. En de tweede keer in 2007, met On Top of the World, de fase met halve finales, die ze niet eens door kwam. Die halve finales begonnen trouwens in 2004. De omslag met goede artiesten die het wilden wagen. Anouk als eerste in 2013, een gebeurtenis waar Ilse DeLange inspiratie van kreeg, zij deed mee met de Common Linnets in 2014. En die weg naar de top werd bekroond met Duncan Laurance die Arcade naar de eerste plaats zong in 2019; Music first. always.

6

De alternatieve songfestival uitzending: Europe Shine a Light waar ik later updates van ga geven. Want lieve kijkbuiskindertjes, ik ga er even goed voor zitten. Vanavond misschien en anders morgen een update over deze avond. De neuroot in mij zegt ook dat er elke dag een blog moet komen en deze onafgemaakte is het even voor nu.

5. Update

Natuurlijk een dag later. Ik had gisteravond niet echt zin om nog te schrijven. En nu maak ik het niet lang. Het was zonder meer leuk en een aardig alternatief voor het echte songfestival. Het enige dat ik een beetje als kiespijn miste was de ellenlange puntentelling. Drie presentatoren, Chantal Janzen, Jan Smit en Edsilia Rombley die het prima deden. Ze lieten in een gezamenlijk optreden met Johnny Logan zien dat het een voordeel is dat zangers de presentatie doen. What’s another year kwam prima over. De gesprekken met alle ruim veertig deelnemers waren kort maar krachtig. Paar dingen die opvielen: Gali Atari die in 1979 won met Hallelujah zong het nu met de jeugd. Het blijft een ontroerend lied. NikkiTutorials die de online presentatie deed, was echt niet slecht. En Cornald Maas had weer snedig commentaar: “het regent goed bedoelde tegeltjes”. Shine a Light dat eerst door het Rotterdams Philharmonisch wordt gespeeld, het wordt al bijna gewoon, al die kleine hoofdjes op je scherm. Vervolgens wordt het door alle songfestivaldeelnemers gezongen. Joe, dat doet mijn songfestivalhart toch wel goed hoor. Heerlijk om te zien, van Katrina, die van the Waves, die op het eind verschijnt, had ik toch een ander beeld in mijn hoofd.

6

Geen Twitter dit jaar, ik heb me vorige jaren uitstekend geamuseerd met mijn telefoon op mijn schoot, maar ik wilde dit jaar de show zien en geen commentaar hebben op jurken en dergelijke. Volgend jaar hoop ik dat de wereld zo ver is dat er weer een feestelijke show kan komen met halve finales en een finale en een hoop commentaar op Twitter, want op die manier beleef je het toch samen. Het blijft toch een feestje.

Muzikaal geheugen

muziekHet gebeurde me bij het beantwoorden van de #WOT van deze week. Het woord was “weg” en een liedje spookte door mijn hoofd. The road ahead waar ik dus net twee regels van ken en de rest neurie ik dan. Hardnekkig. De hele dag door. Later bleek dat iemand anders op dezelfde muziek was gekomen en zij had het in haar bijdrage verwerkt. Het liedje was trouwens van City to City.

Olympische Spelen

Die zijn nu volop bezig. Ik krijg er weinig van mee, vanwege het enorme tijdverschil en het feit dat je midden in de nacht moet gaan kijken. Ik zie de volgende ochtend bij het nieuws wel of een Nederlander iets moois heeft gepresteerd. Maar ja, die Spelen zijn dit maal in Rio. En elke keer weer wil ik brullen, Rio de Janeiro, Rio oh oh. Die twee zussen van Maywood zitten diep in mijn geheugen, maar komen er elke keer weer uit. Het liedje stamt uit 1981. Als ik de video bekijk – doe maar niet – snap ik niet helemaal waarom. Geen wonder dat die meiden ruzie hebben gekregen, met zo’n choreografie.

Dansen

Ik kijk graag naar dansprogramma’s. So You Think You Can Dance, Dance Dance Dance. Heerlijk die jonge mensen die fantastisch kunnen dansen. Zelf heb ik volstrekt geen maatgevoel en ben ik op zijn best nogal stijfjes. In deze programma’s wordt vaak moderne muziek gebruikt. Keane bijvoorbeeld en dat is muziek die ik ook op mijn mp3-speler heb staan. Dus elke keer als ik Somewhere only we know voorbij hoor komen, zie ik ze weer in een bepaalde choreografie. Kan je nagaan hoe vaak die recorder op herhaling heeft gestaan. Het is een raar ding, geheugen.

Werkt het bij jullie ook zo?

Afbeelding: Pixabay, CC0 gebruik

Iets anders dan lezen: #50books, vraag 17

lezenHet is weer een interessante vraag bij #50books. Doe ik wel eens iets anders tijdens het lezen?  Zo’n vraag lees ik dan tijdens een weekje weg in Berlijn, in een hotel waar alleen maar nieuwszenders op tv zijn, ik lees mezelf dus een overdosis. Gelukkig hebben we wel gratis wifi en lees ik dus eerst mijn tweets, mijn mail en ga vervolgens over op mijn boek, met op de achtergrond Radio Berlin, een soort Radio 2. Het is muziek waarbij je niet te veel hoeft na te denken, en dat is precies wat ik wil horen tijdens het lezen. Als ik ’s avonds in bed nog even lees staat Sky Radio aan. Mijn geliefde musicals hoef ik niet aan te zetten tijdens het lezen omdat ik dan de helft niet hoor en een musical ook een verhaal is. Nieuwe muziek, zoals Niek doet, nee, dat kan ik helemaal niet. Ik presteer het rustig een geliefde cd op repeat te zetten en aan het eind van de avond er achter te komen dat het ding vier keer rond is gegaan. En voor de rest: lezen, diep, aandachtig, geconcentreerd, de wereld gaat vanzelf wel rond, mij stoor je er niet bij.

De leesvraag #50books is een initiatief van Peter in 2013. Martha nam het in 2014 over en in 2015 ging Peter zelf weer verder. Hendrik Jan heeft het overgenomen in 2016. Deze vraag staat hier.

Na het songfestival….

Ik heb met vriendin gekeken, was leuk, maar het is een uitslag geworden die ik totaal niet had verwacht. Ik was Turkije in eerste instantie vergeten, maar het heeft dus gewonnen.
Einduitslag: van de 26 deelnemers hebben er 16 in het Engels gezongen en zijn er 3 halverweg in het Engels overgegaan.
Degene die ik onderaan had gezet heeft gewonnen: Turkije.
Degene die ik bovenaan had gezet is ergens onderaan geëindigd. Mooie jurk, mooie uitvoering, mooi liedje: Portugal.
Nederland: dertiende plaats, terwijl het toch helemaal geen lelijk liedje was, dit One More Night van Esther Hart.
Wij zijn ook gewoon de oude generatie: we verwachten mooie jurken en geen lapjes met rondjes op cruciale plaatsen. Eén van die zangeressen was 39, de Duitse geloof ik, en toen zei ik; wat oud, even vergetend dat ik zelf 39 ben, en vriendin W op 1 1/2 week na 39.
We worden oud.
Volgend jaar in Turkije, voorronde met finale omdat er zo idioot veel landen mee gaan doen.