Theater in romans: Hag-Seed

Hag-Seed is een navertelling van één van de toneelstukken van William Shakespeare, namelijk The Tempest. Het is er één van een serie en dit is de eerste die ik heb gelezen. Hogarth heeft gerenommeerde auteurs gevraagd voor deze navertellingen, onder andere Jeanette Winterson, Anne Tyler en Howard Jacobson. Voor meer kennis over het boek: de uitgever van Hag-seed heeft zelfs een readers guide met vragen over het boek voor ons onschuldige lezers.

Het verhaal

HagseedHag-Seed is het verhaal van Felix. Hij is directeur van een theaterfestival in Canada waar hij The Tempest van William Shakespeare wil opvoeren. Hij wordt op minder elegante wijze eruit gewerkt door zijn assistent. Felix heeft zijn deel van het verdriet wel gehad. Zijn vrouw is overleden bij de geboorte van hun dochtertje Miranda, het kleine meisje is op driejarige leeftijd overleden. Hij kan daar niet overheen komen, in zijn wereld leeft ze nog steeds. Felix trekt zich na zijn ontslag terug. Hij is uit op wraak. Twaalf jaar later werkt hij als begeleider in een gevangenis, waar hij met de gevangenen toneelstukken speelt. Na verschillende Shakespeares gaat hij The Tempest doen met deze gevangenen, het stuk waarmee hij bezig was toen hij eruit gewerkt werd bij het Festival. Het stuk is een obsessie voor hem, evenals wraak, net zoals voor zijn evenknie in het stuk, Prospero. En hij krijgt met dit stuk de kans wraak te nemen op zijn voormalig assistent die de politiek is ingegaan.

Conclusie

Het boek was goed, het is een perfecte navertelling van The Tempest, maar ik vond het een wat teleurstellend einde, er kwam nog een hele verhandeling met de nabespreking van het toneelstuk en de figuren die de gevangenen speelden. Die vond ik er niet meer in passen. Het had voor mij mogen eindigen bij de opvoering van het stuk, daarmee was het voor mij afgerond.

Margaret Atwood – Hag-Seed. – London: Hogarth Shakespeare, 2016.
Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Ik schrijf een boek: #50books vraag 15

De meeste vragen uit de #50books serie gaan over het lezen van boeken. Maar deze gaat over het schrijven van boeken.

Welk boek uit de Wereldliteratuur zou jij graag geschreven hebben?

Mag het ook toneel zijn?

Ik ben gek op toneel, dat mag geen verrassing heten. Ik mag graag naar toneelstukken gaan. Bioscoopketen Pathé is tegenwoordig zo aardig om ook toneelstukken uit te zenden. Niet verfilmingen, maar echt het toneelstuk op de planken dat gefilmd wordt. Een paar weken geleden was ik bij The Tempest, een toneelstuk geschreven door de beroemde toneelschrijver William Shakespeare. Een stuk gespeeld door de Royal Shakespeare Company. Wat het bijzonder leuk maakte, was dat bijvoorbeeld de achtergrond over het pak van Ariel dat hij in het stuk droeg ook in beeld kwam. Het stuk zelf was ook geweldig. Engels toneelspel is goed en het was dus genieten bij dit oude Shakespeare stuk.

Dat wil ik wel schrijven

TempestDe beeldende taal, de dialogen, de verwikkelingen, de personages. Misschien zou ik er wat meer vrouwen in schrijven. Shakespeare leefde in een tijd dat vrouwen niet in toneelstukken mochten spelen, daarom waren er misschien wat weinig vrouwen in zijn stukken. Hij was wel de kunst machtig woorden in een combinatie op te schrijven die vier eeuwen later nog mensen boeien. Mag ik dat ook?

De leesvraag #50books is een initiatief van Peter. Hij heeft de vragen in 2013 en 2015 gesteld. Martha stelde ze in 2014, Hendrik Jan in 2016. Dit jaar worden de vragen door Martha gesteld. Deze vraag staat hier.

Caliban’s wraak – Tad Williams

Tad Williams is vooral bekend als schrijver van lijvige, veeldelige fantasy-verhalen. Caliban’s hour is een op zichzelf staande roman, dat het verhaal vertelt van Caliban, één van de figuren uit The Tempest van William Shakespeare. Hij wil wraak nemen op prinses Miranda die hem destijds verlaten heeft.
The Tempest in het kort: de rechtmatige hertog van Milaan, Prospero, wordt samen met zijn dan driejarige dochter Miranda verbannen. Zij komen op een eiland terecht waar Caliban en Ariel de enige bewoners zijn. Ariel is een geest. Caliban is hier terechtgekomen door zijn moeder Sycorax, een Algerijnse heks. Prospero zorgt ervoor dat zijn broer Antonio schipbreuk lijdt door een storm (tempest) op te wekken. Antonio wordt vergezeld door zijn vriend, koning Alonso van Napels, diens broer en zoon (Sebastian en Ferdinand). Ferdinand is uiteindelijk degene die met Miranda gaat trouwen. Het hele gezelschap verlaat het eiland en laat Caliban achter.

Caliban slaagt erin het eiland te verlaten en Miranda op te zoeken. Hij doet haar zijn verhaal over hoe het voor hem was voordat haar vader en zij op het eiland terecht kwamen. Dit beslaat bijna het hele boek.
The Tempest werd oorspronkelijk beschreven als een komedie, later als een romance. Caliban’s wraak is uiteindelijk ook een romance. Miranda’s dochter Giulietta gaat met hem mee, terug naar het eiland. Zij heeft zijn verhaal gehoord, verscholen in de kamer van haar moeder. Ze vindt hem geen monster, maar een mens. Ze gaat met hem mee, niet om het leven van haar moeder te redden, maar omdat ze dat zelf wil.

Tad Williams, Caliban’s wraak (Amsterdam: Luitingh-Sijthoff, 1995)